Ο κυκλος του 99
Πηγή: Χόρχε Μπουκάι Να σου πω μια Ιστορία
Ζούσε κάποτε, πριν πολλά χρόνια, ένας βασιλιάς πολύ θλιμμένος που είχε
έναν υπηρέτη χαρούμενο και αισιόδοξο.
Κάθε πρωί ξυπνούσε τον βασιλιά πηγαίνοντας του το πρόγευμα,
τραγουδούσε χαρούμενα στιχάκια, του έκανε αστείους μορφασμούς. Στο
κεφάτο πρόσωπό του υπήρχε πάντα ένα μεγάλο φωτεινό χαμόγελο, αλλά και
όλη του η ζωή ήταν ήρεμη και ευτυχισμένη.
Κάποια μέρα ο βασιλιάς δεν άντεξε και τον ρώτησε:
-Ποιό είναι το μυστικό σου;
-Ποιό μυστικό Μεγαλειότατε;
-Μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Ποιό είναι το μυστικό της χαράς
σου. Λέγε γρήγορα.
-Μα...δεν υπάρχει μυστικό Μεγαλειότατε.
-Πως τολμάς να λες ψέμματα σ΄εμένα. Έχω κόψει κεφάλια για πολύ
μικρότερες προσβολές, από ένα ψέμα.
-Πιστέψτε με Μεγαλειότατε, σας παρακαλώ, δεν σας κρύβω τίποτα. Δεν
υπάρχει κανένα μυστικό.
-Και πως τα καταφέρνεις βρε ανόητε και είσαι όλη την μέρα τόσο
κεφάτος; Σε έχω παρακολουθήσει, σε βλέπω. Ολο χαχαχού και αστεία
είσαι.
-Μα Μεγαλειότατε, η ζωή ήταν τόσο γενναιόδωρη μαζί μου. Η Λαμπροσύνη
σας με τιμά και με έχει στην υπηρεσία της. Με την γυναίκα μου και τα
παιδιά μου μένουμε σ΄ένα ωραίο σπίτι που μας παραχώρησε το παλάτι. Μας
προσφέρετε ρούχα και τροφή για όλους μας, δωρεάν εκπαίδευση στα παιδιά
μου, επί πλέον δε, η Μεγαλειότητα σας μου πληρώνει και ένα μικρό
μηνιαίο επίδομα, που ικανοποιεί τις μικροεπιθυμίες μας. Πως να μην
είμαι ευτυχισμένος;
-Άκου, ηλίθιες δικαιολογίες εχω χορτάσει από τους συμβούλους μου. Αν
δεν μου πεις το μυστικό της χαράς σου, η υπομονή μου θα εξαντληθεί και
μαζί της και το κεφάλι στους ώμους σου. Είναι αδύνατον να είναι
κάποιος ευτυχισμένος με αυτά που μου παρέθεσες.
-Μα Βασιλιά μου σας παρακαλώ πιστέψτε με. Δεν σας κρύβω κάτι. Πως θα
μπορούσα άλλωστε. Δεν υπάρχει μυστικό.
-Χάσου απο μπροστά μου ηλίθιε, πριν φωνάξω το δήμιο. Γελοίε. Καραγκιόζη.
Ο υπηρέτης χαμογέλασε, έκανε μια βαθειά υπόκλιση, και βγήκε από το
δωμάτιο. Τον βασιλιά όμως, δεν τον χωρούσε ο τόπος. Του φαινόταν τόσο
παράλογο ο βαλές του να είναι τόσο ευτυχισμένος, ζώντας σε δανεικό
σπίτι, τρώγοντας από τα περισσεύματα των αυλικών, φορώντας ρούχα από
δεύτερο χέρι. Αφού κατάφερε κάπως να ηρεμήσει, φώναξε τον πιο σοφό
σύμβουλό του και του διηγήθηκε την συζήτηση και την απορία του.
-Πες μου γέροντα, γιατί ο άνθρωπος αυτός είναι ευτυχισμένος;
-Α, Μεγαλειότατε, επειδή προφανώς βρίσκεται έξω από τον κύκλο.
-Έξω από που;
-Μα από τον κύκλο.
-Γι αυτό είναι ευτυχισμένος;
-Όχι μεγαλειότατε, γι αυτό δεν είναι δυστυχισμένος.
-Δεν καταλαβαίνω γέροντα. Δηλαδή όποιος είναι στον κύκλο είναι
δυστυχής; Εγώ είμαι δυστυχής διότι είμαι μέσα στον κύκλο;
-Ακριβώς βασιλιά μου.
-Και πως βγήκε;
-Δεν μπήκε ποτέ.
-Βάλθηκες να με τρελλάνεις κι εσύ γέροντα. Τι στην οργή κύκλος είναι
αυτός και γιατί μας προκαλεί θλίψη;
-Είναι ο κύκλος του ενενήντα εννέα.
-Και πως λειτουργεί αυτός ο διαολόκυκλος;
-Μεγαλειότατε είναι δύσκολο να σας τον εξηγήσω με λόγια, μπορώ όμως να
σας τον δείξω στην πράξη.
-Δηλαδή τι θα κάνεις;
-Αν μου επιτρέψεται θα βάλω τον υπηρέτη σας στον κύκλο.
-Πως δηλαδή, θα τον σπρώξεις; είπε ο βασιλιάς κοροιδευτικά.
-Δεν θα χρειαστεί βασιλιά μου. Αν βρει την ευκαιρία θα μπει μόνος του.
-Και καλά, όταν μπεί δεν θα δει ότι αυτό τον έκανε δυστυχισμένο, ώστε
να βγεί κατ΄ευθείαν;
-Θα το αντιληφθεί, αλλά δεν θα θέλει να φύγει.
-Δηλαδή μου λες ότι θα καταλάβει πως αν μπει στον κύκλο θα δυστυχήσει,
αλλά παρ΄όλα αυτά θα μπεί οικιοθελώς και δεν πρόκειται να ξαναβγεί;
-Ακριβώς Μεγαλειότατε. Κανένας δεν θέλει να βγεί από τον κύκλο του
ενενήντα εννέα. Οσο και αν τον κάνει δυστυχισμένο. Θα μάθεις λοιπόν
πως λειτουργεί ο κύκλος, αλλά εσύ θα χάσεις έναν εξαίρετο υπηρέτη και
το παλάτι έναν χαρούμενο άνθρωπο.
-Δεν με νοιάζει. Τι πρέπει να κάνουμε; Πότε ξεκινάμε;
-Σήμερα το βράδυ βασιλιά μου. Θα περάσω να σε πάρω . Θα έχεις
ετοιμάσει ένα σακί με ενενήνταεννέα φλουριά. Ούτε ένα περισσότερο,
ούτε ένα λιγότερο.
Πράγματι, την νύχτα ο σοφός πέρασε να πάρει τον βασιλιά. Πήγαν μαζί
στο σπιτάκι του υπηρέτη, στην άκρη της αυλής του παλατιού, κρύφτηκαν
και περίμεναν να ξημερώσει. Μόλις αχνοφέγγισε και άναψε στο δωμάτιο
ένα κερί, ο σοφός έβαλε στο σακούλι ένα μύνημα που έλεγε:
Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΣΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟΝ. ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΩΣ ΤΟΝ ΒΡΗΚΕΣ.
Έδεσε το σακί στην πόρτα του υπηρέτη, χτύπησε δυό φορές και έτρεξε να
ξανακρυφτεί. Οταν υπηρέτης βγήκε ξαφνιασμένος, ο βασιλιάς
παρακολουθούσε πίσω από έναν θάμνο. Τον είδε να διαβάζει το μύνημα και
να ανοίγει το πουγγί. Είδε την έκπληξη στο πρόσωπό του, το αρχικό
φόβο, την καχύποπτη, ερευνητική ματιά μήπως ήταν κανένας τριγύρω. Τον
είδε να σφίγγει το πουγκί στην αγκαλιά του, να ανοίγει το πουκάμισο
και να το βάζει στο στήθος του, να χώνεται γρήγορα σπίτι του. Μόλις
άκουσαν την κλειδαριά να διπλοαμπαρώνει, ο βασιλιάς με τον σοφό
πλησίασαν στο παράθυρο για να κατακοπεύσουν.
Ο υπηρέτης είχε ρίξει στο πάτωμα τα πιατικά που ήσαν στο τραπέζι,
αφήνοντας μόνο το κερί. Καθισμένος σε μια καρέκλα άδειαζε το
περιεχόμενο.Τα μάτια ήταν γουρλωμένα, κόντευαν να βγουν έξω από τις
κόγχες. Ηταν φανερό δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπε. Ενα
βουνό από χρυσά φλουριά. Ενας θησαυρός. Ολος δικός του. Αυτός που δεν
είχε ποτέ ως τώρα στην ζωή ακουμπήσει έστω ένα χρυσό φλουρί, τώρα είχε
ένα μικρό βουνό από αυτά. Δικά του.Αρχισε να τα χαζεύει και να τα
κάνει στίβες. Τα κοίταζε πως άστραφταν στο φως του κεριού και
χαζογελούσε. Τα συγκέντρωνε, τα σκόρπιζε για να ακούει το κουδούνισμά
τους. Και όλο χαμογελούσε.
Παίζοντας άρχισε να τοποθετεί σε στίβες των δέκα. Μια δεκάδα, δύο
δεκάδες, τρείς, τέσσερις, πεντε, έξι...Ταυτόχρονα έκανε και το άθροισμα.
Πενήντα, εξήντα, εβδομήντα, ογδόντα, ενενήντα, εκατ...που είναι το
τελευταίο? Ξαναμετρά μία μία τις στίβες να βρεί το λάθος, τίποτα. Τα
στήνει σε κολώνες, την μία δίπλα στην άλλη, μήπως κάποια
προεξέχει...Τίποτα. Η τελευταία κολώνα ελλειματική. Μόνο εννέα φλουριά.
Κοιτάζει ερευνητικά το τραπέζι, σηκώνει το κερί, γυρίζει το μέσα έξω
στο σακκούλι...Τίποτα. Γονατίζει και αρχίζει να ψάχνει στο πάτωμα. Δεν
μπορεί τα φλουριά ΕΠΡΕΠΕ να είναι εκατό.
-Δεν είναι δυνατόν, μονολογούσε όσο έψαχνε. Κάπου πρέπει να μου
έπεσε...κάπου πρέπει να είναι. Με λήστεψαν! Αλήτες! Κερατάδες! Με
κλέψανε!
Γονατισμένος κοιτούσε πάνω στο τραπέζι, έβλεπε τις κολώνες με τα
φλουριά και αισθανόταν πως κάτι του είχε διαφύγει. Δεν μπορεί, κάπου
έκανε λάθος. Αδύνατον η μία κολώνα να είναι κουτσή. Αλλά το φλουρί που
έλειπε, πουθενά.
Τελικά σαν να το πήρε απόφαση. Ενενηντα εννέα φλουριά, είναι πολλά
λεφτά...συλλογίστηκε. Μπορώ να ζήσω την υπόλοιπη ζωή σαν
άρχοντας...συνέχισε. Αλλά δεν είναι στρογγυλός αριθμός, ρε γαμώτο. Το
εκατό, μάλιστα, είναι στρογγυλός αριθμός. Τώρα μου λείπει ένα.
Ο βασιλιάς και ο σοφός σύμβουλος κοιτούσαν από το παράθυρο. Το πρόσωπο
του υπηρέτη δεν ήταν το ίδιο. Ηταν σκεπτικός, σκυθρωπός με χείλη
στενά, τραβηγμένα. Με μάτια μισόκλειστα έξυνε το κεφάλι του.Κάτι
σκεπτόταν. Μάζεψε τα φλουριά στο σακκούλι και κοιτάζοντας καχύποπτα
ολόγυρα, το έκρυψε προσεκτικά, όσο πιο αθόρυβα μπορούσε πίσω από ένα
σωρό καυσόξυλα. Υστερα πήρε χαρτί και μολύβι και κάθισε να κάνει
λογαριασμούς.
Πόσο καιρό πρέπει να κάνω οικονομίες, ώστε να αποκτήσω και το εκατοστό
φλουρί; Ο υπηρέτης μιλούσε μόνος, παραμιλούσε ασυναίσθητα. Θα βρώ και
δεύτερη δουλειά, θα δουλέψω σκληρά για ένα διάστημα, μέχρι να το
κερδίσω. Μετά όμως μεγάλε...άραγμα. Ναι, με εκατό φλουριά, μπορεί ένας
άνθρωπος να μην δουλεύει. Μπορεί να ζει δίχως σκοτούρες. Είσαι
πλούσιος! Είσαι άρχοντας! Δεν υπάρχει λόγος να δουλεύεις. αγόρι μου!
Τελείωσε τους υπολογισμούς του. Αν δούλευε σκληρά κι έβαζε στην άκρη
όλο το μηνιάτικο του και ότι έξτρα χρήματα έπαιρνε, σε πέντε το πολύ
έξι χρόνια θα μπορούσε να αγοράσει ένα χρυσό φλουρί.
-Έξι χρόνια είναι πάρα πολλά, μονολόγησε. Θα μπορούσα όμως να βάλω και
την γυναίκα μου να δουλέψει. Κάποια δουλειά θα βρεί να κάνει στην
πολιτεία. Θα μπορούσε να καθαρίζει σπίτια. Αλλά κι εγώ, πέντε η ώρα
τελειώνω από το παλάτι. Μπορώ να κάνω το βοηθό σε κανένα μάστορα, δυό
τρεις ώρες μέχρι να νυχτώσει.
Ξαναπιάνει το μολύβι και αρχίζει πάλι τους υπολογισμούς. Με την έξτρα
δουλειά τη δική του και την συνεισφορά της γυναίκας του θα μάζευε τα
χρήματα για το φλουρί σε τρία χρόνια. Εξακολουθούσε να είναι πολύς,
πολύς καιρός.
Ισως θα μπορούσαμε να κάνουμε και κάποιες οικονομίες. Να πουλήσουμε ας
πούμε λίγο από το φαγητό. Ετσι κι αλλιώς το πολύ φαί, κακό κάνει. Ασε
που μια και είναι τζάμπα, τό΄χουμε παρακάνει. Και τα χειμωνιάτικα
παπούτσια. Τι χρειάζονται; Μπαίνει η Ανοιξη. Ερχονται ζέστες. Και τα
επανωφόρια μπορώ να το πουλήσω. Να πουλήσω...Να πουλήσω...Πρέπει να γίνουν
θυσίες. Αλλωστε θα πιάσουν τόπο. Σε δυό χρονάκια το πολύ θα αγοράσουμε
το φλουρί που μας λείπει και μετά...ποιός μας πιάνει μετά. Θα είμαστε
πλούσιοι. Οτι μας γιαλίζει θα το αγοράζουμε. Αυτό είναι. Δύο χρόνια
στο τούνελ και μετά...
Ο βασιλιάς και ο σύμβουλος γύρισαν στο παλάτι. Ο υπηρέτης είχε μπεί
στον κύκλο του ενενηντα εννέα.
Τους μήνες που ακολούθησαν, ο υπηρέτης έβαλε σε εφαρμογή τα σχέδια που
είχε αποφασίσει εκείνο το πρωινό. Δούλευε πολύ, κουραζόταν,
κακοκοιμόταν, αλλά επέμενε στην απόφασή του. Ενα πρωινό, μπήκε με το
πρωινό στο δωμάτιο του βασιλιά, αργός, κακόκεφος, αμίλητος, όπως
συνήθιζε τελευταία.
-Μα καλά, τί έπαθες εσύ, ρωτά τάχα ανήξερος ο βασιλιάς.
-Μια χαρά είμαι Μεγαλειότατε. Θέλετε τίποτε άλλο;
-Μέρες έχω να σ΄ακούσω να τραγουδάς. Σου συμβαίνει κάτι;
-Αν δεν κάνω λάθος, η δουλειά μου είναι σας σερβίρω και να σας βοηθώ
να ντυθείτε. Δεν κάνω τη δουλειά μου? Την κάνω και μάλιστα άψογα,
συνέχισε. Δεν με προσλάβατε για γελωτοποιό ούτε για τραγουδιστή.
Μετά από μερικούς μήνες, ο βασιλιάς έδιωξε τον υπηρέτη από το παλάτι.
Δεν είναι ευχάριστο να περιβάλλεσαι από κακόκεφους, μουρτζούφληδες
υπαλλήλους.
Ο ασπρομάλλης ψυχαναλυτής έκανε μια παύση και κοίταξε προσεκτικά τον
ασθενή του. Προσπάθησε να διαβάσει τα συναισθήματα από την ιστορία στο
πρόσωπό του. Ανακάθησε στην πολυθρόνα του, πήρε το ποτήρι δίπλα του
και ρούφηξε μια μεγάλη γουλιά σακέ. Καθάρισε την φωνή του και
συνέχισε:
Βλέπεις Ντεμιάν, εσύ, εγώ και όλοι μας έχουμε εκπαιδευθεί σ΄αυτήν την
ηλίθια ιδεολογία. Πάντοτε κάτι μας λείπει για να νιώσουμε
ικανοποιημένοι, και δυστυχώς μόνο αν είσαι ικανοποιημένος μπορείς να
απολαύσεις όσα έχεις. Γι αυτό, μάθαμε πως τάχα η ευτυχία θα έλθει όταν
ολοκληρώσουμε αυτό που μας λείπει...Και επειδή πάντα κάτι λείπει,
ξαναγυρίζουμε στην αρχή και δεν απολαμβάνουμε ποτέ την ζωή...
Τι θα συνέβαινε όμως, αν η φώτιση ερχόταν στις ζωές μας και
αντιλαμβανόμαστε, έτσι ξαφνικά, ότι τα ενενηντα εννιά φλουριά μας
είναι το 100% του θησαυρού;
Οτι δεν μας λείπει τίποτα, κανένας δεν μας έκλεψε τίποτα, το εκατό δεν
είναι καθόλου πιο στρογγυλός αριθμός από το ενενηντα εννιά;
Οτι αυτό, είναι μόνο μια παγίδα, ένα καρότο που έβαλαν μπροστά μας,
για να είμαστε βλάκες, για να σέρνουμε το κάρο,κουρασμένοι, κακόκεφοι,
δυστυχείς και συμβιβασμένοι;
Μια παγίδα για να μην σταματήσουμε ποτέ να σπρώχνουμε και να μείνουν
όλα όπως έχουν. Αιωνίως τα ίδια. Πόσα θα άλλαζαν αν μπορούσαμε να
απολαύσουμε τους θησαυρούς μας, έτσι ακριβώς όπως είναι. Ετσι ακριβώς
όπως τους κατέχουμε.
Προσοχή όμως Ντεμιάν. Το να παραδεχτείς ότι το ενενηνταεννιά είναι ο
θησαυρός, δεν σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψεις τους στόχους σου.
Δεν σημαίνει άραγμα, συμβιβασμός με οτιδήποτε. Γιατί άλλο το να
παραδέχεσαι, κι άλλο το να συμβιβάζεσαι. Αυτό όμως, είναι σε άλλο
παραμύθι.
Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011
Καρύδια, μία απο τις καλύτερες και απαραίτητες τροφές.
Πηγή: mednutrition.gr 15 Οκτωβρίου 2011, 12:00
Τα καρύδια είναι πλούσια σε λιπαρά (μονοακόρεστα και πολυακόρεστα), λινολεϊκό και α- λινολενικό οξύ, πρωτεΐνες, φώσφορο, φυλλικό οξύ, χαλκό, μαγνήσιο και κάλιο, με καλή αναλογία σε φυτικές ίνες, πολυφαινόλες, τανίνη και βιταμίνη Ε, πλούσια σε ενέργεια και χαμηλά σε σάκχαρα και κορεσμένα λιπαρά οξέα.
Συγκρίνοντάς τα με τους περισσότερους ξηρούς καρπούς, που περιέχουν μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, τα καρύδια είναι μοναδικά, επειδή είναι πλούσια σε ω-3 και ω-6 λιπαρά οξέα. Τα καρύδια διακρίνονται για την πλούσια διατροφική τους αξία σε σχέση με τα φιστίκια, τα αμύγδαλα, τα φιστίκια Αιγίνης και άλλους ξηρούς καρπούς.
Συγκεκριμένα, σε μία μελέτη βρέθηκε ότι τα αντιοξειδωτικά τους είναι 2 -15 φορές ισχυρότερα από τη βιταμίνη Ε, η οποία είναι γνωστή για την ιδιότητά της να μας προστατεύει ενάντια στις αρρώστιες. Προγενέστερες μελέτες έχουν συσχετίσει την τακτική κατανάλωση ξηρών καρπών, με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων, διαφόρων τύπους καρκίνου, σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ και άλλων προβλημάτων υγείας.
Πιο συγκεκριμένα, η κατανάλωση καρυδιών καθυστερεί την ανάπτυξη καρκίνου του προστάτη στα ποντίκια και έχει ευεργετικά αποτελέσματα σε πολλά γονίδια σχετικά με την ανάπτυξη όγκου. Έρευνα που παρουσιάστηκε από την American Chemical Society στο San Francisco, έδειξε ότι όταν τα ποντίκια με όγκο στον προστάτη κατανάλωναν ποσότητα καρυδιών, που εύκολα μπορεί να καταναλωθεί από έναν άνδρα, η ανάπτυξη του όγκου ήταν ελεγχόμενη(3).
Μία άλλη μελέτη, που επιβεβαιώνει όλο και περισσότερο τις ευεργετικές για την υγεία ιδιότητες των καρυδιών, παρουσιάστηκε στην 100ή ετήσια σύσκεψη της American Association for Cancer Research το 2009. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η διατροφή με καρύδια μείωνε ουσιαστικά την εκδήλωση καρκίνου του μαστού.
Επίσης, προσθέτοντας μια μέτρια και όχι υψηλή, ποσότητα καρυδιών σε ένα ήδη υγιεινό διατροφικό σχήμα, τα ηλικιωμένα άτομα μπορούν να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους σε καθήκοντα που απαιτούν κινητικές και συμπεριφοριστικές ικανότητες, σύμφωνα με έρευνα από την Agricultural Research Service (ARS).
Η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε σε ηλικιωμένα ποντίκια, έδειξε ότι οι δίαιτες που περιέχουν 2-6% καρύδια, είναι ικανές να βελτιώσουν τις κινητικές και γνωστικές ανεπάρκειες. Οι ερευνητές τόνισαν, ότι τα καρύδια, εάν τρώγονται με μέτρο, φαίνεται, μεταξύ άλλων τροφών που περιέχουν πολυφαινόλες, να παρουσιάζουν πολλαπλές δράσεις στον νευρικό ιστό.
Παρομοίως, σύμφωνα με μία ερευνητική ομάδα του Penn State, μία δίαιτα πλούσια σε καρύδια και καρυδέλαιο μπορεί να προετοιμάσει το σώμα να διαχειριστεί καλύτερα το στρες. Όπως εξηγούν η δρ West και οι συνεργάτες της στην «Επιθεώρηση του Αμερικανικού Κολεγίου Διατροφής» (JACN), τα καρύδια είναι πλούσια σε ω-3 λιπαρά οξέα, ένα θρεπτικό συστατικό το οποίο έχει τεκμηριωθεί ότι ελαττώνει την «κακή» (LDL) χοληστερόλη και δρα προστατευτικά στην καρδιαγγειακή υγεία.
Έτσι, η κατανάλωση καρυδιών μετά από ένα γεύμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ζωικό λίπος φαίνεται να προσφέρει μεγαλύτερη προστασία στις αρτηρίες από τις βραχυπρόθεσμες βλάβες του ζωικού λίπους, σε σύγκριση με το ελαιόλαδο, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Journal of the American College of Cardiology», το 2006.
Με βάση τα αποτελέσματα, προσθέτοντας καρύδια, βοηθιέται η διατήρηση της ελαστικότητας και της ευκαμψίας των αρτηριών, ανεξάρτητα από τα επίπεδα χοληστερόλης των ατόμων. Αυτή η ελαστικότητα επιτρέπει στις αρτηρίες να διαστέλλονται όταν χρειάζεται και να αυξάνουν την ροή αίματος στο σώμα. Έτσι, περιορίζεται ο κίνδυνος για εγκεφαλικά επεισόδια και εμφράγματα του μυοκαρδίου.
Τα καρύδια, όπως προαναφέρθηκε, είναι πλούσια σε ακόρεστα (μονοακόρεστα και πολυακόρεστα) λιπαρά οξέα, τα οποία σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας μπορούν να δράσουν σαν αναστολείς της χολολιθίασης και να προστατέψουν τα άτομα ενάντια στον σχηματισμό πετρών στη χολή(8). Άλλη μία ιδιότητα των καρυδιών, είναι ότι βελτιώνουν το μεταβολισμό της γλυκόζης και βοηθούν στη δράση της ινσουλίνης. Διάφορες έρευνες έδειξαν ότι μία υψηλότερη πρόσληψη μονοακόρεστων και πολυακόρεστων λιπαρών οξέων βελτιώνει την ευαισθησία της ινσουλίνης.
Επίσης, σε διάφορες μελέτες βρέθηκε αρνητική συσχέτιση μεταξύ κατανάλωσης ξηρών καρπών και στεφανιαίας νόσου (όσο δηλαδή αυξάνεται η κατανάλωση καρυδιών, τόσο μειώνεται ο κίνδυνος εμφάνισης στεφανιαίας νόσου και αντίστροφα). Αυτά τα επιδημιολογικά ευρήματα υποστηρίζονται από διάφορες κλινικές μελέτες, στις οποίες δίαιτες πλούσιες σε ξηρούς καρπούς είχαν ευεργετικά αποτελέσματα στα λιπίδια του αίματος.
Επιπρόσθετα, υπάρχει ένα επιπλέον πλεονέκτημα στην επιλογή των καρυδιών ως πηγή αντιοξειδωτικών. Η θερμότητα από το ψήσιμο των ξηρών καρπών μειώνει γενικώς την ποιότητα των αντιοξειδωτικών που περιέχουν. Οι άνθρωποι όμως συνηθίζουν να τρώνε τα καρύδια, ωμά, παρά καβουρδισμένα, με αποτέλεσμα να παίρνουν πλήρη τα αντιοξειδωτικά.
Με βάση όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, διαπιστώνουμε πόσο σημαντικά είναι για τη διατροφή και την υγεία μας τα καρύδια. Ωστόσο, αν και τόσο υγιεινά, δεν καταναλώνονται στον βαθμό που θα έπρεπε. Σύμφωνα με έρευνα, οι ξηροί καρποί αποτελούν μόλις το 8% της ημερήσιας πρόσληψης αντιοξειδωτικών στη διατροφή του μέσου ανθρώπου. Κι αυτό, είτε γιατί πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν τις ευεργετικές ιδιότητες των καρυδιών, είτε γιατί μπορεί να ανησυχούν για την περιεκτικότητά τους σε λιπαρά και θερμίδες.
Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι στα άτομα που συμμετείχαν σε διάφορες έρευνες δεν παρατηρήθηκε αξιόλογη συσχέτιση μεταξύ κατανάλωσης ξηρών καρπών και αύξησης του βάρους.
Αρκεί να προσέχετε το μέγεθος της μερίδας. Περίπου 7 καρύδια την ημέρα, είναι αρκετά για να λάβει κάποιος ικανοποιητικές ποσότητες αντιοξειδωτικών. Έτσι, την επόμενη φορά που θα χρειαστείτε κάποιο σνακ, προτιμήστε καρύδια αντί για μπισκότα ή πατατάκια.
Βάλτε τα καρύδια στη διατροφή σας, προσθέτοντάς τα στα δημητριακά σας, σε πολύσπορα ψωμιά, σε μπισκότα, σε χορτοφαγικά χάμπουργκερς, σε dressing σαλατών, αλλά καταναλώστε τα και σαν σνακ, σκέτα ή με γιαούρτι και μέλι ή με αποξηραμένα φρούτα.
Συνοψίζοντας, οι επιλογές των τροφίμων που κάνουμε για να φάμε κάθε μέρα, έχουν σοβαρές και διαρκείς επιδράσεις στη σωματική και στην ψυχική μας υγεία. Οι έξυπνες διατροφικές επιλογές μπορούν να μας προστατεύσουν από καρδιακές παθήσεις, ασθένειες του κυκλοφορικού συστήματος, να συμβάλουν στην πρόληψη του καρκίνου, να δυναμώσουν τη μνήμη και το πνεύμα, ενώ είναι δυνατόν να μας προσφέρουν μια καλύτερη και μακρύτερη ζωή.
Τα καρύδια έχουν σημαντική διατροφική ιστορία και θα πρέπει να συνεχίσουν να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής μας διατροφής.
Τα καρύδια είναι πλούσια σε λιπαρά (μονοακόρεστα και πολυακόρεστα), λινολεϊκό και α- λινολενικό οξύ, πρωτεΐνες, φώσφορο, φυλλικό οξύ, χαλκό, μαγνήσιο και κάλιο, με καλή αναλογία σε φυτικές ίνες, πολυφαινόλες, τανίνη και βιταμίνη Ε, πλούσια σε ενέργεια και χαμηλά σε σάκχαρα και κορεσμένα λιπαρά οξέα.
Συγκρίνοντάς τα με τους περισσότερους ξηρούς καρπούς, που περιέχουν μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, τα καρύδια είναι μοναδικά, επειδή είναι πλούσια σε ω-3 και ω-6 λιπαρά οξέα. Τα καρύδια διακρίνονται για την πλούσια διατροφική τους αξία σε σχέση με τα φιστίκια, τα αμύγδαλα, τα φιστίκια Αιγίνης και άλλους ξηρούς καρπούς.
Συγκεκριμένα, σε μία μελέτη βρέθηκε ότι τα αντιοξειδωτικά τους είναι 2 -15 φορές ισχυρότερα από τη βιταμίνη Ε, η οποία είναι γνωστή για την ιδιότητά της να μας προστατεύει ενάντια στις αρρώστιες. Προγενέστερες μελέτες έχουν συσχετίσει την τακτική κατανάλωση ξηρών καρπών, με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων, διαφόρων τύπους καρκίνου, σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ και άλλων προβλημάτων υγείας.
Πιο συγκεκριμένα, η κατανάλωση καρυδιών καθυστερεί την ανάπτυξη καρκίνου του προστάτη στα ποντίκια και έχει ευεργετικά αποτελέσματα σε πολλά γονίδια σχετικά με την ανάπτυξη όγκου. Έρευνα που παρουσιάστηκε από την American Chemical Society στο San Francisco, έδειξε ότι όταν τα ποντίκια με όγκο στον προστάτη κατανάλωναν ποσότητα καρυδιών, που εύκολα μπορεί να καταναλωθεί από έναν άνδρα, η ανάπτυξη του όγκου ήταν ελεγχόμενη(3).
Μία άλλη μελέτη, που επιβεβαιώνει όλο και περισσότερο τις ευεργετικές για την υγεία ιδιότητες των καρυδιών, παρουσιάστηκε στην 100ή ετήσια σύσκεψη της American Association for Cancer Research το 2009. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η διατροφή με καρύδια μείωνε ουσιαστικά την εκδήλωση καρκίνου του μαστού.
Επίσης, προσθέτοντας μια μέτρια και όχι υψηλή, ποσότητα καρυδιών σε ένα ήδη υγιεινό διατροφικό σχήμα, τα ηλικιωμένα άτομα μπορούν να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους σε καθήκοντα που απαιτούν κινητικές και συμπεριφοριστικές ικανότητες, σύμφωνα με έρευνα από την Agricultural Research Service (ARS).
Η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε σε ηλικιωμένα ποντίκια, έδειξε ότι οι δίαιτες που περιέχουν 2-6% καρύδια, είναι ικανές να βελτιώσουν τις κινητικές και γνωστικές ανεπάρκειες. Οι ερευνητές τόνισαν, ότι τα καρύδια, εάν τρώγονται με μέτρο, φαίνεται, μεταξύ άλλων τροφών που περιέχουν πολυφαινόλες, να παρουσιάζουν πολλαπλές δράσεις στον νευρικό ιστό.
Παρομοίως, σύμφωνα με μία ερευνητική ομάδα του Penn State, μία δίαιτα πλούσια σε καρύδια και καρυδέλαιο μπορεί να προετοιμάσει το σώμα να διαχειριστεί καλύτερα το στρες. Όπως εξηγούν η δρ West και οι συνεργάτες της στην «Επιθεώρηση του Αμερικανικού Κολεγίου Διατροφής» (JACN), τα καρύδια είναι πλούσια σε ω-3 λιπαρά οξέα, ένα θρεπτικό συστατικό το οποίο έχει τεκμηριωθεί ότι ελαττώνει την «κακή» (LDL) χοληστερόλη και δρα προστατευτικά στην καρδιαγγειακή υγεία.
Έτσι, η κατανάλωση καρυδιών μετά από ένα γεύμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ζωικό λίπος φαίνεται να προσφέρει μεγαλύτερη προστασία στις αρτηρίες από τις βραχυπρόθεσμες βλάβες του ζωικού λίπους, σε σύγκριση με το ελαιόλαδο, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Journal of the American College of Cardiology», το 2006.
Με βάση τα αποτελέσματα, προσθέτοντας καρύδια, βοηθιέται η διατήρηση της ελαστικότητας και της ευκαμψίας των αρτηριών, ανεξάρτητα από τα επίπεδα χοληστερόλης των ατόμων. Αυτή η ελαστικότητα επιτρέπει στις αρτηρίες να διαστέλλονται όταν χρειάζεται και να αυξάνουν την ροή αίματος στο σώμα. Έτσι, περιορίζεται ο κίνδυνος για εγκεφαλικά επεισόδια και εμφράγματα του μυοκαρδίου.
Τα καρύδια, όπως προαναφέρθηκε, είναι πλούσια σε ακόρεστα (μονοακόρεστα και πολυακόρεστα) λιπαρά οξέα, τα οποία σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας μπορούν να δράσουν σαν αναστολείς της χολολιθίασης και να προστατέψουν τα άτομα ενάντια στον σχηματισμό πετρών στη χολή(8). Άλλη μία ιδιότητα των καρυδιών, είναι ότι βελτιώνουν το μεταβολισμό της γλυκόζης και βοηθούν στη δράση της ινσουλίνης. Διάφορες έρευνες έδειξαν ότι μία υψηλότερη πρόσληψη μονοακόρεστων και πολυακόρεστων λιπαρών οξέων βελτιώνει την ευαισθησία της ινσουλίνης.
Επίσης, σε διάφορες μελέτες βρέθηκε αρνητική συσχέτιση μεταξύ κατανάλωσης ξηρών καρπών και στεφανιαίας νόσου (όσο δηλαδή αυξάνεται η κατανάλωση καρυδιών, τόσο μειώνεται ο κίνδυνος εμφάνισης στεφανιαίας νόσου και αντίστροφα). Αυτά τα επιδημιολογικά ευρήματα υποστηρίζονται από διάφορες κλινικές μελέτες, στις οποίες δίαιτες πλούσιες σε ξηρούς καρπούς είχαν ευεργετικά αποτελέσματα στα λιπίδια του αίματος.
Επιπρόσθετα, υπάρχει ένα επιπλέον πλεονέκτημα στην επιλογή των καρυδιών ως πηγή αντιοξειδωτικών. Η θερμότητα από το ψήσιμο των ξηρών καρπών μειώνει γενικώς την ποιότητα των αντιοξειδωτικών που περιέχουν. Οι άνθρωποι όμως συνηθίζουν να τρώνε τα καρύδια, ωμά, παρά καβουρδισμένα, με αποτέλεσμα να παίρνουν πλήρη τα αντιοξειδωτικά.
Με βάση όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, διαπιστώνουμε πόσο σημαντικά είναι για τη διατροφή και την υγεία μας τα καρύδια. Ωστόσο, αν και τόσο υγιεινά, δεν καταναλώνονται στον βαθμό που θα έπρεπε. Σύμφωνα με έρευνα, οι ξηροί καρποί αποτελούν μόλις το 8% της ημερήσιας πρόσληψης αντιοξειδωτικών στη διατροφή του μέσου ανθρώπου. Κι αυτό, είτε γιατί πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν τις ευεργετικές ιδιότητες των καρυδιών, είτε γιατί μπορεί να ανησυχούν για την περιεκτικότητά τους σε λιπαρά και θερμίδες.
Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι στα άτομα που συμμετείχαν σε διάφορες έρευνες δεν παρατηρήθηκε αξιόλογη συσχέτιση μεταξύ κατανάλωσης ξηρών καρπών και αύξησης του βάρους.
Αρκεί να προσέχετε το μέγεθος της μερίδας. Περίπου 7 καρύδια την ημέρα, είναι αρκετά για να λάβει κάποιος ικανοποιητικές ποσότητες αντιοξειδωτικών. Έτσι, την επόμενη φορά που θα χρειαστείτε κάποιο σνακ, προτιμήστε καρύδια αντί για μπισκότα ή πατατάκια.
Βάλτε τα καρύδια στη διατροφή σας, προσθέτοντάς τα στα δημητριακά σας, σε πολύσπορα ψωμιά, σε μπισκότα, σε χορτοφαγικά χάμπουργκερς, σε dressing σαλατών, αλλά καταναλώστε τα και σαν σνακ, σκέτα ή με γιαούρτι και μέλι ή με αποξηραμένα φρούτα.
Συνοψίζοντας, οι επιλογές των τροφίμων που κάνουμε για να φάμε κάθε μέρα, έχουν σοβαρές και διαρκείς επιδράσεις στη σωματική και στην ψυχική μας υγεία. Οι έξυπνες διατροφικές επιλογές μπορούν να μας προστατεύσουν από καρδιακές παθήσεις, ασθένειες του κυκλοφορικού συστήματος, να συμβάλουν στην πρόληψη του καρκίνου, να δυναμώσουν τη μνήμη και το πνεύμα, ενώ είναι δυνατόν να μας προσφέρουν μια καλύτερη και μακρύτερη ζωή.
Τα καρύδια έχουν σημαντική διατροφική ιστορία και θα πρέπει να συνεχίσουν να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής μας διατροφής.
Αντισυνταγματικά τα μέτρα
"Τύφλα νά'χει" η 21η Απριλίου - Ε.Βενιζέλος: Έφτιαξε δικό του Σύνταγμα!
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr 15.10.11
Καινοφανείς ερμηνείες του Συντάγματος, με θέσεις διαστρέβλωσης του περιεχομένου του άρθρου 28 και ακατάσχετη ψευδολογία σε ότι αφορά τις προβλέψεις των παραγράφων 2 και 3, ήταν το περιεχόμενο όσων εξέφρασε χθες στην Βουλή ο … συνταγματολόγος, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ε.Βενιζέλος, προσπαθώντας να δικαιολογήσει την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στους ξένους από την κυβέρνηση.
Πριν εισέλθουμε στην ουσία των όσων ειπώθηκαν χθες στην Βουλή και της σημασίας τους, να πούμε ότι είναι εξίσου εντυπωσιακό ότι ούτε ο ερωτών Γ.Καρατζαφέρης απάντησε σε όσα πρωτοφανή για υπουργό δημοκρατικής κυβέρνησης εξεστόμισε ο Ε.Βενιζέλος, ούτε η Νέα Δημοκρατία πρέπει να αντιλήφθηκε τι είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Εκτός και αν συμφωνούν με το … ξέσκισμα του Συντάγματος και το ράψιμο στα μέτρα του Ε.Βενιζέλου.
Ας δούμε λοιπόν τα πρωτοφανή που είπε στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στους ξένους:
«Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο γηραιός, τον οποίο πάντα μνημονεύετε με πάρα πολύ μεγάλη τιμή –και καλά κάνετε και αυτό κάνουμε όλοι στην Αίθουσα αυτή- είχε εισηγηθεί στο Σύνταγμα του 1975 μία κορυφαίας σημασίας διάταξη, που δεν έχει αλλάξει έκτοτε, το άρθρο 28, που προβλέπει στην παράγραφο 2 ότι η Ελλάδα μπορεί να παραχωρεί συνταγματικά προβλεπόμενες αρμοδιότητες της Bουλής, της Κυβέρνησης, των δικαστηρίων σε όργανα διεθνών οργανισμών, στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ΟΝΕ.
Το ίδιο άρθρο στην παράγραφο 3 προβλέπει ότι η Ελλάδα μπορεί να αποδέχεται περιορισμούς στην εθνική κυριαρχία, αν αυτοί απορρέουν από λόγους προστασίας του εθνικού συμφέροντος. Κλασική περίπτωση περιορισμού της εθνικής κυριαρχίας είναι η συμμετοχή στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπως είπαμε ρητά το 2001 με συντριπτική πλειοψηφία στην αναθεώρηση του Συντάγματος.
Πώς μπορεί να μετέχει κάποιος σε μία τέτοια διαδικασία, να έχει ένα νόμισμα, να έχει μία Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, να περιμένει να αντλήσει κοινοτικούς πόρους για τα προγράμματα τύπου ΕΣΠΑ ή τύπου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης και να μην αποδέχεται ότι εκχωρεί ένα μέρος της κυριαρχίας του και αναθέτει ένα μέρος των αρμοδιοτήτων του;
Αυτό, βέβαια, βασίζεται στην αρχή της θεσμικής ισοτιμίας των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ΟΝΕ. Η θεσμική ισοτιμία, όμως, διαταράσσεται όταν κάποιο μέλος, όπως εμείς, δυστυχώς, βρισκόμαστε σε μία δεινή δημοσιονομική κατάσταση και προκειμένου να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, προκειμένου να αποφύγουμε την κατάρρευση της εθνικής οικονομίας και την κατάρρευση του ιδιωτικού τομέα, αναγκαζόμαστε να προσφύγουμε στο δανεισμό από τους εταίρους μας, ακόμη και στο δανεισμό από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που έχει ιδρυθεί για να βοηθά αναπτυσσόμενες χώρες του τρίτου κόσμου και της Λατινικής Αμερικής».
Αυτή ήταν η θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, όπως καταγράφηκε στα πρακτικά της Βουλής. Και δεν διερωτήθηκε ούτε ένα κόμμα, πως είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοια άρθρα στο Σύνταγμα της χώρας, τα οποία να … αυτό-αναιρούν το Σύνταγμα.
Ας δούμε λοιπόν λέξη προς λέξη τι προβλέπει το άρθρο 28 και ειδικά οι παράγραφοι 2 και 3 που επικαλέστηκε ο Ε.Βενιζέλος:
Άρθρο 28
1. Οι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. Η εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.
2. Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
3. Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας.
Ερμηνευτική δήλωση: Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Για την παράγραφο 2, το ψέμα που είπε και το «κατάπιαν αμάσητο» οι βουλευτές όλων των κομμάτων αφού κανένας δεν αντέδρασε είναι εξόφθαλμο: «Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών».
Πότε συνέβη αυτό; Πότε ψηφίστηκε συνθήκη ή συμφωνία που ανγνωρίζει σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα από τα τρία πέμπτα της Βουλής, δηλαδή 180 βουλευτές; Πότε; Ποτέ! Άρα δεν υπάρχει τίποτα από αυτά που ισχυρίζεται ο Βενιζέλος και η αναγνώριση σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα από την κυβέρνηση, είναι 100% παράνομη!
Εδώ δεν υπάρχει ούτε θέμα ερμηνείας, ούτε τίποτα. Απλή αριθμητική: Θέλει 180, δεν τους πήρε ούτε όταν ψηφίστηκε το Μνημόνιο, τέλος. Καμία αναγνώριση δεν είναι νόμιμη και όλες οι πράξεις της κυβέρνησης είναι αντισυνταγματικές και παράνομες.
Πάμε και στην παράγραφο 3: Λέει ο Ε.Βενιζέλος: «Το ίδιο άρθρο στην παράγραφο 3 προβλέπει ότι η Ελλάδα μπορεί να αποδέχεται περιορισμούς στην εθνική κυριαρχία, αν αυτοί απορρέουν από λόγους προστασίας του εθνικού συμφέροντος. Κλασική περίπτωση περιορισμού της εθνικής κυριαρχίας είναι η συμμετοχή στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπως είπαμε ρητά το 2001 με συντριπτική πλειοψηφία στην αναθεώρηση του Συντάγματος».
Δηλαδή πάλι ξεχνάει δυο μικρές … «λεπτομέρειες»: Πρώτον δεν έχει ψηφιστεί κανένας νόμος από την Βουλή, έστω με την απόλυτη πλειοψηφία των 151 βουλευτών που να αναφέρει ρητά ότι περιορίζεται η εθνική κυριαρχία και δεύτερον αν γινόταν αυτό θα γινόταν «με την αρχή της ισότητας και με τον όρο της … αμοιβαιότητας»
Λέει η παράγραφος 3: «Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας».
Δηλαδή εμείς θα έχουμε δικαίωμα να στείλουμε εκπροσώπους π.χ. στην Γερμανία και να απαιτήσουμε κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, μείωση μισθών αύξηση φόρων κλπ!
Ο νομοθέτης του τότε (το ίδιο άρθρο έμεινε και στα μετέπειτα Συντάγματα) δεν ήταν φυσικά ούτε εν δυνάμει προδότης, ούτε είχε καμία διάθεση να εκχωρήση εθνική κυριαρχία. Έβαλε το συγκεκριμένο άρθρο ως θεμέλιο της για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και για τον λόγο αυτό παντού τονίζει ως προϋπόθεση τον όρο της αμοιβαιότητας.
Δηλαδή θα εκχωρήσουμε εμείς όσα διακαιώματα εκχωρήσουν και οι άλλοι για να φτάσουμε στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Όχι για να ξεπουλήσουμε την χώρα, επειδή μια κυβέρνηση αποφάσισε να την χρεοκοπήσει!
Άνοιξε λοιπόν ο Ε.Βενιζέλος μια συζήτηση, η οποία νομίζει ότι θα παιχθεί σε ένα προνομιακό χώρο για τον ίδιο λόγω ιδιότητας.
Αλλά το Σύνταγμα του 1975 είναι σαφέστατο: Στην μία περίπτωση της παραγράφου 2 θέλει νόμο (δεν υπάρχει) και πλειοψηφία 180 βουλευτών (δεν υπάρχει) και στην δεύτερη παράγραφο θέλει ειδικό νόμο (δεν υπάρχει) και τον απαράβατο όρο της αμοιβαιότητας και ισότητας (δεν υπάρχει).
Τι υπάρχει: Μια παράνομη κυβέρνηση που έχει παραβιάσει το Σύνταγμα της Ελλάδας, με όχι χειρότερο τρόπο απ'ότι το παραβίασε η κυβέρνηση που προέκυψε από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, με όποια ανάγνωση και αν το δει κανείς…
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr 15.10.11
Καινοφανείς ερμηνείες του Συντάγματος, με θέσεις διαστρέβλωσης του περιεχομένου του άρθρου 28 και ακατάσχετη ψευδολογία σε ότι αφορά τις προβλέψεις των παραγράφων 2 και 3, ήταν το περιεχόμενο όσων εξέφρασε χθες στην Βουλή ο … συνταγματολόγος, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ε.Βενιζέλος, προσπαθώντας να δικαιολογήσει την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στους ξένους από την κυβέρνηση.
Πριν εισέλθουμε στην ουσία των όσων ειπώθηκαν χθες στην Βουλή και της σημασίας τους, να πούμε ότι είναι εξίσου εντυπωσιακό ότι ούτε ο ερωτών Γ.Καρατζαφέρης απάντησε σε όσα πρωτοφανή για υπουργό δημοκρατικής κυβέρνησης εξεστόμισε ο Ε.Βενιζέλος, ούτε η Νέα Δημοκρατία πρέπει να αντιλήφθηκε τι είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Εκτός και αν συμφωνούν με το … ξέσκισμα του Συντάγματος και το ράψιμο στα μέτρα του Ε.Βενιζέλου.
Ας δούμε λοιπόν τα πρωτοφανή που είπε στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στους ξένους:
«Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο γηραιός, τον οποίο πάντα μνημονεύετε με πάρα πολύ μεγάλη τιμή –και καλά κάνετε και αυτό κάνουμε όλοι στην Αίθουσα αυτή- είχε εισηγηθεί στο Σύνταγμα του 1975 μία κορυφαίας σημασίας διάταξη, που δεν έχει αλλάξει έκτοτε, το άρθρο 28, που προβλέπει στην παράγραφο 2 ότι η Ελλάδα μπορεί να παραχωρεί συνταγματικά προβλεπόμενες αρμοδιότητες της Bουλής, της Κυβέρνησης, των δικαστηρίων σε όργανα διεθνών οργανισμών, στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ΟΝΕ.
Το ίδιο άρθρο στην παράγραφο 3 προβλέπει ότι η Ελλάδα μπορεί να αποδέχεται περιορισμούς στην εθνική κυριαρχία, αν αυτοί απορρέουν από λόγους προστασίας του εθνικού συμφέροντος. Κλασική περίπτωση περιορισμού της εθνικής κυριαρχίας είναι η συμμετοχή στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπως είπαμε ρητά το 2001 με συντριπτική πλειοψηφία στην αναθεώρηση του Συντάγματος.
Πώς μπορεί να μετέχει κάποιος σε μία τέτοια διαδικασία, να έχει ένα νόμισμα, να έχει μία Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, να περιμένει να αντλήσει κοινοτικούς πόρους για τα προγράμματα τύπου ΕΣΠΑ ή τύπου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης και να μην αποδέχεται ότι εκχωρεί ένα μέρος της κυριαρχίας του και αναθέτει ένα μέρος των αρμοδιοτήτων του;
Αυτό, βέβαια, βασίζεται στην αρχή της θεσμικής ισοτιμίας των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ΟΝΕ. Η θεσμική ισοτιμία, όμως, διαταράσσεται όταν κάποιο μέλος, όπως εμείς, δυστυχώς, βρισκόμαστε σε μία δεινή δημοσιονομική κατάσταση και προκειμένου να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, προκειμένου να αποφύγουμε την κατάρρευση της εθνικής οικονομίας και την κατάρρευση του ιδιωτικού τομέα, αναγκαζόμαστε να προσφύγουμε στο δανεισμό από τους εταίρους μας, ακόμη και στο δανεισμό από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που έχει ιδρυθεί για να βοηθά αναπτυσσόμενες χώρες του τρίτου κόσμου και της Λατινικής Αμερικής».
Αυτή ήταν η θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, όπως καταγράφηκε στα πρακτικά της Βουλής. Και δεν διερωτήθηκε ούτε ένα κόμμα, πως είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοια άρθρα στο Σύνταγμα της χώρας, τα οποία να … αυτό-αναιρούν το Σύνταγμα.
Ας δούμε λοιπόν λέξη προς λέξη τι προβλέπει το άρθρο 28 και ειδικά οι παράγραφοι 2 και 3 που επικαλέστηκε ο Ε.Βενιζέλος:
Άρθρο 28
1. Οι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. Η εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.
2. Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
3. Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας.
Ερμηνευτική δήλωση: Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Για την παράγραφο 2, το ψέμα που είπε και το «κατάπιαν αμάσητο» οι βουλευτές όλων των κομμάτων αφού κανένας δεν αντέδρασε είναι εξόφθαλμο: «Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών».
Πότε συνέβη αυτό; Πότε ψηφίστηκε συνθήκη ή συμφωνία που ανγνωρίζει σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα από τα τρία πέμπτα της Βουλής, δηλαδή 180 βουλευτές; Πότε; Ποτέ! Άρα δεν υπάρχει τίποτα από αυτά που ισχυρίζεται ο Βενιζέλος και η αναγνώριση σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα από την κυβέρνηση, είναι 100% παράνομη!
Εδώ δεν υπάρχει ούτε θέμα ερμηνείας, ούτε τίποτα. Απλή αριθμητική: Θέλει 180, δεν τους πήρε ούτε όταν ψηφίστηκε το Μνημόνιο, τέλος. Καμία αναγνώριση δεν είναι νόμιμη και όλες οι πράξεις της κυβέρνησης είναι αντισυνταγματικές και παράνομες.
Πάμε και στην παράγραφο 3: Λέει ο Ε.Βενιζέλος: «Το ίδιο άρθρο στην παράγραφο 3 προβλέπει ότι η Ελλάδα μπορεί να αποδέχεται περιορισμούς στην εθνική κυριαρχία, αν αυτοί απορρέουν από λόγους προστασίας του εθνικού συμφέροντος. Κλασική περίπτωση περιορισμού της εθνικής κυριαρχίας είναι η συμμετοχή στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπως είπαμε ρητά το 2001 με συντριπτική πλειοψηφία στην αναθεώρηση του Συντάγματος».
Δηλαδή πάλι ξεχνάει δυο μικρές … «λεπτομέρειες»: Πρώτον δεν έχει ψηφιστεί κανένας νόμος από την Βουλή, έστω με την απόλυτη πλειοψηφία των 151 βουλευτών που να αναφέρει ρητά ότι περιορίζεται η εθνική κυριαρχία και δεύτερον αν γινόταν αυτό θα γινόταν «με την αρχή της ισότητας και με τον όρο της … αμοιβαιότητας»
Λέει η παράγραφος 3: «Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας».
Δηλαδή εμείς θα έχουμε δικαίωμα να στείλουμε εκπροσώπους π.χ. στην Γερμανία και να απαιτήσουμε κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, μείωση μισθών αύξηση φόρων κλπ!
Ο νομοθέτης του τότε (το ίδιο άρθρο έμεινε και στα μετέπειτα Συντάγματα) δεν ήταν φυσικά ούτε εν δυνάμει προδότης, ούτε είχε καμία διάθεση να εκχωρήση εθνική κυριαρχία. Έβαλε το συγκεκριμένο άρθρο ως θεμέλιο της για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και για τον λόγο αυτό παντού τονίζει ως προϋπόθεση τον όρο της αμοιβαιότητας.
Δηλαδή θα εκχωρήσουμε εμείς όσα διακαιώματα εκχωρήσουν και οι άλλοι για να φτάσουμε στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Όχι για να ξεπουλήσουμε την χώρα, επειδή μια κυβέρνηση αποφάσισε να την χρεοκοπήσει!
Άνοιξε λοιπόν ο Ε.Βενιζέλος μια συζήτηση, η οποία νομίζει ότι θα παιχθεί σε ένα προνομιακό χώρο για τον ίδιο λόγω ιδιότητας.
Αλλά το Σύνταγμα του 1975 είναι σαφέστατο: Στην μία περίπτωση της παραγράφου 2 θέλει νόμο (δεν υπάρχει) και πλειοψηφία 180 βουλευτών (δεν υπάρχει) και στην δεύτερη παράγραφο θέλει ειδικό νόμο (δεν υπάρχει) και τον απαράβατο όρο της αμοιβαιότητας και ισότητας (δεν υπάρχει).
Τι υπάρχει: Μια παράνομη κυβέρνηση που έχει παραβιάσει το Σύνταγμα της Ελλάδας, με όχι χειρότερο τρόπο απ'ότι το παραβίασε η κυβέρνηση που προέκυψε από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, με όποια ανάγνωση και αν το δει κανείς…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)