Tην σκότωσε ο πατέρας της με αργό θάνατο γιατί ήθελε νά ζει χριστιανικά

Πολλές φορές τυχαίνει όλοι μας να αναρωτηθούμε, “υπάρχουν άραγε Αγιοι στην σύγχρονη εποχή;”. Η απάντηση είναι μία. Άγιοι του Θεού θα αναδεικνύονται πάντα και για πάντα.

 Η ύπαρξή τους είναι συνυφασμένη με την ζωοποιό ύπαρξη του 3ου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Του Αγίου Πνεύματος. Εφόσον λοιπόν το Άγιο Πνεύμα του Θεού ενεργεί και κυριαρχεί στον κτιστό κόσμο μας, οι Άγιοί Του θα εμφανίζονται για να μας δίνουν δύναμη αλλά και να ταπεινώνουν τον αντίχριστο διάβολο και τους οπαδούς του, που κινούνται γύρω μας. Πολλές φορές ακόμα και μέσα στην ίδια μας την οικογένεια, όσο κι αν αυτό ακούγεται τρομερό.

Η απιστία ή η ελαφρότητα των γονέων πολλές φορές παιδεύουν τους νέους και τις νέες που θέλουν να βρίσκονται κοντά στον Θεό. Οι γονείς με εγωισμό και μην αναγνωρίζοντας ότι το σπλάχνο τους είναι ένα Θεϊκό δώρο προσπαθούν, πολλές φορές (με ολέθρια συνήθως αποτελέσματα) να ξεριζώσουν την κλήση προς τον Θεό που η Θεία Χάρις δίνει επιλεκτικά σε νέους και νέες με αρετές και αδαμάντινους χαρακτήρες.

Στην σύγχρονη εποχή που όλα ισοπεδώνονται, που η αγνότητα ισοδυναμεί με ανοησία και γραφικότητα, που έχουμε μάθει να αναγνωρίζουμε το διαφορετικό μόνο όταν έχει σχέση με την ανωμαλία και την διαστροφή, υπάρχει γύρω μας και σε μερικούς από εμάς μέσα μας, μια άλλη διαφορετικότητα. Μια διαφορετικότητα που σκοπό έχει την ανύψωση του ανθρώπου. Μια διαφορετικότητα που οδηγεί τον άνθρωπο σε πνευματικές καταστάσεις άγνωστες στους πολλούς. Τον κάνει να μοιάζει με τον Χριστό. “Μιμητής Χριστού” όπως λένε και οι Πατέρες μας.



Μια τέτοια ιστορία που συνέβη δίπλα μας στην γειτονική Ρουμανία. Μια ιστορία που διαδραματίστηκε στα χρόνια μας, θα δούμε παρακάτω.Μια απάντηση για όσους νομίζουν ότι οι μάρτυρες της Πίστης μας έπαψαν να υπάρχουν.

Κι όμως υπάρχουν και τα μαρτύριά τους όπως θα δείτε δεν είναι πλέον ένας ολιγόλεπτος αποκεφαλισμός ή ένας πολύωρος βασανισμός, χωρίς αυτό να μειώνει την αξία και τον στέφανο της δόξης των αρχαίων και παλαιοτέρων μαρτύρων.

Η σύγχρονη επιστήμη μετατρέπει τον βασανισμό του σώματος αλλά και του πνεύματος σε πολύχρονη διαδικασία. Ίσως γι αυτό λέγεται από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας ότι οι μάρτυρες των εσχάτων καιρών και της εποχής του Αντιχρίστου θα είναι ίσως, οι μεγαλύτεροι των Αιώνων της Πίστης μας.

Η μάρτυς Ντανιέλα (1967-2004)

Αυτό το εκλεκτό λουλούδι άνθισε στη ρουμανική γη το 1967. Από μικρή ήταν πολύ κοντά στο Θεό. Όταν έβγαινε από το σχολείο περνούσε πάντοτε από την εκκλησία. Γι’ αυτό ο πατέρας της την μάλωνε πολύ σκληρά. «Πού ήσουν; Όλη μέρα στην εκκλησία πας με τους παπάδες σου; Τι σου πρόσφερε ο Θεός;» Ενώ αυτή δεν έλεγε τίποτα, μόνο δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της. Ήταν ευλαβής και προσευχόταν πολλές ώρες. Στο σχολικό χορό, όταν τελείωσε το λύκειο, δεν ήθελε να πάει. Η καθηγήτριά της την παρακαλούσε να πάει κι αυτή μαζί τους, ενώ εκείνη έλεγε «Δεν μπορώ. Ξέρετε ότι σας αγαπώ όλους πολύ, αλλά συγχωρήστε με, δεν μπορώ να έρθω στο τραπέζι».

Είχε χαρακτήρα πράο και ήταν καλή με όλους. Βοηθούσε τους συμμαθητές της στα μαθήματα και καθόταν τη νύχτα και έγραφε γι’ αυτούς. Ήταν πολύ καλή μαθήτρια τόσο στο σχολείο όσο και στο πανεπιστήμιο. Ήταν πολύ εργατική. Όλα τα ρούχα της τα έφτιαχνε μόνη της. Ήταν πνευματικό τέκνο του μεγάλου πνευματικού π. Σοφιανού από τη μονή Αντίμ.

Όταν ήταν φοιτήτρια περιποιούνταν μια παράλυτη γριά την οποία είχαν ξεχάσει όλοι, την κυρα-Ιωάννα. Η Ντανιέλα πήγαινε καθημερινά, το πρωί πριν το πανεπιστήμιο και το βράδυ. Ήταν αρκετά μακριά και ο κόπος μεγάλος. Την έπλενε, την περιποιούνταν, της έκανε τις αγορές, της τραγουδούσε και της διάβαζε και έφερνε χαρά στην ψυχή της γριάς. Μια φορά κάποιος την χτύπησε πολύ την οσία Ντανιέλα αν και ήταν αθώα.

Αφού υπέμεινε εν σιωπή το ξύλο, γονάτισε και φίλησε το πόδι που με αγριότητα την είχε χτυπήσει. Ήταν πολύ πράος χαρακτήρας και ελεούσε τους άλλους. Ποτέ δεν κατηγορούσε κανέναν και πάντα έριχνε το φταίξιμο στον εαυτό της.



Κάποια πρόσωπα από την οικογένειά της προσπαθούσαν να την πείσουν να παντρευτεί. «Όχι, όχι, εγώ θέλω να μείνω με το Θεό» έλεγε. «Μπορείς να είσαι με το Θεό και παντρεμένη» της έλεγαν. Κι αυτή απαντούσε «Ναι, αλλά αν θα παντρευτώ σημαίνει ότι θα βάλω λίγο το Θεό στην άκρη και εγώ δεν το θέλω αυτό. Θέλω να δώσω το παν στο Θεό». Τη νύχτα προσευχόταν πολλές ώρες. Ποτέ δεν έπεφτε για ύπνο χωρίς να κάνει τον κανόνα της. Τ΄ αδέλφια της της φώναζαν «Τι σου δίνει ο Θεός, τι μας ζαλίζεις με τους παπάδες σου, τι σου δίνει η πίστη σου; Αφού ο πατέρας σού δίνει φαγητό. Γιατί πήγες στο πανεπιστήμιο, για να μπεις σε μοναστήρι;»

Όταν τελείωσε το πανεπιστήμιο πήγε στο μοναστήρι. Ο πατέρας της την έψαχνε για πολύ καιρό και αφού την έφερε σπίτι την χτύπησε φριχτά. Μια φορά, την τελευταία βραδιά πριν την τελευταία αναχώρησή της για το μοναστήρι, έκλαψε και προσευχήθηκε ασταμάτητα. Έκανε χίλιες μετάνοιες ζητώντας φωτισμό από την Παναγία. Ξημερώματα αποκοιμήθηκε.

Όταν ξύπνησε πήρε την εικονίτσα της Παναγίας που της είχε χαρίσει ο π. Σοφιανός. Έκανε το σταυρό της, φίλησε την εικονίτσα και αποφασισμένη μάζεψε τα πράγματά της κι έφυγε. Έπειτα έδωσε ένα γράμμα σε μία φίλη της για να το δώσει στον π. Σοφιανό. Να το περιεχόμενό του: «Πάτερ, είδα στο όνειρό μου την εικόνα της Παναγίας. Και είδα την εικόνα να ζωντανεύει και η Παναγία με κοίταζε προσεχτικά και εγώ τη ρωτούσα, τι να κάνω. Και είδα ότι με κοίταζε με πολύ πόνο. Και είδα δάκρυα στο μάγουλό της. Ξαφνικά άπλωσε τα χέρια της να προσευχηθεί και ένα δάκρυ έσταξε στο χέρι μου.

Όταν μ΄ ακούμπησε το δάκρυ Της ξύπνησα και αποφάσισα να φύγω. Κι έφυγε. Στο δρόμο του Σταυρού, στο δρόμο του Σωτήρος Χριστού.



Όμως ο πατέρας της τη βρήκε και αυτήν την φορά. Όταν την έφερε από το μοναστήρι τη χτύπησε πάλι φριχτά. Της έσχισε την μοναχική ενδυμασία μ΄ ένα ψαλίδι και την πέταξε στα σκουπίδια. Της έβγαλε από το λαιμό το σταυρό και της φώναξε «Οι παπάδες σου και η εκκλησία.». Τότε εκείνη λιποθύμησε. Όταν ξύπνησε είπε στον πατέρα της «Σε παρακαλώ άφησέ μου τις εικόνες, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτές». Τότε ο πατέρας της έβαλε τις εικόνες κάτω, τις πάτησε και τις πήρε όλες. Τότε αυτή του είπε «Καλά, μου τα πήρες, όλα αλλά την ψυχή δεν μπορείς να μου την πάρεις». Και από τότε προσευχόνταν μόνο έτσι «Παναγία, βοήθησέ με, Κύριε Ιησού Χριστέ μη με αφήνεις».

Βλέποντας ο πατέρας της ότι δεν μπορεί να την κάνει να παρεκκλίνει από την ορθόδοξη ζωή, σκέφτηκε κάτι διαβολικό. Βρήκε κάποιους συναδέλφους του γιατρούς και της έβγαλαν διάγνωση «παρανοϊκή σχιζοφρένεια συνοδευόμενη από μυστικιστικό ντελίριο». Μέχρι το τέλος της ζωής της ήταν υποχρεωμένη να παίρνει φάρμακα «για να ησυχάσει». Τα δυο τελευταία χρόνια της τα πέρασε στο νοσοκομείο με σωληνάκια στη μύτη. Εξαιτίας των φαρμάκων ήταν σχεδόν πάντα αναίσθητη.



Ο πατέρας της τη φύλαγε από το πρωί μέχρι το βράδυ, μην τυχόν και έρθει σε επαφή με ευσεβή και πιστά πρόσωπα. Η ακινησία της στο κρεβάτι και τα φάρμακα που της έδινε ο ψυχίατρος της προκάλεσαν παράλυση και απόφραξη του αυλού του εντέρου. Έτσι βασανισμένη πέθανε την Τρίτη 6 Απριλίου 2004, τη Μεγάλη Εβδομάδα.

Αυτό έγινε περίπου στις 22.00. Επειδή ο πατέρας της δε θα δεχόταν να έρθει ιερέας, κατά θαυμαστό τρόπο έμαθε για το θάνατό της ο π. Κωνσταντίνος και κατά τις 23.00 ετέλεσε την ακολουθία εις κεκοιμημένους. Ο πατέρας της για πρώτη φορά έλειπε, αν και προηγουμένως τον είχαν δει στο νοσοκομείο.

Στον τάφο της άρχισαν να γίνονται θαύματα. Το πρώτο θαύμα έγινε την Τετάρτη 12 Μαΐου 2004, κάνοντας καλά ένα νέο που επί 8 χρόνια έπασχε από την ίδια μ΄αυτήν ασθένεια. Το 2004 έκανε καλά έναν φοιτητή που έπασχε από μια ασθένεια των αγγείων και το 2005 έναν νεαρό που είχε κρίση σκωληκοειδιτιδος. Ο τάφος της οσίας Ντανιέλας βρίσκεται στο κοιμητήριο Αντρονάκε στη συνοικία Κολεντίνα στο Βουκουρέστι.  

(πηγή: http://www.briefingnews.gr)

Βασίλειος Μαρκεζίνης:Η Αποδόμηση της Ελλάδος από ξένους και ντόπιους

Του ακαδημαϊκού Βασίλειου Μαρκεζίνη*

18.7.13

Μετά την διάλυση του στρατεύματος, την επίθεση κατά της δημοτικής αστυνομίας, τις εκδιώξεις δασκάλων, ήλθε – φαίνεται – τώρα και η σειρά των θρησκευτικών διωγμών ώστε να συμβεί το κατά τας γραφάς προβλεφθέν ότι δηλαδή όση αποδόμηση του κράτους έχει ήδη γίνει δεν αρκεί αλλά πρέπει να διαλυθούν όλοι οι παραδοσιακοί πυλώνες του πολιτισμού μας γιατί το ζητεί ο κ. Τόμσον και, ως συνήθως, δεν βλέπει κανένα πρόβλημα ο Υπουργός μας Οικονομικών!
Γιατί όλα αυτά; μα γιατί λεφτά δεν υπάρχουν ή έτσι τουλάχιστο μας λένε. Πιο ακριβές θα ήταν να λεχθεί ότι δεν υπάρχουν λεφτά για μερικούς αλλά υπάρχουν για άλλους πιο… χρήσιμους στην χώρα μας.
Π.χ. δανεικά λεφτά για τους τραπεζίτες πάντα βρίσκονται. Λεφτά για του απειράριθμους συμβούλους που με αναμφισβήτητα προσόντα διορίζονται ως σύμβουλοί Υπουργών, του Εθνικού Θεάτρου, της Επιτροπής Ιδιωτικοποιήσεων υπάρχουν. Για… το κ Παπουτσή θέση κατάλληλη στις ικανότητες του βρέθηκε αμέσως, και για τον αιφνιδίως άνεργο ‘Μαλρώ της Ελλάδος’ ανασυστάθηκε το Υπουργείο Πολιτισμού που η ίδια η Κυβέρνηση είχε υποβαθμίσει σε Διεύθυνση του Υπουργείου Παιδείας. Προσθέσατε σ΄αυτούς τα γκόλντεν μπόυς και γκίρλς (μερικές όχι και τόσο νέες αλλά έμπειρες διπλό ή και τριτοθεσίτες), που κυβερνήσεις όλων των χρωμάτων διορίζουν σε καλοπληρωμένες θέσεις συμβούλων, και σχηματίζετε μια εικόνα της επικρατούσας διαφάνειας και αξιοκρατίας.
Φαίνεται ότι σ’ ένα ευνομούμενο κράτος όλοι οι ανωτέρω σαφώς προηγούνται ενός πτωχού ιερέως, ενός υποτιμημένου δάσκαλου, ή του υποβιβασμένου κοινωνικά στρατηγού. Αλλά ο τελών με τόσο κέφι αυτές της τελευταίες ανθρωποθυσίες Υπουργός των Οικονομικών προφανώς – και εν αντιθέσει με τον νέο και εξυπνότερο (ή πονηρότερο) συνάδελφο του εδικό στα περί Αναπτύξεως – δεν χάνει ύπνο για πενταροδεκάρες χάριν μερικών παπάδων.
Αντιθέτως, ως γνήσιος ανανεωτής δημόσιος υπάλληλος, ο Υπουργός των Οικονομικών βρίσκει χρήματα και για μουσεία, ιδίως αν κατά σύμπτωση έχουν συγγενείς, ιδεατά διανεμημένους μεταξύ των κομμάτων που έχουν το αποκλειστικό δικαίωμα να μας κυβερνούν. Πρόσφατα εκατομμύρια επίσης βρέθηκαν για να σωθεί το Μέγαρο Μουσικής στο οποίο ήδη του έχουν χαρισθεί τα ουκ ολίγα που χρωστούσε στο κράτος. Εξαίρετο το έργο του Μεγάρου, αλλά όταν πεινάνε άνθρωποι και τα νοσοκομεία δεν έχουν φάρμακα, δικαιούται ένας χώρος μουσικής τέτοια προτεραιότητα;
Λεφτά για να κτισθεί τζαμί το κράτος επίσης δίδει άφθονα μια και η Σαουδική Αραβία ό,τι λίγα είχε να δώσει – 2 δις δολάρια – τα έδωσε πρόσφατα στον ‘δημοκρατικό στρατό’ της Αιγύπτου και δεν μπορούσε και αυτή να τσοντάρει. Και τον ραγιαδισμό του ο Θεσσαλονικιός πολίτης σύντομα θα τον δείξει χάρη στην γενναιοδωρία του Δημάρχου του προς τον «Αχμέτ τον Πορθητή της Θράκης» μια και τα άφθονα χρήματα του δήμου του σύντομα θα διατεθούν ώστε ο Μωαμεθανός γείτονας να προσευχηθεί στην πόλη που προ μόλις προ εκατό ετών απελευθέρωσε του Αετού ο Γιός και πραγματικός Εθνάρχης της χώρας – ο Ελευθέριος Βενιζέλος – σε μια συμμαχία του ‘παλιού’ και του ‘νέου’ κόσμου που δυστυχώς δεν άντεξε για πολύ στην χώρα μας.
Με τέτοια απλοχεριά λοιπόν γιατί να ασχολείται κανείς με τους παπάδες; Την ζάπλουτη –που όπως την μας την παρουσιάζουν – εκκλησία που όχι μόνο σώζει ψυχές, συμπαρίσταται ποικιλοτρόπως σε αδύνατους, και καθημερινά τρέφει χιλιάδες που πεινάνε. Την εκκλησία που κράτησε τον Ελληνισμό ζωντανό επί τουρκοκρατίας ώστε οι σημερινοί κυβερνώντες την χώρα μας να δώσουν τον θαλάσσιο πλούτο μας στους γείτονες ξεπλύνοντας έτσι το θράσος των προγόνων μας να κατατροπώσουν το υπέρτερο Οθωμανικό ναυτικό στους Βαλκανικούς Πολέμους
Αυτός δεν είναι ό τρόπος να μιλάς για την κυβέρνηση που νοιάζεται για τους ανέργους και συνέχεια επαινείται από την προστάτιδα Άγγελό της χώρας που, όχι τυχαία, η μοίρα μας την ονόμασε Άγγελα. Διαφωνώ.
Αλλά γιατί χάνω το χρόνο μου να είμαι τόσο αγνώμων για τις προσπάθειες που επί χρόνια κατέβαλαν οι κκ. Σημίτης, Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου (με την αμέριστο και αφοσιωμένη βοήθεια του κυρίου Βενιζέλου και, παρασκηνιακά, και αργότερα και ωs Πρωθυπουργός, του κυρίου Παπαδήμου) τώρα, ενισχυμένες ακόμη περισσότερο από το ομοιογενές υπουργικό επιτελείο το Κυρίου Σαμαρά. Θα ακούσουν όλοι αυτοί άραγε την φωνή της λογικής που συμπίπτει με αυτή των πρώην ψηφοφόρων της προδομένης κεντροδεξιάς;
Σε τέτοιους κυβερνήτες η μόνη γλώσσα που αρμόζει είναι είτε της υποταγής είτε του μαχητή του πεζοδρομίου. Η φωνή του απλού προφήτη που τους ειδοποιεί καθημερινά ότι ο λαός στρίβει προς ακραίες πολιτικές θέσεις γιατί οι κυβερνώντες τους έχουν ‘φλομώσει’ με το Γκρεκοσακσές δεν φτάνει στις βίλες του Πόρτο Χέλι, ή στις θαλαμηγούς που αρμενίζουν στο Ελληνικότατο Αιγαίο.
Αλλά και να έφτανε ο απόηχος της πτώχειας και ψυχικής μαυρίλας του Έλληνα στα αυτιά των κυβερνώντων κανέναν δεν θα συγκινούσε. Γιατί οι κυβερνώντες δεν νοιάζονται για την πείνα, την ανεργία, τις αυξανόμενες αυτοκτονίες, γιατί πιστεύουν πως με το κουμουνιστικό ταλέντο που διαθέτουν στα γραφεία τους θα χειρισθούν μια μέρα επικοινωνιακά, με δυσφημήσεις και παραπληροφόρηση, τον ανόητο λαό για να τον ξαναφέρουν στο μαντρί της ΝΔ και του φίλου ΠΑΣΟΚ που κατέστρεψε – άκουσον άκουσον – ο χαρισματικός και μορφωμένος ιδρυτής του αλλά ‘ξανάνιωσε’ ο τρίτος στη σειρά αρχηγός του.
Λοιπόν, εδώ που φτάσαμε η επαναστατική μόνο γλώσσα μετράει. Αλλά οι επαναστάσεις κοστίζουν αίμα και καταστρέφουν οικονομίες. Ιστορικά αυτός που πληρώνει το λογαριασμό είναι συνήθως ο ‘μικρός’ για αυτό κανείς εχέφρων δεν τις συνιστά. Αλλά πως μπορεί ο πεινασμένος, ο εγκαταλελειμμένος, ο άπελπις να αντιδράσει με αγχίνοια όταν ξέρει ότι οι φίλοι του, ξένοι και εγχώριοι, τον οδήγησαν ήδη στην οικονομική δουλοπαροικία και όπου να είναι ακολουθεί και η παράδοση του πλούτου μας και της εθνικής κυριαρχίας στον γείτονα που του ανοίγουμε τις πύλες της Θεσσαλονίκης στις αρχές Αυγούστου.
Αν στα ανωτέρω προσθέσουν όσοι τα καταλαβαίνουν τα τραγικά δημογραφικά δεδομένα του πληθυσμού μας θα καταλάβουν ότι ο ξεσχισμένος κοινωνικός ιστός δεν θα αντέξει ακόμη για πολύ. Ποιος θα προλάβει να τον μπαλώσει; Σε μένα τουλάχιστον κανένα από τα παλιά πολιτικά ονόματα δεν είναι προφανές. Ελπίζω όμως ότι αυτοί που συνεχώς συνωμοτούν – Έλληνες και ξένοι – για διάδοχη κατάσταση θα βρούνε τον Έλληνα που οραματίζεται μια Ελλάδα όπου ΟΛΟΙ οι Έλληνες έχουν θέσει υπό τον ήλιο και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν περισσεύει.
*Αναδημοσίευση από το ΒΗΜΑ, με την άδεια του αρθογράφου. Οι επισημάνσεις είναι δικές μου.                                   >>>>   http://tolimeri.blogspot.com

Σχετικό θέμα: 

H ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΝΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ 

ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ 

ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ 17 07 2013