Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Ν.ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ : "Η Ελλάδα πεινάει κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;"

Ν.ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ - ΟΤΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΑΝΤΡΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η φτώχεια του Ν. Πλαστήρα δεν λέει τίποτε στους πολιτικούς κηφήνες!
«Η Ελλάδα πεινάει κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο», είχε πει, ενώ ο αδελφός του ήταν άνεργος.
Μεταφέρουμε μερικά από τα πολλά αξιόλογα συμβάντα της ζωής του, τα οποία χαρακτηρίζουν τον άνδρα και τον καθιστούν πρότυπο, παράδειγμα προς μίμηση για παλιότερους αλλά και σημερινούς, δεδομένου ότι, τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι, έμπαιναν πλούσιοι στην πολιτική και έβγαιναν πάμφτωχοι.
Ο αείμνηστος Ανδρέας Ιωσήφ – πιστός φίλος του – αναφέρει: Ο στρατηγός είχε απαγορεύσει στους δικούς του να χρησιμοποιούν το όνομα “Πλαστήρας” όπου κι αν πήγαιναν. Ο αδελφός του ήταν άνεργος. Το εργοστάσιο ζυθοποιίας «ΦΙΞ» ζητούσε οδηγό κι εκείνος έκανε αίτηση. Ο αρμόδιος υπάλληλος τον ρώτησε πώς λέγεται: Κι επειδή αυτός δίσταζε να πει το όνομά του, ενθυμούμενος την εντολή του στρατηγού, τον ξαναρώτησε και δυο και τρεις φορές, ώσπου αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι τον λένε Πλαστήρα.
Παραξενεμένος ο υπεύθυνος ζητάει να μάθει αν συγγενεύει με το στρατηγό και πρωθυπουργό. Μετά από πολύ δισταγμό του αποκαλύπτει ότι είναι αδελφός του. Αφού η αίτηση, ικανοποιήθηκε, παρακάλεσε να μη το μάθει ο αδελφός του. Ο στρατηγός το έμαθε κι αφού τον κάλεσε αμέσως στο σπίτι του τον επέπληξε και του απαγόρευσε να αναλάβει αυτή την εργασία λέγοντάς του: «Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου». Και δεν πήγε.
Ο Πλαστήρας ήταν άρρωστος –έπασχε από φυματίωση – κι έμενε σ’ ένα μικρό σπιτάκι στο Μετς, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Του πρότειναν να του βάλουν ένα τηλέφωνο δίπλα στο κρεβάτι αλλ’ αυτός αρνήθηκε λέγοντας: «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πένεται κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;».Πολλές φορές με τρόπο έστελνε και αγόραζαν ψωμί, ελιές και λίγη φέτα… Τότε οι γύρω του, του υπενθύμιζαν ότι είχε ανάγκη καλύτερου φαγητού λόγω της αρρώστιας κι εκείνος με απλότητα τους απαντούσε: «Τι κάνω… σκάβω για να καλοτρώγω;».
Ο Βάσος Τσιμπιδάρος, δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ακρόπολη», περιγράφει το εξής περιστατικό: «Κάποτε, ο στενός του φίλος Γιάννης Μοάτσος, είχε πάρει την πρωτοβουλία να του εξασφαλίσει μόνιμη στέγη, για να μην περιφέρεται εδώ και εκεί σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Πήγε λοιπόν σε μια Τράπεζα και μίλησε με τον διοικητή. «Τι;», απόρησε εκείνος. «Δεν έχει σπίτι ο Πλαστήρας; Βεβαίως και θα του δώσουμε ό,τι δάνειο θέλει και μάλιστα με τους καλύτερους όρους!» Ο Μοάτσος έτρεξε περιχαρής στον Πλαστήρα, του το ανήγγειλε και εισέπραξε την αντίδραση: «Άντε ρε Γιάννη, με τι μούτρα θα βγω στο δρόμο, αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;». Έσχισε το έντυπο στα τέσσερα και το πέταξε.
Ο Δημήτρης Λαμπράκης «δώρισε» κάποια στιγμή στον Πλαστήρα ένα ωραίο χρυσό στυλό κι αφού ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα του λέει: – Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω. – Μα θα προσβληθεί… – Δεν πειράζει… Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα!
Το 1952, πρωθυπουργός ο Πλαστήρας, ήταν κατάκοιτος από την αρρώστια που τον βασάνιζε, όταν μία μέρα δέχθηκε την επίσκεψη της Βασίλισσας Φρειδερίκης.
Μπαίνοντας εκείνη στο λιτό ενοικιαζόμενο διαμέρισμά του, εξεπλάγη όταν είδε τον πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί ράντζο για τον ύπνο του, και τον ρώτησε με οικειότητα: «Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;» και η απάντηση ήρθε αφοπλιστική. «Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, το ράντζο από το στρατό και δεν μπορώ να το αποχωριστώ…».
Ο στρατηγός Νικόλαος Σαμψών, φίλος του Πλαστήρα, σε επιστολή του περιγράφει, το παρακάτω: «Όταν πέθανε ο Πλαστήρας δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες.
Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!».
Βρέθηκε επίσης στα ατομικά του είδη ένα χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι που είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δρχ. με σημείωση να δοθούν στο Δημόσιο για την αξία του κρεβατιού, ώστε να μην χρωστά στην Πατρίδα».
Όταν πέθανε ο Πλαστήρας στις 26/7/1953 τον έντυσαν το νεκρικό κοστούμι, που το αγόρασε ο φίλος του Διονύσιος Καρρέρ – γιατί ο ίδιος τον μισθό του τον πρόσφερε διακριτικά σε άπορους και ορφανά παιδιά – ο δε γιατρός, που ήταν παρών και υπέγραψε το σχετικό πιστοποιητικό θανάτου, μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί του: 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα.
ypogeia-drasi
Τμήμα ειδήσεων defencnenet.gr

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

«Εφυγε» στα 47 του χρόνια ο γιατρός-ήρωας του Θεαγενείου

Έφυγε από τη ζωή στα 47 του χρόνια, μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο, ο γιατρός του Θεαγενείου Θανάσης Τριαρίδης.
    «Φοβάσαι;» ρώτησε την εξαδέλφη του Αγγελική Τριαρίδου.
    «Κοίτα», της είπε, «δεν είναι κακό να φοβάσαι.
    Αλλά μην σταματήσεις ούτε στιγμή να βάζεις κόντρα...»Ο γιατρός που την τελευταία δεκαετία δημιούργησε έναν ιδιότυπο αστικό θρύλο, «έναν υπερ-ήρωα της ιατρικής»...Ο άνθρωπος με τη μαγνητική προσωπικότητα,την εμμονική ανιδιοτέλεια, που ήξερε τη μυστική συνταγή για το χάπι κατά του Φόβου.Είναι ο καρκινοπαθής γιατρός του Θεαγενείου που το πρωί έκανε τις πιο βαριές χημειοθεραπείες και αμέσως μετά έμπαινε στα χειρουργεία να χειρουργήσει τους ασθενείς του.Και στη συνέχεια, στα εξωτερικά ιατρεία έβλεπε τους εκατοντάδες αρρώστους που τον περίμεναν, ειδικά αυτόν.Και για να μην αφήσει κανέναν χωρίς εξέταση, έβαζε εθελοντικά εξωτερικά ιατρεία το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ.Ενώ, λόγω της αρρώστιας του, μπορούσε να πάρει ατέλειωτες άδειες, αυτός πολλαπλασίασε τις ώρες της δουλειάς του.Όσοι ακούγανε τη φήμη υπέθεταν πως είναι ψέματα, πως είναι μια υπερβολή: δεν μπορεί, έλεγαν, να υπάρχει κάποιος άνθρωπος που αντέχει αυτό το πρόγραμμα μετά από μια χημειοθεραπεία.Κι έπειτα μια δεύτερη πληροφορία διασταύρωνε την πρώτη φήμη και μια τρίτη την επικύρωνε.Ο Θανάσης αναποδογύριζε τους νόμους της λογικής, δίνοντας σε όλους μας, στους καιρούς της παροντικής μικροψυχίας, ένα σπάνιο υπόδειγμα δοτικότητας, αλληλεγγύης και προσφοράς.Και όλα αυτά δίχως να διανοηθεί ποτέ να ζητήσει οποιοδήποτε αντάλλαγμα ή να το εξαργυρώσει με άλλον τρόπο.Ακόμη και όταν του φέρνανε διάφορα δώρα ευγνωμοσύνης (τρόφιμα ή κρασιά), εκείνος τα μοίραζε γελώντας στις νοσηλεύτριες ή τα έδινε σε άλλους ασθενείς που είχαν ανάγκη.Έμπρακτα έδειξε αυτό που θεωρούν άλλοι,οτι δεν μπορούν να κάνουν !Ηταν γιατί το Ήθελε !Παράδειγμα προς μίμηση για τους Ίδιους,τους α-σθενείς του !Για το πως να αντιμετωπίζουν την Α-Σθένεια !Να μην χάνουν το ΣΘΕΝΟΣ τους !Η Α-Σθένεια ειναι αποκοπή απο την Ζωή !Ο Θεός μας δινει οτι Θέλουμε...Οχι οτι Νομίζουμε οτι Θέλουμε...Και αυτός ο άνθρωπος έδειχνε καθημερινά σε συμΠάσχοντες... την Δύναμη που – Έχει μέσα του ο Ανθρωπος όταν Θέλει!Καλό του ταξίδι...


    breafingnews.gr


    Η ξαδέλφη του, δημοσιογράφος Αγγελική Τριαρίδου,

     τον αποχαιρετά με τον δικό της τρόπο,
    μέσα από ένα συγκινητικό κείμενο στην προσωπική

     της σελίδα στο Facebook.



    «Σήμερα ο θάνατος χτύπησε και πάλι την πόρτα της οικογένειας, για να πάρει μαζί του ένα κομμάτι της καρδιάς μας, της ψυχής μας, των αναμνήσεων των παιδικών και των εφηβικών μας χρόνων, της απέναντι πόρτας του σπιτιού μας επί 45 χρόνια, του μυαλού μας, της ζωής μας. Ο ξάδελφός μου, ο πρώτος μου ξάδελφος, ο Θανάσης Τριαρίδης, ο μεγάλος γιός του Ντίνου και της Όλγας, έχασε σήμερα μετά από δεκαετή παλικαρίσιο αγώνα τη μάχη με τον καρκίνο. Το παιδί με το σπινθιροβόλο πνεύμα, ο γοητευτικός »Λούης» των νεανικών μας χρόνων, ο αγωνιστής γιατρός του Θεαγένειου (ο «καλύτερος γιατρός του κόσμου» όπως έλεγαν όλοι οι ασθενείς του) που έβγαινε από τη χημειοθεραπεία που έκανε και έμπαινε κατευθείαν στο χειρουργείο για να χειρουργήσει και για να βοηθήσει τους άλλους καρκινοπαθείς, το πιο καλό και πιο αγαπητό παιδί του κόσμου, έφυγε σήμερα από κοντά μας. Πολύ νωρίς, πολύ άδικα, πολύ βασανιστικά.Για τους εκατοντάδες ανθρώπους που τον γνώρισαν και τον αγάπησαν η στάση του απέναντι στη μοίρα και ο αγώνας του απέναντι στην αρρώστια έγιναν φωτεινό παράδειγμα θάρρους και ελπίδας. Όπως και ο πατέρας του έτσι κι αυτός μας έμαθε ότι ο αγώνας δεν τελειώνει ποτέ, και ότι κανείς δεν μπορεί να μας κλάψει, να μας θρηνήσει, να μας θάψει πριν πεθάνουμε, αν δεν του το επιτρέψουμε εμείς…Για μένα, που μεγάλωσα μαζί του, που μοιράστηκα τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου σε βραδυές ατέλειωτων εξομολογήσεων ψαρεύοντας στη Μακραφού, ή συζητώντας στο σπίτι του παππού Φρεσκάκη, ο ξάδελφος θα είναι πάντα ένα κομμάτι του εαυτού μου, του καλύτερου εαυτού που που θα φυλάω μέσα μου. Για τα δύο υπέροχα παιδιά του που αφήνει πίσω τόσο νωρίς ελπίζω να αποτελέσει παράδειγμα ήθους και δύναμης. Γι αυτόν, ελπίζω να ταξιδεύει πλέον ελεύθερος στις έναστρες νύχτες, πάνω από τη βαθιά μπλε θάλασσα με τις καλές ψαριές που τόσο αγαπούσε...


    Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

    Χαρά Νικοπούλου: Ἑλλάδα εἶμαι δημιούργημά σου…

    Ἑλλάδα εἶμαι δημιούργημά σου. Μοῦ εἶπες πὼς εἶμαι τυχερή, γιατί δὲν γνώρισα τὴ Xούντα… Μὰ μὲ ὑποχρέωσες νὰ ζῶ σὲ μία δημοκρατία ποὺ τὴ χούντα τῆς κρατοῦσαν καλὰ οἱ δημοκράτες πολιτικοί της.
    Μοῦ ἔμαθες τὰ πρῶτα Ἑλληνικά, με δασεῖες-περισπωμένες,… μὰ πρὶν καλὰ-καλὰ τὰ μάθω τὰ κατήργησες. Ενῶ ἤμουν Δευτέρα δημοτικοῦ… Μὲ ἕντυσες μὲ μπλὲ ποδιά… αὐτὴ γιὰ τὸ….σχολεῖο μὲ τ’ ἄσπρο γιακαδάκι… κι ὅταν ἄρχισε νὰ μοῦ ἀρέσει τὴν κατήργησες.
    Πάντα γιὰ τὸ καλό μου, χωρὶς νὰ μὲ ρωτήσεις…
    Μὲ ἔμαθες νὰ λέω τὸν ἐθνικὸ ὕμνο καὶ πλήρωνες δασκάλους γιὰ νὰ μὲ μάθουν πὼς τιμιότερον ἁπάντων ἐστι ἡ πατρίς. Μὰ σὰν μεγάλωσα ἄφησες τὴ σημαία νὰ χαθεῖ στὸν βράχο τῶν Ἰμίων…
    Μὲ ἔβαλες νὰ μάθω ἱστορία γιὰ νὰ μπῶ στὸ πανεπιστήμιο καὶ ἀρχαία ἑλληνικά.
    Μὰ σήμερά μου λὲς πὼς ἡ Μακεδονία εἶναι τὰ Σκόπια καὶ ἡ Θράκη μας Τουρκία…
    Σὰν ἔγινα ἔφηβη μὲ ἔβαλες νὰ δῶ τὸν Λάλα ἁλυσοδεμένο νὰ χάνει τὴ ζωή του γιὰ ἐσένα…
    Καὶ σήμερα ἐσὺ δίνεις ἰθαγένεια στὸν κάθε ἀλλοδαπὸ μὰ ὄχι στὸν Ἕλληνα τὸν σταυρό… γιὰ φαντάσου…
    Μοῦ δίδαξες σὰν ἥρωα καὶ ἐθνάρχη τὸν Βενιζέλο… μὰ σὰν ἔγινα δασκάλα τὸν βρῆκα νὰ προδίδει ἐσένα Ἕλληνα …θυμᾶσαι τὸν Γενάρη τοῦ 34…ἐκεῖ στὴ Σουηδία… προτείνει γιὰ τὸ Νόμπελ τῆς Εἰρήνης τὸν σφαγέα τῶν προγονῶν μου Κεμάλ…!!!
    Μοῦ ζήτησες νὰ ἔχω κριτικὴ σκέψη… μὰ ἔκοψες τὴν ἔκθεση ὡς μάθημα καὶ λογοκρίνεις τὴ σκέψη μου… Βλέπεις ἐγὼ γιὰ ἐσένα εἶμαι ἀκραία…
    Μοῦ ἔμαθες στὸ σχολεῖο πὼς πρέπει νὰ ὑπάρχει ἀξιοκρατία κι ὅταν σου ζήτησα νὰ μὲ ἀφήσεις στοῦ χάρτη τὴν πινέζα… ἐκεῖ στὸ Δέρειο… κι ὄχι στὸ Κολωνάκι… μὲ ἀνάγκασες νὰ βάλω μέσο τὸν πατέρα μου γιὰ νὰ μὴ μὲ διώξεις ἀπὸ ἐκεῖ…
    Μοῦ ἔμαθες προσευχή… μὰ τώρα πιὰ μόνο γιὰ Χριστὸ δὲ θὲς νὰ μοῦ μιλήσεις..
    Σοὺ ζήτησα νὰ πάω στὴν πρώτη τὴ γραμμὴ καὶ μ’ ἄφησες μονάχη… Μοῦ ἔμαθες ὅμως καλὰ πὼς…τὸ Προξενεῖο κι ὄχι ἐσὺ εἶναι ἐκεῖ καὶ ἔχει ὄνομα… ἐ;. Ἰλμή. ἐ;. Ἀπτουραχήμ..ἐ;… Ἀλή..ἐ;. Μουαρέμ. ἐ;…
    Μοῦ ζήτησες νὰ ἐργάζομαι σκληρά… γιὰ ἐθελοντισμὸ μιλοῦσες… μὰ ὅταν τὸ ‘κανα κι αὐτὸ ἔστειλες τοὺς ”δραγουμάνους” νὰ μοῦ ποῦν πὼς δὲ θέλουν νὰ κάνω ἐπιπλέον μαθήματα στὰ πομακόπουλα γιατί σὲ ἐνοχλεῖ… τὰ παίρνω βλέπεις ἀπὸ τὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Προξενείου…
    Καὶ ἐγώ… ἐγὼ μεγάλωνα μέσα σὲ μία ἀντίφαση… στὸ μαῦρο καὶ τὸ ἄσπρο… Μὰ χθὲς βρέθηκα κάτω στὸ ὑπόγειο τοῦ σχολείου… σὲ εἶδα ἐκεῖ κάτω Ἑλλάδα… ἤσουν ἐκεῖ… πίσω ἀπ’ τὶς κούτες σκονισμένη… κοιτῶ τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἀλέξανδρου ἀραχνιασμένο… μόνο ἐγὼ καὶ ἐσύ…ἡ προτομὴ τοῦ μέγα Ἀλέξανδρου…
    Δάκρυσα… πόνεσα…μὰ σὲ ἄκουσα Ἑλλάδα ἀπ’ τὴ φωνή του…
    ”Ποιὸς εἶναι ἐθνάρχης” μὲ ρωτᾶ…”ὁ Βενιζέλος;.. ποιὸς ἀγωνίζεται σκληρά… ὁ Γιῶργος ἀπ’ τὰ ξένα;
    Γιὰ σκέψου ἐσὺ δασκάλα… μὲ ξαναρωτᾶ… ἂν τώρα ἐδῶ μέσα, ἀπὸ τὴν πόρτα ἔμπαινε καὶ ἐρχόταν κι ὁ Κολοκοτρώνης… καὶ μᾶς ρωτοῦσες καὶ τοὺς δύο ποιὸ μέρος τῆς Ἑλλάδας θὰ θυσιάζαμε στὸ χθὲς γιὰ χάρη τῆς εἰρήνης… Μακεδονία ἢ Ἤπειρο… Θράκη ἢ τὸ Αἰγαῖο…
    Ἀναλογίσου ἐσὺ δασκάλα… θὰ τὸ σκεφτόμασταν πολύ; Τί νὰ διαπραγματευτῶ… τὴ γῆ μου ἢ τὸ νερό μου;… μὰ ἐσὺ δασκάλα δίδαξες ἐκεῖνον ὡς ἐθνάρχη… καὶ ὄχι ἐμᾶς …ἐμᾶς κλειδώνεις στὰ ”μπουντρούμια”…
    Ἑλλάδα μὲς στὶς ἀντιφάσεις σου… ξεχνᾶς τὰ σύνορά σου καὶ τὸν ἐχθρὸ ποτίζεις ἐδῶ μέσα… προδότες ἑλληνόφωνοι… διαλέξτε ἐπιτέλους τὸν Λεωνίδα ἀρχηγό…ἢ μήπως ἐφιάλτη;… κι ἱστορία θὰ φερθεῖ ἀνάλογα εἰς τὸν καθένα…
    Γέμισαν τάφοι μὲ κορμιὰ πιλότων… γιατί ἔχουμε εἰρήνη!!! Γέμισε καὶ ἡ βουλὴ ἑλληνόφωνους ἀπ’ τὴν ἑλληνοτουρκικὴ φιλία…
    Φτάνει, δὲ θέλω πιὰ νὰ ἀκούω τὴ φωνή σας …γιατί πιστεύω στὸ ἔθνος μου κι ὄχι στὸ ”nation” ποὺ θὰ ‘λεγε καὶ ὁ ”μέγας” ὁ Γιωργάκης… τὸ ἔθνος εἶναι ἑλληνικό, εἶναι ἦθος καὶ ἔθος ρωμιοσύνης… τὸ ”nation” εἶναι ἡ ”φύση” του… ἐκ γενετῆς προδότης…
    Κι’ ἂν ὅλα αὐτὰ δὲ σ’ ἄρεσαν ”λόγιε”, ”πολιτικὲ” δημοκρατίας, νὰ τὸ θυμᾶσαι …
    εἶμαι δημιούργημα τῆς πιὸ παράλογης… δικῆς σου ἀναρχίας..
    http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2011/11/blog-post_945.html

    Νοεμβρίου 13, 2011

    Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

    Η απόδραση της Ζαμφίρας της τσιγγάνας από τα δεσμά της φυλακής. ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΙΕΡΕΑ.!


    Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΗΣ ΖΑΜΦΙΡΑΣ
    ΤΗΣ ΤΣΙΓΓΑΝΑΣ.
    ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΙΕΡΕΑ.  


    Εδώ και επτά χρόνια είμαι ιερέας στο παρεκκλήσι των φυλακών Προύνκου στο Κίσιβο  (σ.σ.Δημοκρατία της Μολδαβίας). Επειδή παράλληλα υπηρετώ και στην ενορία μου κάνω εκεί ακολουθίες τις Τετάρτες και τις Παρασκευές. Με βοηθούν κάποιοι κρατούμενοι ως εθελοντές. Ένα από τα καθήκοντά τους είναι να προετοιμάσουν τους κρατουμένους που θα συμμετάσχουν στην Ακολουθία ...της επομένης ημέρας δίνοντας τους να διαβάσουν είτε το Ωρολόγιο είτε κάποιο από τα βιβλία που έχουμε στην μικρή μας βιβλιοθήκη.

    Θέλω όμως να σας διηγηθώ κάτι που συνέβη το φθινόπωρο του 2008.

    Οι φυλακές Προύνκου είναι οι μοναδικές φυλακές-νοσοκομείο στο οποίο βρίσκονται και άντρες και γυναίκες. Σε ένα κελί του χειρουργικού τμήματος βρίσκονταν και η Ζαμφίρα η τσιγγάνα. Όταν ένας από τους εθελοντές πήγε στο κελί για να ρωτήσει ποιός θα συμμετείχε στην ακολουθία της επομένης ημέρας η Ζαμφίρα του είπε: «Εγώ θα έρθω αλλά δεν έχω ανάγκη τα βιβλία σου». Η Ζαμφίρα ήταν περίπου 36 ετών, όμορφή και απ’όσα είχα καταλάβει ”ελαφρών ηθών”.Ήταν στην φυλακή από τα δεκαέξι της χρόνια επειδή είχε σκοτώσει το παιδί της αλλά και για άλλα σοβαρά παραπτώματα.

    Την επομένη λοιπόν η Ζαμφίρα ήρθε στην ακολουθία στο παρεκκλήσι. Την ημέρα εκείνη διαβάσαμε τον Ικετήριο κανόνα προς τον Ιησού Χριστό,την Παράκληση της Παναγίας και τον κανόνα της Θείας Μεταλήψεως. Η Ζαμφίρα όμως στο πίσω μέρος του ναού απαντούσε σε κάθε προσευχή κοροιδευτικά και έκανε άσχημες χειρονομίες. Φυσικά ενοχλούσε και εμένα αλλά και τους άλλους κρατουμένους οι οποίοι ήταν περίπου 35, άνδρες και γυναίκες. Κανείς δεν τολμούσε να της κάνει παρατήρηση επειδή είχε ένα κάποιο ”κύρος”στον υπόκοσμο. Παρότι ήταν 36 ετών ήταν ψηλά στην ιεραρχία κάτι που όλοι οι κρατούμενοι σέβονταν απολύτως. Έδωσε ολόκληρη παράσταση και κάποιους τους διασκέδαζε με τα αστεία της. Την άφησα ήσυχη, μόνο την ρώτησα:

    «Πώς σε λένε»; «Ζαμφίρα» μου απάντησε. Της είπα να ησυχάσει. «Καλά» μου απάντησε αυτή, συνέχισε όμως τα ίδια.

    Μετά την ακολουθία τους εξομολόγησα όλους. Σε μια γυναίκα – η οποία ζούσε στο ίδιο κελί με την Ζαμφίρα – είπα: «Δε μπορώ να σε κοινωνήσω τώρα. Θα κάνεις τον κανόνα που θα σου δώσω και θα έρθεις σε δύο εβδομάδες να κοινωνήσεις». Μόνο η Ζαμφίρα δεν εξομολογήθηκε.

    Τότε την ρώτησα: «Εσυ θα εξομολογηθείς;

    -Όχι δεν θα εξομολογηθώ, γιατί αν θα εξομολογηθώ θα σου πέσουν οι τρίχες από την μύτη.(σ.σ.αργκώ των φυλακισμένων).

    -Τότε γιατί ήρθες στην εκκλησία αφού ούτε εξομολογείσαι, ούτε προσεύχεσαι, ούτε ακούς την ακολουθία.Ήρθες για βόλτα;

    -Όχι ήρθα για να δω πόσο όμορφος είσαι.

    Σε όλα απαντούσε πολύ απότομα. Τότε είπα : «Ας γίνει το θέλημα του Κυρίου»

    Μετά από δύο εβδομάδες έστειλα έναν εθελοντή στην γυναίκα στην οποία είχα βάλει κανόνα και η οποία έμενε στο ίδιο κελί με την Ζαμφίρα, για να της θυμίσει ότι θα κοινωνήσει και να ετοιμαστεί. Πάει ο εθελοντής στο κελί και της λέει «Ο ιερέας είπε πως επειδή αύριο θα κοινωνήσετε να ετοιμαστείτε και να διαβάσετε την προσευχή προ της Θείας Μεταλήψεως» Της έδωσε ένα Ωρολόγιο και αμέσως πετάχτηκε η Ζαμφίρα,

    -«Θέλω και εγώ να πάω αύριο στην εκκλησία.

    -«Όχι δεν θα πας επειδή δεν κάθεσαι ήσυχη» της είπε ο εθελοντής.

    -«Σε παρακαλώ, θέλω να πάω» επέμενε η Ζαμφίρα. «Δώσε μου ένα βιβλίο να διαβάσω».

    Της έδωσε το Ψαλτήρι. Δεν ξέρω τι διάβασε και πόσο διάβασε αλλά την επόμενη ημέρα ήρθε και με βρήκε μια συγκρατούμενη της και μου είπε:

    «Πάτερ η Ζαμφίρα δεν είναι καλά στο μυαλό της»

    -«Δηλαδή, τι θέλεις να πεις»; ρώτησα εγώ.

    -«Όλη νύχτα έκλαιγε. Διάβαζε και έκλαιγε. Δεν ξέρω τι διάβασε αλλά έκλαιγε πάρα πολύ.

    Αφού τους εξομολόγησα όλους πήγα στην Ζαμφίρα. Ήταν γονατισμένη σε μια γωνία. Φαίνονταν κλαμένη. Δεν έλεγε τίποτα.

    -«Θέλεις να εξομολογηθείς;

    -«Ναι πάτερ θα εξομολογηθώ, αλλά δεν θα εξομολογηθώ όπως όλοι οι άλλοι.

    -«Πες μου πώς θέλεις».

    -«Θέλω να εξομολογηθώ με δυνατή φωνή, μπροστά σε όλους.»

    Και όπως στεκόμουν εγώ με το πρόσωπο προς την εικόνα του Χριστού, γύρισε προς τους άλλους κρατουμένους και άρχισε να εξομολογείται δημόσια!

    Η εξομολόγηση κράτησε 45 λεπτά. Σε κάθε αμαρτία έκλαιγε, έκανε μια μετάνοια και έλεγε: «Παρακαλώ συγχωρέστε με». Αφού τελείωσε σκέφτηκα. ”Να την κοινωνήσω”; Σύμφωνα με τους κανόνες του Αγίου Βασιλείου έπρεπε να μην της επιτρέψω να κοινωνήσει για τριακόσια χρόνια με τόσο βαριές αμαρτίες που είχε κάνει.

    Αυτό που κατάφερα να μάθω ήταν πως η γιαγιά της την είχε βαπτίσει όταν ήταν μικρή αλλά ποτέ δεν είχε κοινωνήσει. Συνεπώς θα ήταν η πρώτη φορά.

    Δεν είχε φάει τίποτα εκείνο το πρωινό. Σκεφτόμουν τι θα έκανε ο Χριστός μετά από μια τέτοια εξομολόγηση προσευχόμενος ως εξής: «Κύριε εάν την κοινωνώ αναξίως παίρνω εγώ επάνω μου αυτήν την αμαρτία». Την κοινώνησα. Μετά την Θεία Κοινωνία έλαμπε από χαρά και έψελνε ”Αλληλούια”. Βρίσκονταν σε μια τέτοια κατάσταση χαράς που σπάνια συναντάς και σε χριστιανούς που ζουν ελεύθεροι στον κόσμο.

    Το βράδυ μου τηλεφώνησε ένας φύλακας: «Πάτερ, η Ζαμφίρα πέθανε»μου λέει»!

    Στις 9 το βράδυ έφτασα στην φυλακή και ρώτησα μια φυλακισμένη που είχε κοινωνήσει μαζί της, τι συνέβη και μου είπε:

    «Πάτερ, ήταν πολύ χαρούμενη που κοινώνησε. Από το πρωί προσευχόταν στο Θεό, μου μιλούσε για το Θεό, για την μετάνοια, για την πίστη και την αγάπη και έκλαιγε για τις αμαρτίες της. Κατά της οκτώ το βράδυ μου λέει: «Δεν αισθάνομαι καλά,κάτι έχω».

    Πήγε στο μπάνιο, πλύθηκε, έβαλε τα πιο καλά της ρούχα και είπε: «Εγώ θα πεθάνω τώρα, δώστε μου ένα κερί» (σ.σ.Σε άλλες ορθόδοξες χώρες όταν κάποιος ξεψυχάει πάντα κρατούν δίπλα του ένα αναμμένο κερί). Της έφεραν το κερί, γύρισε το κεφάλι της προς τον τοίχο και πέθανε!

    Την επομένη ημέρα οι γιατροί έκαναν συμβούλιο. Έπρεπε να χειρουργηθεί για κοίλη αλλά δεν έβρισκαν μια αιτία για τον ξαφνικό θάνατό της. Εγώ πιστεύω πως ο Θεός περιμένει τον καθένα να επιστρέψει κοντά Του και όταν αυτό γίνει και είναι καθαρός τότε ο Θεός κρίνει εάν θα τον πάρει δίπλα Του

    Ιερέας Βιορέλ Κοζοκάρου-Κίσιβο

    Απόδοση στα ελληνικά π. Γεώργιος Κονισπολιάτης

    Σάββατο, 14 Δεκεμβρίου 2013 
    http://apantaortodoxias.blogspot.gr

    Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

    Το τραγούδι μιας ψυχής γεμάτης αγάπη. Του Ἀναπλ. Καθηγητὴ Θεολογικῆς Σχολῆς Πᾶν/μίου Ἀθηνῶν

    «ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΖΟΥΣΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ»
     
    Στὶς ἐφηβικές μου ἀναμνήσεις συνυπάρχουν τὰ πάρτι, ἡ ρὸκ μουσικὴ καὶ ἡ γιαγιά μου. Γιὰ ἐκείνην, ἡ ρὸκ μουσικὴ δὲν ἦταν παρὰ ἕνας κακότεχνος θόρυβος. Πάντως σεβόταν περισσότερο τὴν νεανική μας σύγχυση, ἀπὸ ὅσο ἐμεῖς τὴν νηφάλια σοφία της. Ἤξερε ποὺ πηγαίναμε, ἀλλὰ ποτὲ δὲν ἔμπαινε στὸν πειρασμὸ νὰ ἀντιπαρατεθεῖ πρὸς ὅ,τι θεωροῦσε φυσικὸ γιὰ τὴν ἡλικία μας. Σηκωνόταν, μᾶς φιλοῦσε, εὐχόταν νὰ περάσουμε καλά, κι ὕστερα προσέθετε νὰ ἔχουμε τὸν Χριστὸ στὴν καρδιά μας ἐκεῖ ποὺ θὰ εἴμαστε, καὶ ἂς κάνουμε ὅ,τι θέλουμε. Μετὰ μᾶς σταύρωνε, εὐχόταν νὰ εἶναι ἡ Παναγιὰ μαζί μας, καὶ συμπλήρωνε διστακτικά, σὰν νὰ μὴν ἦταν σίγουρη ἂν ἔπρεπε ἡ ὄχι νὰ τὸ ξεστομίσει, νὰ μὴν ἀργήσουμε, γιατί θὰ προσευχόταν γιὰ μᾶς ὅσο λείπαμε καὶ δὲν ἄντεχε νὰ ξενυχτάει…

    Τελειόφοιτός της Ἰατρικῆς, ἀφελῶς πεπεισμένος γιὰ τὴν παντοδυναμία τῆς ἐπιστήμης, βρέθηκα στὴν Μονὴ Τιμίου Προδρόμου στὸ Ἔσσεξ. Ἔμεινα μόνο λίγες μέρες στὸ μοναστήρι ἀλλὰ ἡ ἀνακάλυψη ὑπῆρξε συγκλονιστική. Οἱ μοναχοὶ ζοῦσαν μὲ τὸν τρόπο τῆς γιαγιᾶς μου. Ἀναγνωριστικὰ σημάδια: τὸ κομποσχοίνι, τὸ ἀνεπιτήδευτο χαμόγελο καὶ ἡ ἄνευ ὅρων ἀποδοχὴ τοῦ ἄλλου.
    Ἐπιστρέφοντας στὴν Ἑλλάδα πῆγα νὰ δῶ τὴ γιαγιά. Μισοαστεία-μισοσοβαρὰ τῆς εἶπα κάποια στιγμή: «Τόσα κομποσχοίνια ἔχεις, δὲν θὰ μοῦ δώσεις κι ἐμένα ἕνα;» Σοβάρεψε ἀπότομα. Σχεδὸν βούρκωσε. Πῆγε καὶ μοῦ ἔφερε ἕνα κομποσχοίνι μεταξωτὸ καὶ εἶπε: «Πάρτο. Εἶναι τὸ δικό σου. Στὸ φυλάω τρία χρόνια καὶ περίμενα πότε θὰ μοῦ τὸ ζητήσεις». Ἡ γιαγιά μου περίμενε νὰ γυρίσω ἀπὸ τὰ πάρτι, ἀπὸ τὴν Ἀγγλία, ἀπὸ.... τὸν λανθασμένο δρόμο. Ἐγώ, καὶ ὅσοι ἄλλοι συμπεριλαμβάνονταν στὴν προσευχή της…
    Λίγους μῆνες, πρὶν τὴν ἀναχώρηση ἀπὸ τὰ ἐπίγεια, μὲ εἶχε πάρει ἰδιαιτέρως καὶ μὲ αἰφνιδίασε πάλι. Σὲ ἕνα χαρτοκιβώτιο εἶχε μαζέψει μία σειρὰ μὲ ὅλα τὰ λειτουργικὰ βιβλία. Μὲ τὴν ἴδια ἁπλότητα, πού μου ἔδωσε τὸ «δικό μου» κομποσχοίνι, μοῦ ἄφησε ρητὴ ἐντολή: «Ἂν κάποιος ἀπὸ σᾶς γίνει ἱερέας, θὰ τὰ κρατήσει αὐτός. Ἂν ὄχι, θὰ βρεῖς κάποιο φτωχὸ ναὸ καὶ θὰ τὰ δώσεις ἐκεῖ»…
    Στὴν κηδεία της πολλοὶ ἄγνωστοι ἐμφανίστηκαν καὶ μιλοῦσαν γι’ αὐτὴν μὲ εὐγνωμοσύνη. Ὅπως ἐκείνη ἡ ἡλικιωμένη κυρία, ποὺ ἔλεγε ὅτι ἡ γιαγιὰ συνέχισε νὰ τὴν δέχεται στὸ σπίτι της, ὅταν ὅλοι τὴν ἀπέφευγαν. Καὶ αὐτό, γιατί ἀπόκτησε ἕνα ἐξώγαμο παιδὶ λίγο μετὰ τὸν πόλεμο καὶ τὴν θεωροῦσαν πόρνη. Διηγιόταν, ἀνάμεσα στὰ κλάματα, πὼς τῆς ἔχωνε τσάντες μὲ τρόφιμα κάτω ἀπὸ τὸ παλτό, παρακαλώντας τὴν νὰ μὴν τὸ μάθει κανείς…».
    Ἡ γιαγιά μου καὶ πολλοὶ ἄλλοι εὐλογημένοι παπποῦδες καὶ γιαγιάδες ἀναπαύονται πιὰ ἐν εἰρήνη. Ἡ εὐθύνη γιὰ τὸ σήμερα καὶ τὸ αὔριο ἔχει περάσει στὰ χέρια μας. Καλούμαστε νὰ καθρεφτίσουμε τὸν ἑαυτό μας στὴν παρακαταθήκη ποὺ μᾶς ἄφησαν καὶ νὰ προβληματιστοῦμε σοβαρὰ γιὰ τὸν τρόπο, ποὺ θὰ διαχειριστοῦμε τὴν πνευματική μας κληρονομιά.

    Πρώτ. Ἀδαμάντιου Αὐγουστίδη,
    Ἀναπλ. Καθηγητὴ Θεολογικῆς Σχολῆς Πᾶν/μίου Ἀθηνῶν

    Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

    Ενδείξεις παγκόσμιου κραχ

    (Σχετικό ἀρθρο: Η πτώχευση της Δύσης)










    Ενός κακού μύρια έπονται – γεγονός που σημαίνει ότι, εάν συμβεί το προβλεπόμενο συντονισμένο «σπάσιμο» πολλών μαζί πιστωτικών ορίων (margin calls), τότε θα ξεκινήσει ένα καταστροφικό ντόμινο, παρασύροντας πολλές άλλες αξίες μαζί του.

    Η αγορά μετοχών με πίστωση αποτελεί τη σημαντικότερη ένδειξη μίας σφοδρής, επερχόμενης καταιγίδας, εάν φτάσει ή ξεπεράσει κάποια ανώτατα όρια – γεγονός που διαπιστώνεται σήμερα στο μεγαλύτερο καζίνο του πλανήτη, στη Wall Street, όπου έχει ανέλθει ήδη στα 413 δις $. Τον Ιούλιο του 2007, λίγες εβδομάδες πριν σπάσει η φούσκα των ενυπόθηκων δανείων, η αγορά με πίστωση ήταν της τάξης των 425 δις $ – καταρρέοντας και οδηγώντας ολόκληρη την υφήλιο σε τεράστιες περιπέτειες.
    Σήμερα, τα φθηνά χρήματα των κεντρικών τραπεζών, τα οποία έχουν πλημμυρίσει τα χρηματιστήρια, χωρίς να ωφελείται ούτε στο ελάχιστο η πραγματική οικονομία,  έχουν ξανά το ίδιο αποτέλεσμα. Ο μύθος δε της ανταγωνιστικότητας, ο οποίος οδηγεί στη μείωση των μισθών των εργαζομένων και στην αύξηση των εταιρικών κερδών (διάγραμμα) «καλά κρατεί» – με τον «νεοφιλελευθερισμό» να διανύει την καλύτερη εποχή στην ιστορία του.
    Κέρδη επιχειρήσεων (πράσινο) και αποζημιώσεις υπαλλήλων (κόκκινο). Αποδοχές προς κέρδη (μπλε). (*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
    Κέρδη επιχειρήσεων (πράσινο) και αποζημιώσεις υπαλλήλων (κόκκινο). Αποδοχές προς κέρδη (μπλε).

    (*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
    Συνεχίζοντας στο θέμα μας, η αγορά μετοχών με πίστωση (margin debt), σημαίνει ότι ένας «επενδυτής» δανείζεται χρήματα, με στόχο την αγορά μετοχών – όπου ορίζεται ένα συγκεκριμένο όριο (margin), κάτω από το οποίο δεν επιτρέπεται να πέσει η αξία των μετοχών του.
    Όσο αυξάνονται οι τιμές των μετοχών, ο «επενδυτής» μπορεί να πληρώνει το δανειστή του, εγγράφοντας κέρδος μετά την εξόφληση. Όταν όμως οι τιμές των μετοχών μειώνονται, κάτω από το όριο που καλύπτεται από την αξία των μετοχών που διαθέτει ο «επενδυτής», τότε ο δανειστής απαιτεί από τον «επενδυτή» να καταθέσει χρήματα για την εξισορρόπηση της διαφοράς (margin call).
    Όμως, εάν ο «επενδυτής» δεν έχει τη δυνατότητα να εξασφαλίσει τα παραπάνω χρήματα, οφείλει να πουλήσει μετοχές για να τα συγκεντρώσει – γεγονός που οδηγεί πάντοτε σε πωλήσεις πανικού, πόσο μάλλον όταν η όλη διαδικασία είναι αυτόματη, επειδή πολλές «επενδύσεις» αυτού του είδους γίνονται μέσω μηχανών χρηματιστηριακών συναλλαγών (πλατφόρμες).
    Ο όγκος λοιπόν των αγορών με πίστωση αποτελεί έναν δείκτη, σε σχέση με το σχηματισμό φούσκας στις χρηματιστηριακές αγορές – έχοντας «προειδοποιήσει» για την κατάρρευση του 2000 (dotcom crash), καθώς επίσης την αντίστοιχη του 2007 (διάγραμμα που ακολουθεί).
    Εάν βέβαια συμβεί να συντονισθούν πολλά μαζί «margin calls», τότε ο πανικός που ακολουθεί είναι καταστροφικός – αφού η καταναγκαστική πώληση ενός μεγάλου αριθμού μετοχών από χιλιάδες «επενδυτές», εκούσια ή ακούσια, προκαλεί κυριολεκτικά την κατάρρευση των μετοχών.
    Στον Πίνακα: Οι γκρι ζώνες αντιπροσωπεύουν τις περιόδους ύφεσης, ενώ η κόκκινη γραμμή το επίπεδο επενδύσεων σε μετοχές του NYSE επί πιστώσει και η μπλε γραμμή την κίνηση του δείκτη S&P500
    Στον Πίνακα: Οι γκρι ζώνες αντιπροσωπεύουν τις περιόδους ύφεσης, ενώ η κόκκινη γραμμή το επίπεδο επενδύσεων σε μετοχές του NYSE επί πιστώσει και η μπλε γραμμή την κίνηση του δείκτη S&P500
    .
    Όπως φαίνεται από το παραπάνω διάγραμμα, η κόκκινη γραμμή (αγορά μετοχών με πίστωση), έχει ξεπεράσει ξανά το ύψος του βασικού χρηματιστηριακού δείκτη S&P 500, πλησιάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ της (Ιούλιος 2007). Κρίνοντας δε από τη σχέση του 2007 με το 2000, μάλλον θα το ξεπεράσει προτού εκραγεί – εάν βέβαια δεν σταματήσει η Fed να τυπώνει νέα χρήματα, «ντοπάροντας» τις αγορές (ενέσεις κορτιζόνης).

    «Ενός κακού βέβαια μύρια έπονται», όπως όλοι μας γνωρίζουμε – γεγονός που σημαίνει εδώ ότι, εάν συμβεί το συντονισμένο «σπάσιμο» πολλών μαζί πιστωτικών ορίων (margin calls), τότε θα ξεκινήσει ένα «καταστροφικό ντόμινο», παρασύροντας πολλές άλλες αξίες μαζί του.

    Για να δημιουργηθεί βέβαια κάτι τέτοιο, είναι απαραίτητο ένα «πιστωτικό συμβάν», ένα απρόβλεπτο ή μη αναμενόμενο γεγονός καλύτερα – όπως, για παράδειγμα, η χρεοκοπία ενός κράτους ή μίας τράπεζας, η απότομη αύξηση των επιτοκίων στις αγορές, η ανακοίνωση του περιορισμού της ρευστότητας από τη Fed ή κάτι άλλο, το οποίο δεν μπορούμε ίσως καν να φανταστούμε.
    Σε κάθε περίπτωση, το «margin call» θα συμβεί αργά ή γρήγορα ενώ οι επενδυτές, οι οποίοι το έχουν συνδέσει με την ανακοίνωση της απόσυρσης των μέτρων ποσοτικής διευκόλυνσης (QE) από τη Fed, κάνουν πιθανότατα μεγάλο λάθος – επειδή οι αγορές αντιδρούν πολύ πριν συμβεί ένα γεγονός, προβλέποντας ή προκαλώντας το οι ίδιες. Πόσο μάλλον όταν κατανοούν καλύτερα από τον καθένα πως, όταν οι μισθοί ευρίσκονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, σε σχέση με τα κέρδη των εταιρειών (συγκριτικά διαγράμματα που ακολουθούν), η κατάρρευση είναι προ των πυλών.
    Πίνακας Α: Σχέση πωλήσεων των επιχειρήσεων, με τις αποζημιώσεις των εργαζόμενων και των κερδών σε 5 περιόδους ανάκαμψης του παρελθόντος. Πίνακας Β: Σχέση των προαναφερθέντων την περίοδο ανάκαμψης που διανύει η Αμερική τώρα. (*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
    Πίνακας Α: Σχέση πωλήσεων των επιχειρήσεων, με τις αποζημιώσεις των εργαζόμενων και των κερδών σε 5 περιόδους ανάκαμψης του παρελθόντος.

    Πίνακας Β: Σχέση των προαναφερθέντων την περίοδο ανάκαμψης που διανύει η Αμερική τώρα.

    (*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
    Από την άλλη πλευρά βλέπουμε συνεχώς καινούργιες φούσκες, όπως αυτή του Bitcoin, καθώς επίσης του Litecoin – «νομίσματα» που δεν είναι συνδεδεμένα με τίποτα απολύτως, ενώ δεν εκφράζουν επίσης τίποτα (το ΑΕΠ μιας χώρας για παράδειγμα, όπως τα υπόλοιπα).
    Την ίδια στιγμή, τα νομίσματα υγιών σχετικά χωρών, όπως της Αυστραλίας, του Καναδά ή της Νορβηγίας, αξιολογούνται σημαντικά χαμηλότερα, από όσο θα έπρεπε – ειδικά απέναντι στο δολάριο, όπου έχουν «εκτυπωθεί» ποσότητες, τις οποίες δεν μπορούμε καν να φανταστούμε.
    Είναι πραγματικά αστείο δε να πέφτει η ισοτιμία του δολαρίου της Αυστραλίας (κατ’ επέκταση του Καναδά και της Ν. Ζηλανδίας), απέναντι στο δολάριο, απλά και μόνο λόγω της μείωσης του ρυθμού ανάπτυξης – αν και ήταν αναμενόμενο, αφού προβλέπεται πτώση των τιμών των εμπορευμάτων λόγω της παγκόσμιας ύφεσης, καθώς επίσης επιθυμητό από την Αυστραλία, λόγω του συναλλαγματικού πολέμου που διεξάγεται (υποτιμήσεις νομισμάτων για αύξηση τω εξαγωγών).
    Η τουρκική λίρα πάντως, καθώς επίσης το ιαπωνικό γεν, είναι τα «αγαπημένα» νομίσματα της «υποτιμητικής κερδοσκοπίας» σήμερα – όπου στην Τουρκία οφείλεται στο ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο ενώ, όσον αφορά την Ιαπωνία, η αιτία είναι η συνεχής εκτύπωση νέων χρημάτων.
    Περαιτέρω, στο διάγραμμα που ακολουθεί, φαίνονται πιο καθαρά τα αρνητικά «πιστωτικά ανοίγματα», σε σχέση με το μηνιαίο κλείσιμο του δείκτη S&P, σήμερα και στο παρελθόν.
    Στον Πίνακα: Δείκτης S&P 500 (μπλε), επίπεδα πίστωσης (κόκκινο για αρνητικό ισοζύγιο, πράσινο για θετικό ισοζύγιο). (*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
    Στον Πίνακα: Δείκτης S&P 500 (μπλε), επίπεδα πίστωσης (κόκκινο για αρνητικό ισοζύγιο, πράσινο για θετικό ισοζύγιο).

    (*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
    .
    Όπως διαπιστώνεται μεταξύ άλλων από το παραπάνω διάγραμμα, ευρισκόμαστε στην τρίτη μεγάλη φούσκα από το 2000, με τα αρνητικά πιστωτικά όρια αρκετά ψηλά για να προκαλέσουν την έκρηξη της.
    Επομένως, κατά την άποψη των περισσοτέρων (video), είναι καλύτερα να εγκαταλείψει κανείς το γρηγορότερο δυνατόν τις μετοχές, ιδιαίτερα αυτές των Η.Π.Α. – αφού η εποχή του φθηνού χρήματος φτάνει στο τέλος της.
    Προτείνονται πλέον τα μετρητά χρήματα ασφαλών χωρών (60%), η αγορά ακινήτων ή γης, όταν οι τιμές τους είναι συμφέρουσες (30%), καθώς επίσης ο χρυσός (10%) – γεγονός που σημαίνει ότι, η Ελλάδα πρέπει να αποφύγει όσο μπορεί την πώληση ακίνητης περιουσίας, έναντι «χαρτιών» χωρίς αντίκρισμα.
    Ευχόμαστε και ελπίζουμε φυσικά να μην συμβεί το αναμενόμενο, η πολλαπλή «πυρηνική έκρηξη» δηλαδή στις αρχές του επομένου έτους, όταν παρουσιαστεί ξανά το φαινόμενο, γνωστό ως η κατάρα της Fed.

    Προσευχή από όλους τους Χριστιανούς γιά την Ηγουμένη Πελαγία και της συνοδείας, της Μονής Αγίας Θέκλας στην Συρία

     
    Οι ισλαμιστές μαχητές έχουν μετακινήσει τις καλόγριες που απήχθησαν από ένα μοναστήρι στην κυρίως χριστιανική πόλη Μααλούλα σε μια κοντινή πόλη που κατέχεται από τους αντάρτες. Ο ηγέτης της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αντιοχείας κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να βοηθήσει να σωθούν.
    Βατικανό: Ο απεσταλμένος στη Συρία, Mario Zenari, δήλωσε την Τρίτη ότι 12 μοναχές συμπεριλαμβανομένης της ηγουμένης της μονής είχαν συληφθεί και μεταφερθεί από την Μααλούλα στην πόλη Yabroud που ελεγχεται απο τους αντάρτες, περίπου 20 χιλιόμετρα μακριά. "Θα ανάγκασε τις αδελφές να εκκενώσουν την μονή και να τους ακολουθούν προς Yabroud , "Ο  Zenari μίλησε στο Reuters από τη Δαμασκό μέσω τηλεφώνου, προσθέτοντας ότι δεν ήξερε για ποιο σκοπό αυτό είχε γίνει.
    Zenari είπε επίσης ότι οι μοναχές ήταν μεταξύ των τελευταίων κατοίκων που παραμένουν σε Maaloula, οι περισσότεροι κάτοικοι είχαν καταφύγει νοτίως της Δαμασκού.
    Τη Δευτέρα, η κρατική τηλεόραση της Συρίας ανέφερε ότι αρκετές μοναχές είχαν απαχθεί από την Ελληνική Ορθόδοξη Μονή αγίας Θέκλας από ισλαμιστές που κατέλαβαν το αρχαίο τμήμα της πόλης και επιτέθηκαν στο μοναστήρι.
    Το Υπουργείο Εξωτερικών της Συρίας έστειλε επιστολές προς τον επικεφαλής του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ οπου προτρέπει τη διεθνή κοινότητα να καταδικάσει την επίθεση των ανταρτών στην Μααλούλα και το μοναστήρι, και να ασκήσουν πίεση στις χώρες που υποστηρίζουν τους αντάρτες.
    Ο Ελλην Ορθόδοξος Πατριάρχης Αντιοχείας και Πάσης Ανατολής, Ιωάννης προέτρεψε τη διεθνή κοινότητα την Τρίτη για να μιλήσει για την υπεράσπιση των Χριστιανών της Συρίας.
    «Καλούμε τα Ηνωμένα Έθνη και όλες τις κυβερνήσεις να μιλήσουν υποστηρίζοντας τους χριστιανούς στη Συρία και να λάβει τα μέτρα που απαιτούνται για να απελευθερώσει αυτές τις μοναχές από τη σύλληψη,"  λέει στην δήλωσή του.
    Η Φεβρωνία Nabhan, η ηγουμένη από άλλο μοναστήρι στο Μααλούλα, είπε ότι εκτός από τις μοναχές, τρεις «νέοι άνθρωποι βοηθοί» συνελήφθησαν από το μοναστήρι.
    Η Nabhan δήλωσε επίσης στο AFP ότι μίλησε με την ηγουμένη της μονης Αγίας Θέκλας Πελαγία Sayaf, στο κινητό της τη Δευτέρα το βράδυ, και είπε ότι ήταν στην πόλη Yabrud, 80 χιλιόμετρα βόρεια της Δαμασκού, "και εχουν άνετα εγκατασταθεί σε ένα σπίτι."
    Συριακή κρατική τηλεόραση ανέφερε ότι οι Χριστιανοί είχαν πραγματοποιήσει μια σύναξη στη Δαμασκό, τη Δευτέρα για να διαμαρτυρηθούν για την απαγωγή των μοναχών, καθώς και για τους δύο επισκόπους, οι οποίοι απήχθησαν κοντά στο Χαλέπι, τον Απρίλιο.
    Μια έκθεση από το αραβικό τηλεοπτικό δορυφορικό κανάλι Al Mayadeen είπε ότι οι Σύριοι στρατιώτες μαζί με τις τοπικές πολιτοφυλακές ξεκινήσει μια επιχείρηση για την απελευθέρωση Μααλούλα.
    Οι αντάρτες που επιτέθηκαν την πόλη φέρεται να ήρθαν από την κοντινή πόλη της Nabak στην οποία οι συριακές δυνάμεις διεξάγουν μαχες. 
    Οι μάχες στη Μααλούλα είναι μέρος ενός ευρύτερου αγώνα μεταξύ της Αλ Κάιντα που συνδέεται με μαχητές της Nusra Front και του συριακού στρατού για τον έλεγχο του στρατηγικής σημασίας αυτοκινητόδρομου Δαμασκού-Χομς, ο οποίος περνάει κοντά από την πόλη.
    Η Μααλούλα ήταν σκηνή σφοδρών μαχών το Σεπτέμβριο. Θεωρείται ότι είναι μια από τις κοιτίδες του Χριστιανισμού και είναι ο τόπος μιας σειράς από ιερά προσκυνήματα και μοναστήρια, τα οποία αναφέρονται ως περιοχές παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
    Σύμφωνα με το συριακό Πατριάρχη Melkite Greek Catholic church (Ουνιτική),  Gregory Laham, περίπου 450.000 Χριστιανοί της Συρίας έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους από τον εμφύλιο πόλεμο που ξεκίνησε το Μάρτιο του 2011. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι «τουλάχιστον 57 χριστιανικές περιοχές" έχουν γκρεμιστεί ή έχουν καταστραφεί από την αρχή των εχθροπραξιών, και κατηγόρησε τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους δυτικούς συμμάχους της για την επιδείνωση της κατάστασης λόγω της παροχής βοήθειας προς τους αντάρτες.
    Οι Χριστιανοί, οι οποίοι αποτελούν περίπου το 10 τοις εκατό του πληθυσμού της Συρίας, θεωρούνται ως υποστηρικτές του προέδρου Μπασάρ Άσαντ, φοβούμενοι την ισλαμιστική ιδεολογία κάποιων επαναστατών. Αυτό τους έχει κάνει και το στόχο των επιθέσεων.
    Πιστεύω ότι είναι όλα σχεδιασμένα και προγραμματισμένα, "λέει ο Sami Housni, ένας χριστιανός ιερέας στη Δαμασκό στο καναλι Rusian Today. "εξαναγκλαζουν τους Χριστιανούς να εγκαταλείψουν το μέρος ... Στο Ιράκ, για παράδειγμα, λιγότερο από 200.000 Χριστιανοί παραμένουν. Έχουμε ανησυχίες, εμείς ελπίζουμε να παραμείνουμε στη γη μας - στην γή της Συρίας, η οποία είναι η κοιτίδα του Χριστιανισμού. Ελπίζουμε επίσης ότι ο Πάπας και οι αλλοι επικεφαλεις των χριστιανικών δογμάτων, θα ζητήσουν την καταδίκη της βίας και την υιοθέτηση του διαλόγου."
    πηγη: http://rt.com

    Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

    Πρόδρομος Αθως: Το Ισλάμ , η κλοπή, και ο Αντίχριστος στις ημέρες των Χριστουγέννων που καταφθάνουν.


    Βίντεο Γαλλικής τηλεοράσεως για την εξάπλωση του Ισλάμ την Γαλλία.


        Στο βίντεο κάποιος ιμάμης λέει:  H Ρώμη θα πέσει όπως έπεσε η Κωνσταντινούπολη.
    Αργά ή γρήγορα η Δύση θα καταλάβει ότι η μόνη διέξοδός της είναι να επαναφέρει την μυστική πνευματική ζωή στους πολίτες της. Η Εκκοσμίκευση που έφερε η Καθολική Εκκλησία διέλυσε την πνευματικότητα των Ευρωπαίων χριστιανών και τους έκανε ξένους από τον Χριστό. Το μέλλον μας από τον δρόμο που πήραμε δεν είναι καλό.
    Τέσσερις πλέον δρόμοι υπάρχουν που οδηγούν ή στην σωτηρία ή στην καταστροφή και τον μεσαίωνα.

    1) Γενικός πόλεμος που θα εξαθλιώσει τους πάντες.
    2) Σταδιακή μουσουλμανοποίηση της Ευρώπης, όπως αναλύεται στην άνω ταινία της Γαλλικής τηλεοράσεως.
    3) Δράση της Νέας Εποχής μέ εισαγωγή ενός "πνευματικού ηγέτη" σε εισαγωγικά που θα αποτελειώσει τον κόσμο, εισάγοντας το σκοτάδι στις καρδιές (=διάβολο).
    4) Επιστροφή στις ρίζες της Ορθοδόξου Πίστεως, επανευαγγελισμός του Δυτικού κόσμου.

    Οι θεοφώτιστοι πατέρες λένε οτι δεν έφτασε ακόμη η εποχή του Αντιχρίστου, αυτά που παρατηρούμε είναι οι πρόδρομοί του. Το σχέδιο του Θεού είναι ότι θα γίνει ο μεγάλος πόλεμος και μετά πάλι η Ελλάδα θα είναι ο το φιτίλι που θα ανάψει την φλόγα της Ορθής Πίστεως (=Ορθόδοξη Εκκλησία) στους ανθρώπους  γεννώντας έναν νέον Ευρωπαίο ηγέτη άνθρωπο του Θεού με κέντρο και πάλι την Κωνσταντινούπολη. Ας προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε Τον Θεό και να Τον κάνουμε κτήμα μας, και δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε, πρέπει να χαιρόμαστε, (και το κάνουμε βεβαίως) που ευδόκησε ο Αγιος Θεός να γεννηθούμε σε μία καταπληκτική χώρα με παράδοση 5000 χρόνων Σοφίας και Πίστεως, από την αρχή του ιστορικού κόσμου. Βέβαια έχουμε και τα ελαττώματά μας ώς εμπορικός λαός: Οι κλέφτες αφθονούν σε αυτή τήν χώρα και ξαφνικά μας εξοργίζουν! Αλλά αυτό είναι δεδομένο τόχει η φυλή, μην ξεχνούμε επίσης οτι ένας κλέφτης μπήκε πρώτος στον παράδεισο και ένας βεβαίως χάθηκε.  Στη  χώρα μας έχουμε όλα τα εργαλεία για να κάνουμε εγώ, εσύ ,ο δίπλα μας την αλλαγή και να μετανοήσουμε σκύβοντας στο πετραχήλι του ταπεινού ιερέα διαγράφοντας τις κλεψιές. Και να μετατρέψουμε αυτό το χάρισμα από ελάττωμα σε προτέρημα, με το εμπόριο, την κλοπή γνώσεων, την κλοπή της αρετής. Άλλωστε η μεγαλύτερη κλοπή της Ιστορίας ειναι η ευλογημένη κλοπή Του Χριστού απο το Εβραϊκό έθνος (Οι εβραίοι αρχίζουν να καταλαβαίνουν τι έγινε και βαπτίζονται σιγά-σιγά).
       Τώρα που έρχονται οι γιορτές ας κάνουμε αυτό το δώρο στην καρδιά μας, που την έχουμε έρημη από την παρουσία Του Αγίου Θεου. Ας παρακαλέσουμε την Αγία Μητέρα Του και τον Άγιο-Αγία προστάτη που έχουμε ο καθένας μας, με το όνομά του-της που φέρουμε, να μας βοηθήσει και να μας δείξη τον δρόμο. Μην απελπιζόμαστε ούτε να ακούμε τις μαριονέτες-καραγκιόζηδες από τις τηλεοράσεις,
       Έτσι θα γεννηθεί ο Χριστός στην καρδιά μας, αν βρεί μία απλή φάτνη.

    Καλές Γιορτές.
    Δεκέμβριος 2013 Καρυές Αγίου Όρους.
    μ. Πρόδρομος Γρηγοριάτης.