Οι Ἐλληνες αντιστέκονται σθεναρά σε ότι προσβάλει την πίστη τους.

Με λύπη είδαμε την επιστολή του Πατριάρχη μας που ζητά απο την Ελληνική Ιερά σύνοδο την τιμωρία του π. Θεόδωρου Ζήση αλλά και των περί αυτόν, καθώς και των Μητροπολιτών που αντιδρούν στις αποφάσεις της προσφάτου Συνόδου...

Η Επιστολή του Πατριάρχου
Αριθμ. Πρωτ. 1153

 Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος, εν Χριστώ τω Θεώ λίαν αγαπητέ και περιπόθητε αδελφέ και συλλειτουργέ της ημών Μετριότητος κύριε Ιερώνυμε, Πρόεδρε της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, την Υμετέραν σεβασμίαν Μακαριότητα αδελφικώς εν Κυρίω κατασπαζόμενοι, υπερήδιστα προσαγορεύομεν.

Τυγχάνει πανθομολογούμενον, ότι η Αγία ημών Ορθόδοξος Εκκλησία, η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική, αποφαίνεται και αποφασίζει τα κατά το δόγμα και το πολίτευμα αυτής εν Ιεραίς Συνόδοις, τοπικαίς, ευρυτέραις, Μείζοσιν ή Αγίαις και Μεγάλαις, και εν Οικουμενικαίς, αι δε δια της επικλήσεως και εν Πνεύματι Αγίω λαμβανόμεναι Συνοδικαί αποφάσεις αποτελούσι μίαν φωνήν, ως αποφαίνεται και ο Ιερός Χρυσόστομος, γράφων ότι "μίαν εν Εκκλησία, δει φωνήν είναι αεί" (Εις Α’ Κορινθίους ΛΣΤ , P.G. 61, 3315).

Της εκκλησιολογικής ταύτης και κανονικής αρχής του συνοδικώς διασκέπτεσθαι και αποφαίνεσθαι ούσης του ακρογωνιαίου λίθου της ζωής και της εν τω κόσμω σωτηριώδους αποστολής και μαρτυρίας της ΟρΘοδόξου ημών Εκκλησίας, επικοινωνούμεν προς την Υμετέραν λίαν ημίν αγαπητήν και περισπούδαστον Μακαριότητα και την Αγιωτάτην Εκκλησίαν της Ελλάδος και, εν τη ευθύνη ημών ως του Οικουμενικού Πατριάρχου και του Προέδρου της εν Κρήτη συνελθούσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, και ως φύλακος του Δόγματος και της κανονικής εν τη κατά Ανατολάς Εκκλησία τάξεως, τιθέμεθα υπό την προσοχήν Υμών τον ακόλουθον προσωπικόν ημών και της περί ημάς Αγίας και Ιεράς Συνόδου της Μητρός Εκκλησίας σοβαρόν προβληματισμόν.

Περιέρχονται καθ’ ημέραν εις το καθ’ ημάς Οικουμενικόν Πατριαρχεῑον και εις την ημετέραν Μετριότητα προσωπικώς εκ διαφόρων πηγών πληροφορίας ότι ο Πρωτοπρεσβύτερος κ. Θεόδωρος Ζήσης και οι συν αυτώ ομόφρονες κληρικοί και λαϊκοί, δια του διαδικτύου και των διαφόρων μέσων γενικής ενημερώσεως, περιερχόμενοι δε και διαφόρους αδελφάς Όρθοδόξους Εκκλησίας, προσκαλούσι τους αδελφούς Προκαθημένους και τους ποιμένας, αλλ’ ιδιαιτέρως τον ευσεβή Ορθόδοξον Λαόν, εις ανταρσίαν και αμφισβήτησιν των αποφάσεων της εν Κρήτη εν ευλογίαις και εν επιτυχίαις συνελθούσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Όρθοδόξου ημών Εκκλησίας, η εις τας εργασίας της οποίας συμβολή της Υμετέρας προσφιλούς Μακαριότητος και της Αντιπροσωπείας της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος υπήρξεν οικοδομητική και συντελεστική της σημειωθείσης επιτυχίας.

Και ως να μη ήρκει το διαβρωτικόν συνειδήσεων και προκαλοῡν σκανδαλισμόν ανίερον έργον των ευαρίθμων τούτων κληρικών και λαϊκών εν τω κλίματι της Αγιωτάτης εκκλησίας της Ελλάδος, αι πληροφορίαι αύται, μη διαψευσθείσαι μέχρι σήμερον υπό τινος, αναφέρουσιν οτι ήδη αντιπροσωπεία υπό τον μνημονευθέντα ανωτέρω κληρικόν επεσκέφθη τας Αγιωτάτας Ορθοδόξους Εκκλησίας της Βουλγαρίας και της Γεωργίας, καθώς και την εκκλησιαστικήν Επαρχίαν της Μολδαβίας, και προέβη εις αναστάτωσιν του εκείσε πληρώματος, γενομένη ατυχώς δεκτή και υπο άδελφών Προκαθημένων και Ιεραρχών των ειρημένων Εκκλησιών. Επί πλέον, η ομάς αυτή, κατά τας αυτάς πληροφορίας πάντοτε ενεφάνισεν εαυτήν κατά την παρουσίαν αυτής εν Γεωργία ως μεταφέρουσαν την συνείδησιν του πληρώματος της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Συμμερίζεται ασφαλώς και η Υμετέρα Μακαριότης και η Ιερά Συνοδος της Άγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, ότι τα σκοπίμως και ανιέρως διαθρυλούμενα και διαδιδόμενα υπό των εν λόγω κληρικών και λαϊκών αποτελούσι, κατά τον Μεγαν Βασίλειον, «ψυχών δηλητήρια [...] άπερ αι [...] μήνιγγες» των ειρημένων «εκβοώσι πολυφάνταστοι ούσαι δια το πάθος» (Επιστολή 210, Τοις κατά Νεοκαισάρειαν λογιωτάτοις] R.G. 32] 777Α). Άλλωστε, «το σχίσαι Εκκλησίαν, και φιλονείκως διατεθήναι, και διχοστασίας εμποιείν και της συνόδου διηνεκώς εαυτόν αποστερείν, ασύγγνωστον και κατηγορίας άξιον, και πολλήν έχει την τιμωρίαν» (Ιερού Χρυσοστόμου, Κατά Ιουδαίων Γ', R.G., 48, 872).

Ατυχώς, την συμπήξασαν μέτωπον κατά της κανονικής Εκκλησίας και των αποφάσεων της εν Κρήτη συνελθούσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου γνωστήν ομάδα ενισχύουσι, δια της στάσεως αυτών, και αδελφοί Ιεράρχαι της Άγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, δια της γραψίδος και του ευκαίρως - ακαίρως εκφερομένου, προ και μετά την σύγκληνιν της Μεγάλης Συνόδου, επί παντός του επιστητού ακρίτου λόγου αυτών, ως επί παραδείγματι οι Ιερότατοι Μητροπολῑται Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος και Πειραιώς κ. Σεραφείμ. Οι ούτως ενεργούντες λησμονούοιν ασφαλώς οτι "τα συνοδικώς σκεπτόμενα και διαγινωσκώμενα, των κατά μόνας γνωματευομένων κρείττονα εισι και έπικρατέστερα" (Ιωάννου του Κίτρου, Άποκρίσεις προς Κωνσταντίνον άρχιεπίσκοπον Δυρραχίου τον Καβάσιλαν, Ραλλη - Ποτλή, Σύνταγμα των Θείων και Ιερών κανόνων» Ε’ τόμος, σελ. 403).

Όθεν, παρακαλούμεν την Υμετέραν Μακαριώτητα και την περί Αυτήν Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος, της μετασχούσης της εν Κρήτη Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και συναποφασισάσης και συνυπογραψάσης πάντα τα Συνοδικά κείμενα όπως, εις εφαρμογήν της αποφάσεως της Συνόδου ταύτης, καθ’ ην τα κείμενα ταύτα τυγχάνουσι δεσμευτικά διά πάντας τους Ορθοδόξους πιστούς, κληρικούς και λαϊκούς (βλ. Κανονισμόν Οργανώσεως και Λειτουργίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, άρθρον 13, παρ. 2), λάβητε τα προσήκοντα μέτρα και προβήτε εις τας δεούσας συστάσεις προς τους ειρημένους κληρικούς και προς τα συγκεκριμένα στελέχη ίνα παύσωσι να ένεργώσιν αντιεκκλησιαστικώς και αντικανονικώς, να σκανδαλίζωσι ψυχάς, "ύπέρ ων Χριστός απέθανε», και να προκαλώσι προβλήματα εις την ενιαίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν.

Καλώς γιγνώσκοντες οι πάντες, ότι "ουδέν ούτω παροξύνει τον Θεόν, ως το Εκκλησίαν διαιρεθήναι» (Ιερός Χρυσόστομος, Προς Εφεσίους ΙΑ , P.G. 62, 85), ως ατυχώς συμβαίνη δια της συμπεριφοράς των ειρημένων, ουδεμίαν αμφιβολίαν έχομεν οτι η Υμετέρα Μακαριότης και η Ιερά Σύνοδος της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος θέλετε ενεργήσει το δέον, κατά την κανονικήν ακρίβειαν, και προβή εις τας δεούσας προς τους ειρημένους κληρικούς και λαϊκούς εκκλησιαστικάς συστάσεις και προτροπάς, ίνα μη δίδωσιν αφορμάς εις "σκάνδαλα", επί απειλή επιβολής, εν περιπτώσει μη ανανήψεως, των προβλεπόμενων υπό των Θείων και ιερών κανόνων κυρώσεων, προς θεραπείαν των δια της συμπεριφοράς αυτών προκαλουμένων εις το σώμα της Εκκλησίας μωλώπων.

Προς τούτοις, ωσαύτως παρακαλούμεν θερμώς την Ύμετέραν Μακαριότητα όπως επιστήση ιδιαιτέρως την προσοχήν των  προκαλούντων δια δηλώσεων και εγκυκλίων αυτών αναστάτωσιν εις τον λαόν του Θεού αδελφών Ιεραρχών της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, ως των ανωτέρω ρηθέντων Μητροπολιτών Καλαβρύτων και Αιγιαλείας και Πειραιώς, συν τη δηλώσει ότι εάν δεν ανανήψωσι και δεν έλθωσιν εις εαυτούς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον θέλει αντιμετωπίσει το δημιουργούμενον πρόβλημα δια της διακοπής της εκκλησιαστικής και μυστηριακής κοινωνίας μετ’ αυτών, ως προκαλούντων την κοινήν ευθύνην και το χρέος πάντων των Ορθοδόξων Ποιμένων προς διασφάλισιν της ενότητος, της ειρήνης και της ενιαίαις μαρτυρίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

 Τα ανωτέρω, εν πόνω ψυχής και άλγει καρδίας καταγγέλλοντες υπευθύνως, πριν η το υπερβαίνον το δικαίωμα ελευθέρας εκφράσεως οικοδομητικής γνώμης ανίερον τούτο έργον λάβη μείζονας και δυσθεραπεύτους διαστάσεις, επαφιώμεθα τα περαιτέρω τη συνέσει της Υμετέρας Αγάπης και της σεβασμίας Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, και διατελούμεν μετά βαθείας της εν Κυρίω αγάπης και τιμής εξιδιασμένης.

18 Νοεμβρίου 2016

Της Υμετέρας σεβασμίας Μακαριότητος

αγαπητός εν Χριστώ αδελφός

ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος)

Η επίστολή ξεκινάει ως εξής: 

Τυγχάνει πανθομολογούμενον, ότι η Αγία ημών Ορθόδοξος Εκκλησία, η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική, αποφαίνεται και αποφασίζει τα κατά το δόγμα και το πολίτευμα αυτής εν Ιεραίς Συνόδοις,.........

Ομως ....  Ο π. Θεόδωρος και όλοι εμείς οι άλλοι, κληρικοί και λαϊκοί, διαμαρτυρόμεθα διότι έχει γίνει κάποιο λάθος στην Σύνοδο (του Κολυμπαρίου) και πρέπει να διορθώθεί. Πρέπει να διορθωθεί το λάθος και όχι οι αντιδρώντες, διότι θα οδηγηθούμε στο τέλος σε Σχίσμα. Χαρακτηρίζεται λοιπόν από τους προκαθημένους του Οικ Πατριαρχείου και όχι μόνον, και έτερη εκκλησία ως Αδελφή η Λατινική Εκκλησία (η λεγόμενη καθολική) , χαρακτηρίζεται ο Πάπας ως αγιότατος .... ΤΟΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ? Και ενα παιδάκι μπορεί να το καταλάβει οτι εδω αναγνωρίζουμε ΔΥΟ τουλάχιστον Εκκλησίες. 

Αυτό λοιπόν που ξεσηκώνει τις ορθόδοξες εκκλησίες (κατά την επίστολή με όλο τον σεβασμό) δεν είναι ο  π. Θεόδωρος (και οι περί αυτού) αλλά  τα οικουμενιστικά ανοίγματα στους Λατίνους. Αυτά δεν συνάδουν με την πίστη το γράμμα των αγίων πατέρων όπου έχουμε βαπτιστεί , γαλουχηθεί, και υπηρετούμε κάθε ένας στο πόστο του.

Σεβόμαστε το Πατριαρχείο και το βοηθούμε οπως μπορούμε όλοι μας, Με τις διαμαρτυρίες μας αυτές όμως δεν το μειώνουμε, το ενισχύουμε ώστε να ορθοτομεί τον λόγο της αληθείας. Διότι οι Λατίνοι σφαλουν στο Δόγμα και στην  διδασκαλία της εκκλησίας. Όποιος "καθολικός" λοιπόν θέλει να αλλάξει βαπτίζεται και ενώνεται με την Εκκλησία μας (όπως με τον π. Πλακίδα στην Γαλλία).

Αγιοι Πατέρες παρακαλούμε μην επιμένετε σε τιμωρίες αγωνιστών της πίστεως για θεολογικά θέματα. Πείστε μας και αποδείξτε με θεολογικά συγγράματα οτι ειναι αδελφή εκκλησία η της Ρώμης, και ειναι αγιότατος ο Πάπας. (Διότι εμεις παρελάβαμε και πιστεύουμε οτι ειναι αιρετικός και εκτός εκκλησίας) . Εσεις όμως δίνεται σε δημοσιότητα αυτό το βίντεο:

Πίσω απο αυτούς τους σημερινούς πατέρες που διαμαρτύρονται και θέλετε να τιμωρηθούν είναι μεγάλοι θεολόγοι οπως ο μέγας Φώτιος , ο Αγ Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Αγ Φιλόθεος ο κόκκινος κλπ Ειναι οικουμενικοί σύνοδοι. Ειναι μάρτυρες ὀπως ο Αγ Κοσμάς ο πρωτεπιστάτης, ο Αγ. Κοσμας ο Αιτωλός κλπ Η πίστη και η θεολογία τους δεν συνάδει με το ενωτικό πνεύμα που στα χρόνια μας προωθείται. 

O Άγιος Ειρηναίος (Λουγδούνου Γαλλίας, (2ο αι.) λέγει:

  

Ότι αυθεντίες στην Εκκλησία δεν είναι τα  κείμενα, αλλά είναι ο θεούμενος, ο άγιος. Αυτός είναι αυθεντία. Ο προφήτης, ο Απόστολος, ο Πατέρας και η Μητέρα όλων των αιώνων. Αυτός που φτάνει στην θέωση. 

      

Ο Αγ Ιουστίνος (Πόποβιτς) 

Αν είμεθα Ορθόδοξοι και θέλωμεν να παραμείνωμεν Ορθόδοξοι, τότε οφείλομεν και ημείς να τηρήσωμεν την στάσιν του Αγίου Σάββα,  του Αγίου Μάρκου Εφέσου, του Αγίου Κοσμά Αιτωλού, του Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης και των λοιπών Αγίων Ομολογητών και Μαρτύρων και Νεομαρτύρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, έναντι των ρωμαιοκαθολικών και των προτεσταντών, εκ των οποίων ούτε οι μεν, ούτε οι δε, δεν πιστεύουν ορθοδόξως εις τα δύο βασικά δόγματα του Χριστιανισμού : εις την Αγίαν Τριάδα και εις την Εκκλησίαν.

Και ο επι των ημερών μας  Αγ. Παίσιος

Εν Αγίω Όρει τη 23η Ιανουαρίου 1969 Σεβαστέ πάτερ Χαράλαμπε.

Επειδή βλέπω τον μεγάλον σάλον που γίνεται εις την Εκκλησίαν μας, εξ αιτίας των διαφόρων φιλενωτικών κινήσεων και των επαφών του Πατριάρχου μετά του Πάπα, επόνεσα και εγώ σαν τέκνον Της και εθεώρησα καλόν, εκτός από τις προσευχές μου, να στείλω και ένα μικρό κομματάκι κλωστή (που έχω σαν φτωχός μονα­χός), δια να χρησιμοποιηθή και αυτό, έστω και για μια βελονιά, δια το πολυκομματιασμένο φόρεμα της Μητέ­ρας μας. Πιστεύω ότι θα κάμετε αγάπην και θα το χρησι­μοποιήσετε δια μέσου του θρησκευτικού σας φύλλου. Σας ευχαριστώ.

Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμην εν πρώτοις απ' ό­λους, που τολμώ να γράψω κάτι, ενώ δεν είμαι ούτε ά­γιος, ούτε θεολόγος. Φαντάζομαι ότι θα με καταλάβουν όλοι, ότι τα γραφόμενά μου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας βαθύς μου πόνος δια την γραμμήν και κοσμικήν αγάπην, δυστυχώς, του πατέρα μας κ. Αθηναγόρα. Όπως φαίνεται, αγάπησε μίαν άλλην γυναίκα μοντέρνα, που λέγεται Παπική Εκκλησία, διότι η Ορθόδοξος Μητέρα μας δεν του κάμνει καμμίαν εντύπωσι, επειδή είναι πολύ σεμνή. Αυτή η αγάπη, που ακούσθηκε από την Πόλι, βρήκε απήχησι σε πολλά παιδιά του, που την ζούν εις τας πόλεις. Άλλωστε αυτό είναι και το πνεύμα της εποχής μας: η οικογένεια να χάση το ιερό νόημά της από τέτοιου είδους αγάπες, που ως σκοπόν έχουν την διάλυσιν και όχι την ένωσιν.

Με μία τέτοια περίπου κοσμική αγάπη και ο Πα­τριάρχης μας φθάνει στη Ρώμη. Ενώ θα έπρεπε να δείξη αγάπη πρώτα σε μας τα παιδιά του και στη Μητέρα μας Εκκλησία, αυτός, δυστυχώς, έστειλε την αγάπη του πο­λύ μακριά. Το αποτέλεσμα ήταν να αναπαύση μεν όλα τα κοσμικά παιδιά, που αγαπούν τον κόσμον και έχουν την κοσμικήν αυτήν αγάπην, να κατασκανδαλίση όμως όλους εμάς, τα τέκνα της Ορθοδοξίας, μικρά και μεγά­λα, που έχουν φόβο Θεού.

Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνω­ρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν, όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότη­τα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει.

Θα ήθελα να παρακαλέσω θερμά όλους τους φιλενωτικούς αδελφούς μας: Επειδή το θέμα της ενώσεως των Εκκλησιών είναι κάτι το πνευματικόν και ανάγκην έ­χουμε πνευματικής αγάπης, ας το αφήσουμε σε αυτούς που αγαπήσανε πολύ τον Θεόν και είναι θεολόγοι, σαν τους Πατέρας της Εκκλησίας, και όχι νομολόγοι, που προσφέρανε και προσφέρουν ολόκληρο τον εαυτόν τους εις την διακονίαν της Εκκλησίας (αντί μεγάλης λαμπά­δας), τους οποίους άναψε το πύρ της αγάπης του Θεού και όχι ο αναπτήρας του νεωκόρου. Ας γνωρίζωμεν ότι δεν υπάρχουν μόνον φυσικοί νόμοι, αλλά και πνευματι­κοί. Επομένως, η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί να αντιμετωπισθή με συνεταιρισμόν αμαρτωλών (διότι διπλήν οργήν θα λάβωμεν), αλλά με μετάνοιαν και τήρησιν των εντολών του Κυρίου.

Επίσης, ας γνωρίσωμεν καλά ότι η Ορθόδοξος Εκ­κλησία μας δεν έχει καμμίαν έλλειψιν. Η μόνη έλλειψις, που παρουσιάζεται, είναι η έλλειψις σοβαρών Ίεραρχών και Ποιμένων με πατερικές αρχές. Είναι ολίγοι οι εκλεκτοί. Όμως, δεν είναι ανησυχητικόν. Η Εκκλη­σία είναι Εκκλησία του Χρίστου και Αυτός την κυβερ­νάει. Δεν είναι Ναός, που χτίζεται από πέτρες, άμμο και ασβέστη από ευσεβείς και καταστρέφεται με φωτιά βαρ­βάρων, αλλά είναι ο ίδιος ο Χριστός. «Και ο πεσών επί τον λίθον τούτον συνθλασθήσεται, εφ' ον δ' αν πέση λικμήσει αυτόν» (Ματθ. και 44-45). Ο Κύριος, όταν θα πρέπη, θά παρουσιάση τους Μάρκους τους Ευγενικούς και τους Γρηγόριους Παλαμάδες, δια να συγκεντρώσουν όλα τα κατασκανδαλισμένα αδέλφια μας, δια να ομολο­γήσουν την Ορθόδοξον Πίστιν, να στερεώσουν την Παράδοσιν και να δώσουν χαράν μεγάλην εις την Μητέρα μας.

Εις τους καιρούς μας βλέπομεν ότι πολλά πιστά τέ­κνα της Εκκλησίας μας, μοναχοί και λαϊκοί, έχουν, δυ­στυχώς, αποσχισθή από αυτήν, εξ αιτίας των φιλενωτικών. Έχω την γνώμην ότι δεν είναι καθόλου καλόν να αποχωριζώμεθα από την Εκκλησίαν κάθε φορά που θα πταίη ο Πατριάρχης. Αλλά από μέσα, κοντά στην Μη­τέρα Εκκλησία έχει καθήκον και υποχρέωσι ο καθένας ν' αγωνίζεται με τον τρόπον του. Το να διακόψη το μνημόσυνον του Πατριάρχου, να αποσχισθή και να δημιουργήση ιδικήν του Εκκλησίαν και να εξακολουθή να ομιλή υβρίζοντας τον Πατριάρχην, αυτό, νομίζω, εί­ναι παράλογον.

Εάν δια την α ή την β λοξοδρόμησι των κατά και­ρούς Πατριαρχών χωριζώμεθα και κάνωμε δικές μας Εκ­κλησίες - Θεός φυλάξει! - θα ξεπεράσωμε και τους Προ­τεστάντες ακόμη. Εύκολα χωρίζει κανείς και δύσκολα ε­πιστρέφει. Δυστυχώς, έχουμε πολλές «εκκλησίες» στην εποχή μας. Δημιουργήθηκαν είτε από μεγάλες ομάδες η και από ένα άτομο ακόμη. Επειδή συνέβη στο καλύβι των (ομιλώ δια τα εν Αγίω Όρει συμβαίνοντα) να υπάρχη και ναός, ενόμισαν ότι μπορούν να κάνουν και δική τους ανεξάρτητη Εκκλησία. Εάν οι φιλενωτικοί δίνουν το πρώτο πλήγμα στην Εκκλησία, αυτοί, οι ανωτέρω, δίνουν το δεύτερο. Ας ευχηθούμε να δώση ο Θεός τον φωτισμόν Του σε όλους μας και εις τον Πατριάρχην μας κ. Αθηναγόραν, δια να γίνη πρώτον η ένωσις αυτών των «εκκλησιών», να πραγματοποιηθή η γαλήνη ανάμεσα στο σκανδαλισμένο ορθόδοξο πλήρωμα, η ειρήνη και η αγάπη μεταξύ των Ορθοδόξων Ανατολικών Εκκλησιών και κατόπιν ας γίνη σκέψις δια την ένωσιν μετά των άλ­λων «Ομολογιών», εάν και εφ' όσον ειλικρινώς επιθυ­μούν να ασπασθούν το Ορθόδοξον Δόγμα.

Θα ήθελα ακόμη να ειπώ ότι υπάρχει και μία τρίτη μερίδα μέσα εις την Εκκλησίαν μας. Είναι εκείνοι οι αδελφοί, που παραμένουν μεν πιστά τέκνα Αυτής, δεν έ­χουν όμως συμφωνίαν πνευματικήν αναμεταξύ τους. Α­σχολούνται με την κριτικήν ο ένας του άλλου και όχι δια το γενικώτερον καλόν του αγώνος. Παρακολουθεί δε ο ένας τον άλλον (περισσότερον από τον έαυτόν του) εις το τι θα ειπή η τι θα γράψη, δια να τον κτυπήση κατό­πιν αλύπητα. Ενώ ο ιδιος αν έλεγε η έγραφε το ίδιο πράγμα, θα το υπεστήριζε και με πολλές μάλιστα μαρτυ­ρίες της Αγίας Γραφής και των Πατέρων. Το κακό που γίνεται είναι μεγάλο, διότι άφ' ενός μεν αδικεί τον πλη­σίον του, αφ' ετέρου δε και τον γκρεμίζει μπροστά στα μάτια των άλλων πιστών. Πολλές φορές σπέρνει και την απιστία στις ψυχές των αδυνάτων, διότι τους σκανδαλί­ζει. Δυστυχώς, μερικοί από εμάς έχουμε παράλογες απαιτήσεις από τους άλλους. Θέλουμε οι άλλοι να έχουν τον ίδιο με εμάς πνευματικόν χαρακτήρα. Όταν κάποιος άλ­λος δεν συμφωνή με τον χαρακτήρα μας, δηλαδή η είναι ολίγον επιεικής η ολίγον οξύς, αμέσως βγάζομε το συμ­πέρασμα ότι δεν είναι πνευματικός άνθρωπος. Όλοι χρειάζονται εις την Εκκλησίαν. Όλοι οι Πατέρες προ­σέφεραν τας υπηρεσίας των εις Αυτήν. Και οι ήπιοι χα­ρακτήρες και οι αυστηροί. Όπως δια το σώμα του ανθρώπου είναι απαραίτητα και τα γλυκά και τα ξινά και τα πικρά ακόμη ραδίκια (το καθένα έχει τις δικές του ουσίες και βιταμίνες), έτσι και δια το Σώμα της Εκκλη­σίας. Όλοι είναι απαραίτητοι. Ο ένας συμπληρώνει τον πνευματικόν χαρακτήρα του άλλου και όλοι είμεθα υπο­χρεωμένοι να ανεχώμεθα όχι μόνον τον πνευματικόν του χαρακτήρα, αλλά ακόμη και τις αδυναμίες, που έχει σαν άνθρωπος.

Και πάλιν έρχομαι να ζητήσω ειλικρινώς συγγνώμην από όλους, διότι ετόλμησα να γράψω. Εγώ είμαι έ­νας απλός μοναχός και το έργον μου είναι να προσπαθώ, όσο μπορώ, να απεκδύωμαι τον παλαιόν ανθρωπον και να βοηθώ τους άλλους και την Εκκλησίαν, μέσω του Θεού δια της προσευχής. Αλλ' επειδή έφθασαν μέχρι το ερημητήριό μου θλιβερές ειδήσεις δια την Αγίαν Όρθοδοξίαν μας, επόνεσα πολύ και εθεώρησα καλό να γράψω αυτά που ένοιωθα.

Ας ευχηθούμε όλοι να δώση ο Θεός την χάριν Του και ο καθένας μας ας βοηθήση με τον τρόπον του δια την δόξαν της Εκκλησίας μας.

Με πολύν σεβασμόν προς όλους Παΐσιος μοναχός

*Η ανωτέρω σοφή και διακριτική επιστολή του Γέρο­ντος Παϊσίου του Αγιορείτου εστάλη στον π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο το 1969. 

.................

Την ανάγκη που υπήρχε να καταδικάσει η Σύνοδος της Κρήτης τις δύο αιρέσεις, του Οικουμενισμού και του παπισμού, τονίζει σε επιστολή του προς τους ιερείς της μητροπολιτικής του περιφέρειας ο Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας, σημειώνοντας με θλίψη πως κάτι τέτοιο δεν έγινε, αντιθέτως ονόμασε τις αιρέσεις «Εκκλησίες»…Εκφράζει δε την απορία του και για τη στάση της Ελλαδικής Εκκλησίας της οποίας η ορθοδοξότατη-όπως την χαρακτήρισε-άποψη της Ιεραρχίας του Μαϊου υπέστη παραλλαγή! Τονίζει πως η έκφραση «ετερόδοξες Εκκλησίες» σημαίνει «αιρετικές» και συμπληρώνει πως είναι φράση που διευκολύνει την αίρεση και παναίρεση του Οικουμενισμού.

--------------------------------------------------------

Του μητροπολίτη Γόρτυνος Ιερεμία για την πρόσφατη Σύνοδο του Κολυμπαρίου.

Αγαπητοί συλλειτουργοί αδελφοί Ιερείς,

Έγινε στις 19-26 Ιουνίου στο Κολυμπάρι της Κρήτης η Πανορθόδοξη Αγία και Μεγάλη Σύνοδος, όπως ονομάστηκε. Γνωρίζω το ενδιαφέρον Σας για να μάθετε τα σχετικά με την Σύνοδο αυτή, γιατί με ερωτούσατε σε κατ᾽ ιδίαν συναντήσεις, αλλά σας έλεγα ότι θα απαντήσω σε όλους σας με μία γενική απάντηση. Αυτό πράττω τώρα κατά καθήκον και υποχρέωσή μου ως Επίσκοπός σας.
1. Κατά πρώτον έχω να πω αυτό που ξέρετε ότι η Εκκλησία μας εκφράζεται συνοδικά. Και σείς οι Ιερείς με το ποίμνιό σας, τους λαικούς χριστιανούς, κάνετε Σύνοδο και τι… Σύνοδο!… «Θεία Λειτουργία» λέγεται η Σύνοδος αυτή και λέγεται έτσι επειδή είναι έργο του «λείτους», δηλαδή, του λαού. Το γνωρίζετε ότι χωρίς το λαικό στοιχείο δεν μπορείτε να τελέσετε θεία Λειτουργία. Αυτή η Σύνοδος, η θεία Λειτουργία, είναι πραγματικά «Αγία και Μεγάλη». «Αγία», γιατί σ᾽ αυτήν με την ιδική σας δέηση, του Ιερέα την δέηση, την οποία συνοδεύουν και οι πιστοί χριστιανοί με το «Σε υμνούμεν…», έρχεται το Άγιο Πνεύμα, όχι μόνο στα Δώρα, που είναι πάνω στο άγιο Θυσιαστήριο, για να τα μεταβάλει σε Σώμα και Αίμα Χριστού, αλλά και σε όλη την Σύναξη (την Σύνοδο) των πιστών. Έτσι λέγεται στην ευχή του Καθαγιασμού: «Κατάπεμψον το Πνεύμα Σου το Άγιον εφ᾽ ημάς και επί τα προκείμενα δώρα ταύτα». Και είναι «Μεγάλη» Σύνοδος η θεία Λειτουργία, γιατί παρά το ότι στα χωριά σας μπορεί να έχετε εκκλησίασμα με πέντε γιαγιές, όμως στην θεία Λειτουργία παραστέκουν «χιλιάδες αρχαγγέλων και μυριάδες αγγέλων…», όπως το λέγουμε στην σχετική ευχή.
Πάντοτε, λοιπόν, η Εκκλησία κάνει Συνόδους και μάλιστα άργησε κατά πολύ στα τελευταία χρόνια να συνέλθει σε Σύνοδο. Γι᾽ αυτό και χαρήκαμε πολύ όταν ακούσαμε ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ συγκροτεί Πανορθόδοξο Σύνοδο. Έγινε η Σύνοδος, στην Οποία την Ελλαδική μας Εκκλησία εξεπροσώπευσε ο Αρχιεπίσκοπός μας με είκοσι πέντε περίπου Αρχιερείς, ιερά Αντιπροσωπία αυτή όλης της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, την Οποία συνοδεύσαμε όλοι μας με την προσευχή μας και την αγωνία μας.
Ακούστηκαν πολλά, θετικά και αρνητικά, για τα λεχθέντα και γραφέντα στην Σύνοδο αυτή και καταθέτω και εγώ τώρα, ως Επίσκοπος της Ελλαδικής Εκκλησίας, ελεύθερα και ενσυνείδητα και την ιδική μου γνώμη.

2. Όπως γνωρίζουμε από την ιστορία των Συνόδων της Εκκλησίας μας, αδελφοί μου Ιερείς, μία Σύνοδος συνέρχεται για να καταδικάσει μία αίρεση και για να διευθετήσει βεβαίως διάφορα θέματα τάξεως και πορείας της Εκκλησίας μας. Αλλά κυρίως η Εκκλησία μας μεριμνά ιδιαίτερα για την πίστη των τέκνων της, την οποία διατυπώνει σαφώς στις Συνόδους Της, διαχωρίζοντάς την από την πλάνη και την αίρεση.
Ακούεται ήδη από πολλά έτη για την αίρεση του Οικουμενισμού, ένα θρησκευτικό κατασκεύασμα, που θέλει την ενότητα όλων, παρά την διαφορετικότητα των δογμάτων. Το βάθος της αιρέσεως αυτής είναι στο συγκρητισμό της Παλαιάς Διαθήκης, τον οποίον επολέμησαν με πάθος οι Προφήτες της. Ναί! Οι αγώνες των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης είναι αγώνες κατά του Οικουμενισμού. Από την αίρεση δε αυτή, την οποίαν οι γνώστες της την λέγουν, ορθώς, «παναίρεση», έχουν επηρεαστεί και πολλοί ιδικοί μας ορθόδοξοι. Μάλιστα δε λέγουν ότι υπάρχουν και κληρικοί, ανωτέρας μάλιστα βαθμίδος, οι οποίοι ενθουσιάζονται από τα οικουμενιστικά κινήματα και τα υποστηρίζουν στους λόγους τους. Πάμπολλοι χριστιανοί μας είναι σκανδαλισμένοι από τα ακουόμενα οικουμενιστικά συνθήματα.

Ως αίρεση πάλι φέρεται και ο Παπισμός. Επειδή, λοιπόν, λόγω των φιλοοικουμενιστών και των φιλοπαπικών κληρικών και λαικών χριστιανών μας, υπάρχει σύγχυση στον ορθόδοξο χώρο, θα έπρεπε – έτσι το περιμέναμε – η Σύνοδος του Κολυμπαρίου της Κρήτης, με το κύρος της, να ξεκαθαρίσει τα πράγματα και να ομιλήσει καθαρά περί των δύο αυτών αιρέσεων της εποχής μας και να αποτρέψει τον πιστό ορθόδοξο λαό από αυτές. Δεν το έπραξε, παρά το ότι το εζήτησαν προσυνοδικά μετά πολλής επιμονής και παρακλήσεως πολλοί, κληρικοί και λαικοί. Βέβαια οι πιστοί ορθόδοξοι γνωρίζουν ότι ο Παπισμός είναι αίρεση, γιατί έχουμε περί αυτού τις μαρτυρίες των αγίων Πατέρων μας και μάλιστα του μεγάλου Πατρός, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά· και για τον Οικουμενισμό πάλι γνωρίζουν οι πιστοί ότι είναι παναίρεση, αλλά λόγω του επικειμένου κινδύνου και της διαφυλάξεως λοιπόν του πιστού λαού, θα περιμέναμε την καταδίκη του Παπισμού και του Οικουμενισμού από την Σύνοδο της Κρήτης. Δεν το είδαμε.

3. Αλλά, παραδόξως, δεν φαίνεται η Σύνοδος της Κρήτης να καταδικάζει αίρεσίν τινα, ούτε να ομιλεί περί αιρέσεων, αντίθετα μάλιστα τις αιρέσεις καλεί «Εκκλησίας». Εδώ, ευλαβέστατοι Ιερείς μου, θα σταθώ, για να κάνω μια ξεκαθάριση του όρου «Εκκλησία». Είναι μια λέξη που σημαίνει γενικά την συγκέντρωση, την συνάθροιση, την σύναξη των ανθρώπων. Εχρησιμοποιείτο από παλαιά η λέξη αυτή· έτσι και οι παλαιοί έλεγαν «εκκλησία του Δήμου». Ο χριστιανισμός από την αρχή, για να δηλώσει την πίστη του και να εκφράσει αυτό που έκανε, έλαβε άφοβα και ελεύθερα κοσμικές και πολιτικές εκφράσεις, όπως τις λέξεις «κράτος», βασιλεία», «δύναμις», που τις ακούμε και στην θεία λατρεία («Ότι Σον το κράτος και Σού εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα…»). Την σχέση μας όμως με τον Θεό την εκφράζουμε με την λέξη «πίστη» ή ακόμη καλύτερα με την λέξη «εκκλησία». Όχι με την λέξη «θρησκεία». Όταν λέγουμε «πίστη» εννοούμε όλο το βίωμά μας, όλη την σχέση μας με τον Θεό. Εννοούμε όλη την ιερή μας οικογένεια, που την λέγουμε και «Εκκλησία». Όταν λέγει ο αδελφόθεος Ιάκωβος «η ευχή της πίστεως σώσει τον κάμνοντα» (Ιακ. 5,15), δεν εννοεί την προσευχή που γίνεται με πίστη, αλλά την προσευχή που κάνει η Εκκλησία (αυτή λέγεται «πίστη»), γι᾽ αυτό και έχει την δύναμη να σώζει. Όταν προσεύχεται η Εκκλησία εν Μυστηρίω οπωσδήποτε ακούεται, έστω και αν είναι αμαρτωλός ο τελών το Μυστήριο Ιερεύς. Το ίδιο σημαίνει και η έκφραση «πάντες απολαύετε του συμποσίου της πίστεως» = της Εκκλησίας το συμπόσιο, που είναι η Θεία Ευχαριστία. Αλλά η έκφραση «εκκλησία» είναι ακόμη πιο βαθειά και πιο ιερή για να δηλώσει την Οικογένεια του Θεού. Ο Υιός του Θεού, πατέρες και αδελφοί μου, σαρκώθηκε και ήλθε στον κόσμο για να κάνει την Οικογένειά Του, ήτις εστίν η Εκκλησία. Η Εκκλησία δε είναι Μυστήριο και δεν μπορεί να ορισθεί με ορισμούς. Νοούμε όμως και γευόμεθα το μυστήριο αυτό της Εκκλησίας (ο καθένας ανάλογα με την καθαρότητά του) στην Θεία Λειτουργία· γι᾽ αυτό και ο άγιος Ιγνάτιος ο θεοφόρος λέγει ότι Εκκλησία είναι το «Θυσιαστήριον», η Αγία Τράπεζα δηλαδή, πάνω στην Οποία τελείται η Θεία Λειτουργία. Αφού λοιπόν αυτό, η Θεία Λειτουργία, είναι Εκκλησία, δεν μπορεί να μετέχουν σ᾽ Αυτήν όσοι δεν μετέχουν στην Θεία Ευχαριστία.

Και επειδή με τους Καθολικούς, τους Προτεστάντες και τους άλλους ετεροδόξους χριστιανούς δεν μπορούμε να κοινωνήσουμε μαζί, άρα αυτοί δεν δικαιούνται να ονομάζονται με τον ιερό όρο «Εκκλησία». Αυτοί είναι απλώς θρησκευτικές κοινότητες. Και όμως η Σύνοδος της Κρήτης τις εκάλεσε «Εκκλησίας». Βέβαια, όπως μας είπαν στην Ιεραρχία του Νοεμβρίου και οι Πατέρες Αρχιερείς της Ελλαδικής μας Εκκλησίας, οι μετασχόντες στην Σύνοδο, ο όρος «Εκκλησία», που ελέχθη για τους ετεροδόξους, δεν χρησιμοποιήθηκε με την κυρία του, την δογματική έννοια, αλλά χρησιμοποιήθηκε καταχρηστικώς, με την έννοια της θρησκευτικής κοινότητος. Ναί, αλλά ημείς στα θεολογικά κείμενά μας και τις θεολογικές εκφράσεις μας έχουμε άλλη έννοια περί «Εκκλησίας», αυτήν που παρουσιάσαμε παραπάνω. Και επειδή λοιπόν πρόκειται περί κειμένων Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, πρέπει να είμεθα πολύ ακριβείς στις εκφράσεις μας.

Μετά από μας θα έλθουν άλλοι και άλλοι και θα βρούν έτοιμη την χρήση της έκφρασης «Εκκλησία» για τους αιρετικούς και θα την χρησιμοποιήσουν λοιπόν αυτοί περί των αιρετικών ελευθεριώτερον, με την σωστή μάλιστα δικαιολογία ότι η έκφραση χρησιμοποιήθηκε προηγουμένως από Σύνοδο. Διά τούτο και πολύ δικαίως έγινε εξέγερση ισχυρών θεολόγων κατά της εκφράσεως αυτής, το να ονομασθούν οι ετερόδοξοι «Εκκλησίες», και θεώρησαν αυτήν λίαν ημαρτημένη διά συνοδικό μάλιστα κείμενο.

4. Αλλά ημείς οι Αρχιερείς κατά την Ιεραρχίαν του Μαίου ε.ε. δεν είχαμε διατυπώσει τοιαύτη λανθασμένη έκφραση. Γιατί λοιπόν παρηλλάγη το κείμενό μας; Το ιδικό μας κείμενο της απόφασης της Ιεραρχίας του Μαίου έλεγε: «Η Ορθόδοξη Εκκλησία γνωρίζει την ιστορικήν ύπαρξιν άλλων Χριστιανικών Ομολογιών και Κοινοτήτων μη ευρισκομένων εν κοινωνία μετ᾽ αυτής». Η πρόταση αυτή είναι ορθοδοξοτάτη. Έγινε αποδεκτή από όλη την Ιεραρχία μας και αυτήν την πρόταση ώφειλε η Αντιπροσωπία μας να υποστηρίξει και να μην παραλλάξει στην Σύνοδο. Όμως η πρόταση παρηλλάγη στην εξής: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία αποδέχεται την ιστορικήν ονομασίαν των μη ευρισκομένων εν κοινωνία μετ᾽ αυτής άλλων ετεροδόξων Χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών». Η φράση αυτή είναι ημαρτημένη διά τον λόγον που είπαμε, ότι δηλαδή σ᾽ αυτήν ονομάζονται οι ετερόδοξοι ως «Εκκλησίες». Η έκφραση «ετερόδοξες Εκκλησίες» σημαίνει «αιρετικές». Και αφού λοιπόν είναι αιρετικές οι «εκκλησίες» αυτές, πως τις αποκαλούμε «αδελφές»; Αλλά ο ισχυρός θεολογικός νούς του καλού Ποιμένος της αγαπημένης μου πατρίδος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, αποκαλεί την έκφραση αυτή σαφώς «αντορθόδοξη»!

Θα προσπαθήσω, Πατέρες, να σας εξηγήσω με απλότητα το αντορθόδοξο πράγματι της έκφρασης «ετερόδοξες Εκκλησίες» με βάση την ερμηνεία του αγίου Ναυπάκτου: Είναι μία έκφραση αντιφατική. Η Εκκλησία έχει την πάσα αλήθεια και δεν μπορεί να πλανάται. Αν πλανάται δεν είναι Εκκλησία. Η αίρεση είναι πλάνη. Το να λέγουμε λοιπόν «ετερόδοξες Εκκλησίες», το να συνάπτουμε, δηλαδή, αυτά τα δύο αντίθετα, σημαίνει ότι δεχόμεθα πλάνη στην Εκκλησία και αλήθεια στην αίρεση! Τραγέλαφος! Ναί, αυτό σημαίνει η έκφραση «ετερόδοξες Εκκλησίες». Ομολογώ όμως ότι η Αντιπροσωπεία της Ιεραρχίας μας διατυπώνοντας την έκφραση «ετερόδοξες Εκκλησίες» και δεχομένη αυτήν η Σύνοδος της Κρήτης, δεν ήθελε να εκφράσει την παραπάνω κακοδοξία, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι σε Συνοδικά κείμενα πρέπει να υπάρχει η ακρίβεια και η σαφήνεια. Δεν επιτρέπεται σε Συνοδικά κείμενα τοιαύτες κακόδοξες εκφράσεις.
Το πράγμα, κατά την έρευνα του αγίου Ναυπάκτου, έχει μία προιστορία. Στην «Λουκάρειο Ομολογία», που εγράφη ή υιοθετήθηκε από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλο Λούκαρη, λέγεται κάπου ότι η Εκκλησία στην πορεία της μπορεί να πλανηθεί και αντί για την αλήθεια να πεί ψεύδος. Λέγει επί λέξει η σχετική πρόταση: «Αληθές και βέβαιόν εστιν εν τη οδώ δύνασθαι αμαρτάνειν την Εκκλησίαν και αντί της αληθείας το ψεύδος εκλέγεσθαι». Το νόημα της πλάνης της προτάσεως αυτής του Κυρίλλου Λουκάρεως διατυπώνεται ακριβώς με την έκφραση «ετερόδοξες Εκκλησίες» του κειμένου της Συνόδου της Κρήτης, κατά παραποίηση της πρώτης ορθοδοξοτάτης εκφράσεως της Ιεραρχίας μας.

Η Σύνοδος όμως της Κωνσταντινουπόλεως του έτους 1638 αναθεμάτισε τον Πατριάρχη Κύριλλο Λούκαρη για την παραπάνω αντορθόδοξη έκφρασή του, ότι δύναται η Εκκλησία να αμαρτήσει και να πλανηθεί. Πάντως η λανθασμένη έκφραση «ετερόδοξες Εκκλησίες» θα παραμείνει τώρα, αν αναγνωρισθεί η Συν­οδος της Κρήτης, ως επίσημα γραμμένη σε κείμενό της και θα χρησιμοποιείται ευ και καλώς και λίαν ελευθέρως ως επιτρεπτή και έγκυρη. Όπως μας είναι γνωστό, η λέξη Εκκλησία δόθηκε για πρώτη φορά σε χριστιανούς που βρίσκονται έξω απ᾽ αυτήν τον 20ο αι. με το διάγγελμα του Οικουμενικού Πατριάρχου του έτους 1920.
Ο Σεβασμιώτατος άγιος Ναυπάκτου εις κείμενόν του προς την Ιεραρχία του Νοεμβρίου ε.ε. παραπονείται δικαίως διά το ότι η νέα πρόταση με την εσφαλμένη έκφραση δεν εμελετήθη από την Αντιπροσωπεία της Ιεραρχίας μας, αλλά έγινε «κατά την διάρκεια της νύκτας της Παρασκευής προς Σάββατο», χαρακτηρίζει δε τον μεν συντάκτη της πρότασης ότι «δεν γνωρίζει την δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας», την δε επίμαχο φράση «διπλωματική και όχι θεολογική».
Είναι φράση που διευκολύνει την αίρεση και παναίρεση του Οικουμενισμού, λέγουμε ημείς.

5. Στο τελικό κείμενο της Αντιπροσωπείας της Ιεραρχίας μας, όπως έχει επισημανθεί πάλι από τον Σεβασμιώτατο άγιο Ναυπάκτου, υπάρχει και άλλο σοβαρό δογματικό και εκκλησιολογικό λάθος.Γράφει το κείμενο: «Κατά την οντολογικήν φύσιν της Εκκλησίας, η ενότης αυτής είναι αδύνατον να διαταραχθή. Παρά ταύτα, η Ορθόδοξος Εκκλησία αποδέχεται την ιστορικήν ονομασίαν των μη ευρισκομένων μετ᾽ αυτής άλλων ετεροδόξων χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών». Και την πρώτη πρόταση του κειμένου αυτού ο άγιος Ναυπάκτου πάλι την ευρίσκει «κακόδοξον και αντορθόδοξον». Ναί! Είναι τοιαύτη η πρόταση αυτή γιατί εκφράζει την προτεσταντική άποψη περί αοράτου και ορατής Εκκλησίας.

Όταν ο Λούθηρος και οι μετ᾽ αυτόν Καλβίνος και Σβίγγλιος αποσπάστηκαν από την Ρώμη, για να μη νομισθεί ότι είναι έξω από την Εκκλησία, ανέπτυξαν την θεωρία περί αοράτου και ορατής Εκκλησίας. Η αόρατη Εκκλησία, στην οποία ανήκαν πλέον αυτοί, ήταν κατ᾽ αυτούς ενωμένη, ενώ οι επί γης ορατές Εκκλησίες (σε μια απ᾽ αυτές – της Ρώμης – ανήκαν πρώτα αυτοί) είναι διεσπασμένες και προσπαθούν και αγωνίζονται να βρούν την ενότητά τους. Και ο ιδικός μας ορθόδοξος θεολόγος Λόσσκυ ελέγχοντας την προτεσταντική αυτή εκκλησιολογία, η οποία χωρίζει την Εκκλησία σε ορατή και αόρατη, την παραλληλίζει με την αίρεση του Νεστορίου, ο οποίος εχώρισε την θεία από την ανθρώπινη φύση στο Πρόσωπο του Χριστού. Από την θεωρία αυτή των Προτεσταντών περί ορατής και αοράτου Εκκλησίας, η οποία υπόκειται στην έκφραση του Συνοδικού κειμένου που κρίνουμε, «ξεκινούν – λέγει ο άγιος Ναυπάκτου – άλλες θεωρίες, όπως η θεωρία των κλάδων, η βαπτισματική θεολογία και η αρχή της περιεκτικότητος». Άρα, … πρέπει πολύ να προσέξουμε.
Αλλά και η έκφραση του κειμένου της Συνόδου «κατά την οντολογικήν φύσιν της Εκκλησίας…», είναι περίεργη. Θα πάω τώρα λίγο αλλού το θέμα, πατέρες, για να νοήσετε την πλάνη της έκφρασης. Σας ερωτώ, συλλειτουργοί μου αδελφοί: Γιατί το θαύμα της Θείας Ευχαριστίας το καλούμε «μεταβολή» των θείων Δώρων και όχι «μετουσίωση»; Γιατί η έκφραση «μετουσίωση» υπενθυμίζει την θεωρία του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη περί των ιδεών, περί των αρχετύπων, που είναι κατ᾽ αυτούς η ουσία των επί γης πραγμάτων. Έτσι ο όρος «μετουσίωση» για την έκφραση της θείας Ευχαριστίας δηλώνει ότι μεταβάλλονται όχι αυτά τα ίδια τα είδη του άρτου και του οίνου, αλλά τα άνω αρχέτυπά τους, οι ιδέες. Γι᾽ αυτό και εμείς, επαναλαμβάνω, το θαύμα της Θείας Λειτουργίας το καλούμε «μεταβολή» και «όχι μετουσίωση». Ομοίως τώρα και η έκφραση «οντολογική ενότητα της Εκκλησίας» μας παραπέμπει κάπως σ᾽ αυτήν την θεωρία του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη και γι᾽ αυτό δεν πρέπει να την χρησιμοποιούμε περί της Εκκλησίας, μήπως μας κατηγορήσουν ότι με την έκφραση αυτή προτεσταντίζουμε· ότι θέλουμε τάχα να δηλώσουμε με την έκφραση αυτή την πραγματική ενότητα της αόρατης Εκκλησίας, έναντι της επί γης ορατής. Σ᾽ αυτό πιθανόν να δώσει αφορμή και το αμέσως ακολουθούν «παρά ταύτα» στην συνέχεια του λόγου.

6. Δεν σας είπα, πατέρες μου Ιερείς, για όλα τα θέματα της Συνόδου της Κρήτης, αλλά για ένα μόνο, το πιο σοβαρό ίσως, γιατί είναι εκκλησιολογικό. Για το κείμενο της Συνόδου, στο οποίο αναφέρεται το θέμα αυτό που σας έθιξα, το επιγραφόμενο «Σχέσις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», ο λόγιος Σεβασμιώτατος άγιος Ναυπάκτου λέγει επί λέξει στην κατάθεσή του στα Πρακτικά της Συνεδριάσεως της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος του μηνός Νοεμβρίου ε.ε.: «Εκείνο που μπορώ να πω είναι ότι το κείμενο αυτό όχι μόνον δεν είναι θεολογικό, αλλά συγχρόνως δεν είναι καθαρό, δεν έχει καθαρές προοπτικές και βάσεις, είναι διπλωματικό. Όπως έχει γραφή, διακρίνεται από μία διπλωματική δημιουργική ασάφεια. Και ως διπλωματικό κείμενο δεν ικανοποιεί ούτε τους Ορθοδόξους ούτε τους ετεροδόξους». «Το κείμενο έχει πολλά προβλήματα, παρά τις μερικές γενικές καλές διατυπώσεις. Μάλιστα, όταν δημοσιευθούν τα Πρακτικά της Συνόδου, όπου αποτυπώνονται οι αυθεντικές απόψεις αυτών που αποφάσισαν και υπέγραψαν τα κείμενα, τότε θα φανή καθαρά ότι στην Σύνοδο κυριαρχούσαν η θεωρία των κλάδων, η βαπτισματική θεολογία και κυρίως η αρχή της περιεκτικότητος, δηλαδή η διολίσθηση από την αρχή της αποκλειστικότητος στην αρχή της περιεκτικότητος». «Πολλοί κατάλαβαν ότι το κείμενο αυτό γράφτηκε και αποφασίσθηκε εν σπουδή και δεν είναι ολοκληρωμένο, αφού μάλιστα υπογραφόταν από τους Αρχιερείς την Κυριακή το πρωί, κατά την διάρκεια της θείας Λειτουργίας»!…
Οι περικοπές αυτές του Σεβασμιωτάτου κ. Ιεροθέου είναι πολύ σημαντικές και πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ᾽ όψιν και να μην παραθεωρηθούν.

7. Μας ερωτούν πολλοί: Θα αναγνωρίσουμε την Σύνοδο αυτή; Αυτό θα αποφασισθεί από όλους τους Ιεράρχας της Ελλαδικής μας Εκκλησίας. Ο Αρχιεπίσκοπός μας πάντως κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ παρέχει άνεση λόγου για κάθε εκφραζομένη άποψη και είναι δεκτικός όλων των θέσεων. Τον ευχαριστούμε γι᾽ αυτό. Πάντως από την ιστορία των Συνόδων γνωρίζουμε ότι στις Οικουμενικές Συνόδους γίνονταν πολλές Συνεδριάσεις για πολλά χρόνια. Η Εκκλησία της Ρουμανίας αποφάσισε ότι τα κείμενα της Συνόδου στο Κολυμπάρι της Κρήτης μπορεί να διαφοροποιηθούν σε μερικά σημεία και να αναπτυχθούν από μία μελλοντική Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Εκκλησίας μας και να τελειοποιηθούν και να έχουν έτσι μία πανορθόδοξη συμφωνία. Γιατί τώρα στην Σύνοδο της Κρήτης δεν συμμετείχαν τέσσερα Πατριαρχεία, της Αντιοχείας, της Ρωσίας, της Βουλγαρίας και της Γεωργίας. Έτσι συνέβαινε στην ιστορία των Συνόδων, ξαναλέμε. Γίνονταν πολλές συνεδριάσεις που κρατούσαν πολλά χρόνια. Και οι Συνεδριάσεις αυτές θεωρούνταν έπειτα ως μία Σύνοδος.

8. Ίσως, πατέρες Ιερείς, να σας φαίνονται λεπτομερή και κάπως περίεργα αυτά που σας είπα και να με κατηγορήσετε μάλιστα ότι η μάχη δίνεται στις λέξεις και τις εκφράσεις. Και όμως, πατέρες μου, η ορθόδοξη πίστη μας εκφράζεται με την ακρίβεια των λέξεων, που είναι φορτισμένες με βαρύ θεολογικό νόημα.
Και όπως το γνωρίζουμε, η Εκκλησία μας έδωσε μεγάλες μάχες για την σωστή διατύπωση των δογμάτων της πίστης μας.
Έχουμε ανάγκη πολλής προσευχής και συνέσεως. Όχι βεβιασμένες ενέργειες.

Θα περιμένω, αγαπητοί συλλειτουργοί μου αδελφοί, τις ερωτήσεις, τις αντιρρήσεις και διαφωνίες Σας επί των λεχθέντων και θα μιλήσουμε πάλι περί της Συνόδου του Κολυμπαρίου της Κρήτης. Εύχεσθε και υπέρ εμού.

Με ευχές και αγάπη Χριστού
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας

Πηγή : http://www.vimaorthodoxias.gr 

----------------------------------------------

Ελπίζουμε στην βοήθεια της Παναγίας, να ειρηνεύσουν τα πράγματα, στην ματωμένη σημερινή Ελλάδα που βάλλεται πανταχόθεν.

Μον. Πρόδρομος

10.12.2016  Καρυές Αγιου Ορους.

Στην κόλαση της Νορβηγίας (η χώρα που παραδόθηκε από χρόνια στην Νέα Τάξη)

Ήξερα ότι οι σκανδιναβικές χώρες βρίσκονται σε προχωρημένη σήψη, παρά την υποτιθέμενη δημοκρατικότητα και τον πολιτισμό τους. Και μόνο το γεγονός ότι έχουν κάνει (ίσως να κάνουν ακόμα) ιατρικά πειράματα σε τροφίμους γηροκομείων και διανοητικά ανάπηρους σε άσυλα είναι αρκετό να απαρνηθώ τον σκανδιναβικό «πολιτισμό» και να φύγω τρέχοντας σε άλλο ηλιακό σύστημα.  
Στοιχεία του «πολιτισμού» αυτού έχω βρει σε αγγλόφωνα άρθρα και βιβλία που έχω μεταφράσει κατά καιρούς. 
Αλλά σήμερα μου έστειλαν ένα κείμενο το οποίο αρνήθηκα να δεχθώ σαν πραγματικότητα. Έχει ήδη αναρτηθεί τουλάχιστον από πέρσι στο ελληνικό διαδίκτυο και όπως είναι φυσικό είναι πρακτικά αδύνατον να βρεθεί η πρωταρχική πηγή. 
Μια μικρή διαδικτυακή έρευνα στα αγγλικά μου αποκάλυψε μία πληθώρα στοιχείων που με έπεισαν για την αλήθεια των καταγγελλομένων. 
Αλλά ακόμα και έτσι δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα πράγματα έχουν φτάσει σε τέτοιο πραγματικά αηδιαστικό επίπεδο. 
Ακόμα και τα μισά να αληθεύουν, αξίζει να μας καταλάβουν οι φανατικοί μουσουλμάνοι, διαφορετικά η άλλη λύση είναι όχι απλά να πάμε σε άλλο ηλιακό σύστημα αλλά σε άλλο σύμπαν... 
Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί παρακάτω. Στο τέλος υπάρχουν κάποιες πηγές για να δείτε από μόνοι σας. 
Στην Κόλαση της Νορβηγίας 
[Πώς θα είναι αύριο η Ευρώπη] 
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Όταν πρωτοδιάβασα τη συνέντευξη μιας Ρωσίδας μάνας [Ιρίνα Bergseth] που ζούσε στη Νορβηγία δεν πίστευα στα μάτια μου. Κάθε φράση της, κάθε λέξη της ήταν μια δυνατή  γροθιά στο στομάχι! Όμως αξίζει να τη δούμε για να αντιληφθούμε πώς θέλουν κάποιοι την Ευρώπη των Εσχάτων. Όταν μάλιστα το μέλλον αυτής της « σύγχρονης κοινωνίας», καθοδηγείται προς διαμόρφωση με τον πιο ύπουλο, τον πιο βρώμικο τρόπο πάνω στις ψυχές των παιδιών και αυτός ο εφιάλτης, βρίσκεται προ των πυλών και για την δική μας Πατρίδα, νομίζω πως επιβάλλεται με κάθε τρόπο να το αποτρέψουμε.  
Το κείμενο από το οποίο σταχυολογούμε τα βασικά του σημεία, είναι από συνέντευξη της 9ης Μαΐου 2013 μιας μάνας που η “τύχη” την έριξε στην “προηγμένη”, πλούσια και “προοδευτική” αυτή χώρα του Βορρά. Δημοσιογράφος ήταν ο Andrew Fefelov της Ρωσικής Εφημερίδας “ΑΥΡΙΟ”. 
Η Ιρίνα παντρεύτηκε το 2005 στην Μόσχα με πολίτη της Νορβηγίας, έχοντάς ήδη έναν γιο τότε 7 ετών. Εγκαταστάθηκαν στη Νορβηγία, στο χωριό Άουρσκογκ του Χιόκλαντ. Εν συνεχεία περιγράφει τη νορβηγική κοινωνία που αποδομείται ηθικά ταχύτατα, αντιγράφοντας αμερικανικές νοοτροπίες. Κατά τη ρωσίδα αυτή μητέρα παρά τον πλούτο της χώρας που οφείλεται στην εξόρυξη πετρελαίου η Νορβηγία δεν έχει αναπτύξει τις επιστήμες, παρά εκμεταλλεύτηκε την ξένη επιστημονική και τεχνολογική συνδρομή.  
Η Ιρίνα κατόρθωσε να διοριστεί δασκάλα σε μια γειτονική κοινότητα. Αμέσως μετά στη συνέντευξή της η Ιρίνα περιγράφει τις βασικές δομές του νορβηγικού σχολείου που το χαρακτηρίζει: “φτιαγμένο για διανοητικά καθυστερημένους”. Έτσι, σύμφωνα με τη Ρωσίδα αυτή δασκάλα, το έργο του κρατικού σχολικού προγράμματος για το δημοτικό σχολείο συμπεριλαμβάνει οι δάσκαλοι να διδάξουν στα παιδιά το αλφάβητο, έως 13 ετών να μάθουν να μετράνε και να διαβάζουν τις ετικέτες των τιμών στα καταστήματα. Το διάβασμα μεγαλόφωνα στην τάξη δεν επιτρέπεται, επειδή το παιδί αισθάνεται «ντροπή» [εδώ να δείτε προσοχή στη “διαφορετικότητα”!]. Μάλιστα ειδικός δάσκαλος βγάζει το παιδί στον διάδρομο και μόνο εκεί ακούει το παιδί να διαβάζει, έτσι ώστε να μην ντροπιάσει το «μικρό»!  
Ακόμη, ο δάσκαλος έχει το δικαίωμα να κάνει στα παιδιά μέσα στην ημέρα δύο ασκήσεις μαθηματικών! Αν τα παιδιά δεν μάθουν το μάθημα, τρεις ημέρες αργότερα, πάλι προσπαθεί να τους εξηγήσει την ύλη του περασμένου μαθήματος. Εργασία για το σπίτι για την εβδομάδα το πολύ 5-8 λέξεις στα αγγλικά, κατά την διακριτική ευχέρεια του παιδιού! 
Ουσιαστικά το διαφημιζόμενο από πολλούς εγχωρίους “παιδαγωγούς” ως κορυφαίο, είναι απλώς παράδειγμα της πλήρους υποβάθμισης της εκπαίδευσης. Άλλωστε, δεν υπάρχουν μαθήματα λογοτεχνίας, ιστορίας, φυσικής, χημείας, φυσικής επιστήμης. Υπάρχει μόνο μια μορφή “μελέτης περιβάλλοντος”, που ονομάζεται «αναθεώρηση», όπου τα παιδιά μαθαίνουν τον κόσμο σε γενικές γραμμές.  
Ξέρουν απλώς ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε. Όλα τα άλλα στοιχεία, σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, είναι «κακοποίηση του παιδιού και της ψυχής του»! Μάλιστα, η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο δεν ταΐζει τα παιδιά στα σχολεία και στα νηπιαγωγεία. Μόνο τρέφουν τα παιδιά, άπαξ εβδομαδιαίως, με κάποια «αηδιαστική σούπα», που ονομάζεται «ντοματόσουπα» από έτοιμη συσκευασία!  
Ο μεγαλύτερος γιος της Ιρίνας, έχοντας κάνει μαθήματα για δύο χρόνια στο ρωσικό σχολείο, στη Νορβηγία ήταν σαν ένα παιδί θαύμα. Έως την 7η τάξη, δε διάβαζε τίποτα, μιας και δεν υπήρχε καμία ανάγκη για να διδαχτεί. Στους τοίχους των σχολείων, άλλωστε υπάρχουν κατατοπιστικές απίστευτες ανακοινώσεις, όπως: “Εάν οι γονείς σας επιβάλουν να κάνετε τα μαθήματα, καλέστε στο [τάδε] τηλέφωνο. Εμείς θα σας βοηθήσουμε να ελευθερωθείτε από τέτοιους γονείς.»!!!  
Για την Ιρίνα μόνος τρόπος ασκήσεως της μνήμης του γιου της ήταν το πιάνο. Μάλιστα του έλεγε συχνά: “Μην τολμήσεις και πεις κάπου ότι έχεις μια τέτοια απαιτητική μητέρα.» 
Μετά από έξι χρόνια παραμονής της Ιρίνα στη Νορβηγία ήρθε η ώρα να μάθει για το περιβόητο σύστημα  “Barnevarn”. Πριν γνωρίσει όμως αυτό το “σύστημα”, η Ιρίνα μετά τη γέννηση του δεύτερού της παιδιού, χώρισε από τον Νορβηγό άνδρα της. Τότε, πήρε δάνειο, αγόρασε διαμέρισμα και είχε μια φυσιολογική ζωή, χωρίς ποτέ να απασχολήσει τις αρχές του κράτους. Τα παιδιά έμειναν μαζί της, δεδομένου ότι ο μπαμπάς στεναχωρούσε τον γιο της (από τον πρώτο γάμο), και έθεσε θέμα να μην υπάρξουν συναντήσεις με αυτόν τουλάχιστον τον γιο. Η Ιρίνα προσπάθησε τουλάχιστον ώστε ο πατέρας του παιδιού να μην μείνει μαζί του το βράδυ, διότι υπήρχε απειλή ξυλοδαρμού. Το νηπιαγωγείο κι άλλες κρατικές υπηρεσίες την πίεζαν να δίνει το παιδί στον πατέρα του. Έτσι ο μικρός γιος παρέμεινε με τον πατέρα του στην αρχή από δύο ώρες το Σάββατο ή την Κυριακή. Αλλά την τελευταία φορά, όταν έκλεισε τα τέσσερα του χρόνια, πέρασε με τον πατέρα του σχεδόν μια εβδομάδα.  
Στις 7/3/2011 η Ιρίνα πήγε στην αστυνομία του χωριού «Bjorlelangen», επειδή το μικρό αγόρι της είπε, ότι η θεία και ο θείος του, συγγενείς του πατέρα του, τον πόνεσαν στο στόμα και στον ποπό! Της μίλησε για πράγματα, που εκείνη δεν μπορούσε στην αρχή να τα πιστέψει. Τότε αναλογίστηκε στα σοβαρά μια νορβηγική λαϊκή παράδοση, συνδεδεμένη με το να σχετίζονται οι συγγενείς εξ αίματος στενά με παιδιά: αγόρια και κορίτσια! 
Αρχικά, η Ρωσίδα μητέρα δεν μπορούσε να πιστέψει σ΄ αυτή την τρέλα ή ανοησία ή κόλαση. Πάντως, πήγε στην αστυνομία και έκανε καταγγελία. Την 8η Μαρτίου κλήθηκε στην υπηρεσία της επιμέλειας των παιδιών «Barnevarn». Η ανάκριση διήρκεσε έξι ώρες. Εκεί ήταν μόνο η Ιρίνα και τα παιδιά της. Υποτίθεται ότι στη Νορβηγία υπάρχει ένα «υποδειγματικό» σύστημα προστασίας των παιδιών, που δημιουργήθηκε «για τα μάτια του κόσμου», ότι δήθεν αγωνίζονται και πολεμάνε την αιμομιξία. Αργότερα η Ιρίνα συνειδητοποίησε, κάτι που νωρίτερα είχαν καταγγείλει και άλλοι γονείς, ότι τα κέντρα «Barnevarn», που υπάρχουν σε κάθε χωριό[!], σκοπό έχουν να εντοπίσουν την δήθεν «ομολογία» του παιδιού περί μη «καλής» μητέρας (ή πατέρα), να απομονώσει τα παιδιά αυτά από τους γονείς τους και να τους «τιμωρήσει» (παιδιά και γονείς ταυτόχρονα)! 
Εκείνη την εποχή οι εφημερίδες στη χώρα έγραψαν ότι ένα κορίτσι 8 ετών, καταδικάστηκε σε καταβολή των δικαστικών εξόδων και καταβολή αποζημιώσεων στον βιαστή της για την παραμονή του στη φυλακή! Τότε κατάλαβε και η Ιρίνα πλήρως ότι στη Νορβηγία, όλα είναι από την «ανάποδη». Ουσιαστικά αντιλήφθηκε ότι η παιδεραστία, ουσιαστικά, δεν θεωρείται έγκλημα [κάτι που συμβαίνει και σε άλλες “προηγμένες” ευρωπαϊκές χώρες, όπως την Ολλανδία]. Πάντως στις 8/3/2011 ήταν η πρώτη φορά που κατασχέθηκαν και τα δύο παιδιά της Ιρίνα! Η κατάσχεση γίνεται ως εξής: το παιδί δεν επιστρέφει από το νηπιαγωγείο ή το σχολείο, δηλαδή ουσιαστικά το κλέβουν από τους γονείς, εξαφανίζεται! 
Αυτό συμβαίνει επειδή το παιδί «το απομακρύνουν» για το … καλό του, από τους γονείς σε μυστική διεύθυνση. Οι υπεύθυνοι της είπαν αφοπλιστικά: «Καταλάβετε την κατάσταση, εσείς μιλάτε για παιδική κακοποίηση. Πρέπει να εξεταστείτε από γιατρό και κριθείτε ότι είστε υγιής.» Έτσι η Ιρίνα έσπευσε στην κοντινή πολυκλινική [δέκα λεπτά με το αυτοκίνητο]. Στο αυτοκίνητο την έβαλε η υπάλληλος της «Barnevarn», λέγοντας: “Εμείς θα σας βοηθήσουμε, θα παίξουμε με τα παιδιά σας, θα είναι στην υπηρεσία της προστασίας των παιδιών”. Όταν η Ιρίνα με τη συνοδεία της υπαλλήλου έφτασε στην κλινική, ο μεγαλύτερος της γιος [13 τότε ετών], της τηλεφώνησε και την πληροφόρησε ότι βρίσκονταν ήδη σε ανάδοχη οικογένεια σε μυστική διεύθυνση!  
Η Ιρίνα προσπάθησε να συγκρατήσει τα δάκρυά της, γιατί ακόμη και το κλάμα θεωρείται ψυχική ασθένεια, και σε αυτή την περίπτωση η «Barnevarn» θα εφάρμοζε καταναγκαστική ψυχιατρική!  
Τελικά αποδεικνύεται ότι στη Νορβηγία υπάρχει ένα κρατικό πρόγραμμα, ποσόστωσης για την απομάκρυνση των παιδιών από τους γονείς τους. Τα όργανα «προστασίας παιδιών» ανταγωνίζονται για την υλοποίησή του. Δημοσιεύονται μάλιστα ανά τρίμηνο πίνακες και διαγράμματα με τον αριθμό των "κατασχεμένων" παιδιών ανά επιλεγμένη περιοχή! Τέτοια σχετικά έγγραφα είναι διαθέσιμα και σε περιπτώσεις απομάκρυνσης παιδιών από οικογένειες και στη Σουηδία [http//www.familypolice.ru/read/1403].  
Μια τέτοια έκθεση αναφέρει, ότι στη Σουηδία κατασχέθηκαν 300.000 παιδιά! Πρόκειται για μια ολόκληρη γενιά που κλάπηκε από τους βιολογικούς γονείς! Στη Σκανδιναβία συνεπώς οι παραδοσιακές οικογένειες βιώνουν ένα πογκρόμ! Μάλιστα, κάθε ανάδοχη οικογένεια εισπράττει 10 χιλιάδες Κορόνες [1100 ευρώ] Νορβηγίας/μήνα για κάθε ένα θετό παιδί.  
Ακόμη, κάθε υπάλληλος της Barnevarn λαμβάνει από τον κρατικό προϋπολογισμό ένα μεγάλο μπόνους γι’ αυτή τη “δουλειά”, δηλαδή για την καταστροφή της «οικογενειακής φωλιάς», και την κλοπή των απογόνων. Μάλιστα ο ανάδοχος γονέας μπορεί να επιλέξει το παιδί «της αρεσκείας του», όπως στα σκλαβοπάζαρα. Για παράδειγμα, λέει η Ιρίνα: “σας άρεσε εκείνο το γαλανομάτικο κοριτσάκι ρωσικής καταγωγής και θέλετε να το πάρετε για αναδοχή, τότε καλέσετε  τη Barnevarn και να πείτε: «είμαι έτοιμος, έχω ένα μικρό δωμάτιο για το παιδί …» αναφέροντας το όνομα του παιδιού. Και θα σας το παραδώσουν αμέσως”. Συνεπώς, πρώτα βρίσκεται η ανάδοχη οικογένεια, και στη συνέχεια αποσύρεται από τους βιολογικούς γονείς «κατόπιν παραγγελίας» το παιδί! Μάταια κάποιοι ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων μάχονται μ’ αυτό το παντοδύναμο σύστημα της Barnevarn». Μάλιστα, οικογένειες που υπέφεραν από το σύστημα Barnevarn στις 3 Μαΐου 2013 διοργάνωσαν διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά του βίαιου διαχωρισμού γονέων και παιδιών στη Νορβηγία. Πάντως η χώρα αυτή, όσον αφορά την κλοπή των παιδιών από τους γονείς τους, είναι μπροστά από τα υπόλοιπα κράτη, κι αυτό γιατί φαίνεται πως ο διαχωρισμός των παιδιών από τους γονείς τους αποτελεί εθνικό σχέδιο.  
Νορβηγική εφημερίδα με πηχιαίο πρωτοσέλιδο έγραφε πέρυσι: “Το ένα πέμπτο των παιδιών στη Νορβηγία έχει “διασωθεί” από τους γονείς τους”. Συνεπώς περί τα 150 χιλιάδες παιδιά, “σωσμένα”, ζουν πλέον όχι στο σπίτι με τη μητέρα τους, αλλά σε μοντέρνα άσυλα, δηλαδή φυλακές οικογενειακού τύπου. Πολλοί ανάδοχοι στη Νορβηγία δείχνουν προτίμηση σε παιδιά με αναπηρία [μήπως άραγε τα κάνουν ανάπηρα;] γιατί μπορούν να πάρουν μεγαλύτερες επιδοτήσεις. Όσο μεγαλύτερο είναι το τραύμα του παιδιού, τόσο περισσότερο κέρδος για τον “ανάδοχο”!  
Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, από δέκα νεογέννητα μόνο τα δύο γεννιούνται από Νορβηγούς γονείς και τα οκτώ από τα δέκα είναι παιδιά των μεταναστών. Οι μετανάστες παρέχουν υγιές πληθυσμό στη χώρα, αφού στους μετανάστες δεν συνηθίζονται στενές σχέσεις μεταξύ συγγενών [αιμομιξίες], όπως αντίθετα συνηθίζονται στους Νορβηγούς. 
Αξίζει να σημειωθεί πως τα περισσότερα παιδιά που γεννήθηκαν στη Νορβηγία και έπεσαν στα νύχια του συστήματος Barnevarn είναι παιδιά ρωσικής καταγωγής. Σχεδόν όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν από ένα ή δύο Ρώσους γονείς είναι εγγεγραμμένα στις λίστες του «Barnevarn» κι αποτελούν την ομάδα «υψηλού κινδύνου» για “σωτηρια”, δηλαδή αρπαγή.  
Άμεσο αποτέλεσμα: Κάθε μήνα στη Νορβηγία αυτοκτονεί μια ρωσίδα γυναίκα! Αιτίες που μπορεί η Barnevarn να επέμβει; Πολλές και ποικίλες: αναγκάζετε το παιδί σας να πλένει τα χέρια του με το ζόρι η μαμά κουτσαίνει ή κλαίει, το παιδί σας τρώει με τα χέρια [συνέβη σε οικογένεια Ινδών μεταναστών]… ε, τότε… “είστε μια κακή μητέρα, το παιδί σας θα παρακρατηθεί!”. Το σύστημα “προστασίας” των παιδιών στη Νορβηγία βασίζεται σε “τεκμήριο ενοχής” των γονέων. Άλλη αιτία, συχνή μάλιστα, που επεμβαίνει η “προστασία παιδιών” μπορεί να είναι η φράση που συχνά λένε οι γονείς στα παιδιά τους, και στην Ελλάδα: “θα σε σκοτώσω βρε!” Τότε η Barnevarn λέει: “Θέλετε να σκοτώσετε τα παιδιά σας”!  
Σε ανάλογες ανακρίσεις γονέων από τους εντεταλμένους της Barnevarn, αναγκάζουν τους γονείς με τον τρόπο τους να βρίσκονται μόνιμα σε θέση να πρέπει να δικαιολογούνται συνεχώς. Κάποτε οι δύστυχοι γονείς αντιλαμβάνονται πως από κάποια στιγμή και μετά είναι αδύνατον να δικαιολογηθούν. Ας αναλογιστούμε μόνο πως η νορβηγική κρατική μηχανή, δίνει μυθικά βραβεία και μπόνους σε δικηγόρους, σε υπαλλήλους της επιτροπείας, σε δικαστές, σε ψυχολόγους, σε ψυχιάτρους, σε ανάδοχους γονείς, σε εμπειρογνώμονες. για κάθε “κατασχεθέν” γαλανομάτικο μωρό. Τότε οι πραγματικοί γονείς δεν έχουν καμία πιθανότητα να διασώσουν το παιδί τους  από το νορβηγικό «άσυλο». Στη συνέντευξή της η Ιρίνα τονίζει: Οι δικηγόροι του «Barnevarn» μεταφράζανε και χρησιμοποίησαν εναντίον μου όλο το υλικό του ρωσικού τύπου, που ανέφερε τα παιδιά μου. Είπαν στο δικαστήριο: «Είναι τρελή, προστατεύει τα παιδιά της στον τύπο!» Στη Δύση δεν υπάρχει ελευθερία του τύπου σε σχέση με τα παιδιά. Είναι αδύνατον να κάνει κανείς έκκληση προς την κοινωνία”. Άλλωστε, ισχύει ο Νόμος της ιδιωτικής ζωής (Νόμος περί προστασίας προσωπικών δεδομένων), ένας νόμος που φαίνεται πως είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της  Barnevarn. 
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ: Το υπουργείο που έχει σχέση με παιδιά στην Νορβηγία ονομάζεται  κυριολεκτικά: “Βασιλικό Υπουργείο Παιδιών και Ισότητας κάθε μορφής σεξουαλικής διαφορετικότητας”. Οι σεξουαλικές μειονότητες στη Νορβηγία δεν είναι πλέον μειονότητες, οι κανονικοί φυσικοί (natoural) άνθρωποι είναι σήμερα μειονότητα.  
Οι κοινωνιολόγοι έχοντας στην διάθεσή τους κάποια στοιχεία, διαπιστώνουν: το 2050 η Νορβηγία θα είναι πάνω από 70 % homo-χώρα. Τι σημαίνει «homo», είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς. Άλλωστε, η Νορβηγία μα και άλλες δυτικές χώρες, νομιμοποίησε τουλάχιστον τριάντα είδη μη παραδοσιακού γάμου. Από την άποψη αυτή, η πιο «προχωρημένη» χώρα είναι η Νορβηγία, όπου «άνδρας» και «γυναίκα» είναι μάλλον έννοιες παρωχημένες. Δεν είναι τυχαίο, ότι στη Νορβηγία ένα παιδί που γεννιέται σε μια φυσιολογική οικογένεια δεν μπορεί να προστατευτεί. Την τελευταία δεκαετία σε όλη την Ευρώπη εισήχθησαν κάποια σεξουαλικά πρότυπα που διέπουν την εκπαίδευση των παιδιών με ένα ορισμένο τρόπο (http://yadi.sk/d/oa3PNRtG3MysZ). Οι κανονισμοί αυτοί είναι δεσμευτικοί προς όλα τα κράτη που υπογράφουν την σύμβαση (convention), την έγκριση της οποίας ενεργά «προωθούν τα λόμπι» σήμερα στην Ελλάδα και τη Ρωσία.  
Ένα ειδικό τμήμα αυτού του «πανευρωπαϊκού σεξ στάνταρτ» αναφέρει πως πρέπει το προσωπικό των νηπιαγωγείων(!) κι οι γονείς, να εξασκήσουν τα παιδιά στον «αυνανισμό» έως τεσσάρων ετών (!) και όχι αργότερα. Στο κείμενο αυτής της σύμβασης λέγεται ξεκάθαρα, ότι οι γονείς μαζί με γιατρούς και νηπιαγωγούς καλούνται να διδάξουν τα παιδάκια «έρωτα διαφορετικών ειδών». Στη σελίδα 46 του εν λόγω εγγράφου αναφέρεται, ότι ένα νεογέννητο πρέπει να συνειδητοποιήσει την ταυτότητα φύλου του (gender identification). Ο επιβεβλημένος “σεξουαλικός διαφωτισμός”  θεωρεί, ότι την ώρα της γέννησης του παιδιού σας, είναι απαραίτητο να καθοριστεί τι είναι: γκέι, λεσβία, τραβεστί ή τρανσέξουαλ (!!). Αν το παιδί σας και πάλι δεν θα επιλέξει «φύλο»  (gender), θα βοηθήσει σ’ αυτή την περίπτωση η πανίσχυρη νορβηγική «Barnevarn» ή η φινλανδική «Lastensuoelu» ή γερμανική «Yugendamt» κ.ο.κ.  
Η Νορβηγία είναι από τις πρώτες χώρες παγκοσμίως, η οποία δημιούργησε Ινστιτούτο Επιστημονικών Ερευνών [Πανεπιστημίου Όσλο], στο οποίο μελετούν αυτοκτονίες παιδιών από 0 μέχρι 7 ετών! Αλλά πώς ένα νεογέννητο παιδί μπορεί να αυτοκτονήσει; Μα τα κακόμοιρα παιδιά μετά από τις σαδιστικές επιθέσεις καταλήξουν να πεθάνουν τότε επισήμως αποδίδεται ως αυτοκτονία!  
Η Ιρίνα στη συνέχεια της συνέντευξής της διηγείται πως στις 30-5-2011 δύο ένοπλοι αστυνομικοί και δύο υπάλληλοι του «Barnevarn» της πήραν και πάλι τα παιδιά. Εκείνη κάλεσε το δικηγόρο της στο τηλέφωνο, κι εκείνος της είπε επί λέξει: “Σύμφωνα με τους νόμους της Νορβηγίας, είστε υποχρεωμένη να δώσετε τα παιδιά. Αν αντισταθείτε, τα παιδιά θα τα πάρουν έτσι κ’ αλλιώς, αλλά εσείς δεν θα τα δείτε ποτέ. Θα πρέπει να δώσετε τα παιδιά σας, και αύριο θα σας εξηγήσουν τι συμβαίνει!”. Τα παιδιά τα απομάκρυναν αμέσως, χωρίς να δείξουν κάποιο επίσημο έγγραφο στη μητέρα τους.  Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως οι νορβηγικές εφημερίδες έγραψαν πως ένα αγόρι, το οποίο το πήραν από τη μητέρα του ως παιδί, βιάστηκε σε όλα τα «άσυλα». Μόλις έγινε 18 ετών, αγόρασε ένα όπλο, μπήκε στο «σπίτι» και πυροβόλησε τους αναδόχους γονείς.  
Σε άλλη περίπτωση, ένα αγόρι από τη Νορβηγία έκλαιγε όταν το πήραν, επειδή ήθελε την μητέρα του. Οι γιατροί είπαν, ότι το να κλαίει έτσι – είναι παράνοια!! Από τα φάρμακά που του χορηγούσαν με τη βία, έγινε φυτό. Μετά τις φωνές του Τύπου, στάλθηκε πάλι στη μητέρα του αλλά σε αναπηρική καρέκλα! Δεν μπορούσε να μιλήσει, έχασε 15 κιλά και είχε πάθει δυστροφία, με μη αναστρέψιμες διαδικασίες. Μετά από ένα και μοναδικό ραντεβού της Ιρίνας με το μεγαλύτερό της γιο, έμαθε, ότι εκείνο έγραψε επιστολή στο Ρωσικό Προξενείο. «Θα πεθάνω, αλλά θα αποδράσω από τη Νορβηγία. Εγώ δεν θα ζήσω σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.” Και μόνος του, κατάφερε να οργανώσει την απόδρασή του. 
Στο Διαδίκτυο ήρθε σε επαφή με τον Πολωνό Krzysztof Rutkowski, ο οποίος έχει ήδη καταφέρει να σώσει μια κοπέλα πολωνικής καταγωγής από το νορβηγικό «άσυλο». Ο Πολωνός τηλεφώνησε στην Ιρίνα ότι όταν όλα ήταν προετοιμασμένα και της είπε: «Αν θα πάρω τον γιο σας χωρίς εσάς, θα θεωρηθεί ότι κλέβω το παιδί κάποιου άλλου, αλλά αν είμαι μαζί σας, τότε θα θεωρηθεί, ότι βοηθώ την οικογένεια». Η Ιρίνα δυσκολεύτηκε να αποφασίσει. Η επιλογή ήταν δίκοπο μαχαίρι: και οι τρεις να πεθάνουν στη Νορβηγία ή τουλάχιστον να σώσει τον εαυτό της και τον μεγαλύτερο γιο. Καθώς όμως η Ιρίνα πέρασε τα σύνορα της Πολωνίας, οι συνοριοφύλακες τους σταμάτησαν με το αίτημα της δήθεν «άλλης» επίσημης νορβηγικής μητέρας. Η αίτηση ανέφερε, ότι κάποια «θεία», η Ιρίνα δηλαδή, έκλεψε ένα παιδί από το έδαφος της Νορβηγίας. Στη συνέχεια η Πολωνία, έδωσε το παιδί της σε μία πολωνή θετή μητέρα. Και για να μεταφέρει η Ιρίνα το παιδί από την Πολωνία στην Ρωσία, έκανε ανταλλαγή μεταξύ της Πολωνής και της Ρωσίδας θετής μητέρας, που ήταν η γιαγιά του παιδιού και μητέρα της Ιρίνα. Απ΄ότι αντιλαμβανόμαστε στην Ευρώπη μία βιολογική μητέρα δεν μετράει.  
Κι αν αυτά συμβαίνουν στη Νορβηγία, που ακόμη και ιερείς, γυναίκες κι άνδρες, δηλώνουν ανοικτά για τον “αντισυμβατικό” τους προσανατολισμό, τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλες χώρες της Εσπερίας. Για παράδειγμα μια άλλη Ρωσίδα, η Ιρίνα Σ. 18 χρόνια ζούσε στην Αγγλία. Είχε εκεί ένα φίλο με τον οποίο απέκτησε μια κόρη. Κάποια στιγμή ανακάλυψε τυχαία, ότι ο φίλος της είναι μέλος ενός “σαδομαζοχιστικού κλαμπ”!!. Το κοριτσάκι της, βλέποντας τηλεόραση που έδειχναν έναν ντόπιο δρομέα, φώναξε: “Μαμά, αυτός ο θείος ήρθε σε μένα, για να παίξουμε το γιατρό. Ω! Και η κυρία για να παίξει μαζί μου στο μπάνιο!” Η Ιρίνα Σ. Τότε πήγε σε έναν βρετανό παιδοψυχολόγο, ο οποίος της είπε “Αγαπητή μου είστε το «κατακάθισμα» της «χτεσινής ημέρας». Αυτά που μου είπατε δεν είναι διαστροφή, μα δημιουργικό σεξ για την ελίτ”!!  Η κοπέλα δεν είπε τίποτε και χωρίς τυμπανοκρουσίες, πολύ σοφά, άρχισε να μαζεύει τα πράγματα και να προετοιμάζει την αποχώρησή τους για την Ρωσία.  
Συνεπώς, εάν εμείς, οι παραδοσιακοί γονείς, καθόμαστε και περιμένουμε, όπως τα φυτά τις «εξελίξεις», τότε θα χάσουμε αυτή την μάχη με τους ομοφυλόφιλους (ή το κάθε είδος gender-ιστών) για την υπεράσπιση των παιδιών μας. Οι «πειραματικές» περιοχές σήμερα είναι η Βόρεια Ευρώπη, οι ΗΠΑ , η Γερμανία, αλλά και οι πρώην βρετανικές αποικίες: Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία. Όλες αυτές οι περιοχές είναι τα “hot points”  από όπου έρχονται «SOS» από ρωσίδες μητέρες στην οργάνωση “Ρωσίδες Μητέρες” . Αυτά τα σήματα λάμψεις του πολέμου που ξεκίνησε ήδη για την ιερή εικόνα της παραδοσιακής χριστιανικής οικογένειας.  
Ουσιαστικά στις «προηγμένες” δυτικές κοινωνίες τα τελευταία 30 χρόνια τα λόμπυ του ενδιαφέροντος για την πώληση των παιδιών και της ανακατανομής των μαζών του πληθυσμού, θέσπισαν νόμους που πρεσβεύουν ότι το παιδί δεν είναι ένα με τον γονιό. Τα παιδιά ανήκουν σε κάποια αφηρημένη κοινωνία ή το κράτος. Επιπλέον, σύμφωνα με τη Σύμβαση της Χάγης περί κλοπής  παιδιών [1980], που υπέγραψαν έως το 2011 σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, τα παιδιά ανήκουν στην επικράτεια, στην οποία έζησαν τους τελευταίους τρεις μήνες! 
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ "ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ" ΣΤΗ ΝΟΡΒΗΓΙΑ: Η φιλοσοφία αυτών των [υπ]ανθρώπων αποκαλύπτεται από το πρόγραμμα του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος Νορβηγίας, για το οποίο μόλις πρόσφατα αναφέρθηκαν τα νορβηγικά μέσα ενημέρωσης. Ο «κ”. Lisbakken, Υπουργός Παιδείας μη διστάζοντας, και με μεγάλη δόση υπερηφάνειας, δήλωσε: «Εγώ είμαι ομοφυλόφιλος. Θέλω όλα τα παιδιά της χώρας να είναι το ίδιο όπως είμαι εγώ”. Δική του, αλλά και άλλων ομοϊδεατών του, ιδέα ήταν η προώθηση του κρατικού πειραματικού προγράμματος που υλοποιήθηκε με τα εξής μέτρα:  
1. Κατασχέθηκε από τα νηπιαγωγεία όλη η γνωστή παιδική λογοτεχνία, όπως «η Σταχτοπούτα» και όλα τα παραμύθια των Αδελφών Γκριμ.  2. Αντί αυτών των κλασσικών βιβλίων προσφέρονται άλλα βιβλία, «σεξιστικά” [schёnliteratyur], τύπου «βασιλιάς και βασιλιάς» ή «ομοφυλόφιλα παιδιά». Εκεί, για παράδειγμα, υπάρχει ο πρίγκιπας που ερωτεύεται τον βασιλιά ή πρίγκιπα[!], η δεσποινίς-πριγκίπισσα ονειρεύεται να παντρευτεί την βασίλισσα, κ.ο.κ..  3. Τα παιδιά ήδη από τα Νηπιαγωγεία, πρέπει να ακούν τις ιστορίες, με την επίδειξη εικόνων από τα καινούργια βιβλία «schёnliteratyur”, που θα τους διαβάζουν οι νηπιαγωγοί. 

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ – Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΠΡΕΪΒΙΚ: Ένα παράδειγμα, και πάλι από καταγγελία στη ρωσική Οργάνωση, δείχνει την παγκόσμια επέκταση του νεοταξικού αυτού φαινομένου. Ρώσοι τουρίστες ταξίδεψαν στη Νέα Ζηλανδία με βίζα 7 ημερών, η μητέρα, ο πατέρας και το παιδί. Κάποτε ο γονέας φώναξε στο παιδί, ενώ το παιδί έκλαιγε δυνατά. Αμέσως από μια καφετέρια ή ξενοδοχείο καλέσανε την Υπηρεσία Προστασίας παιδιού! Ήρθε ομάδα «σωτήρων» και πήραν το παιδί, «σώζοντάς το” από τους κακούς γονείς! Ρώσοι διπλωμάτες αγωνίστηκαν πάνω από ένα χρόνο, για να συναντηθεί το παιδί με τους βιολογικούς του γονείς! Ας σκεφτεί κανείς ότι ακόμη και καταδικασμένοι σε θανατική ποινή σε όλο τον κόσμο έχουν το δικαίωμα της αλληλογραφίας και της επικοινωνίας δια τηλεφώνου και εδώ μια βιολογική μητέρα δεν είναι σε θέση ούτε να μιλήσει με το παιδί της!  
Ακόμη, με την ευκαιρία, ο Μπρέιβικ "έσωζε" τη Νορβηγία από το Κυβερνόν Εργατικό Κόμμα «Arbeit party”. Στα ΜΜΕ δηλώσαν, ότι μισεί τους μουσουλμάνους. Η πραγματική ιστορία του όμως είναι με δυο λόγια η εξής: Ο Μπρέϊβικ βιάστηκε για τέσσερα χρόνια από τη Νορβηγίδα μητέρα του. Το «Barnevarn» τον πήρε και «συνέχισε την πορεία του”, ως συνηθίζεται. Η κάθε ανάδοχη οικογένεια με την σειρά τον συμπεριφέρθηκε ανάλογα! Στη συνέχεια, το αγόρι, από 9 ετών, ετοίμαζε την δράση του. Απομονωμένος, πλέον, του είπαν να σιωπά για το θέμα αυτό! Αυτή η πτυχή της υπόθεσης σταδιακά αναδύεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι Σουηδοί δημοσιογράφοι έφεραν στο φως την ιστορία.  
Ανά πενταετία το «Barnevarn» κάνει έκθεση σχετικά με τους μετανάστες, των οποίων τα περισσότερα παιδιά είναι στο «Barnevarn». Σε αυτόν τον κατάλογο είναι επικεφαλής είναι το Αφγανιστάν, μετά η Ερυθραία και το Ιράκ. Από τα λευκά παιδιά η Ρωσία είναι στην πρώτη θέση και στο γενικό κατάλογο των χωρών είναι στην τέταρτη. Οι βιολογικοί γονείς λαμβάνουν από το κράτος άδεια να επισκεφθούν τα κλεμμένα παιδιά τους για δύο ώρες μία φορά το εξάμηνο! Ο μεγαλύτερος γιος της Ιρίνα, ο οποίος διέφυγε στην Ρωσία, πρακτικά είναι υποχρεωμένος να είναι στο «άσυλο” τους, ως «περιουσιακό στοιχείο” της χώρας (Norwegian bifolkning) μέχρι τα 23 του χρόνια.  
Ακόμη, στη Νορβηγία και μόνο, 19.000 ΜΚΟ επικεντρώθηκαν στο θέμα μετάλλαξης των παιδιών, δηλαδή της αλλαγής του γενετικού τους προφίλ (mutated) από τα «παρωχημένα” είδη άνδρας, γυναίκα σε άλλα είδη, μη παραδοσιακά. Αναγκαστικά τα παιδιά αναπτύσσονται σε ορισμένες μη παραδοσιακές κατηγορίες των genders. Μια ολόκληρη γενιά γονέων σήμερα είναι υποχρεωμένοι να ζουν με αυτή τη φρίκη. Στη σύγχρονη Ευρώπη όλα αυτά παρουσιάζονται ως «ανοχή προς τη διαφορετικότητα”. Τα παιδιά υποτίθεται στη Νέα Τάξη Πραγμάτων ότι έχουν το δικαίωμα στη σεξουαλική προτίμηση από μηδέν ετών[!], δηλαδή έχουν δικαίωμα να επιλέξουν από μια «ποικιλία σεξ και φύλων”.  

Εναντίον των γονέων και των παιδιών, λειτουργεί ένα καλά οργανωμένο εγκληματικό δίκτυο ανά τον κόσμο. Ουσιαστικά, πίσω από τη μάσκα της λεγόμενης «juvenile justice” (δικαιοσύνης ανηλίκων), η οποία παρουσιάζεται με το πρόσχημα της δήθεν «σωτηρίας των παιδιών από βίαιους ή αλκοολικούς γονείς”, διενεργείται ένα παγκόσμιο πείραμα μετάλλαξης του φύλου των παιδιών. Ένα τερατώδες πείραμα που εδώ και τριάντα χρόνια εξελίσσεται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σε Ευρώπη, Καναδά, ΗΠΑ, Αυστραλία και  Νέα Ζηλανδία, η πατρότητα και η μητρότητα συνθλίβονται και διαχωρίζονται με πλάνο σχέδιο. Οι αριθμοί των παιδιών που «σώζονται” με αυτό το πρόγραμμα είναι: 200.000 στη Νορβηγία, 300.000 στη Σουηδία, 250.000 στη Φινλανδία, χιλιάδες στη Γερμανία, το Ισραήλ, κ.ο.κ. Κλεμμένες γενιές, κλεμμένες ζωές! 
 

ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΥΡΩΠ. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ – Ο ΤΥΠΟΣ: Τα νηπιαγωγεία και σχολεία στην Ευρώπη μπορούν να απαγορεύσουν τα παιδικά βιβλία και παραμύθια που απεικονίζουν την παραδοσιακή οικογένεια. Αυτό είναι ένα αίτημα της επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας. Σύμφωνα με την επιτροπή, τα παραμύθια θα πρέπει να μιλάνε για τη σεξουαλική διαφορετικότητα. Μάλιστα, Νορβηγοί ειδικοί πιστεύουν ότι τα παιδιά επωφελούνται βλέποντας πορνό. Οι συντάκτες της έκθεσης συνιστούν επειγόντως νομοθετικά μέτρα στον τομέα της παιδικής λογοτεχνίας. Συγκεκριμένα, προτείνουν την εισαγωγή μιας πολιτικής της «ισότητας όλων των κοινωνικών τομέων». Ένα παράδειγμα αυτής της εναλλακτικής λογοτεχνίας για τα παιδιά είναι ένα βιβλίο με τίτλο «Ο Βασιλιάς και ο Βασιλιάς» με εξώφυλλο δυο άνδρες να φιλιούνται. Σύμφωνα με την έκθεση, αυτό θα βοηθήσει τα παιδιά να μάθουν για την «πραγματική σεξουαλική διαφορετικότητα της κοινωνίας».  
Στην πραγματικότητα, τα εν λόγω μέτρα έχουν ήδη ληφθεί σε ορισμένες χώρες, ιδιαίτερα στις σκανδιναβικές από αυτούς που θεωρούν τους εαυτούς τους ως την «εμπροσθοφυλακή της Δυτικής δημοκρατίας” [sic]. Σε νηπιαγωγεία της Νορβηγίας, μάλιστα, το 2010 εισήχθη ένα πρόγραμμα υποχρεωτικής εκπαίδευσης, με επίκεντρο το «φύλο των σεξουαλικών μειονοτήτων”.  
Για τους «νυχτωμένους» γονείς οι οποίοι δεν είναι ενήμεροι για τις τελευταίες «τάσεις” στον τομέα της εκπαίδευσης σχετικά με το φύλο στη σύγχρονη κοινωνία, η μεγαλύτερη εφημερίδα της Νορβηγίας VG Nett, δημοσίευσε πρόσφατα μια γνώμη των ψυχολόγων και σεξο-θεραπευτών οι οποίοι είπαν ότι ήταν ευεργετικό για τα παιδιά να παρακολουθούν πορνό στο διαδίκτυο. Μετά από αυτό, θα πρέπει να μας εκπλήσσει ότι ο αριθμός των περιπτώσεων παιδοφιλίας αυξάνεται στη Νορβηγία; Οι περισσότερες από αυτές συμβαίνουν μέσα στην οικογένεια! Συχνά οι εφημερίδες γράφουν για τέτοιες «οικογενειακές” περιπτώσεις. 


ΕΠΙΛΟΓΙΚΑ: Ας ξυπνήσουμε, να σταματήσει η «πανούκλα” της τρίτης χιλιετίας. Ας απομονώσουμε την «ανοχή της διαστροφής”, τουλάχιστον από ψυχές των αθώων παιδιών. Ας αντιληφθούμε γιατί γράφονται οι κατ΄ επίφασιν αντιρατσιστικοί νόμοι και πού αποσκοπούν!
  
ΠΗΓΗ  http://thesecretrealtruth.blogspot.gr/


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Οργάνωση: ΡΩΣΙΔΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ,  Συνέντευξη της Ιρίνα Bergseth στον Δημοσιογράφο Andrew Fefelov της Ρωσικής Εφημερίδας ΑΥΡΙΟ [9.5.13]. http://zavtra.ru/content/view/chto-na-nas-dvizhetsya/http://opaidagogos.blogspot.gr/2015/06/blog-post.html#more http://attikanea.blogspot.gr/2015/03/blog-post_190.htmlhttps://en.wikipedia.org/wiki/Child_Welfare_Services_(Norway), όπου διαβάζουμε πολύ «ενδιαφέρουσες” πληροφορίες για τη δομή και τα «έργα” της περιβόητης  Barnevarn.