Δραχμή η μόνη λογική λύση

Οι "συμμορίες" της δραχμής και του ευρώ

Του Θεόδωρου Κατσανέβα  -Καθηγητού του Πανεπιστημίου Πειραιώς


Η επιστροφή στη δραχμή δαιμονοποιείται από την πλειοψηφία του πολιτικοδημοσιογραφικού συστήματος της χώρας ως ο Εξαποδώ που θα μας γυρίσει στο Μεσαίωνα. Ως «συμμορία της δραχμής» αποκαλούνται όσοι υποστηρίζουν την άποψη αυτή, χωρίς να προβάλλονται ισχυρά επιχειρήματα, εκτός από ύβρεις και υπονοούμενα για συμφέροντα, για λαϊκισμό, κλπ. Η «συμμορία του ευρώ», αντιπαρέρχεται το καταλυτικό γεγονός ότι, τα τελευταία εκατό χρόνια με το εθνικό μας νόμισμα, τη δραχμή, ποτέ δε ζήσαμε παρόμοια τραγωδία όπως η σημερινή. Και ενώ η ένταξή μας στην ευρωζώνη το 2001 έγινε για να στηριχθεί και να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Είναι γεγονός ότι, μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία οφείλεται στη φαυλότητα του πολιτικού μας συστήματος, στην κακοδιοίκηση από τις πολιτικές ηγεσίες, που κάποτε πρέπει να λογοδοτήσουν. Αλλά αυτό δεν αρκεί για να δικαιολογήσει την έκταση της πρωτοφανούς κρίσης. Σε οικονομική κατάρρευση βρίσκονται οι περισσότερες χώρες της ευρωζώνης, σε αντίθεση με όσες δεν έχουν ενταχθεί σε αυτήν. Μια ματιά στα ισοζύγια πληρωμών των χωρών μέσα και έξω από το ευρώ, το αποδεικνύει. Στην κρίση αντέχουν οι περισσότερες χώρες έξω από την ευρωζώνη, αλλά και έξω απο την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Αργεντινή, ύστερα από την αποσύνδεσή της από το σκληρό Αμερικάνικο δολάριο, σε συνδυασμό με κούρεμα των χρεών της σε επίπεδα του 70% και υποτίμηση του νομίσματός της, σήμερα αναπτύσσεται με αλματώδεις ρυθμούς. Δεκάδες είναι οι περιπτώσεις χωρών που πτώχευσαν τα τελευταία πενήντα χρόνια και αναστήθηκαν μετά. Η Κίνα, διατηρώντας χαμηλά την ισοτιμία του γουάν, έχει σωρευτικό πλεόνασμα άνω των 3 τρισ. δολαρίων. H απογείωση της ελληνικής οικονομίας έγινε από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, όταν ο «δεξιός» Σπύρος Μαρκεζίνης έκοψε την ισοτιμία της τότε δραχμής με το δολάριο στη μέση. Και η Γερμανία το 1953, έκοψε το 50% των χρεών της, αλλά δεν κατέβαλε πολεμικές αποζημιώσεις.


Η Ελλάδα γονυπετούσα


Η χωρίς όρους και όρια παραμονή στο ευρώ, συνοδεύεται από μια Ελλάδα γονυπετούσα στην Τρόικα και το Μνημόνιο. Η ελληνική οικονομία εξοντώνεται και υποθηκεύεται στους άτεγκτους δανειστές της. Και το χειρότερο, δολοφονείται η ελπίδα για ανάσταση, αφού έχει πέσει στα Τάρταρα. Στην πραγματικότητα έχουμε ήδη πτωχεύσει. Τι περισσότερο τραγικό μπορεί να μας συμβεί; Πόση μεγαλύτερη φτώχεια, ανεργία, αυτοκτονίες απελπισμένων μένει να δούμε; Πόσες άλλες επιχειρήσεις και μικρομάγαζα θα κλείσουν; Πόσο περισσότερο μπορεί να μας υποβαθμίσουν από την κατηγορία σκουπίδια, οι περιώνυμοι οίκοι αξιολόγησης. Η ανυπαρξία εθνικού νομίσματος με δυνατότητα υποτίμησής του και εκτύπωσης δικού μας χρήματος, (βλέπε και βραβείο Νόμπελ στον Ρόμπερτ Μαντελ σχετικά με τις ζώνες νομισμάτων), μας καθιστά υποχείριους στους πιστωτές, ευάλωτους στο διεθνή ανταγωνισμό και στους διεθνείς κερδοσκόπους. Όπως έχει πει και ο παλαιός μεγαλοτραπεζίτης Ρότσιλντ «δώστε μου εμένα τη διαχείριση του νομίσματος και αφήστε τους άλλους να φτιάχνουν νόμους!». Αντί να εκδώσουμε χρήμα -με σύνεση και φειδώ βέβαια- για να πληρώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις, απλώνουμε το χέρι ως επαίτες για να μας δανείσει η φοβερή Τρόικα με επαίσχυντους όρους χώρας-αποικίας. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των δανείων κατευθύνεται σε παλαιότερα χρέη, τα οποία γιγαντώνονται συνεχώς, ως ένας δολοφονικός φαύλος κύκλος. Το σκληρό ευρώ, μας αποδυναμώνει όπως και τις άλλες περιφερειακές οικονομίες και ευνοεί κυρίως τη Γερμανία που παράγει ολιγοπωλειακά βιομηχανικά και τεχνολογικά προϊόντα και ανταγωνίζεται με επίσης σκληρά νομίσματα όπως των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας. Η ίδια χώρα - δυνάστης της Ευρώπης, συγκεντρώνει τεράστιες διεθνείς αποταμιεύσεις με χαμηλά ή μηδενικά επιτόκια, αφού θεωρείται ασφαλής επενδυτικός προορισμός. Η Ελλάδα, με κυρίως τουριστική και γεωργική κατεύθυνση, ανταγωνίζεται χώρες με μαλακά νομίσματα, δηλ. με χαμηλές ισοτιμίες προς το σκληρό ευρώ. Και η όποια θλιβερή ανταγωνιστικότητά της, εξοντώνεται ολοένα και περισσότερο.


Μόνη λύση η επιστροφή στη δραχμή


Τελικά, η μόνη βιώσιμη λύση είναι η επιστροφή στη δραχμή, σε συνδυασμό με περίοδο χάριτος, κουρέματος και αναδιάρθρωσης του χρέους, με ικανή και έντιμη διακυβέρνηση, νοικοκύρεμα των δημόσιων οικονομικών, αναπτυξιακή προοπτική και παραμένοντας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως πολλές άλλες χώρες. Αυτή η λύση προτείνεται από τους Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, Πωλ Κρούγκμαν, Τζόζεφ Στίγκλιτς, Κένεθ Ρογκόφ, Μάρτιν Σμίθ, Κώστα Λαπαβίτσα, Στέργιο Σκαρπέδα, Νουλιέλ Ρομπινί, μέχρι και τον Τζώρτζ Σόρος, τους Ιάπωνες της Ναμούρα, διεθνή οικονομικά ινστιτούτα και πολλούς άλλους, όλοι τους μέλη της «συμμορίας της δραχμής»! Αλλά με την ίδια «συμμορία» φαίνεται ότι συμφωνεί και μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού που ασφαλώς θα αποτελούσε και την συντριπτική πλειοψηφία, αν υπήρχε ελάχιστη ισονομία στην πληροφόρησή του μεταξύ των δύο απόψεων. Το νέο γερμανικό imperium αν δε βολευόταν με την παραμονή μας στο ευρώ, ασφαλώς και θα μας είχε εκδιώξει από την ευρωζώνη κακήν κακώς προ πολλού. Γι’ αυτό είναι καιρός πια να αφήσουμε την κα Μέρκελ να ρυθμίσει τα του οίκου της και εμείς να πράξουμε τα αυτονόητα, αναζητώντας διεθνείς συμμαχίες και αλλού. Αλλά η μεγάλη έξοδος πρέπει να γίνει το συντομότερο, πριν οι δανειστές μας υποθηκεύσουν τα πάντα και μεταφέρουν την επίλυση των όποιων διαφορών σε διεθνή δικαστήρια με βάση το αγγλικό δίκαιο. Γιατί δυστυχώς εκεί το πάνε οι δυνάστες της Ευρώπης, που επιμένουν στο σκληρό ευρώ, που δεν καταβάλουν τις πολεμικές αποζημιώσεις, που προξένησαν και έχασαν δύο παγκόσμιες συρράξεις και κερδίζουν την τρίτη. Και θέλουν να μας μεταβάλουν σε αποικία τους. Αν η μεγάλη επιστροφή καθυστερήσει, τότε αλίμονο μας. Γι’ αυτό και οι εκλογές πρέπει να γίνουν σύντομα. Ας σκεφτούν τις τεράστιες ευθύνες τους αυτοί που διαφεντεύουν τη χώρα. Και οι ζαλισμένοι επικριτές τους, οι αντιπολιτευόμενοι χωρίς θέσεις, θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορεί να αντιτίθενται στο Μνημόνιο και την ίδια ώρα να απαιτούμε-επαιτούμε νέα δάνεια σε ευρώ.








Πηγή:www.capital.gr

Για πόσο ακόμα θα εγκληματεί στην πλάτη της Ελλάδας και του ελληνικού λαού αυτή η κάστα των Κουίσλιγκ, - ανεξαρτήτως κόμματος και πολιτικής παρατάξεως;

O ιερός πόλεμος της Ρωσίας κατά της ελληνικής πολιτικής ελίτ

29-12-2011 www.defencenet.gr

Την ώρα που ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Γ.Δελαβέκουρας, δήλωνε προς την Ρωσία με αφορμή την διαμαρτυρία της στην υπόθεση του ηγούμενου Εφραίμ ότι «Η Ελλάδα είναι κράτος δικαίου με μακρά δημοκρατική παράδοση και σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπου υπάρχει απόλυτος σεβασμός στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και σαφής διάκριση των εξουσιών. Για τα ανωτέρω θέματα η Ελλάδα δεν δέχεται υποδείξεις» κατά μία περίεργη ιστορική συγκυρία δύο ανώτατοι εισαγγελικοί λειτουργοί, επιφορτισμένοι με την δίωξη του οικονομικού εγκλήματος παραιτούντο, καταγγέλλοντας παρεμβάσεις της πολιτικής ηγεσίας στο έργο τους!


Δηλαδή η πραγματικότητα ισοπέδωνε τον βερμπαλισμό του ΥΠΕΞ .


Τι χρεία άλλων μαρτύρων είχε η Μόσχα για να προχωρήσει σε αυτό που ήδη έχει κάνει, με ασυνήθιστη, για τους αδαείς, σκληρότητα: Να κηρύξει ιερό πόλεμο κατά των κυβερνήσεων Παπανδρέου-Παπαδήμου.


Έναν ιερό πόλεμο στον οποίο ο μόνος βέβαιος χαμένος θα είναι η Ελλάδα για μια σειρά λόγων που είναι εύκολο να γίνουν αντιληπτοί: Κανείς δεν θα μπορέσει να βοηθήσει τους Έλληνες παραγωγούς γεωργικών προϊόντων, ούτε να γυρίσει πίσω περίπου 1 εκατ. Ρώσους τουρίστες, αν οι πόρτες της Ρωσίας κλείσουν για την είσοδο των μεν και την έξοδο των δε.


Αλλά αυτό πολύ φοβούμαστε ότι είναι το ολιγότερο που μπορεί να υποστεί μία χώρα που ελέγχεται από μία χούφτα Κουίσλιγκ που πάνω από το προσωπικό τους συμφέρον βάζουν μόνο το συμφέρον των ξένων δυτικών κέντρων που υπηρετούν πιστά.


Επειδή η σύγκρουση οδεύει προς τα άκρα (στην Μόσχα έχουν ήδη αποφασίσει να την πάνε στα άκρα) καλό θα ήταν να πούμε κάποια πράγματα για το τι μπορεί να σημαίνει μια τέτοια σύγκρουση για την Ελλάδα σε γεωστρατηγικό-αμυντικό επίπεδο.


Μήπως θα έπρεπε να ερωτηθεί ο Έλληνας αξιωματικός που από τον τηλεφωνικό θάλαμο της Άγκυρας κάλεσε την Αθήνα το πρωί της 30ης Ιανουαρίου 1996 και ενημέρωσε τους προϊσταμένους του για την επικείμενη τουρκική απόβαση σε ελληνικό νησί, ποιος του είχε δώσει την πληροφορία;


Μήπως θα έπρεπε να ερωτηθούν οι επιτελικοί αξιωματικοί του ΓΕΕΘΑ για τον φάκελο με τις δορυφορικές φωτογραφίες που έδειχναν τα σημεία συγκέντρωσης των τουρκικών στρατευμάτων τις ημέρες των Ιμίων ποιος τους τις έδωσε;


Για τις χιλιάδες δορυφορικές φωτογραφίες με τις τοποθεσίες και τις μετακινήσεις των τουρκικών στρατευμάτων που παραδίδονταν μέχρι το 2006 και τις ακριβείς και υπεραπόρρητες δωρεάν εκθέσεις με την πρόοδο της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας;


Για το ειδικό τμήμα φρουράς του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης που θα προστάτευε τα ελληνικά σύνορα;


Για τα τουλάχιστον τρία σκάνδαλα κατασκοπείας Ελλήνων αξιωματικών που λειτουργούσαν για λογαριασμό δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών, σε βάρος της ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας, τα οποία "έθαψαν" οι Ρώσοι για να μην διαταράξουν τις ελληνορωσικές σχέσεις;


Μήπως θα έπρεπε να ερωτηθεί το ίδιο το ΥΠΕΞ για το πόσες φορές στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ η Ελλάδα γλίτωσε τα χειρότερα χάρη στην παρέμβαση αυτών που «υποδεικνύουν» τα ανθρώπινα δικαιώματα σε μία χώρα όπου δικαιοσύνη και διαφθορά ήταν σφιχταγγαλιασμένοι όπως είχε αποδείξει και το πρόσφατο δικαστικό σκάνδαλο. Και επαν-επιβεβαιώθηκε με την παραίτηση των δύο εισαγγελέων.


Μήπως θα πρέπει να ερωτηθούν τα ΕΛΠΕ πόσα δισεκατομμύρια ευρώ χρωστάμε στο ρωσικό δημόσιο από ανεξόφλητες εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου;


Έτσι λοιπόν, μια πτωχευμένη χώρα, που «δεν έχει μαντήλι να κλάψει», μια χώρα που η Ορθοδοξία είναι συνυφασμένη με την ύπαρξή της, βρήκε ως αιτία σύγκρουσης με τον μοναδικό φυσικό σύμμαχό της στην στενή γεωστρατηγική της περιφέρεια, την … Ορθοδοξία ή ακριβέστερα την προφυλάκιση ενός μοναχού «με ροπή προς την εγκληματικότητα», όπου εγκληματικότητα είναι η ανταλλαγή ακινήτων με το δημόσιο για τις οποίες ανταλλαγές είχαν υπογράψει δύο κυβερνήσεις από το 2001 μέχρι το 2008 και τρεις επιτροπές ανεξάρτητων ειδικών έχουν καταθέσει στην Βουλή ότι δεν υπήρξε ζημία του δημοσίου..


Για πόσο ακόμα θα εγκληματεί στην πλάτη της Ελλάδας και του ελληνικού λαού αυτή η κάστα των Κουίσλιγκ, - ανεξαρτήτως κόμματος και πολιτικής παρατάξεως;