Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Δανειακή Σύμβαση όλη η νομοθεσία σχολιασμένη

www.tideon.org



ΑΡΧΕΙΑ:
http://www.agioros.com/TEXT/daneia/Daniaki.simbasi.pdf
http://www.agioros.com/TEXT/daneia/ADANEIO.pdf
http://www.agioros.com/TEXT/daneia/BDANEIO.pdf
http://www.agioros.com/TEXT/daneia/CDANEIO.pdf

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Πούτιν: "Η Τιμία Ζώνη ενώνει βαθύτερα πλέον τους λαούς μας"



Ο Ρώσος πρωθυπουργός Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος συναντήθηκε με αντιπροσωπεία της Μονής Βατοπαιδίου, με επικεφαλής τον ηγούμενό της Εφραίμ, εξέφρασε τη βεβαιότητά του ότι η παρουσία της Τιμίας Ζώνης στη Ρωσία θα εδραιώσει την πνευματική εγγύτητα μεταξύ του ρωσικού και του ελληνικού λαού και θα συμβάλει στις διμερείς σχέσεις.

Υποδεχόμενος στην κατοικία του στο Νόβο-Αγκαριόβο τους μοναχούς από το Βατοπαίδι, ο κ. Πούτιν τους ευχαρίστησε για την ευκαιρία, που έδωσαν στον πιστό ρωσικό λαό να προσκυνήσει ένα από τα μεγαλύτερα κειμήλια της Ορθοδοξίας και δήλωσε ότι "αυτό που κάνατε επιδεικνύει αναμφίβολα την εγγύτητα μεταξύ των λαών μας και θα εδραιώσει αυτήν την πνευματική εγγύτητα, θα συμβάλλει στην περαιτέρω ανάπτυξη των διακρατικών σχέσεων".



Όπως μεταδίδει το ρωσικό πρακτορείο ΡΙΑ-Νόβοστι ο ηγούμενος Εφραίμ στην αντιφώνησή του δήλωσε εντυπωσιασμένος από το πάθος της πίστης του ρωσικού λαού, "που είναι και η μεγαλύτερη δύναμή του" και απευθυνόμενος στον Β.Πούτιν είπε ότι "η Ελλάδα περνά όχι τις καλύτερες στιγμές της και γι' αυτό φυσικά σας παρακαλώ να βοηθήσετε".

Ο ηγούμενος Εφραίμ αναφέρθηκε εκτενώς και στα θαύματα της Τιμίας Ζώνης, υποσχόμενος ότι μετά το τέλος της περιφοράς της σε 14 ρωσικές πόλεις από τις 20 Οκτωβρίου θα εκδοθεί ειδικό βιβλίο με τα θαύματα αυτά.

Ο Ρώσος πρωθυπουργός εξέφρασε ως ανταπάντηση την ελπίδα ότι "το γεγονός αυτό θα βοηθήσει στην επίλυση του δημογραφικού προβλήματος" της Ρωσίας.

Σύμφωνα με το Πατριαρχείο της Μόσχας και τον αρμόδιο επικεφαλής του συνοδικού Τμήματος Σχέσεων Εκκλησίας και Κοινωνίας Βσέβολοντ Τσάπλιν, που επικαλείται το πρακτορείο Ιnterfax, το προσκύνημα της Τίμιας Ζώνης από περισσότερα από 3 εκατομμύρια πιστούς αποτελεί μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία της Μόσχας και της Ρωσίας και τη μεγαλύτερη προσέλευση ανθρώπων σε ένα σημείο, ξεπερνώντας κατά πολύ την κηδεία του Στάλιν, την Οκτωβριανή Επανάσταση στις αρχές του 20ού αιώνα και τις πολιτικές συγκεντρώσεις στο τέλος του.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
27-11-2011

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Ο καθηγητής Ιστορίας της Οικονομίας στο περιοδικό Spiegel για την Ελλαδα (Δεν ειναι ετσι οπως θελουν να μας τα λενε οι Γερμανοί)


Συνέντευξη του Albrecht Ritschl, Wirtschaftshistoriker (καθηγητή Ιστορίας της Οικονομίας) στο περιοδικό Spiegel:

Spiegel: Κύριε Ritschl, η Γερμανία συζητάει αυτόν τον καιρό για περαιτέρω οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα. Η κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία σύμφωνα με τη ρήση : ¨λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε¨. Σαν υπεράνω όλων ηθικολόγος, είναι δίκαιη αυτή η συμπεριφορά;

Ritschl: Όχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη.

Spiegel: Μάλλον δεν το βλέπουν έτσι οι περισσότεροι Γερμανοί.

Ritschl: Μπορεί, αλλά η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως Διδασκάλου της Ευρώπης την χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον 1ο αλλά και τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμα τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό δεν το θυμάται όμως κανείς.

Spiegel: Τί ακριβώς συνέβη τότε;

Ritschl: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι 1929 αποκλειστικά με δανεικά, τα δε χρήματα για τις αποζημιώσεις του 1ου Παγκοσμίου πολέμου τα δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Αυτή η ¨δανειακή Πυραμίδα¨ κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ ήταν τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία ήταν καταστροφικές.

Spiegel: Το ίδιο και μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο;

Ritschl: Η Αμερική τότε φρόντισε να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των Γερμανιών (ανατολικής και δυτικής). Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν των δικαιωμάτων τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες.

Spiegel: Στη σημερινή κρίση παίρνει η Ελλάδα από Ευρώπη και ΔΝΤ 110 δις και συζητιέται ένα πρόσθετο πακέτο, που θα είναι εξ ίσου μεγάλο. Πρόκειται δηλαδή για πολλά χρήματα. Πόσο μεγάλες ήταν οι γερμανικές χρεοκοπίες;

Ritschl: Αναλογικά με την οικονομική επιφάνεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Συγκριτικά λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά.

Spiegel: Αν υποθέταμε οτι υπήρχε μια παγκόσμια λίστα για βασιλιάδες της χρεοκοπίας, ποιά θα ήταν η θέση της Γερμανίας;

Ritschl: Αυτοκρατορική. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν της νεότερης οικονομικής ιστορίας.

Spiegel: Ούτε η Ελλάδα δεν μπορεί να μας ανταγωνιστεί;

Ritschl: Όχι, η Ελλάδα παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο. Υπάρχει βέβαια το πρόβλημα του κινδύνου της μετάδοσης της κρίσης στις γνωστές ευρωπαϊκές χώρες.

Spiegel: Η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας θεωρείται ως η ενσάρκωση της σταθερότητας. Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;

Ritschl: Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστο τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη
δεκαετία του 30, ανακουφίστηκε η Γερμάνια από τις ΗΠΑ με μια μείωση χρεών, ή αλλιώς ένα "Haircut", που ισοδυναμεί με ένα μεγαλόπρεπο Afro-Look που μετατρέπεται σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της, ενώ οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να ορθοποδήσουν από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.

Spiegel: Πώς είπατε;

Ritschl: Βεβαίως! Ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των Γερμανίων θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμάνια όμως δεν πλήρωσε αποζημιώσεις μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων) ούτε τα αναγκαστικά δάνεια, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα.

Spiegel: Σε αντίθεση με το 1953, συζητείται επί του παρόντος η διάσωση της Ελλάδας, λιγότερο μέσω μιας μείωσης των χρεών και
περισσότερο μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ήπιας αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;

Ritschl: Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν ένα κράτος δεν είναι εκατό τα εκατό ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του 50. Είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Και όποιος δεν το μπορεί είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένος. Τώρα θα έπρεπε να καθοριστεί, ποιά χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο.

Spiegel: Το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.

Ritschl: Μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει. Αλλά ήμασταν στο παρελθόν πολύ ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι αντιελληνικές θέσεις που προβάλλονται από τα ΜΜΕ εδώ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε
να πληρώσουμε αποζημιώσεις.

Spiegel: Η Γερμανία δηλαδή θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη;

Ritschl: Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους - το δεύτερο τον διεξήγαγε ως πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης - και στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν του δικαιώματος τους εν μέρει ή και καθολικά για αποζημιώσεις. Το οτι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω στις πλάτες άλλων Ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες.

Spiegel: Τί εννοείτε;

Ritschl: Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά άρθρα στα γερμανικά ΜΜΕ πολύ καλά. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πολύ πιοεπιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις, αρχίζοντας από την Ελλάδα, και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας «πάρουν ακόμη και τα σώβρακα». Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς.

Spiegel: Τουλάχιστον στο τέλος μερικές ηπιότερες σκέψεις: Αν μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από τις εξελίξεις, ποιά λύση θα
ήταν η καλύτερη για την Ελλάδα και τη Γερμανία;

Ritschl: Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια το δείχνουν: Το λογικότερο είναι τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι' αυτό θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.

Albrecht Ritsch, Wirtschaftshistoriker (καθηγητής "Ιστορίας της Οικονομίας)

SPIEGEL Μετάφραση: ΚΤ

ΚΑΙ ΕΔΩ ΤΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ...

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ - απο email


Ἄχ! καϋμένη μου Ἑλλάδα
ποὖχες πάντα μία δάδα
μές στό χέρι τήν κρατοῦσες
καί τόν πολιτισμό σκορποῦσες.

Ὅμηρο, Σωκράτη, Εὐριπίδη
Ἀριστοτέλη, Αἰσχύλο, Σοφοκλῆ
Ἀριστοφάνη, Πλάτωνα καί Περικλῆ
ὅλους τούς γένννησες ἐσύ.

Μέγα Ἀλέξανδρο καί Μιλτιάδη
Θαλῆ, Σόλωνα καί Πιττακό
τόν λέοντα τῆς Σπάρτης Λεωνίδα
τέκνα δικά σου τούτους οἶδα
πού τίμησαν τό χῶρο αὐτό.

Ὁ μέγας Παῦλος τῶν Ἐθνῶν
κόσμησε τόν τόπο τόν ἑλληνικόν
Άπόστολος Ἀνδρέας καί λοιποί
ἁγίασαν τή γῆ αὐτή.

Τί νά πῶ γιά τό '21
πού ἄφθονο χύθηκε αἶμα
κι' ἔγινε αἰματερή θυσία
γιά ν'ἄχουμε ἐμεῖς σήμερα
τήν ποθητή ἐλευθερία.

Τό λάβαρο τῆς 'Επανάστασης
ἔγινε ἔμβλημα καί εὐλογία
μά καί μέσα στή σκλαβιά
ὅλα τά κρυφά σχολειά
καί πόθο γιά τή λευτεριά,
προσέφερε ἡ Ἐκκλησία.
Καί ἦλθαν χρόνοι καί καιροί,
πού χάθηκε ἡ εὐλογία αὐτή.
Τήν Ἐνωμένη Εὐρώπη προτιμήσαμε
ὡς θεά τήν ἐποιήσαμε
πολλά μαζί της ἀνταλλάξαμε
καί τήν παράδοση ξεχάσαμε.

Σάν τούς παλιούς Ἰσραηλίτες
πού κατάντησαν σάν τούς ἀλῆτες.
γιατί τήν βασιλεία προετίμησαν
καί τούς Κριτές καί «βλέποντες» ἀτίμασαν.

Ἄχ! Κολοκοτρώνη μέ τόν Περικλῆ
δέστε τόν ἑλληνικό λαό
πῶς κατάντησε μέ τόν καιρό
σάν τόν φτωχοσυγγενῆ.

Βρήκαμε καί Κυβερνῆτες
σάν ἀπό οὐρανοῦ κομῆτες
πού ψωνήσαμε μέ χάρη,
νύχτα ἀσέληνο χωρίς φεγγάρι
σέ κάποιο ὑπαίθριο παζάρι.

Ἄχ! καϋμένη μου Ἑλλάδα
μέ τήν ψεύτικη βελάδα,
πού ἡ Κύβέρνηση σου μοιάζει
μέ ἐρασιτεχνική ὁμάδα.

Τά ἔσοδά μας ἐλέγχουν καί παρατηροῦν
μέ τό σίγμα καί τό νί
καί στό τέλος μέ ἰταμότητα θά ποῦν
«φάγαμε τά λεφτά μαζί».



Τό σύστημα τό ἐκπαιδευτικό
μέ μένος ἀνθελληνικό,
σάν ἀρχή τους λές καί βάζουν
κάθε χρόνο νά ἀλλάζουν.

Γιατί ἀλήθεια γίνονται
σήμερα αὐτά τά πράγματα;
Μά ὅλα αὐτά τεκταίνονται
γιά νά μένουν τά παιδιά ἀγράμματα
καί νά χάφτουν ἀπό 'δῶ καί μπρός
ὅτι στή Σμύρνη ἔγινε συνωστισμός
καί ὅτι τό '21 ἤτανε, ἀγῶνας ταξικός.

Τή γλῶσσα μας κατέστρεψαν
τήν ἱστορία μας διέστρεψαν,
κάθε τί τό ἑλληνικό τό θεωροῦν ὁπισθοδρομικό
γι'αὐτό μέ πεῖσμα δυνατό
θά τό ἐξωβελήσουν καί αὐτό
καί θά μᾶς ἐντάξουν ἐν καιρῶ
μέ ἐντολή δῆθεν ὑπερκόσμιο
σέ μιά Κυβέρνηση παγκόσμιο.

Καί μᾶς φόρτωσαν στήν πλάτη
τό νέο σχέδιο «Καλλικράτη »
μἐ ἀπώτερο σκοπό
νά μᾶς διαμελήσουν ἐν ψυχρῶ
νά συρρικνώσουν τό ἔδαφος τό ἑλληνικό
και ἔτσι μέ τρόπο ἁπλό
νά λυθῆ τό ζήτημα τό Σκοπιανό,
τό Τούρκικο καί Ἀλβανικό
χωρίς πολέμους καί θυμό,
σύστημα νέο Ἀμερικανικό.



Μά μπορεῖ τήν προδοσία αὐτή
νά κάνουν ἕλληνες πολιτικοί;
Νά τούς ἀποδοθῆ κατηγορία
ἐπί «ἐσχάτη προδοσία».

Ἄς μή θυμώνουμε πολύ
καί ζητᾶμε ρέστα ἀπό τό.......«παιδί»
στή λέσχη πού ἐμαθήτευσε
ἐκεῖ τά ἔχει διδαχθῆ.

Τήν Ὀρθόδοξη πίστη τοῦ λαοῦ
βάλαν στό μάτι ἀπό καιροῦ
καί μᾶς γεμίσαν μ'ἀλλοδαπούς
Ἰνδούς, Ρουμάνους, Ἀλβανούς,
Πακιστανούς καί Ἀφρικανούς.
καί τό καυχῶνται μέ καμάρι
γιά νά μᾶς κάνουνε μ΄αὐτούς
ἕνα «πολυπολιτισμικό» χαρμάνι.

Ἀφελές σχέδιο καί ἁπλό;
οὐχί, κατά τό μᾶλλον ἤ ἧττον,
ἀλλ'ἐκ προθέσεως σατανικό,
γιά νά δημιουργήσουν ἐν καιρῶ
δίκαια μειονοτήτων.

Μέ τέτοιους λοιπόν πολιτικούς
τί ζητᾶμε τούς ἐχθρούς;

Σταμάτησαν μέ θράσος ἰταμό
ἀπό τόν ραδιοφωνικό τους τό σταθμό
τόν πρῶτο κι' ὅλας τόν καιρό
τό παγκόσμιο «Χριστός Ἀνέστη»
νά μή λυπήσουν τό ἀλλοδαπό
καί ἑτερόθρησκο κοινό
καί πᾶς νοήμων ἄνθρωπος
τάς φρένας αὐτοῦ ἐξέστη.

Λοιπον κ.Καμήνη ἐρωτῶ:
Ὑπάρχει καμίνι δυνατό
νά καίη ὅλο τόν καιρό;
ἐκεῖ ὅλους νά σᾶς ρίξουμε
μήπως καί σᾶς συνετίσουμε.

Μά ἄν θά γίνη αὐτό,
δέν θά 'χουμε Πρωθυπουργό.

Βγῆτε καλοί μου ἀδελφοἰ
στό δρόμο τό πρωί
καί πάρτε ἕνα ὁδοκαθαριστῆ
πού νά 'χει συνείδηση ἑλληνική.

Αὐτόν λοιπόν νά πείσετε

καί Πρωθυπουργό νά χρίσετε.
Σᾶς ὁμιλῶ ἀπό πρῶτο χέρι,
πιό καλά θά τά καταφέρει.

Τήν Τ.V. ἔχουν γιά ὀχυρό
γιά νά χαζέψουν τό λαό
καί νά θεσμοθετήσουν ἐν καιρῶ
τόν γάμο τόν πολιτικό
μετά μεγίστου ζήλου,
μεταξύ ἀνδρῶν τε καί ἀνδρῶν
ἤ γυναικῶν καί γυναικῶν
τοῦ αὐτοῦ δηλαδή φύλλου.
Ὤ! κατάντημα φρικτό
ἔγκλημα εἰδεχθές καί μιαρό
καί βδελυκτό εἰς τόν Θεό
καί ἀλλοίμονο στό δημογραφικό.

Ὅλοι λένε μέ ἕνα στόμα
κάναν τήν Ἑλλάδα πτῶμα
καί μέ θρασύτητα πολλή
βγάλαν τήν δόλια στό σφυρί
καί κοιτοῦν μέ πονηριά,
ποιός θά ἁρπάξη πιό πολλά.

Κύριοι, δέν χρειάζονται δικαστήρια καί δίκες
ἀπόσπασμα ἐκτελεστικό καί φυλακή
γιά νά σᾶς ἀποδοθῆ ἡ δίκαιη ποινή.

Ἡ Ἱστορία θά σᾶς κρίνει,
αὐτή κανέναν δέν ἀφήνει,
καί σᾶς λέμε νέτα σκέτα,
δέν θά σᾶς σώσουν τότε
οὔτε ἑκατό Ντελόρ πακέτα.
Θά εἶναι αἰώνια ἡ μομφή
καί ἡ γενική κατακραυγή

Πάνω ἀπ' ὅλα ὅμως ὑπάρχει ὁ Θεός
πού εἶναι δίκαιος καί ἰσχυρός
καί τόν τελευταῖο λόγο ἔχει Αὐτός
τότε θά γίνη θρῆνος καί κλαυθμός
ἄν σᾶς πετάξη ὅλους ἔως ἑνός,
μές τή γέεννα τοῦ πυρός.

Σεπτ. 2011

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Η Δύναμη του δικού σου νομίσματος

Μια απίστευτη ιστορία ! Το πείραμα ενός Δήμαρχου σε μια κρίσιμη εποχή φτώχειας και ανεργίας…


Worgl ( Βέρλγκ ), ένας πρωτότυπος Δήμαρχος !

Γιατί...
από μικρό κι΄ από "τρελό" μαθαίνεις τήν αλήθεια...


Συνήθεια τόχουμε εμείς οί άνθρωποι όταν μας περιζώσουν τα προβλήματα, και μάλιστα τα υγείας και τα οικονομικά ( μια και το ένα φέρνει το άλλο…) να προσπαθούμε να διαφύγουμε με καινοτόμους «εφευρέσεις» στον χώρο του εμπορίου, των έργων, και της οικονομίας, με την ελπίδα και το όνειρο μιάς απίστευτης ανάπτυξης…

Αυτό το παρακάτω κείμενο λοιπόν, πού εντοπίσαμε στο διαδίκτυο, ίσως θα έπρεπε να αποτελεί μπροσούρα και μπούσουλα – πυξίδα, και για κάποιους Έλληνες Δήμαρχους, καινοτόμους και πραγματικά ανοιχτόμυαλους πού θα ωφελούσαν τις τοπικές κοινωνίες τους.

Και μάλιστα σε εποχές γκρίζες και σκούρες όπως αυτή πού ήδη διανύουμε…

Δεν ξέρουμε βέβαια εάν ο κύριος Δήμαρχος διαβάζει την ηλεκτρονική παλιο-φυλλάδα μας για να πληροφορηθεί και κάποιους άλλους τρόπους τοπικής ανάπτυξης και δημόσιων έργων πού θα μπορούσαν να γίνουν με ευρεία συναίνεση και ριζοσπαστικούς τρόπους, αλλά άς ελπίσουμε πώς κάποιος καλός άνθρωπος, νοήμων καλοθελητής και άσπονδος φίλος θα τον πληροφορήσει γι΄ αυτό…


Άς δούμε λοιπόν τι έκανε ο παρακάτω Αυστριακός Δήμαρχος και μετά άς σκεφθούμε πώς θα μπορούσαμε να τά προσαρμόσουμε όλα αυτά και στα δικά μας μέτρα…
----------------------

Στα 1932 λοιπόν, σε μια μικρή πολιτεία της Αυστρίας, την Βέργκλ, πού αριθμούσε τότε 4.500 περίπου κατοίκους διεξήχθη ένα καινοτόμο οικονομικό πείραμα πού άφησε εποχή και πού ίσως να ήταν και αναγκαίο να αναστηθεί και στις μέρες μας…


Ήδη η Ευρώπη είχε χτυπηθεί από το κραχ του 1929, και το 1931 που εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergüggenberger (Μίκαελ Ούντεργκέγκενμπέργκερ) ήδη είχε έλθει η μεγάλη φτώχεια με 30% ανεργία, και 10% άπορους συμπολίτες τους.





Ο νέος Δήμαρχος προερχόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια, και ο ίδιος είχε κατορθώσει να μορφωθεί μόνος του και να γίνει μηχανικός στους σιδηροδρόμους.

Αν και ο ίδιος δεν ήταν μαρξιστής, είχε συνδικαλιστική δράση και υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το πλήρωσε με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων.


Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος, πρακτικός, εργατικός, δραστήριος που κέρδισε την καρδιά των συμπολιτών του, οι οποίοι τον εμπιστεύτηκαν στη θέση του Δημάρχου, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους προδώσει.


Ο νέος δήμαρχος είχε έναν μακρύ κατάλογο έργων που ήθελε να εκτελέσει.

Έργα απολύτως απαραίτητα όπως η ύδρευση της πόλης, η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ο οδικός φωτισμός και η φύτευση δέντρων κατά μήκος των οδών.

Αλλά τα δημοτικά ταμεία ήταν σχεδόν άδεια, και οι δημότες ήταν ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση, αντιμετωπίζοντας αρκετοί από αυτούς πρόβλημα επιβίωσης.

Ο Δήμαρχος καταλάβαινε ότι μία αύξηση της φορολογίας τους, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα δημοτικά έργα, θα οδηγούσε σε περαιτέρω φτώχεια και ύφεση.

Ο Δήμαρχος όμως είχε μελετήσει το βιβλίο «Η Φυσική Τάξη» του οικονομολόγου Silvio GesellΟ οποίος πίστευε ότι η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι και η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία. (Σύλβιο Γκέσελ).

Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής ολοένα εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών – παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους, και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά. Κατ΄ αυτόν δηλαδή, όσο περισσότερο χρήμα είχαν, όσο περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία θα έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία.

Ο Δήμαρχος βάζοντας σε εφαρμογή την παραπάνω θεωρία, ξεκίνησε το πρόγραμμα των Δημοτικών του έργων, δίνοντας δουλειά σε πολλούς εργαζόμενους και εργολάβους, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι η πληρωμή τους θα γινόταν με σελίνια (το νόμισμα της Αυστρίας) όχι εκτυπωμένα από την Εθνική Τράπεζα της, αλλά από τον Δήμο του Wörgl.

Όντως εκτυπώθηκαν και τέθηκαν σε κυκλοφορία 32.000 σελίνια ως "Γραμμάτια Πιστοποίησης Εργασίας", κάτι σαν ένα δωρεάν χρήμα, διότι δεν είχαν αντίκρισμα σε χρυσό, απλά αναγνώριζαν την παροχή έργου προς την Κοινότητα.

Κόπηκαν χαρτονομίσματα ονομαστικής αξίας στα 1, 5 και 10 σελίνια.



Τα χρήματα του Βέργκλ…
Στις 31 Ιουλίου 1932 δόθηκαν τα πρώτα 1.800 Σελίνια για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων, και η αξία των υλικών που αναλώθηκαν τον πρώτο μήνα στα δημοτικά έργα.

Οι άνθρωποι που πήραν αυτά τα νέα σελίνια, μπορούσαν να πληρώσουν τους δημοτικούς τους φόρους, αλλά και να αγοράσουν ψωμί.

Ο αρτοποιός παίρνοντας αυτά τα σελίνια μπορούσε να αγοράζει αλεύρι από τον μυλωνά.

Ο μυλωνάς αγόραζε σιτάρι από τον γεωργό.

Ο γεωργός αγόραζε εργαλεία από τον σιδερά.

Ο σιδεράς αγόραζε παπούτσια από τον τσαγκάρη.

Ο τσαγκάρης πλήρωνε τον δάσκαλο που έκανε μάθημα στα παιδιά του.

Ο δάσκαλος αγόραζε ψωμί στον αρτοποιό.

Και ο κύκλος κυκλοφορίας του χρήματος επαναλαμβανότανε συνεχώς και καθημερινά, σε τέτοιο σημείο ώστε ήδη την τρίτη μέρα, ο κύκλος εργασιών ολόκληρης της πόλης να είναι παραπάνω από 10πλάσιος από τα 1.800 σελίνια που δόθηκαν στη κυκλοφορία σε σημείο το να υποπτεύονται κάποιοι ότι κάποια σελίνια είχαν πλαστογραφηθεί.

Ο Δήμαρχος όμως είχε εφαρμόσει μία πρόσθετη μέθοδο για να κάνει το χρήμα να αλλάζει συνεχώς χέρια με μεγάλη ταχύτητα:

Τα χρήματα του Wörgl έχαναν το 1% της ονομαστικής τους αξίας κάθε μήνα. Για να αποφευχθεί αυτή η υποτίμηση ο ιδιοκτήτης του γραμματίου το δαπανούσε όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ειδάλλως, την πρώτη μέρα του επόμενου μήνα, έπρεπε να αγοράσει ένα κουπόνι σαν γραμματόσημο, με αξία το 1% της ονομαστικής αξίας και να το κολλήσει στο χαρτονόμισμα. Υπήρχε δηλαδή μία λειτουργία αντίθετη από τον τοκισμό, που επέτρεπε στο χρήμα να κυκλοφορεί συνεχώς.




Ο Δήμαρχος φυσικά δεν μπορούσε να προσλάβει όλους τους ανέργους της πόλης για τα δημοτικά έργα.

Με την αύξηση του κύκλου εργασιών της πόλης όμως, ο αρτοποιός για παράδειγμα δεν προλάβαινε μόνος του να βγάζει τα ψωμιά που του ζητούσαν, υποχρεώθηκε λοιπόν να προσλάβει έναν βοηθό, τον οποίον πλήρωνε με τα σελίνια του Δήμου. Το ίδιο κάνανε και οι υπόλοιποι επαγγελματίες.

Οι βοηθοί που προσλήφθηκαν όμως διευρύνανε την αγοραστική δύναμη της πόλης και έτσι οι επαγγελματίες είχαν να αντιμετωπίσουν μία περαιτέρω αύξηση της ζήτησης, σε σημείο που κανένας κάτοικος της πόλης να είναι άνεργος, αλλά αντίθετα να υπάρχουν παντού αγγελίες ζήτησης προσωπικού. Έτσι το σύστημα αρχίζει να αποκτάει μία δυναμική μορφή, και οι άνεργοι από τα γύρω χωριά έρχονται για να δουλέψουν στο Wörgl, επίσης οι παραγωγοί από τα γύρω χωριά που είχαν τα προϊόντα τους απούλητα (διότι μέχρι τώρα κανείς δεν είχε χρήματα για να τα αγοράσει) επιτέλους βρήκαν αγοραστές στο Wörgl, αλλά με τους νέους επισκέπτες διευρύνεται ακόμα περαιτέρω η αγοραστική δύναμη, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται και η παραγωγική δραστηριότητα.


Οι ξένοι εργάτες παίρνοντας τα σελίνια του Wörgl, δυνάμωναν και τις δικές τους τοπικές οικονομίες, επεκτείνοντας την ανάπτυξη στα γύρω χωριά, αλλά το ίδιο το Wörgl έβγαινε αλώβητο, από αυτή την έξοδο του χρήματος.
Ο Δήμαρχος είχε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα: Ήταν αυτός που εκτύπωνε το χρήμα. Δεν ήταν ένας ιδιώτης τραπεζίτης με σκοτεινά συμφέροντα κυριαρχίας από πίσω του, αλλά ένας άνθρωπος στην υπηρεσία των πολιτών.

Η πίσω όψη κάθε γραμματίου περιείχε αυτολεξεί την ακόλουθη συγκινητική δήλωση, κάποια λόγια που φαίνονται σαν να γράφτηκαν σήμερα, και όμως γράφτηκαν το 1932:

«Προς όλους τους ενδιαφερόμενους:
Ο αργός ρυθμός που κυκλοφορεί το χρήμα έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή ύφεση του εμπορίου και βύθισε εκατομμύρια ανθρώπους σε απόλυτη εξαθλίωση. Από οικονομικής απόψεως, η καταστροφή του κόσμου άρχισε!
-Είναι καιρός, με αποφασιστική και έξυπνη δράση, να προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε την πτωτική βουτιά του εμπορίου και έτσι να σωθεί η ανθρωπότητα από αδελφοκτόνους πολέμους, χάος και διάλυση. Οι άνθρωποι ζουν μέσα από την ανταλλαγή υπηρεσιών τους. Η υποτονική κυκλοφορία έχει σταματήσει σε μεγάλο βαθμό αυτή την ανταλλαγή και έτσι ρίχνονται εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να εργαστούν εκτός εργασίας

-Πρέπει, συνεπώς, να αναβιώσουμε αυτή την ανταλλαγή υπηρεσιών και έτσι οι άνεργοι να επιστρέψουν στην παραγωγική τάξη. Αυτός είναι ο στόχος του πιστοποιητικού εργασίας που εκδίδεται από την αγορά της πόλης του Wörgl: Να μειώσει τα βάσανα και το φόβο, να προσφέρει δουλειά και ψωμί».



Σε περίοδο 13 μηνών, ο Δήμαρχος εκτέλεσε όλα τα έργα που είχε σχεδιάσει: Ύδρευση, δρόμοι, φωτισμός. Επίσης κατασκευάστηκαν νέα δημόσια κτίρια, ένας ταμιευτήρας νερού, μία πίστα για σκι, και μια γέφυρα. Επίσης έγιναν αναδασώσεις, γιατί αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι του τότε, που ζούσαν πιο κοντά στη Φύση, το μελλοντικό κέρδος από την ύπαρξη των Δασών.

Σε έξι γειτονικά χωριά επεκτάθηκε το σύστημα με επιτυχία. Ο Γάλλος πρωθυπουργός, Eduard Dalladier, έκανε μια ειδική επίσκεψη για να δει το "θαύμα του Wörgl". Τον Ιανουάριο του 1933, το νέο οικονομικό σύστημα επεκτείνεται στη γειτονική πόλη της Kirchbühl, και τον Ιούνιο του 1933, ο Δήμαρχος του Wörgl συναντήθηκε με εκπροσώπους από 170 διαφορετικές πόλεις της Αυστρίας που ενδιαφέρονταν για την γενικευμένη εφαρμογή του συστήματος και στις πόλεις τους.



ΦΩΤΟ: Το Wörgl σήμερα

Η παρακάτω έκθεση συντάχθηκε από τον Claude Bourdet, έναν αυτόπτη μάρτυρα Καθηγητή του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης:

«Επισκέφθηκα το Wörgl τον Αύγουστο του 1933, ακριβώς ένα χρόνο μετά την έναρξη του πειράματος. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα αποτελέσματα φτάνουν το θαύμα. Οι δρόμοι, περιβόητοι για την άθλια κατάσταση τους, συναγωνίζονται τώρα την ιταλική Autostrade (Ιταλική Εθνική Οδό). Το Συγκρότημα των Δημαρχιακών γραφείων έχει ανακαινιστεί όμορφα ως ένα γοητευτικό σαλέ με ανθισμένες γλαδιόλες. Μια νέα τσιμεντένια γέφυρα φέρει περήφανα την πλάκα: "Χτισμένο με δωρεάν χρήματα το έτος 1933". Παντού βλέπει κανείς νέους φανοστάτες στους δρόμους, καθώς και ένα δρόμο με το όνομά του Silvio Gesell. Οι εργαζόμενοι στα πολλά εργοτάξια είναι όλοι ένθερμοι υποστηρικτές του συστήματος του δωρεάν χρήματος. Στα καταστήματα τα γραμμάτια είναι αποδεκτά παντού, παράλληλα με τα επίσημα χρήματα. Οι τιμές δεν έχουν αυξηθεί. Κάποιοι υποστήριξαν ότι το σύστημα που πειραματίστηκε στο Wörgl εμποδίζει την φορολογική ισότητα, γιατί ενεργεί σαν μία μορφή εκμετάλλευσης του φορολογουμένου. Φαίνεται να υπάρχει ένα μικρό λάθος σε αυτό τον τρόπο σκέψης. Ποτέ στο παρελθόν δεν είδε κανείς τους φορολογούμενους να μη διαμαρτύρονται έντονα κατά την αφαίρεση των χρημάτων τους. Στο Wörgl κανείς δεν διαμαρτύρονταν. Αντίθετα, οι φόροι (σε μορφή γραμματίων) καταβάλλονται εκ των προτέρων στον Δήμο. Οι άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι με το πείραμα και διαμαρτύρονται στην Εθνική τους Τράπεζα η οποία αντιτίθεται στην έκδοση των νέων αυτών χαρτονομισμάτων (των τοπικών γραμματίων). Είναι αδύνατο να αποδώσει κανείς τη γενική βελτίωση του Wörgl μόνο στη «νέα μορφή των φόρων». Δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με το Δήμαρχο ότι το νέο νόμισμα εκτελεί τη λειτουργία του πολύ καλύτερα από το παλιό. Αφήνω στους ειδικούς για να διαπιστωθεί αν υπάρχει πληθωρισμός, παρά την κατά 100% κάλυψη των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Παρεμπιπτόντως, αυξήσεις των τιμών, το πρώτο σημάδι του πληθωρισμού, δεν εμφανίζονται. Όσον αφορά την οικονομία, μπορούμε να πούμε ότι το νέο νόμισμα ευνοεί την εξοικονόμηση κατά κυριολεξία και όχι την αποθησαύριση του χρήματος. Δεδομένου ότι τα χρήματα χάνουν την αξία τους κρατώντας τα σπίτι, μπορεί κανείς να αποφύγει την υποτίμηση αυτή επενδύοντάς τα σε μία τράπεζα καταθέσεων. Το Wörgl έχει γίνει ένα είδος προσκυνήματος για τους μακρο-οικονομολόγους από διάφορες χώρες. Ο καθένας μπορεί να τους αναγνωρίσει αμέσως, από τις εκφράσεις τους, κατά τη συζήτηση τους στους όμορφους δρόμους του Wörgl, ή ενώ κάθονται στα τραπέζια των εστιατορίων. Ο πληθυσμός του Wörgl με χαρά, περήφανος για τη φήμη τους, τους καλωσορίζει θερμά.»


Το τέλος...

Η Κεντρική Τράπεζα της Αυστρίας πανικοβλήθηκε, στο ενδεχόμενο το πείραμα του Wörgl να επεκταθεί σε όλη την Αυστρία και αποφάσισε να διεκδικήσει τα μονοπωλιακά δικαιώματα της, απαγορεύοντας δωρεάν νομίσματα.

Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Αυστριακού Ανώτατου Δικαστηρίου, το οποίο επικύρωσε το μονοπωλιακό δικαίωμα της Κεντρικής Τράπεζας για την έκδοση νομίσματος. Και έγινε ποινικό αδίκημα η έκδοση "νομίσματος έκτακτης ανάγκης".

Το Wörgl γρήγορα επανήλθε στην ανεργία του 30%. Κοινωνική αναταραχή εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αυστρία, διότι οι απλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνανε γιατί η Κυβέρνησή τους και η Δικαιοσύνη, που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών, δεν τους αφήνει να εξασκούν τη δοκιμασμένη λύση που βρήκανε στην αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά τους επιβάλει τα δικά της μέτρα που αποδεδειγμένα όπως και πριν τους ξαναβύθισε στη φτώχεια και την ανέχεια...



Το 1938 ο Χίτλερ προχώρησε στην προσάρτηση της Αυστρίας (χωρίς να βρει την παραμικρή πολεμική αντίσταση) με έναν από τους λόγους για αυτό, το ότι πολλοί άνθρωποι τον είδαν ως τον οικονομικό και πολιτικό σωτήρα τους.


Ακολούθησε ο Πόλεμος, και το πείραμα του Wörgl έμεινε στην Ιστορία.

(Βιβλιογραφία: http://www.mindcontagion.org/worgl)

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Ενα παρήγορο μήνυμα για τους Ελληνες, τους πραγματικούς Έλληνες και οχι τα τυφλά λαμόγια


«Μπεστ Σέλλερ» το Ευαγγέλιο στην Τουρκία

Με κομμένη κυριολεκτικά ανάσα παρακολούθησε το κοινό τη διάλεξη του γνωστού Δημοσιογράφου Νίκου Χειλαδάκη , που έγινε στο Δήμο Θέρμης και μεταδόθηκε από τον Τηλεοπτικό Σταθμό 4ε της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, σχετικά με την Ορθοδοξία στη σημερινή Τουρκία.

Ο Δημοσιογράφος, με πολυετή έρευνα, με απολύτως τεκμηριωμένα στοιχεία, πολλά εκ των οποίων δημοσιεύματα του ίδιου του Τουρκικού Τύπου, ακόμα και με βίντεο από εκπομπές της τουρκικής τηλεόρασης, αποκάλυψε μια άλλη, εντελώς άγνωστη και θαμμένη πλευρά της πραγματικότητας στη σημερινή Τουρκία, κατά την οποία δεκάδες, εκατοντάδες βαφτίζονται φανερά πλέον Χριστιανοί Ορθόδοξοι, χιλιάδες είναι εκείνοι που μεταβαίνουν στα Ορθόδοξα προσκυνήματα, Εκκλησιές και Αγιάσματα, ενώ επιφανείς Τούρκοι παρακολουθούν με δέος τη Θεία Λειτουργία!!!

Ο Νίκος Χειλαδάκης, ανέφερε πάμπολλες, συγκεκριμένες και επώνυμες περιπτώσεις μουσουλμάνων που ζήτησαν να βαφτιστούν Χριστιανοί, ενώ παρουσίασε τα αποκαλυπτικά στοιχεία έρευνας τουρκικής εφημερίδας, που καταγράφει μόνο τα τελευταία τρία χρόνια στην Τουρκία τον εξωφρενικό αριθμό των 8.000.000 πωλήσεων Αγίων Γραφών, στην τουρκική γλώσσα!!! (σ.σ. πράγμα που δείχνει πως είναι πραγματικά πολλά εκατομμύρια οι Κρυπτοχριστιανοί στην Τουρκία, ενώ σύμφωνα με τις Προφητείες του Αγίου Κοσμά για το «1/3 των Τούρκων που θα γίνουν Χριστιανοί» και με βάση το σημερινό πληθυσμό, φαίνεται πως πρόκειται για περίπου 15 με 20 εκατομμύρια ψυχές!!!)

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΔΟΥΝΑΣ

Ο κ. Χειλαδάκης παρουσίασε επίσης με αδιάσειστα βίντεο τουρκικών καναλιών, τους χιλιάδες κυριολεκτικά Τούρκους «μουσουλμάνους», που κατακλύζουν την Εκκλησία του Αϊ Γιώργη του Κουδουνά, αφήνοντας τάματα, προσκυνώντας τις άγιες εικόνες και πηγαίνοντας σε ατέλειωτες ουρές για να χριστούν με το λαδάκι από το καντήλι του Αγίου!!!

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΟΜΒΗΣ

Μια άλλη πάλι εκπληκτική περίπτωση, είναι και εκείνη κοντά στα Άδανα, που όπως ανέφερε ο Νίκος Χειλαδάκης, συγκεντρώνει εκατοντάδες ασθενείς Τούρκους, που γίνονται καλά από μια γυναίκα, η οποία ομολόγησε στην Τουρκική Τηλεόραση, ότι τη θεραπευτική της δύναμη την αντλεί από μια κατακόμβη-σπήλαιο, όπου αγίασαν 7 Χριστιανοί Μάρτυρες!!!

ΤΟ ΑΓΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΙΧΑΗΛ

Το συγκλονιστικότερο όμως όλων, είναι εκείνο που ο έγκριτος Δημοσιογράφος ανέφερε για τη Σεβάστεια, ξεκινώντας από το Συναξάρι του Αρχαγγελου Μιχαήλ, όπου αναφέρετε η θεραπεία κάποιου πλουσίου στο Αγίασμα του Ταξιάρχη στη Σεβάστεια!

Εκεί, στο θυματουργικότατο εκείνο Αγίασμα, είχε χτιστεί περικαλλέστατος Ιερός Ναός, θαύμα αρχιτεκτονικής, που όμως δεν υπάρχει πια.

Αλλά υπάρχει το ΑΓΙΑΣΜΑ του ΤΑΞΙΑΡΧΗ, γεμάτο με εκατοντάδες μικρά ψαράκια, τα οποία γλείφουν τις πληγές, ή τα σημεία πάθησης των δεκάδων χιλιάδων Τούρκων, που πηγαίνουν εκεί από όλο τον κόσμο και γίνονται καλά, μπαίνοντας μέσα στο ΑΓΙΑΣΜΑ!!!

Μάλιστα οι Τούρκοι έχουν χτίσει ξενοδοχεία και δωμάτια για να εκμεταλλευτούν τον «θεραπευτικό» τουρισμό που έρχεται ακόμα και από τη Ρωσία!!!

«ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΣΟ ΔΕ ΔΕΧΤΗΚΕ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΕΙ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΜΟΥ»

Και ο επίλογος όμως του Νίκου Χειλαδάκη ήταν εξίσου συναρπαστικός, όταν αποκάλυψε πως αν και δουλεύει χρόνια σε μεγάλες εφημερίδες, καμία εφημερίδα και κανένα Μέσο Ενημέρωσης δε δέχτηκε μέχρι τώρα μέσα στην Ελλάδα να προβάλει όλο αυτό το συγκλονιστικό υλικό, για την Ορθοδοξία μέσα στην Τουρκία!… (σ.σ. Με την εξαίρεση της 4ε)

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Σαρκοζί: για Παπανδρέου "τρελός", "με κατάθλιψη" >>> Figaro.fr


Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP) Ενημέρωση 09/11/2011 στις 07:39

Από Figaro.fr


Σύμφωνα με πληροφορίες από την Εφημερίδα "το Παρίσι", ο Νικολά Σαρκοζί χαρακτήρισε ως "τρελό" και "καταθλιπτικό" Τον Έλληνα Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας, προοριζόταν να είναι ιδιωτική, με τον Αμερικανό ομόλογό του, Μπαράκ Ομπάμα την Πέμπτη στους G -20 στις Κάννες.

Η συζήτηση μεταξύ των δύο αρχηγών κρατών μπορούσε να ακουστεί από πολλούς Γάλλους δημοσιογράφους, μέσα από τον μεταφραστικο μηχανισμό, κατά τη διάρκεια μιας διμερούς συνάντησης μεταξύ του Σαρκοζί και του Ομπάμα, η οποία πραγματοποιήθηκε λίγο πριν από μια συνέντευξη τύπου.

Σύμφωνα με την Εφημερίδα "το Παρίσι", διαπίστωσαν ότι Παπανδρέου είχε κάνει ένα τεράστιο τεράστιο λάθος, ανακοινώνοντας ένα δημοψήφισμα για το ευρωπαϊκό σχέδιο στήριξης....


(Selon les information du Parisien, Nicolas Sarkozy a qualifié de "fou" et " de dépressif" le Premier ministre grec Georges Papandréou au cours d'une conversation -censée être privée- avec son homologue américain Barack Obama, jeudi dernier lors du sommet du G-20 à Cannes.

La discussion entre les deux chefs d'État a pu être entendue par plusieurs journalistes français, via les boîtiers destinés à assurer la traduction, pendant un entretien bilatéral entre Sarkozy et Obama qui se déroulait juste avant une déclaration à la presse....)


Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Αν ξέρετε κάποιον καλό χάκερ, ενημερώστε τον… ολοι βαράτε τους

«Claim your piece of Greece»…

Mετά τις επιθέσεις και τις αρνητικές αναφορές των επίσημων διεθνών ΜΜΕ για τη χώρα μας, ήρθε και ένα site, το οποίο προτρέπει όποιον θέλει να διεκδικήσει-κατοχυρώσει κομμάτι της Ελλάδας, διότι, όπως αναφέρει το www.claimgreece.com, οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι το έχουν ήδη πληρώσει και τους ανήκει…

«Ευρωπαίοι φορολογούμενοι το έχετε πληρώσει. Διεκδικήστε το πριν το κάνει κάποιος άλλος» αναφέρει το site (το οποίο παρεμπιπτόντως παρουσιάζει και τα Σκόπια ως «Μακεδονία»). Και η… συμμετοχή είναι μεγάλη… Πατώντας πάνω στα σημαιάκια βλέπετε ονόματα και σχόλια των… ενδιαφερομένων, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι Ολλανδοί, χωρίς να λείπουν και οι Ιταλοί, οι Γερμανοί και οι Άγγλοι. Τραγική ειρωνία, στα Google ads του site, εμφανίζονται … διαφημίσεις τουριστικών πακέτων και εισιτηρίων για τη χώρα μας…

Αν ενδιαφέρεστε να… απαντήσετε πάντως, υπάρχει σχετικό Twitter box στην δεξιά πλευρά της ιστοσελίδας, με hashtag #claimgreece…

YΓ. Αν ξέρετε κάποιον καλό χάκερ, ενημερώστε τον…

http://topontiki.gr/

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Ο Υπόκοσμος των πλουσίων. Πώς θα σωθεί αυτή η χώρα?

Η χαριστική βολή στον Γιώργο

Κοτζαμπάσηδες και νταβατζήδες «πυροβόλησαν» στο παρά πέντε της αποκάλυψης των τραπεζικών λογαριασμών τους στην Ελβετία.

Η ιστορία είναι διδακτική. Πριν από περίπου ένα μήνα, στο Βερολίνο, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών, γυρίζοντας το βλέμμα του προς τον αντίστοιχο πρόεδρο του ελληνικού ΣΕΒ, είπε αυτό που έχουν στο μυαλό τους οι περισσότεροι Έλληνες. Διερωτήθηκε για τον βαθμό πατριωτισμού των επιχειρηματιών στην Ελλάδα, όταν, αντί να επενδύουν στη χώρα τους και στη χειρότερη περίπτωση να διατηρούν τα χρήματά τους σε ελληνικές τράπεζες, αυτοί εξάγουν τα κεφάλαιά τους σε τραπεζικούς λογαριασμούς του εξωτερικού. Οι παρόντες Έλληνες επιχειρηματίες έκαναν πως δεν άκουσαν.

Εδώ και περίπου δέκα ημέρες, έγινε γνωστό πως η Ελλάδα και η Ελβετία βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της διακρατικής συμφωνίας, η οποία προβλέπει την άρση του τραπεζικού απορρήτου, προκειμένου να φορολογηθούν τα κεφάλαια που έχουν κατατεθεί στις ελβετικές τράπεζες από Έλληνες ιδιώτες. Η Ελλάδα δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να μιμηθεί το παράδειγμα των Η.Π.Α. και της Γερμανίας. Με αυτόν τον τρόπο, οι κυβερνήσεις των δύο χωρών κατάφεραν να εντοπίσουν τους λογαριασμούς των πολιτών τους, ώστε και να φορολογηθούν αλλά και σε ένα μεγάλο ποσοστό να επαναπατριστούν.

Γιατί, όμως, τα λέμε όλα αυτά. Ένα παλιό αγωνιστικό τραγούδι αρχίζει με τον στίχο «Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά…». Πολλά χρόνια μετά, φαίνεται πως το τραγούδι αυτό είναι εξαιρετικά επίκαιρο.

Η zougla.gr είναι σε θέση να γνωρίζει πως το τελευταίο διάστημα, τις τελευταίες εβδομάδες για την ακρίβεια, πριν και μετά τη δημοσιοποίηση της επερχόμενης συμφωνίας Ελλάδος - Ελβετίας, πολλοί γνωστοί επιχειρηματίες, οι οποίοι δημόσια κραδαίνουν τη σπάθη του πατριωτισμού, ανέξοδα βέβαια, εξήγαγαν στο εξωτερικό τα χρήματά τους με ρυθμό 150 εκατ. ευρώ την εβδομάδα. Συγκεκριμένος επιχειρηματίας, πασίγνωστος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με πολυσχιδή επιχειρηματική δραστηριότητα, έχει τη δυνατότητα να επηρεάζει και να διαμορφώνει καταστάσεις.

Πολύ πρόσφατα, δύο από αυτούς τους επιχειρηματίες, με δραστηριότητες από τα καράβια έως τις εκδόσεις και από τον τραπεζικό τομέα έως τη… διύλιση του καπιταλιστικού κώνωπα, συναντήθηκαν. Στο μενού συμπεριλαμβάνονταν η ανάλυση περί της πολιτικής συγκυρίας, ο εντοπισμός του «εχθρικού στόχου» και στη συνέχεια ο εκμηδενισμός του. Με λίγα λόγια ,οι δύο αυτοί επιχειρηματίες συναποφάσισαν τον πολιτικό θάνατο εκείνου ο οποίος τόλμησε να απειλήσει το απυρόβλητο των τραπεζικών καταθέσεών τους.

Οι δύο αυτοί επιχειρηματίες, όπως επισημάνθηκε, διαθέτουν τη δυνατότητα άσκησης επιρροής στην κοινή γνώμη και άρα στα πολιτικά υποσυστήματα. Μετά τη συνάντηση, δρομολογήθηκε η διαδικασία «αποκαθήλωσης».

Πριν από μία εβδομάδα, ακόμη και οι αναλυτές σε διατεταγμένη υπηρεσία αναγκάστηκαν να ομολογήσουν πώς άρχισε δειλά δειλά ο πόλεμος μεταξύ Πολιτικής και Τραπεζιτών. Δεν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς, αφού στον πυρήνα των αποφάσεων της 26ης-27ης Οκτωβρίου εμπεριέχεται η κήρυξη αυτού του πολέμου. Με διακριτικότητα πάντα και με κομψή ορολογία, το Βερολίνο επί της ουσίας αποφάσισε να προχωρήσει στις πρώτες αψιμαχίες σε επίπεδο εμπροσθοφυλακής. Στην επόμενη φάση, η επίθεση θα αφορά στη φορολογία των χρηματιστηριακών συναλλαγών.


Ο πόλεμος αυτός στην Ελλάδα αναμένεται να διεξαχθεί σε ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες, αφού η αντιπαλότητα ενισχύεται και από το «κούρεμα» της αξίας των ελληνικών ομολόγων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Άλλωστε, οι Έλληνες τραπεζίτες κατ’ έθιμον κατάφερναν με μία ελάχιστη μετοχική συμμετοχή να απολαμβάνουν τους πλήρους ελέγχους των τραπεζικών ιδρυμάτων, ελέω διαπλοκής.

Οι δύο συνδαιτυμόνες έλαβαν τις αποφάσεις τους. Η κοινή γνώμη δεν εντόπισε αμέσως την αλλαγή. Το Μαξίμου, όμως, την αντελήφθη αμέσως. Οι καταγγελίες του πρωθυπουργού στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου ήταν αόριστες μεν, ακριβείς δε. Οι αναφορές σε «κανάλια που χρηματοδοτούνται από τράπεζες χωρίς να πληρούν τα κριτήρια» δεν ήταν απλώς προειδοποιητικές βολές. Οι δύο επιχειρηματίες εκ των πραγμάτων και εκ των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τους αντιπροσωπεύουν όλη την γκάμα των συμφερόντων που θίγονται άμεσα από τη νέα πραγματικότητα σε περίοδο πολυεπίπεδης κρίσης.

Για του μυημένους, ωστόσο, η αλλαγή ήταν εντυπωσιακά ανιχνεύσιμη από τις πρώτες μάλιστα κουβέντες των εκπροσώπων των δύο επιχειρηματιών στον γυάλινο κόσμο του πολιτικού θεάματος. Άναρθρες πολεμικές κραυγές, γυάλινα βλέμματα, ιαχές και στο τέλος... κατάρες, με την ευχή να καταπέσει στο πυρ το εξώτερον ο εχθρός.

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, η κατάσταση εξελίχθηκε σε παραληρηματική, εν όψει της ψηφοφορίας για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης. Διαπιστώθηκε ταύτιση ακόμη και στους τίτλους των πρωτοσέλιδων. Στην πολιτική, κυρίως δε την πολιτική που ασκεί ο θεσμικός υπόκοσμος αυτής της χώρας, αυτή η ταύτιση αποκαλείται... συντονισμός ενεργειών.

Δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό το εάν ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών γνώριζε λεπτομέρειες από την εξυφαινόμενη ίντριγκα, όταν αναρωτιόταν για τον βαθμό πατριωτισμού της ελίτ των Ελλήνων επιχειρηματιών. Το μόνον σίγουρο είναι πως με τις τελευταίες εξελίξεις θα αναρωτιέται για το πώς κατάφεραν εν μία νυκτί δύο επιχειρηματίες με προφανή αντιπαλότητα να δρομολογήσουν μία τόσο περίπλοκη εκστρατεία, υψώνοντας μάλιστα μία αποτελεσματική… αντένα εκπομπής... μεγάλης εμβέλειας.

"http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=412860&cid=6"

Τελευταίο λάφυρο του των τραπεζών, οι φόροι και οι συντάξεις

ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΑΦΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΑΧΑΛΙΝΩΤΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΑΚΡΑΙΕΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ, ΞΥΝΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΟΥ ΒΑΡΕΛΙΟΥ, ΕΤΟΙΜΟ ΝΑ ΞΕΨΥΧΗΣΕΙ, ΤΟΝΙΖΕΙ ΣΤΗΝ «Ε» Η ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΣ
«Τελευταίο οχυρό των τραπεζών, οι φόροι και οι συντάξεις»
Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ (www.enet.gr 5.11.11)

Θεωρεί ότι το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, που αυτή τη στιγμή βάζει χέρι στους φόρους των πολιτών και στις συνταξιοδοτικές τους αποταμιεύσεις, ξύνει τον πάτο του βαρελιού και ουσιαστικά ξεψυχά. Γιατί «πόσο ακόμη θα αντέξει η ακραία ανισότητα; Το πλουσιότερο 1% του κόσμου, που στην πραγματικότητα είναι το 0,5%, αυξάνει το εισόδημά του κατά 281% και αυτό το επίπεδο συγκέντρωσης πλούτου κανένα σύστημα δεν μπορεί να το συντηρήσει. Αυτό συμβαίνει τώρα και γι' αυτό ζούμε σε μια ενδιαφέρουσα εποχή γιατί δεν ξέρουμε τι θα ακολουθήσει». Συγκρίνει αυτό το σύστημα, «που έχει φτάσει πια να παράγει βαρβαρότητα εξωθώντας στην εξαθλίωση μεγάλα τμήματα του πληθυσμού», με τα στρατιωτικά καθεστώτα που κατέρρευσαν, όχι από κάποια «ανώτερη μεγάλη δύναμη», αλλά επειδή «εξαντλήθηκαν φτάνοντας στα όριά τους». Οσο για το κίνημα που αναπτύσσεται;

Πάνω από 45 εκατ. άνθρωποι στις ΗΠΑ κινδυνεύουν να μείνουν άστεγοι Πάνω από 45 εκατ. άνθρωποι στις ΗΠΑ κινδυνεύουν να μείνουν άστεγοι «Το κίνημα εμπεριέχει τη δυνατότητα να αναπτύξουμε διαφορετική σχέση με αυτό το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Εχει να κάνει με την κοινωνία και όχι με την κατάληψη της εξουσίας. Και ίσως είναι ένα πρώτο βήμα στις αλλαγές που πρόκειται να συμβούν στο μέλλον», λέει στην «Ε», συγκρίνοντάς το με το κίνημα των ανθρώπινων δικαιωμάτων στις ΗΠΑ, όπου αγώνες πολλών γενεών οδήγησαν στην κατοχύρωση θεσμικής ισότητας για τους μαύρους και όχι μόνο.

Τα παραπάνω λόγια δεν προέρχονται από οποιαδήποτε, αλλά από τη Σάσκια Σάσεν, καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης και συνεπικεφαλής της Επιτροπής για την Παγκόσμια Σκέψη, η οποία μας μίλησε για:

* Την έκταση του προβλήματος στις ΗΠΑ, όπου το 2009 το ένα στα 45 νοικοκυριά, σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια οικογένειες, έχασαν το σπίτι τους, ενώ άμεσα απειλούνται με έξωση επιπλέον 10 εκατομμύρια νοικοκυριά: «Μιλάμε για περισσότερους από 45 εκατομμύρια ανθρώπους που κινδυνεύουν να μείνουν άστεγοι, τεράστια νούμερα που πίσω τους κρύβουν πραγματικές ανθρώπινες ζωές, ολόκληρες γειτονιές έρημες και πόλεις-φαντάσματα. Επιπλέον 50 εκατομμύρια φτωχών βασίζονται σε επισιτιστική βοήθεια για να τραφούν. Αυτό είναι ένα συστημικό πρόβλημα. Πόσο χειρότερο μπορεί να γίνει;».

* Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα παραγωγής ανισότητας, που πριν από μερικά χρόνια έφτασε να κατέχει ως πλασματικό διαθέσιμο -επειδή δεν πρόκειται για πραγματικά χρήματα αλλά για την ιδέα της αξίας τους- 630 τρισ. δολάρια τη στιγμή που το παγκόσμιο ΑΕΠ, δηλαδή το εισόδημα όλων των χωρών του κόσμου, δεν ξεπερνούσε τα 54 τρισ. δολάρια.

Ακόμη και οι τραπεζίτες ξέρουν ότι αυτό το ποσό είναι ελαφρώς μεγάλο. Κι άρχισαν να ανησυχούν επειδή δεν έχει υλικό αντίκρισμα και έτσι ήθελαν να έχουν πραγματικά περιουσιακά στοιχεία και άρχισαν τις επενδύσεις σε ακίνητα και γη.

Με αποτέλεσμα το 2006, με τη μέθοδο των υποθηκών, έβαλαν στο χέρι τα σπίτια τού 30% των αμερικάνικων νοικοκυριών που δεν είχαν δικό τους σπίτι. Η κρίση είναι μια εσωτερική συνθήκη στο χρηματοοικονομικό σύστημα. Τώρα αρχίζουν να χρησιμοποιούν τα χρήματα των φορολογουμένων και αυτό είναι το τελευταίο που απέμεινε, είναι σαν να ξύνουν τον πάτο του βαρελιού. Για μένα και για σένα για τις χώρες μας αυτά είναι ο πλούτος του λαού. Και επιτέθηκαν και σε αυτόν».

**Τι θα ακολουθήσει;

**«Αυτό είναι το ερώτημα. Ούτε οι ίδιοι γνωρίζουν. Γι' αυτό είναι μια ενδιαφέρουσα εποχή. Για την Ελλάδα, για παράδειγμα, συμφωνούν για μια έκπτωση 50% του χρέους, κάτι που δεν ήθελαν να κάνουν πριν από λίγους μήνες. Το ΔΝΤ δίνει χρήματα στην ελληνική κυβέρνηση και όχι στις τράπεζες. Τα ξένα κεφάλαια έρχονται και αγοράζουν ομόλογα, μέρος του ελληνικού χρέους από τις τράπεζες για να μπορούν να διαμαρτυρηθούν αργότερα ότι δεν συμφωνούν με τη συμφωνία έκπτωσης του χρέους.

Κάτι τέτοιο συνέβη στα τέλη του 1980 στη Λατινική Αμερική -Περού και Εκουαδόρ, για παράδειγμα- και αφού υφάρπαξαν και τους φόρους, οδήγησαν σε μεγάλη κρίση. Εδώ βρίσκονται και οι ευθύνες της κυβέρνησης γιατί αυτά τα χρήματα προορίζονταν για τον κόσμο και τα εξάντλησαν.

Εδώ είναι το έγκλημα. Τα δοκίμασαν όλα, περικοπές στους μισθούς, στις συντάξεις, στα σχολεία, στην ιατρική περίθαλψη. Οδήγησαν τον κόσμο σε μεγάλη φτώχεια. Και μετά τι; Αυτό είναι το σκοτεινό χρηματοπιστωτικό σύστημα, ένα άτυπο οικονομικό σύστημα που μόνο έτσι περιγράφεται ως η "άγρια δύση"».

**Πώς βλέπετε το ρόλο του κινήματος «Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ»;

**«Τόσα εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ έχουν χάσει τα σπίτια τους, ενώ άλλοι τόσοι είναι φτωχοί και πεινάνε. Και αυτοί οι άνθρωποι είναι αόρατοι, γιατί πρόκειται για μια αχανή χώρα. Αυτό που μέχρι στιγμής έχει καταφέρει το κίνημα είναι να ρίξει φως σε αυτήν την τραγική κατάσταση που βιώνει η μεσαία τάξη. Η συνεισφορά του είναι ότι καταδεικνύει πως κάτι πάει στραβά με το σύστημα.

Και όταν βλέπεις αυτό το φαινόμενο να πολλαπλασιάζεται και να γίνεται παντού, παίρνει τις διαστάσεις ενός παγκόσμιου διδάγματος. Ολα αυτά τα κινήματα δημιουργούν αφηγήσεις που αμφισβητούν τις κυρίαρχες παραδοχές για το άτρωτο σύστημα και τις επανακωδικοποιούν. Και αυτό δεν γίνεται από ακαδημαϊκούς ή ιδεολογικούς παράγοντες, όπως είναι "τα μεγάλα κεφάλια", δεν το κάνουν οι ειδήμονες αλλά οι απλοί άνθρωποι και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Αυτό που συνήθως συμβαίνει στις ΗΠΑ είναι ότι για λίγο καιρό το υποστηρίζουν και μετά δεν ξέρουν τι να κάνουν με αυτό. Σκέφτονται ότι πρέπει να τελειώνει, ότι ήταν αρκετό. Ωστόσο, αυτοί που συμμετέχουν ψάχνονται για το επόμενο βήμα. Είναι ενδιαφέρον. Πού θα οδηγήσει, δεν γνωρίζω. Το βλέπω σαν ένα πρώτο βήμα για κάτι άλλο, όπως όταν ξεκίνησε το κίνημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων πριν από πάρα πολλά χρόνια και χρειάστηκε μια προσπάθεια γενεών για να κατορθώσει κάτι».

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.

Εμείς την Παναγία την έχουμε Αρχιστράτηγο

της Λιάνας Κανέλλη

Το Άγιον Όρος, την τύχη την αγαθή είχα να το πρωταντικρίσω εγώ πετώντας μ' ένα «Μιράζ 2000» πάνω απ' τον Άθω πέρυσι τέ­τοιες μέρες. Ήταν το δώρο των φρου­ρών του Αιγαίου, όπως έκτοτε απο­καλώ τους πιλότους της πολεμικής μας αεροπορίας, για τη γιορτή των αρχαγγέλων, τη δική τους, προς μία δημοσιογράφο που επιμένει να με­τράει τις αναχαιτίσεις των απέναντι κι όχι τις παραβιάσεις τους...

Λέγω «τύχη αγαθή» κι ας με πουν μελοδραματική, όσοι δεν ένιωσαν το προνόμιο να αεροζυγιάζονται με τα σύννεφα. Να περιδιάβαιναν τις κατοι­κίες των αγγέλων. Να βλέπουν μ' ό­λα τα κύτταρα του φθαρτού σώματος τους, την προσευχή ως αύρα χαρμο­λύπης να εγκολπώνεται σκήτες και μοναστήρια, τις κατοικίες των ερα­στών μιας ταπεινότητας, που αντέχει χίλια χρόνια τώρα να υπερασπίζεται με πίστη κι αγάπη τους πολλούς και άπιστους.

Όταν διάβασα στις εφημερίδες πως δύο κοινοτικές κυρίες αξιωμα­τούχοι βγήκαν να μας επιτιμήσουν που επιμένουμε στο Άβατον του «Πε­ριβολιού της Παναγιάς» μας, ανάμε­σα σε κάτι φληναφήματα περί ισότη­τας των δύο φύλων, διακρίσεις κι άλ­λα τέτοια εκ του πονηρού, όταν τα έργα απάδουν των μεγαλοστομιών, στην αρχή γέλασα. Ύστερα δημοσιο­γραφικών πονηρεύτηκα, ανησύχησα, για να οργιστώ εντέλει από το ενδε­χόμενο να πρέπει να είμαι συνεχώς σε ...αγιορείτικη επιφυλακή.

Ήθελα να τις έχω μπροστά μου με ελληνικό κρασί και ψωμοτύρι, σε ά­γιες νύχτες ανοιξιάτικες, να μυρίζει αγιόκλημα και θυμάρι, να σκάνε μέσα στα ρούχα του ορθολογισμού τους και να τους μιλάω ώρες για τον έρωτα της ελευθερίας. Να προσπαθώ να τους πω πως για μας εδώ, τους ενα­πομείναντες και τις εναπομείνασες, ρωμιούς και ρωμιές, ο έρωτας είναι που έφερε το Άβατον του Ορους. Και πως στην κλίμακα των δικών μας α­ξιών, όπου θα βρεις κομουνιστή να κάνει το σταυρό του και παπά με το ντουφέκι να υπερασπίζεται τα ντουβάρια του και ελεύθερους πολιορκη­μένους και γυναίκες να χορεύουν κα­τά γκρεμού και μιαν Ανάσταση ακατα­νόητη, αφού πεθαίνεις με την πίστη πως ο θάνατος με θάνατο νικιέται.

Πώς να τους πω όμως, πως εμείς μαθημένοι να πληρώνουμε περατατζίδικα στο Χάρο, με τραγούδια σαν το «έβαλε ο θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά κι ο πατέρας του στον Ά­δη άκουσε μια ντουφέκια», έχουμε μια Παναγιά που δεν είναι σαν τη Μαντό­να τους και κηδεύει το παιδί της με «Ω γλυκύ μου έαρ γλυκύτατον μου τέκνον πού έδυ σου το κάλλος...». Τι να τους πω; Πως το Άβατον το σεβά­στηκαν επί τετρακόσια χρόνια οι μου­σουλμάνοι κατακτητές μας; Πως, ό­ποτε κατατρεγμένος, διωγμένος λα­ός, γυναικόπαιδα, έτρεξαν να κρυ­φτούν στο Άγιον Όρος. Το Άβατον ήρθη, όπως με την Αγάπη και για την Αγάπη αίρεται ως και η ελευθέρια;

Θα με κοίταζαν ωσάν κάτοικο άλ­λου πλανήτη αν τους έλεγα πως, ό­ποιος προσπαθήσει να παραβιάσει το Άβατον θα βρει σ' αυτό το τρίτο πόδι της Χαλκιδικής ως άπαρτο ανάχωμα, πρώτες και καλύτερες τις γυναίκες αυτού του τόπου που δεν μετράνε την «ελευθερία» και τα «δικαιώματα τους» με το μέτρο που κονταίνει την πίστη των ανδρών τους. Πως δεν συλ­λογίζονται με το μέτρο των δήθεν δη­μοκρατών που καμώνονται τους υπε­ρασπιστές των ανθρωπίνων δικαιω­μάτων και αποδέχονται την αποικιο­κρατική πολιτική, τα στρατηγικά συμ­φέροντα με χώρες βαφτισμένες «χώ­ρες του τρίτου κόσμου» και το εμπάρ­γκο στα παιδάκια του Ιράκ, ως το α­παραίτητο μέτρο συνετισμού της η­γεσίας τους.

Ποιος θα τολμήσει και κυρίως ποια γυναίκα πολιτικός να αντιπαρατεθεί σε μια στάση ζωής ελληνίδας γυναί­κας που ακόμη κι όταν πονάει και δεν καταλαβαίνει γιατί ο γιος της αφιε­ρώνεται στο Χριστό και χάνεται στο «Περιβόλι της Παναγιάς» το μόνο που δε σκέφτεται είναι να αντιπαρατεθεί στη βούληση του Άλλου, πατώντας εκεί όπου η ίδια δοξάζεται ως γυναί­κα όσο πουθενά αλλού. Είναι παρά­λογο, λοιπόν, το Άβατον; Πόσο; Ίσως. όχι τόσο για μας όσο το... πολιτισμέ­νο γεγονός να υπάρχουν κέντρα δια­σκέδασης στη Δύση όπου οι πορτιέ­ρηδες αποφασίζουν ποιος μπαίνει μέ­σα και ποιος όχι, με μόνο κριτήριο την όψη, τα ρούχα και τον...αέρα κοσμικό­τητας που αποπνέουν. Πώς να το κα­ταλάβει το Αβατον αυτή η Δύση; Που ό,τι δεν κατανοεί, όπου αδυνατεί να αισθανθεί τον όποιο Άλλο με συγκα­τάβαση, οταν δεν μπορεί να ηθικολο­γήσει κατά τα καλά και συμφέροντα της, επεμβαίνει, κατακτά, καταπιέζει, βιαίως «εκπολιτίζει», πλούσια σε προσχήματα και λογικοφανή τεχνά­σματα, χρήματα και όπλα, βέτο σε διε­θνείς οργανισμούς κι άλλα πολλά πα­ρόμοια.

Όσο η Κύπρος θα χωρίζεται από μια γραμμή αίματος βαφτισμένη πρά­σινη για τις δυτικές συμμαχικές α­νάγκες. Όσο οι πλούσιοι δυτικοευρω­παίοι θα αναζητούν σεξουαλικό του­ρισμό ανήλικων στη Άπω Ανατολή ως ...διάλειμμα στις μπίζνες. Όσο ένα κε­φάλι κυανοκράνου θα βαραίνει όσο μια χιλιάδα ανώνυμοι νεκροί σε μαύρη, ά­σπρη, κίτρινη, χώρα επιρροής τους. αυτοί οι υπερασπιστές δήθεν, των αν­θρωπίνων δικαιωμάτων και της ισό­τητας δήθεν των φύλων, ούτε να μι­λούν επιτρέπεται για το Αβατον του Άθω. Νισάφι πια! Εκτός κι αν αληθεύ­ουν οι πληροφορίες πως τάχαμου η Ουνέσκο για να πατήσει πόδι εκεί όπου της λένε πως υπάρχουν θησαυ­ροί, με σταυροψυχάρεια τερτίπια και κατάλληλη διπλωματική εκμετάλλευ­ση της βαλκανικής πολυεθνικότητας των μονών, μηχανεύεται να θέσει υ­πό την προστασία της το Άγιον Όρος. Στον τόπο μας κάποιος πρέπει να τους πει όλων αυτών των προστατών πως την προστασία αυτήν εμείς, άν­δρες και γυναίκες, τη λέμε νταβατζι­λίκι, την απεχθανόμαστε και την πα­τρίδα ακόμη και με Εφιάλτες δικούς μας, δεν την βγάζουμε στο κλαρί. Τη δε πίστη μας που δεν ξέπεσε ποτέ στην κοσμικότητα των συγχωροχαρτιών, την υπερασπιζόμαστε με αίμα.

Άλλωστε, πως να κατανοήσουν ό­λοι αυτοί οι προστάτες και οι προ­στάτιδες δυνάμεις πως εμείς την Πα­νάγια την έχουμε Αρχιστράτηγο, Υπέρμαχο και τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια και την έργω αγάπη μας καταθέτουμε πανηγυρικώς, ψάλλο­ντας Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε.

Σ' αυτήν την Ορθόδοξη «πόρτα» του Ουρανού, οι δικοί μας άντρες μάς αφήνουν εμάς τις αγαπημένες τους κέρβερους. Και βρυχώμεθα κάθε που κάποιος ή κάποια βαφτίζει «πολιτι­κή», το ανίερο δικαίωμα να παρεμβαί­νει στην ιερότητα της προσευχής που δεν καταλαβαίνει. Αν δε, προσπαθή­σει να την ...εφαρμόσει κιόλας, δα­γκώνουμε.

Από το περιοδικό Άρδην τεύχος 11, 1997

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Γ.Α.Π Τα πιθανά σενάρια των παρασκηνίων

Όπου τολμά ο …Γιώργος
"Ποντικι 3.11.11"
Του Αλέξανδρου Μερκούριου

Ποιόν ωφελεί το δημοψήφισμα και η Κόντρα του Παπανδρέου με τα «συμφέροντα», ή πόσο πολύ μ’ αρέσουν οι θεωρίες συνωμοσίας.

Καλημέρα φίλοι και αναγνώστες μου. Εδώ και μερικές ημέρες δεν μπορώ να κοιμηθώ καλά. Μπορεί να μην έχω τις έγνοιες του ΓΑΠ και του Μπένι, αλλά κάτι ταράζει τον ύπνο μου. Κάτι ΔΕΝ μου κολλάει με όλο αυτό το τάχα εσπευσμένο, το δήθεν χωρίς συνεννόηση διεθνές αντάρτικο του Γιώργου. Άσε δε, και την… ευθεία κόντρα με τους τραπεζίτες και τα «συμφέροντα». Ούτε την Φιλιππινέζα της Άντας δεν μπορεί να πείσει…

Κι έτσι μέσα στο ξενύχτι που μου ταράζει το μυαλό, και μπορεί να μην σκέφτεται σωστά και σοβαρά αναρωτιέμαι μήπως αυτή η κυβέρνηση δουλεύει (όχι κρυφά και έμμεσα, αλλά…) εντελώς ξετσίπωτα και ξεκάθαρα για λογαριασμό του Βερολίνου. Και αν δεν το έχετε πάρει χαμπάρι, δουλεύει εμμέσως υπέρ των ΗΠΑ. Ακούστε τι αναρωτήθηκα μέσα στη θολούρα της αϋπνίας μου:

Πριν από λίγες μέρες, και με την συμφωνία κουρέματος του ελληνικού χρέους, που πανηγυρίστηκε δεόντως στην Αθήνα, ποιοι ήταν αυτοί ωφελήθηκαν περισσότερο;

Όπως προέκυψε από τις αντιδράσεις των αγορών, οι γαλλικές τράπεζες. Πώς; Απλούστατα με τις μετοχές των Societe Generale και Credit Agricole να «τσιμπάνε» αυξήσεις 19% και 21% αντίστοιχα, λίγη μόλις ώρα μετά την συμφωνία κουρέματος. Δεν το είχατε προσέξει, μάλλον. Κι όμως! Αυτό το θετικό αποτέλεσμα ήρθε (όλως περιέργως) παρά το γεγονός ότι οι γαλλικές τράπεζες ήταν και οι πλέον εκτεθειμένες στο ελληνικό χρέος. Δηλαδή στον πάτο του μαυροπίνακα των οίκων αξιολόγησης…

Γουστάρετε θεωρία συνωμοσίας, έ; Ακούστε λοιπόν και τη συνέχεια…

Ποιοι δυσανασχετούν με αυτήν την γαλλική αισιοδοξία; Μήπως οι Γερμανοί, που θέλουν την ολοκληρωτική οικονομική τους επικράτηση στο χώρο της ευρωζώνης, και όχι μόνο; Μάλλον ναι…

Και τι συμβαίνει… εντελώς ξαφνικά, λίγες μόλις μέρες μετά;

Έρχεται η πανταχόθεν βαλλόμενη κυβέρνηση του Γιώργη Παπανδρέου και κλωτσάει την «καρδάρα με το γάλα». Πετάει στα σκουπίδια την «μεγαλύτερη επιτυχία», όπως ο μηχανισμός της διαφήμισε το κούρεμα, ως την περικοπή κατά 50% του ελληνικού χρέους της. Με τον τρόπο αυτό θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο την συμφωνία (την οποία πανηγύριζε) αλλά και το ίδιο το μέλλον του ευρώ και της ευρωζώνης!

Η κίνηση αφ εαυτή, έχει το τουπέ μιας χώρας που όχι χρωστάει της Μιχαλούς, όπως εμείς, αλλά της χρωστά ο κόσμος ολάκερος. Και μάλιστα με υψηλούς τόκους. Παρ’ όλα αυτά, ο ΓΑΠ βρήκε το θάρρος, ή το θράσος να προχωρήσει στην πρόταση για το δημοψήφισμα, όπως ακριβώς έκανε. Γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια, όλη την συντεταγμένη Ευρωζώνη.

Έτσι, όπως στην εγκληματολογία, το κρίσιμο ερώτημα (που βγάζει το κίνητρο και τον δράστη είναι «ποιος ωφελείται», έτσι και στο σημερινό «σκηνικό», το ερώτημα παραμένει ποιος ωφελείται από την κίνηση του ΓΑΠ;

Ακόμη δεν το βρήκατε; Μα φυσικά οι Γερμανοί, ο βασικός δηλαδή σύμμαχος των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Και ποιος επιφορτίστηκε να κάνει την «βρώμικη δουλειά»;

Μα φυσικά αυτός στον οποίο το καθεστωτικό Der Spiegel (που πήγε την ελληνική κρίση με την καθοδήγηση του Βερολίνου, και μερικών φίλων ακόμη, από την αρχή ως το τέλος) απέδωσε ευθαρσώς τα εύσημα…