Κυριακή 31 Μαρτίου 2013
Συλλογή προφητειών ανα κατηγορία, για τα μελλούμενα σχετικά με την Πατρίδα μας (απο εμαιλ)
π.
Σίμων Αρβανίτης:
«Καί ή πρώτη, η πρώτη Ελλάς αυτήν πού θά
υποστεί από τους Τούρκους μια μικρή,
μια μικρή αυτήν όπως είπωμεν προσβολή».
π.
Ιωσήφ Βατοπαιδινός:
«θα αναγκάσουν
τους Τούρκους να έρθουν εδώ,
στην Ελλάδα, για να ξεκινήσουν τη δουλειά
τους. Και η Ελλάδα, παρόλο που τυπικά
έχει κυβέρνηση, δεν
έχει στην πραγματικότητα κυβέρνηση.
Της λείπει η δύναμη, και οι Τούρκοι θα
έρθουν εδώ».
Αναγέννηση
Ορθοδοξίας - Μεγάλωμα Ελλάδας
π.
Παΐσιος: «Το
Γένος μας θα μεγαλώσει, αν και οι
υποτιθέμενοι φίλοι μας θα ήθελαν να το
τσαλακώσουν και θα ήταν γι αυτούς πολύ
ευχάριστο. Αλλά ο Θεός δεν θα το επιτρέψει.
Θα κανονίσει ο Θεός τις υποθέσεις του
Έθνους.», «Όλοι
ανεξαρτήτως θα πιστέψουν. Δεν θα υπάρχει
ούτε ένας άνθρωπος άπιστος. Αλλά,
δεν θα έχουν τον μισθό των σημερινών
Χριστιανών.»
Σάββατο 30 Μαρτίου 2013
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΙ (Του Αλκίνοου Ιωαννίδη)
24.03.2013
Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με:
Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια. Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.
Γυρνάμε απότομα, για να αντικρίσουμε μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό μας; Το ξεχάσαμε σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλίνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων. Εκεί αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την αλληλεγγύη των ανθρώπων και ότι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα. Έκτοτε, προχωρήσαμε στον «σύγχρονο κόσμο» απρόσωποι, γυμνοί, παλεύοντας να κρατήσουμε το νήμα της ύπαρξής μας άκοπο, μέσα σε εποχές δύσκολες, μέσα σε ένα τοπίο που δεν μας μοιάζει.
Γίναμε αρχοντοχωριάτες, επενδύοντας στα χειρότερα χαρακτηριστικά των δύο συνθετικών της λέξης. «Έχω γάμο», λέγαμε και στεκόμασταν καλοντυμένοι σε γκαζόν ξενοδοχείων, με φακελάκια στα χέρια, χωρίς αληθινή, από καρδιάς ευχή. «Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας». Ούτε αινίγματα, ούτε τίποτε. Όλα απαντημένα, όλα πεζά. Μεγάλα και άδεια. Απομείναμε αναίσθητοι μπροστά στο ιερό, ζώντας ένα γυαλιστερό, αντιαισθητικό, άχαρο, ανέραστο, ανίερο, ξοδεμένο παρόν. Χωρίς μνήμη, χωρίς όνειρο, διαζευγμένοι από το είναι μας.
Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα. Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά). Όταν τα χρήματα λείψουν, από πού θα κρατηθούν;
Αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο. Τον έρωτα με το στριπτιζάδικο. Τα αναγκαία για την επιβίωση, με ένα τζιπ γεμάτο άχρηστα ψώνια. Τον ελεύθερο χρόνο με την υπερωρία. Κάναμε το παιγνίδι των παιδιών υπερπαραγωγή, σε πάρτι γενεθλίων κατά παραγγελία. Ξεχάσαμε ποια είναι τα βασικά συστατικά της ύπαρξής μας, ως ατόμων και ως κοινωνίας, αντικαθιστώντας τα με ότι μάς γυάλισε στη βιτρίνα. Γίναμε ότι μας έπεισε ο διαφημιστής, η τηλεόραση ή το περιοδικό να γίνουμε. Καταντήσαμε οπαδοί ομάδων, φανατικοί, με μαχαίρια και μίσος. Έφηβος, προτού σιχαθώ όλες τις ομάδες εξίσου, ήμουν με την Ομόνοια. Μια μέρα που έπαιζε με το ΑΠΟΕΛ, αρρώστησε ο τυμπανιστής των αντιπάλων. Ήρθαν στην άλλη κερκίδα και μου ζήτησαν να πάω στη δική τους, για να παίξω το τύμπανο. Πήγα ευχαρίστως.
Πέρασε ο καιρός, αλλάξαμε. Ξεχάσαμε. Χωριστήκαμε σε κόμματα και τα ψηφίσαμε τυφλά, διχαστήκαμε με τρόπο αταίριαστο στην ιστορία και την παράδοσή μας. Σε μια σταλιά τόπο, λέγαμε «οι άλλοι». Πήραμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας και τα κάναμε αξιώματα.
Να πάει στο καλό τέτοιος εαυτός, να μην ξανάρθει. Καθόλου μην τον κλάψουμε, καθόλου μη μας λείψει. Στον αγύριστο!
Πέρασαν χρόνια. Το κορίτσι από τις Φιλιππίνες έκλαιγε κρυφά στο κρεβάτι του για το παιδί και τη μάνα που άφησε για να σερβίρει καφέ τον κύριο Πάμπο, που έγινε σερ, για να σιδερώνει τα ακριβά βρακιά της κυρίας Αντρούλλας, που έγινε μάνταμ. Η κοπέλα θα γυρίσει φτωχή στο Μπάγκιο Σίτι ή στη Μανίλα. Θα αγκαλιάσει τη μάνα της, θα φιλήσει το παιδί της. Εμείς, πού επιστρέφουμε;
Τι μένει όταν ο σερ και η μάνταμ, έκπληκτοι, χάνουν το αυτοκίνητο, την υπηρέτρια, το λούσο και το σπίτι τους; Τι κρατιέται αναλλοίωτο μέσα στον χρόνο, κάτω από την επιφάνεια που βουλιάζει; Πού ακριβώς βρίσκεται ανεξίτηλα χαραγμένος ο βαθύς Χαρακτήρας που μας επιτρέπει, όταν όλα αλλάζουν, να λέμε ακόμη «Εμείς»;
Μπορούμε σήμερα να αποφασίσουμε ξανά, ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι μαζί, ποιοι είμαστε. Τι είναι σημαντικό και τι όχι. Τι αξίζει να προσπαθήσουμε μέχρι τέλους. Ποια λόγια αξίζει να πούμε προτού φύγουμε, πώς αξίζει να σταθούμε και απέναντι σε τι, προτού πεθάνουμε. Κι αυτό, μπορούμε να το κάνουμε, ακόμη και νηστικοί, άνεργοι και άστεγοι. Ήταν όμως αδύνατον να το κάνουμε χορτάτοι και υποταγμένοι, με έναν εαυτό-καταναλωτή, εξαρτημένο και ευχαριστημένο.
Μείναμε σε σκηνές, στο ύπαιθρο, για χρόνια. Χάσαμε για πάντα τα σπίτια, τα χωριά και τις ζωές μας. Περιμέναμε κάθε μέρα, για χρόνια, αγνοούμενους που δεν γύρισαν. Για δεκαετίες, ακούγαμε αεροπλάνο και στρέφαμε έντρομοι τα μάτια στον ουρανό. Χιαστί ταινίες στα παράθυρα, μη σπάσουν από τον βομβαρδισμό που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ξαναρχίσει. Τα παιδιά που έβγαλαν το σχολείο διαβάζοντας με το κερί στα αντίσκηνα, χειμώνες στη σειρά, βρίζονταν στην Ελλάδα από τους Ελλαδίτες, γιατί τους έτρωγαν τις θέσεις στα πανεπιστήμια. Η Μεγάλη Μαμά τίποτα δεν κατάλαβε. Κι ακόμη δεν καταλαβαίνει. Γιατί, μπορεί η Κύπρος να είναι ελληνική, όμως, πόσο λίγο κυπριακή είναι η Ελλάδα! Πόσο λίγο ελληνική είναι η Ελλάδα!
Επιτρέψαμε στους μικρούς πολιτικούς ενός αδύναμου και απροστάτευτου τόπου, να συμπεριφέρονται σαν άρχοντες αυτοκρατορίας. Να υπηρετούν κόμματα και τσέπες, σαν να μην υπάρχει απειλή, κίνδυνος και γκρεμός, σαν να είναι αδύνατον από τη μια μέρα στην άλλη να γίνουμε μπουκιά στο στόμα κροκοδείλων. Είδαμε τα τρυφερά, αγνά χαμόγελα των παιδιών του Απελευθερωτικού Αγώνα να χρησιμοποιούνται από βάρβαρους, απαίδευτους «πατριώτες» με ξυρισμένα κεφάλια, φαλακρούς «απ' έξω κι από μέσα». Ζήσαμε την αδικία, την απώλεια, την εγκατάλειψη. Τα ξέρουμε όλα, τα είδαμε όλα, τα ζήσαμε όλα. Τώρα θα φοβηθούμε;
Όταν κλαίγαμε το '74, κλαίγαμε για τα σπίτια μας. Σήμερα θα κλάψουμε για τις επαύλεις μας; Τότε, κλαίγαμε για το χωριό μας. Θα κλάψουμε σήμερα για την τράπεζα; Τότε, για τους τάφους των γονιών μας. Σήμερα για τα χρέη μας; Τότε, για τις ζωές μας. Σήμερα για τις δουλειές μας; Δεν νομίζω...
Η κοινωνία μας, αυτή η διαλυμένη, πιέζοντας ασταμάτητα την όποια επίσημη πολιτική ηγεσία, αλλά και πέρα απ' αυτήν, θα αναπτύξει μηχανισμούς στήριξης των ανέργων, θα φροντίσει τα παιδιά της. Όχι από ελεημοσύνη. Από αλληλεγγύη. Και με τη γνώση πως, αν ο διπλανός δεν ζει καλά, κανείς δεν ζει καλά. Γιατί, ότι ποτέ μας κράτησε σ' αυτόν τον τόπο, ήταν ένας ιδιόμορφος, ποιητικός, παράλογα ωραίος κοινωνικός ιστός, που αυτοπροστατεύεται και που μας προστατεύει. Αυτός είναι που ανάγκασε τους βουλευτές να πουν, για μια έστω στιγμή, «Όχι».
Το «Όχι» της Κυπριακής Βουλής, είναι σημαντικότερο απ' ότι κάποιοι χαιρέκακοι μπορούν να υποψιαστούν. Κι ας επιστρέψει η Βουλή εκλιπαρώντας τους Τροϊκανούς, κι ας πέσει στα γόνατα, κι ας τους γλύψει τα πόδια, μετά. Κι ας χάσουμε περισσότερα. Γιατί, για μια στιγμή έστω, έμοιασε η Δημοκρατία να έχει νόημα, ένα νόημα ξεχασμένο εδώ και δεκαετίες. Έμοιασαν, έστω και για μια στιγμή, οι εκπρόσωποι να εκπροσωπούν πράγματι. Η στιγμή καταγράφεται και μένει, δημιουργώντας προηγούμενο, παρά την όποια κατάληξη. Και το γεγονός πως το προηγούμενο δημιουργήθηκε από μισή μερίδα τόπο, αγαπητοί λογικοί λογιστές, το κάνει ακόμη σημαντικότερο. Τίποτα «δικό σας» δεν θα μείνει ποτέ στην Ιστορία, να σηματοδοτεί, να καθορίζει, ή έστω να θυμίζει κάτι υπαρξιακά σημαντικό. Αφήστε μας να το χαρούμε. Δεν μας προσφέρονται συχνά τέτοιες χαρές.
Αυτό το «Όχι», φαίνεται να είχε και χειροπιαστά αποτελέσματα: Εκτός από τη δυνατότητα μη φορολόγησης των μικροκαταθετών, εκτός από το χρονικό περιθώριο που έδωσε για τη νομοθετική ρύθμιση του περιορισμού των συναλλαγών και τη δημιουργία Ταμείου Αλληλεγγύης, που μπορούν να παίξουν σημαντικά θετικό ρόλο στο μέλλον, έδωσε και τη δυνατότητα, έστω σπασμωδικά, έστω την τελευταία στιγμή, έστω με απογοητευτικό αποτέλεσμα, να μετρηθούν οι δυνάμεις και οι «φιλίες», τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδας. Βοήθησε να καθαρίσει το τοπίο, να τελειώσουμε με ψευδαισθήσεις, να καταλάβουμε ξανά το πόσο μόνοι είμαστε, το πόση ευθύνη έχουμε. Θα ήμασταν αφελείς αν πιστεύαμε πως με ένα «Ναι» θα σώζαμε κάτι, ας πούμε τη Λαϊκή Τράπεζα ή την Κύπρου (αλήθεια, πόσο «δική μας» μπορεί να είναι μια τράπεζα;) και μαζί τις δουλειές, ή τους κόπους μιας ζωής που τους εμπιστευτήκαμε. Ξέρουμε καλά πως ότι έμεινε εκτεθειμένο (το γιατί είναι μια άλλη κουβέντα, που ελπίζω πως θα γίνει), ούτως ή άλλως, και με τα «Ναι» και με τα «Όχι», θα κατασπαραχθεί.
Δυστυχώς, δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει "plan B". Θα ήταν αδύνατον να έχει εκπονηθεί από ανθρώπους της γενιάς μου και της προηγούμενης, από ανθρώπους βουτηγμένους στην κατανάλωση, στο εφήμερο, στο συμφέρον, στο νεοπλουτισμό και στο τίποτε, μια πολιτική που να έχει βάθος και σοβαρότητα. Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, χωρίς λογική, είπαν ενστικτωδώς "Όχι". Έστω και για μια στιγμή. Ένα "Όχι" καταστροφικό και λυτρωτικό μαζί, που εσείς, αγαπητοί Ελλαδίτες μνημονιακοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, με πρόσχημα το καλό μας, δεν θα πείτε ποτέ. Θα προτιμήσετε να καταστραφούμε εξίσου, λέγοντας "Ναι".
Οι Κύπριοι προσφυγοποιούμαστε ξανά στην ίδια μας την πατρίδα. Χάνουμε ξανά τη ζωή όπως τη χτίσαμε, όπως νομίζουμε πως τη διαλέξαμε, όπως νομίσαμε πως μας ανήκει. Και φοβόμαστε. Είναι ανθρώπινο. Όμως, τι πραγματικά φοβόμαστε; Ότι θα πεινάσουμε; Πεινάσαμε και παλιότερα. Ότι θα κρυώσουμε; Κρυώσαμε χρόνια. Ότι θα μείνουμε μόνοι; Πάντα μόνοι ήμασταν. Ότι θα πονέσουμε; Από πόνο άλλο τίποτε... Ότι θα μας κατακτήσουν; Πάντα κατακτημένοι υπήρξαμε.
Θα τα καταφέρουμε, το ξέρουμε καλά! Γιατί, τελικά, δεν φοβόμαστε τίποτε. Γιατί, τελικά, το μόνο που φοβόμαστε, είναι το υποχρεωτικό κοίταγμα στον καθρέφτη. Το μόνο που μας φοβίζει, είναι το μόνο που πραγματικά έχουμε: το αληθινό μας πρόσωπο. Ας το ξεθάψουμε, ας το θυμηθούμε, ας το κοιτάξουμε. Ενώ όλοι, φίλοι και εχθροί, μας αγριοκοιτάζουν, ενώ η μάσκα μας πέφτει νεκρή, αυτό θα μας χαμογελάσει.
Σάββατο 23 Μαρτίου 2013
Αμοιβές 8,8 E οι Μάχιμοι και 223,5 Ε οι αλεπούδες Αντιρρησίες
......
1. Στους "οπλίτες στρατιώτες", που υπηρετούν τη θητεία τους, για παράδειγμα στα σύνορα του Έβρου, για τους οποίους το κράτος έχει προβλέψει παροχή 8,80 ευρώ μηνιαίως. Αυτό προκύπτει από την ΚΥΑ 2/74840/0022/24-01-2003 «Μηνιαίες παροχές οπλιτών» (ΦΕΚ 91 Β/ 29-01-2003) η οποία ισχύει από 1-3-2003 και στηρίζεται στο άρθρο 38 του ΝΔ 721/1970 με το οποίο ρυθμίστηκε για πρώτη φορά η μηνιαία παροχή στους οπλίτες.
2. Στους "αντιρρησίες συνείδησης", που υπηρετούν «εναλλακτική θητεία» χωρίς όπλο και στολή, όχι σε στρατιωτικές μονάδες αλλά σε διάφορες Δημόσιες Υπηρεσίες, για τους οποίους το κράτος πρόβλεψε άλλες παροχές. Συγκεκριμένα :
(α) να «Δικαιούνται τροφή και στέγη από τον φορέα στον οποίο διατίθενται και εφόσον αυτός αδυνατεί, καταβάλλεται σε αυτούς χρηματικό ποσό, το ύψος του οποίου, καθώς και κάθε αναγκαία λεπτομέρεια σχετικά με τη διαδικασία της καταβολής του, καθορίζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Άμυνας, Οικονομικών και των συναρμόδιων Υπουργών» (Υποπαράγραφος δ΄ της αναριθμημένης παραγράφου 2 του άρθρου 64 του Ν 3421/2005 όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 78 του Ν 3883/2010).
(β) να αμείβονται, στην παραπάνω περίπτωση, μηνιαίως με διακόσια είκοσι τρία ευρώ και 53 λεπτά (223,53 ευρώ) . ΚΥΑ 2/24407/0022/9-6-2005 (ΦΕΚ 858 Β/23-6-2005).
Επομένως προκύπτει το ερώτημα : υπάρχει άραγε ίση μεταχείριση των πολιτών ;Σε περίπτωση που η Πατρίδα μας δεχθεί πολεμική επίθεση, πώς οι αντιρρησίες θα έχουν την απαίτηση να τους προστατεύσουν κινδυνεύοντας άλλοι γι΄ αυτούς ;
Τα ερωτήματα παραμένουν ανοικτά στην ψυχή του λαού και στη συνείδησή μας....
Αλεξανδρούπολη Μάρτιος 2013
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Υποναύαρχος ΛΣ (ε.α)
Υποναύαρχος ΛΣ (ε.α)
απο εμαιλ.....
Το ΟΧΙ της Κυπρου (του Βασ. Αναστασόπουλου )
Άφρονες, λοιπόν, οι Κύπριοι; Που είπαν «όχι» στο σχέδιο-«λαιμητόμο» που συμφωνήθηκε στο Eurogroup; Που αποφάσισαν, χωρίς να έχουν έτοιμο κάποιο άλλο, εναλλακτικό πλάνο, να απορρίψουν καθολικά -υπενθυμίζω, δεν βρέθηκε ούτε ένας βουλευτής, επί συνόλου 56, να πει «ναι»- την πρόταση για «κούρεμα» στις καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες; Η απάντηση, και εδώ, είναι «όχι».
Η περίπτωση της Κύπρου δεν μπορεί να εξηγηθεί μέσα μόνο από την «ψυχρή» λογική των αριθμών. Και δεν μπορούμε να έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα, μέχρι να δούμε ποια θα είναι, τελικά, η κατάληξη. Θα αποδεχθεί το Eurogroup το νέο σχέδιο που πρόκειται να παρουσιάσει η κυπριακή κυβέρνηση ή θα ωθήσουν οι Τροϊκανοί τους Κύπριους σε μια ακόμα πιο μεγάλη απόφαση, σε ένα ακόμα μεγαλύτερο «όχι»; Θα τους σπρώξουν, με άλλα λόγια, στην έξοδο από το ευρώ; Αλήθεια, αφού η Κύπρος είναι απλά μια... κουκίδα στον ευρωπαϊκό χάρτη, γιατί το παιδεύουν; Ας την χρεοκοπήσουν, ας κλείσουν τις τράπεζές της -εάν αυτό είναι που θέλουν πραγματικά, και όχι να βάλουν χέρι στο «βρώμικο» ρωσικό χρήμα, που φυλάσσεται στο νησί...
Τι είναι, λοιπόν, το «όχι» της κυπριακής Βουλής; Πέρα και πάνω απ' όλα, είναι μια έντιμη, εθνική, πατριωτική, περήφανη πράξη. Είναι ο Δαβίδ που υψώνει ανάστημα στον Γολιάθ -κι ας απειλεί ο τελευταίος να τον συνθλίψει. Είναι η απόρριψη της γερμανικής επεκτατικής πολιτικής και των αδιέξοδων προτάσεων της Τρόικας, που πολύ θα θέλαμε κάποια στιγμή να έχουμε ακούσει μέσα και στη δική μας Βουλή. Είναι οι Κύπριοι βουλευτές, που άκουσαν την κραυγή αγωνίας των συμπατριωτών τους, που διαδήλωναν έξω από τη Βουλή. Αναλογιστείτε, για λίγο μόνο, την αντίστοιχη εικόνα στην Ελλάδα, όπου χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώνονταν έξω από τη Βουλή, και εντός της αίθουσας της Ολομέλειας περνούσαν τα Μνημόνια...
Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν κάποιοι συμπολίτες μας -δυστυχώς, είναι πολλοί- που επιχαίρουν με τις συνέπειες του κυπριακού «όχι». Που μιλούν για την έλλειψη ενός επαρκούς «plan B» και χρησιμοποιούν αυτό ακριβώς το επιχείρημα, για να καταδείξουν πόσο... νουνεχής είναι η στάση της ελληνικής κυβέρνησης, της ελληνικής Βουλής, που δεν έχει πει «όχι» σε κανένα από τα κελεύσματα των Ευρωπαίων ταγών. Και επιδιώκουν, λίγο-πολύ, να παρουσιάσουν τους Κύπριους ως αφελείς, ως «τζάμπα μάγκες»... Ποιοι είναι αυτοί; Μία μεγάλη μερίδα των μνημονιακών, οι «ευρωψεκασμένοι», εάν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω έναν όρο, που έγραψε τις προάλλες ένας φίλος στο Facebook και του τον «κλέβω» για λίγο. Είναι τα εγχώρια μνημονιακά «παπαγαλάκια», που θέλουν να παρουσιάσουν τους Κύπριους περίπου ως τρελούς...
Ε, όχι λοιπόν, δεν είναι άφρονες οι Κύπριοι. Είναι «πολεμιστές». Ακόμα κι αν όλες οι εναλλακτικές τους, μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, είχαν απορριφθεί από την Τρόικα, εκείνοι συνέχιζαν να το παλεύουν, να εξετάζουν εναλλακτικά σενάρια, να στρέφονται στη Ρωσία ή στις ίδιες δυνάμεις, να βάζουν στο «κόλπο» ακόμα και την Εκκλησία του τόπου, που δέχτηκε να εκποιήσει την όποια περιουσία της, για να συμμετάσχει στο σχέδιο σωτηρίας της χώρας. Στο κάτω-κάτω, ακόμα κι αν «πεθάνουν», θα έχουν ελεύθερα επιλέξει οι ίδιοι τον τρόπο του «θανάτου» τους, με πατριωτισμό και με ψηλά το κεφάλι.
Θέλετε, άραγε, να κάνουμε τις συγκρίσεις με την Ελλάδα και την στάση των κυβερνήσεων της χώρας στα χρόνια της κρίσης; Να αναφερθούμε εκ νέου στην υποτέλεια απέναντι στη Μέρκελ και τους «εταίρους» μας; Στη διαπραγμάτευση με την Τρόικα, που γίνεται μόνο στα δελτία Τύπου και στις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών; Στη στάση της δικής μας Εκκλησίας, με την τεράστια αναξιοποίητη περιουσία, που εξαιρέθηκε ακόμα και από το ειδικό τέλος ακινήτων; Καλύτερα όχι, ας μην μπούμε σε αυτό το «τριπάκι» της αντιπαράθεσης.
Είναι κατανοητή, άλλωστε, η στάση όσων επιχαίρουν για τις συνέπειες του «όχι» της Λευκωσίας. Έπειτα από 400 χρόνια ραγιαδισμού, είναι πολύ να τους ζητάμε να σκεφτούν πατριωτικά... Ιδίως, όταν μας έχουν κάνει να ντρεπόμαστε και μόνο να προφέρουμε τη λέξη «πατριώτης».
ΥΓ: Αντί επιλόγου, θα ήθελα να αφιερώσω σε όλους εκείνους που χαιρέκακα μιλούν για τους Κύπριους και υπερθεματίζουν για τη... σωφροσύνη της ελληνικής κυβέρνησης, τα λόγια που είπε κάποτε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, μιλώντας σε μαθητές: «Όταν αποφασίσαμεν να κάμωμεν την Eπανάστασιν, δεν εσυλλογισθήκαμεν ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομεν άρματα... αλλ' ως μια βροχή έπεσεν εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμεν εις αυτόν τον σκοπόν και εκάμαμεν την επανάστασιν...». Και ο νοών νοείτω...
http://www.protothema.gr
Τρίτη 19 Μαρτίου 2013
Διπλωματία και Στρατηγική στην περιοχή μας (του Γεωργίου Φίλη, Δρ Γεωπολιτικής & Καθηγητής του Αμερικανικού Κολλεγίου Deree College)
ΗΠΑ: «Εκκωφαντική σιωπή» για τη Κύπρο… τι επιδιώκει η Ουάσιγκτον;
Και ενώ μετά την ληστρική επιδρομή των Γότθων στην Μεγαλόνησο η Ανατολική Μεσόγειος φλέγεται, αφού εάν η Λευκωσία καταρρεύσει μόνο η φαντασία μπορεί να μας σταματήσει από το να σκεφτούμε το τι ακριβώς θα έκανε ο «Αττίλας», αλλά και το τι θα συμβεί στην Ελλάδακι ενώ οι άνθρωπος που κάθεται στον θώκο του Τάσσου Παπαδόπουλου σε διάγγελμά του προς τον «Ελληνισμό» μας θυμίζει τους λόγους των τελευταίων τριών πρωθυπουργών της χώρας μας (εξαιρουμένου φυσικά του κυρίου Πικραμένου) και ενώ η Μόσχα περνάει σε μία κίνηση την οποία σε προηγούμενη ανάρτησή μας τη χαρακτηρίσαμε ως «ματ» αφού στο επικοινωνιακό πεδίο τουλάχιστον, ακόμα δηλαδή κι εάν η Λευκωσία δεν αποδεχτεί τίποτα, μόνο κερδισμένη θα βγει η Ρωσία…
…Από την περιοχή υπάρχει ένας απόντας ο οποίος με την εκκωφαντική σιωπή του δημιουργεί σκέψεις για το εάν αντιλαμβάνεται το τι ακριβώς παίζεται στην Ανατολική Μεσόγειο ή για το τι ακριβώς επιδιώκει. Και αυτός ο «απόντας» αυτός δεν είναι άλλος από τις ΗΠΑ.
Τον ρόλο του «επιτήδειου ουδέτερου» φαίνεται να παίζουν οι ΗΠΑ αφού από τα επίσημα κανάλια για την ώρα δεν υπάρχει «ούτε φωνή ούτε ακρόαση», ειδικά για ένα θέμα το οποίο έχει να κάνει τόσο με την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης όσο και με το νομισματικό μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θέμα το οποίο είναι άμεσα συνυφασμένο με την ύπαρξη και τη λειτουργία των καπιταλιστικών αγορών και κατ’ επέκταση την ισοτιμία του δολαρίου, αλλά και την ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας.
Είναι πολύ πιθανόν τις αμέσως επόμενες ώρες ο Λευκός Οίκος να προβεί σε κάποιες ανακοινώσεις /νουθεσίες, προς όλες τις πλευρές, αλλά και μέσω του Δ.Ν.Τ. να συστήσει «αυτοσυγκράτηση» και «περισυλλογή» έτσι ώστε να αποφύγουμε τον κάβο. Πηγές στην Ουάσιγκτον αναφέρουν ότι η θέση των ΗΠΑ εκφράστηκε αρμοδίως στην Ευρώπη και περιγράφεται ως «λύση τώρα» στο πρόβλημα της Ευρωζώνης.
Είναι επίσης προφανές πως η Ουάσιγκτον, μετά την διατύπωση της ετοιμότητας της Μόσχας να παράσχει βοήθεια, θα ήθελε να προχωρήσει σε κάποια κίνηση η οποία να επιχειρήσει να ισορροπήσει τη κατάσταση και τις εντυπώσεις, που δημιουργήθηκαν σε αυτό που ονομάζουμε «Ελληνισμό» (όχι οι «κυβερνήσεις», δεν έχουν καμία πραγματική εξουσία), ώστε να επηρεάσει το πώς αντιλαμβάνονται τα τεκταινόμενα. Με άλλα λόγια, η Ουάσιγκτον αναμένεται να τηρήσει στάση «κατανόησης» προς τον Κυπριακό Ελληνισμό, αλλά και συμβουλευτικής προς την κατεύθυνση της «συμμόρφωσης» της Λευκωσίας στις αποφάσεις του Eurogroup.
Με άλλα λόγια οι ΗΠΑ κρατούν και θα κρατήσουν μία στάση την οποία στη πατρίδα μας το λέμε «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ». Ωραία, θα έλεγε κάποιος, «γιατί όμως σε μία τόσο κρίσιμη για τη περιοχή, για την ΕΕ και για την Ευρασία ειδικότερα στιγμή, εάν κάποιος λάβει υπόψη του τη ρωσική κίνηση, οι ΗΠΑ στην ουσία σιωπούν;».
Η απάντηση έχει δύο σκέλη, ένα απλό και ένα λίγο πιο πολύπλοκο. Το πρώτο σκέλος συνδέεται με τοναγγλοσαξονικό τρόπο ανάπτυξης της διπλωματίας, ο οποίος προσπαθεί μέσω διαπραγματεύσεων, μακριά από τις κάμερες και τα μικρόφωνα, να επιτύχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως οι ΗΠΑ είναι μία ηγεμονική δύναμη τα τελευταία πενήντα έτη, με αποτέλεσμα να έχει μάθει να διαπραγματεύεται, αποτελεσματικά, σιωπηλά και σκληρά ακολουθώντας το Αγγλοσαξονικό παράδειγμα και την παράδοση του αυτοκρατορικού Λονδίνου.
Με άλλα λόγια η Ουάσιγκτον μπορεί αυτή τη στιγμή να μεταφέρει μηνύματα και να διαλέγεται χωρίς παράτες και θορύβους οι οποίοι καίνε πολλές φορές μία διπλωματική προσπάθεια. Στην επιλογή αυτή συμβάλλει και η εσωτερική κατάσταση στις ΗΠΑ με τη γενικότερη αναδίπλωση της χώρας στις διεθνείς υποθέσεις, εξαιτίας της προτεραιότητας αντιμετώπισης των 16 σχεδόν τρισεκατομμυρίων δολαρίων χρέους, το οποίο εκ των πραγμάτων κάνει τον Ομπάμα να φαίνεται… λιγότερο «πλανητάρχης».
Ο δεύτερος λόγος, είναι βέβαια ο πλέον πολύπλοκος και δυσκολονόητος, σίγουρα στους «λογιστές» που μας κυβερνούν (άλλοι προτιμούν ακόμα και το… Γερμανοτσολιάδες!), όσο και στον αδαή Ελλαδίτη και Κύπριο πολίτη ο οποίος βλέπει τον Ελληνισμό τα τελευταία τρία έτη να σύρεται σιδηροδέσμιος στο Βερολίνο. Είναι εκπληκτικό πως οι εγκεφαλικά ανάπηροι, όταν αναφερόμαστε σε θέματα γεωπολιτικής, ηγέτες της Γερμανίας για κάποιον μαγικό λόγο πιστεύουν πως ό,τι δεν κατάφεραν τη περίοδο 1914-18 και 1939-45 θα καταφέρουν σήμερα μέσω του Ευρώ τους και μέσω της ΕΕ η οποία από μία «Ευρώπη των Πατρίδων» κάθε μέρα αποδεικνύει πως μετατρέπεται σε μία «Κεντρευρώπη» του Γερμανικού Ράιχ.
Η καγκελάριος Μέρκελ ως ένας άλλος Φρειδερίκος Μπαρμπαρόσα, Γερμανός Αυτοκράτορας του Μεσαίωνα, με τις ορδές της καταστρέφει και ληστεύει τον ελληνισμό, όπως ακριβώς ο πρόγονός της προσπάθησε να κάνει στο Βυζάντιο του δωδεκάτου αιώνα, με πρόφαση τότε τη… Σταυροφορία. Ξεχνάει όμως η ηγεσία των Γερμανών πως στη προσπάθεια αυτή, μπορεί να κατάφεραν πλήγματα στο μεσαιωνικό ελληνικό κράτος, ο Μπαρμπαρόσα όμως «μας άφησε χρόνους» στην ίδια τη γη που προσπάθησε να λεηλατήσει (και όχι πολύ ηρωικά) και να σβήσει από τον χάρτη. Έτσι και σήμερα η ηγεσία του Βερολίνου με τους εγχώριους αντιπροσώπους δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται μέσα στην αλαζονεία που τη χαρακτηρίζει πως η όλη κατάσταση θα γυρίσει μπούμερανγκ.
Αφήνοντας λοιπόν τη μεσαιωνική ιστορία των ελληνο-γερμανικών σχέσεων περνάμε στο προκείμενο:
Πόσο λοιπόν περίεργο θα ήταν οι ΗΠΑ να αφήνουν τη Γερμανία ανενόχλητη να κάνει αυτά που κάνει, απλά και μόνο για αν την αφήσουν να εκτεθεί στους… υποτακτικούς της, στα μάτια ολόκληρης της μεσογειακής και όχι μόνο Ευρώπης, ειδικά στην κοινή γνώμη Ελλάδας και Κύπρου; Παρεμπιπτόντως, να τους θυμίσουμε ότι ο Ελληνισμός, προς απογοήτευση αρκετών «εταίρων», εξακολουθεί να διαβιεί στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, τι να κάνουμε δεν κατάφεραν να μας καθαρίσουν από την εποχή των Γότθων), και πόσο περίεργο θα ήταν οι Αγγλοσάξονες που γνωρίζουν το «στιλ» εξουσίας των Γερμανών, να τους αφήνουν να οδηγήσουν σε εσωτερική κατάρρευση το Ευρώ;
Και γιατί όχι και σε επανάσταση ενδεχομένως τους λαούς της Μεσογείου, κατά των «ηγεσιών», έτσι ώστε η οριστική κατάρρευση της γερμανική ηγεμονίας να φανεί ως «ατύχημα» και ως αποτέλεσμα των «κακών χειρισμών του Βερολίνου» που εξόργισαν τους Ευρωπαίους και ξεθώριασαν το όραμα της ενωμένης Ευρώπης; Έτσι δεν έγινε δύο φορές τα τελευταία εκατό έτη;Μήπως αυτό θα άνοιγε τον δρόμο για ακόμα μία φορά ώστε να έρθουν οι Ατλαντικοί μας σύμμαχοι ως «απελευθερωτές»; Με τα «ηγετικά διαπιστευτήρια» του Βερολίνου, δεν φαντάζει καθόλου κακό, για τέτοιο χάλι μιλάμε…
Είναι τυχαίο πως η Τρόικα, ενώ αποτελείται ΚΑΙ από το ΔΝΤ το οποίο στην ουσία εκπροσωπεί τις ΗΠΑ (μόνο οι ΗΠΑ έχουν δικαίωμα veto στις αποφάσεις του Ταμείου), στην ουσία έχει περάσει στην ελληνική αλλά και νοτιοευρωπαϊκή κοινή γνώμη ως «γερμανική»; Δηλαδή πόσο μειωμένης αντιληπτικής ικανότητας θα έπρεπε να είναι κάποιος στο Βερολίνο – και προφανώς ανιστόρητος… – για να πιστεύει πως δεν έχει σημασία το πώς τον αντιμετωπίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρωπαίων πολιτών, αρκεί να ελέγχει απλά τις κυβερνήσεις τους;
Κλείνοντας να δώσουμε το επιχείρημα ξανά περιληπτικά, ότι οι ΗΠΑ στο πλαίσιο της αγγλοσαξονικής γεωπολιτικής παράδοσης, είναι πολύ πιθανό να θέλουν επί της ουσίας να αποδυναμώσουν τη Γερμανία, αλλά αυτό θα πρέπει να φανεί ως «ατύχημα». Γι’ αυτό την αφήνουν να εκτίθεται. Το ατύχημα θα πρέπει να συμβεί με υπαιτιότητα του Βερολίνου, άρα η Ουάσιγκτον πολύ σοφά αφήνει τη Γερμανία να κινείται με τον συγκεκριμένο τρόπο επειδή γνωρίζει, έχει την εμπειρία της υπερδύναμης να γνωρίζει πως στο τέλος οι γεωπολιτικές δυνάμεις θα θάψουν στη λήθη της ιστορίας τους λογιστές οι οποίοι πιστεύουν πλέον πως και μέσω ληστειών και εκβιασμών θα «ελέγξουν» λαούς και κοινωνίες.
Ο απώτερος σκοπός των Αγγλοσαξόνων θα είναι να αποδυναμώσουν τη Γερμανία, όχι να καταστρέψουν την ΕΕ. Κι αυτό διότι το καπιταλιστικό σύστημα θα πρέπει να λειτουργεί, οι ευρωατλαντικές σχέσεις θα πρέπει να αναθερμανθούν, οι ΗΠΑ θα πρέπει να ελέγξουν τις ενεργειακές πηγές της Μεσογείου, που θα τροφοδοτούν ασφαλώς στην ΕΕ για να τη βοηθήσουν να λειτουργεί ανεξάρτητα και τέλος, σε καμία περίπτωση να μην επιτρέψουν τη υπερβολικά στενή «σύνδεση» Μόσχας-Βερολίνου…
Όποιος γνωρίζει τα βασικά της Αγγλοσαξονικής γεωπολιτικής θεωρίας θα αντιληφθεί πως πρώτον, οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία δεν θα επιτρέψουν ποτέ μία Γερμανική Ευρώπη, άρα θα αφήσουν το Βερολίνο να καταρρεύσει υπό το βάρος των επιλογών του, και δεν θα επιτρέψουν σε μία ενωμένη Γερμανική Ευρώπη να συνδεθεί περισσότερο με τη Ρωσία (αποτροπή συμμαχίας δύο μεγάλων δυνάμεων στην Ευρασία), διότι τότε θα κινδυνεύει η θέση τους στη Παγκόσμια Νήσο (Ευρασία-Αφρική).
Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ ενδεχομένως και να ωθήσουν εμμέσως τη Γερμανία να συνεχίσει την άσκηση πιέσεων, ενδεχομένως και θα προσπαθήσουν να δελεάσουν τη Ρωσία ακόμα και να στραφεί κατά του Βερολίνου (θέμα τεράστιο εάν κάποιος λάβει υπόψη του την ενεργειακή εξάρτηση Μόσχας-Βερολίνου).Και δυστυχώς είναι πολύ πιθανό να αφήσουν τον Ελληνισμό να καταρρεύσει οικονομικά, έτσι ώστε να ξεκινήσει η «αλυσιδωτή αντίδραση» για την… αποκαθήλωση της Γερμανίας. Φυσικά, μετά θα έρθουν ως «ελευθερωτές», οι οποίοι θα μας βοηθήσουν να ορθοποδήσουμε και να εκμεταλλευτούμε τα κοιτάσματα, κάνοντας μπίζνες μαζί μας, ενδεχομένως όμως συνεργαζόμενοι και με τους Ρώσους!
Ο Ελληνισμός εάν δεν αντιληφθεί αυτά που γράφουμε και λέμε τα τελευταία χρόνια από το «defence-point.gr» δεν πρόκειται να κατανοήσει τις εξελίξεις ώστε να είναι σε θέση να διαχειριστεί τα επερχόμενα προς το μεγαλύτερο δυνατόν όφελός του. Το σίγουρο πλέον είναι πως κάθε ιδεολογία ή/και ιδεολόγημα δεν έχει πλέον θέση στη πολιτική που θα πρέπει ακολουθήσουμε. Το μόνο μας σύνθημα θα πρέπει να είναι η «επιβίωση του Ελληνισμού» και τίποτα άλλο.
«Ταμπού» πλέον δεν είναι ούτε η ΕΕ, ούτε το Ευρώ, ούτε οι «εταίροι», διότι οι συγκεκριμένοι παράγοντες μόνο κακό στην.. υγεία μας έχουν κάνει και τον τελευταίο καιρό απειλούν και την ίδια μας την ύπαρξη.
Το έχουμε άραγε καταλάβει, ή όταν το δούμε θα είναι πλέον αργά;
http://www.defence-point.gr
Κυριακή 17 Μαρτίου 2013
ΕΝΑΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ
Τι θα συμβεί… αλλά και πως θα συμβεί…
Μέχρι το τέλος του έτους οι Ελληνικές τράπεζες θα ενοποιηθούν σε μία το πολύ δύο κεντρικές τράπεζες…
Μόλις ενοποιηθούν -καθαρές πια αφού το βρώμικο κομμάτι τους θα το έχει απορροφήσει το Ελληνικό δημόσιο- θα ξεκινήσει και η πώλησή τους στις μεγάλες Γερμανικές Τράπεζες.
Οι Γερμανικές τράπεζες θα τιτλοποιήσουν (δηλαδή θα πουλήσουν) τα δάνεια σε ασφαλιστικές Γερμανικές εταιρίες, στην ουσία θα …
πωληθούν τα σπίτια που βρίσκονται πίσω από τα δάνεια, οι οποίες με τη σειρά τους θα δημιουργήσουν συνεταιρισμούς διαχείρισης αυτών των δανείων.
πωληθούν τα σπίτια που βρίσκονται πίσω από τα δάνεια, οι οποίες με τη σειρά τους θα δημιουργήσουν συνεταιρισμούς διαχείρισης αυτών των δανείων.
Αυτοί οι συνεταιρισμοί θα αγορασθούν από διάφορους δημόσιους και ιδιωτικούς μεγάλους οργανισμούς στη Γερμανία για να πωληθούν μισοτιμής στους Γερμανούς πολίτες.
Κάτι ανάλογο με αυτό που υπήρχε με τους συνεταιρισμούς διάφορων συντεχνιών στην Ελλάδα, όπως του οικοπεδικού συνεταιρισμού των δικαστικών στο Μαραθώνα, των τυπογράφων στην Ηλιούπολη και άλλων.
Έτσι θα συμβεί το εξής τραγικό…
Εσείς φερ ειπείν θα χρωστάτε ένα δάνειο στη Τράπεζα 200 χιλιάδες ευρώ, που προέρχεται από το σπίτι που αγοράσατε…
Η Γερμανική πια Τράπεζα θα σας πει αφού δεν μπορείτε να αποπληρώσετε το δάνειο δύο δρόμοι υπάρχουν. Ο ένας είναι να πουλήσετε εσείς το σπίτι και με τα λεφτά που θα πάρετε να αποπληρώσετε το δάνειο.
Ο άλλος είναι να σας το εκπλειστηριάσουμε εμείς… Βέβαια δεν θα σας αφήσει ένα επ αόριστο χρονικό διάστημα για να πουλήσετε το σπίτι , θα σας ορίσει ένα σύντομο χρονικό διάστημα τόσο που να μη μπορείτε να το πουλήσετε… γιατί δεν θα το επιτρέπουν οι οικονομικές συνθήκες της αγοράς εκείνη την εποχή.
Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα τον πλειστηριασμό του ακινήτου… Εκεί η τιμή θα είναι πολύ χαμηλή και ο αγοραστής θα είναι Γερμανός. Για δύο λόγους… επίσης…
Ο πρώτος γιατί αυτά τα δάνεια ανήκουν όπως είπαμε παραπάνω στους Γερμανικούς συνεταιρισμούς που καλύπτονται από το Γερμανικό δίκαιο και κατ επέκταση δεν θα υπάρχει το φαινόμενο των κορακιών και δεύτερον ότι οι Γερμανοί έχουν στα χέρια τους τη ρευστότητα δηλαδή το μετρητό που εσύ δεν έχεις.
Έτσι αγαπητέ πιστούχε εσύ θα έχεις χάσει το σπίτι σου αλλά δεν θα έχεις εξοφλήσει το δάνειο… Θα συνεχίσεις να είσαι υπόδουλος στη Τράπεζα…
Γιατί το ακίνητό σου θα έχει πουληθεί για 150 χιλιάδες ενώ εσύ έχεις δάνειο 200 χιλιάδες… Μαθηματικά λοιπόν χρωστάς και 50 χιλιάδες στη Γερμανική επαναλαμβάνω πια Τράπεζα…
Αυτό το χρέος του υπολοίπου των 50 χιλιάδων είναι λογιστικό και όχι πραγματικό γιατί ήδη από την αρχική πώληση των Ελληνικών τραπεζών στις Γερμανικές αυτό έχει συνυπολογισθεί
Θυμόσαστε που είπαμε παραπάνω για το βρώμικο κομμάτι που ανέλαβε το δημόσιο… έ αυτό είναι…
Θυμόσαστε που είπαμε παραπάνω για το βρώμικο κομμάτι που ανέλαβε το δημόσιο… έ αυτό είναι…
Όμως αυτές οι 50 χιλιάδες που εσύ εξακολουθείς να χρωστάς η Γερμανική τράπεζα θα τις αποδώσει στο Ελληνικό δημόσιο… Το δημόσιο θα τις αγοράσει και εσύ θα χρωστάς πια στο Δημόσιο τις 50 χιλιάδες…
Εκεί σε αυτό το σημείο θα γίνει η μεγάλη σφαγή… είναι τότε που για την εξόφληση αυτού του ποσού θα μειωθούν συντάξεις, θα περικοπούν μισθοί και άλλα.
ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΧΡΩΣΤΑΣ…
Πηγη http://www.votegreece.gr
Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013
ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ: Συσκευές που μας «σκοτώνουν» καθημερινά
Μετρήσαμε τις συσκευές που συνήθως χρησιμοποιούμε σε μια ημέρα. Η μέτρηση πραγματοποιήθηκε παρουσία του ερευνητή του «Δημόκριτου», κ. Δημήτρη Κοσμόπουλου στο σπίτι μιας τετραμελούς οικογένειας. Το όριο ασφαλείας που θέτουν οι περισσότεροι ερευνητές αλλά και οι κατασκευαστές των μετρητών είναι τα 5,8 μιλιβάτ/τ.μ. εφόσον η έκθεσή μας στην ακτινοβολία είναι.. διαρκής.
Οι εθελοντές μας, ένα νεαρό ζευγάρι με δύο παιδιά 3 και 5 ετών, παρακολούθησαν με περιέργεια και αγωνία το πείραμα και πριν φύγουμε, τα ασύρματα τηλέφωνα είχαν εξαφανιστεί, ο πομπός του ασύρματου Ιντερνετ είχε μπει στην αποθήκη και η οικοδέσποινα θα αγόραζε επειγόντως hands free!
Να λοιπόν η «ακτινογραφία» μιας συνηθισμένης μέρας.
07.15 Κινητό τηλέφωνο
(365 φορές πάνω από το όριο!)
Οι εθελοντές μας, ένα νεαρό ζευγάρι με δύο παιδιά 3 και 5 ετών, παρακολούθησαν με περιέργεια και αγωνία το πείραμα και πριν φύγουμε, τα ασύρματα τηλέφωνα είχαν εξαφανιστεί, ο πομπός του ασύρματου Ιντερνετ είχε μπει στην αποθήκη και η οικοδέσποινα θα αγόραζε επειγόντως hands free!
Να λοιπόν η «ακτινογραφία» μιας συνηθισμένης μέρας.
07.15 Κινητό τηλέφωνο
(365 φορές πάνω από το όριο!)
Συνήθως η ημέρα μας αρχίζει μ' ένα τηλεφώνημα. Σύμφωνα με τα διεθνή όρια ασφαλείας, η ακτινοβολία δεν πρέπει να ξεπερνά τα 5 με 6 μιλιβάτ/ανά τετραγωνικό μέτρο. Ο οικιακός μετρητής έδειξε 1.827(!) μιλιβάτ -365 φορές πάνω από το όριο -τη στιγμή που το τηλέφωνο καλούσε, όπως και κατά τη διάρκεια της συνομιλίας ! Να σημειώσουμε ότι στη δική μας μέτρηση η απόσταση μετρητή - κινητού ήταν περίπου 10 εκατοστά, ενώ όταν συνομιλούμε χωρίς hands free, το κινητό εφάπτεται στο κεφάλι και η απόσταση. μηδενίζεται. Oταν το κινητό φορτίζει, η μέτρηση κυμαίνεται σε φυσιολογικά όρια, ωστόσο οι ειδικοί συμβουλεύουν να μη φορτίζουμε το κινητό δίπλα στο κεφάλι μας. Σε κλειστούς, μικρούς χώρους, όπως το ασανσέρ, το αυτοκίνητο ή τα τούνελ των αυτοκινητοδρόμων, η ακτινοβολία αυξάνεται, καθώς το κινητό προσπαθεί πιο έντονα να «πιάσει» σήμα.
09.30 Ασύρματο δίκτυο Ίντερνετ (router)
(Μην ξεχνάτε να το κλείνετε)
09.30 Ασύρματο δίκτυο Ίντερνετ (router)
(Μην ξεχνάτε να το κλείνετε)
Η ελευθερία που μας προσφέρει η ασύρματη τεχνολογία είναι πολύ σημαντική, ενώ το γεγονός ότι αποφεύγουμε τα ενοχλητικά καλώδια την κάνει ακόμη πιο δημοφιλή. Το απαραίτητο router τοποθετείται τις περισσότερες φορές στο γραφείο ή σε οποιοδήποτε άλλο σημείο υπάρχει υποδοχή τηλεφώνου, συχνά δίπλα στον καναπέ, όπου περνάμε τη μισή ημέρα, ή ακόμα χειρότερα στην κρεβατοκάμαρα. Στο σπίτι, όπου έγινε η μέτρηση, το router είναι τοποθετημένο σ' ένα ντουλάπι δίπλα στο κρεβάτι. Η μέτρηση έδειξε 15,20 μιλιβάτ, τριπλάσια από το όριο, σε απόσταση 10 εκατοστών, ενώ δίπλα στην κεραία η ακτινοβολία άγγιξε τα 578 μιλιβάτ (100 φορές μεγαλύτερη του ορίου)! Υπολογίστε ότι αυτό το ποσό εκπέμπεται συνεχώς, όσο το router παραμένει αναμμένο - ακόμη κι όταν δεν χρησιμοποιείτε το Ιντερνετ. Αρα, μπορεί η ακτινοβολία να είναι μικρότερη του κινητού π.χ., όμως τη λαμβάνετε συνεχώς.
14.00 Ασύρματος back server
(Μακριά του όσο λειτουργεί)
Πρόκειται για ένα σκληρό δίσκο, ο οποίος συνδέεται ασύρματα με τον υπολογιστή μας και κάνει backup στα πολύτιμα αρχεία μας. Η θέση του συνήθως είναι πάνω στο γραφείο μας, αλλά στο σπίτι όπου έγινε η μέτρηση οι οικοδεσπότες τον είχαν τοποθετήσει κάτω από το κρεβάτι τους. Και οι δύο αυτές θέσεις είναι ακατάλληλες, αφού η μέτρηση έδειξε 15,20 μιλιβάτ, τρεις φορές πάνω από το όριο. Η συσκευή εκπέμπει ακτινοβολία φυσικά την ώρα που λειτουργεί, λαμβάνοντας ασύρματα και αποθηκεύοντας τα αρχεία σας. Την ώρα που αυτό συμβαίνει, καλό είναι να είστε μακριά από τη συσκευή. Οταν την έχετε κλειστή, μπορείτε να την τοποθετείτε οπουδήποτε θέλετε.
16.00 Φούρνος μικροκυμάτων
(Από μακριά κι αγαπημένοι)
Μεσημέρι έφτασε, ώρα για φαγητό. Από τις πλέον δημοφιλείς οικιακές συσκευές στις σύγχρονες κουζίνες είναι ο φούρνος μικροκυμάτων, που προσφέρει ευκολία και χρόνο. Συχνά μάλιστα δεν τον χρησιμοποιούμε μόνο για να ζεστάνουμε για λίγο το φαγητό μας, αλλά για πολύ περισσότερη ώρα, προκειμένου να ξεπαγώσουμε τρόφιμα, να ψήσουμε ή να ζεστάνουμε νερό. Ειδικά δε τα τελευταία χρόνια, στις καινούργιες κουζίνες, η θέση του βρίσκεται περίπου στο ύψος του κεφαλιού και
συνήθως όση ώρα λειτουργεί στεκόμαστε μπροστά του σε μικρή απόσταση. Η μέτρησή μας έδειξε 11,53 μιλιβάτ, διπλάσια του ορίου, σε μια απόσταση 20 - 30 εκατοστών. Εν ολίγοις: αφήστε τον να δουλεύει μόνος του, όση ώρα λειτουργεί καλό είναι να απομακρύνεστε, και εσείς και κυρίως τα μικρά παιδιά. Αυξημένη σε σχέση με τα επιτρεπτά όρια είναι η ακτινοβολία που εκπέμπει και ο συμβατικός φούρνος όταν λειτουργεί, οπότε καλό είναι και σε αυτή την περίπτωση να κάνετε το ίδιο.
20.50 Ενδοεπικοινωνία Baby Phone
(Χαμηλή ακτινοβολία, αλλά όχι για παιδιά)
Την πολύ χρήσιμη αυτή συσκευή οι γονείς την χρησιμοποιούν σε καθημερινή βάση,
κυρίως το βράδυ, όταν το μωρό ή το παιδί κοιμάται. Πολλοί δε, για να είναι σίγουροι ότι θα ακούσουν και τον παραμικρό θόρυβο που θα κάνει το παιδί, το τοποθετούν ακόμα και μέσα στο κρεβατάκι ή την κούνια του. Η μέτρηση δίπλα στην κεραία έδειξε 3,20 μιλιβάτ, κάτω του ορίου, ενώ σε απόσταση 20 εκατοστών η ακτινοβολία έπεσε κάτω από το μηδέν. Ωστόσο, τα παιδιά και ειδικά τα βρέφη είναι πολύ ευαίσθητα ακόμα και σε χαμηλά επίπεδα ακτινοβολίας. Καλό είναι λοιπόν να το τοποθετείτε σε μια απόσταση μεγαλύτερη του μέτρου. Αλλωστε, οι συσκευές αυτές είναι υπερβολικά ευαίσθητες και πιάνουν και από μεγαλύτερη απόσταση τους ήχους.
23.05 Ασύρματο τηλέφωνο
(Η ύπουλη ακτινοβολία)
Στα περισσότερα σπίτια η θέση του ασύρματου τηλεφώνου είναι στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι, στο τραπεζάκι του καναπέ ή στο γραφείο, σε σημεία δηλαδή στα οποία περνάμε πολλές ώρες της ημέρας και της νύχτας μας. Ακόμα και όταν δεν μιλάμε όμως με το ασύρματο τηλέφωνο, η βάση του εκπέμπει συνεχώς ακτινοβολία, και αυτόείναι το ύπουλο σε αυτή την περίπτωση. Η μέτρηση έδειξε 31,40 μιλιβάτ, πενταπλάσια του ορίου, δίπλα στη βάση του τηλεφώνου. Οταν τοποθετήσαμε τονμετρητή στο μαξιλάρι, στο σημείο δηλαδή που βρίσκεται το κεφάλι μας επίτουλάχιστον οχτώ ώρες κάθε βράδυ, έδειξε 10,76 μιλιβάτ, νούμερο δύο φορές πάνωαπό τα επιτρεπτά όρια. Σκεφτείτε ότι μπορεί να μην αγγίζει την τιμή του κινητούκατά τη διάρκεια της συνομιλίας, αυτό όμως εκπέμπει χωρίς καμιά διακοπή!
.....απο Εμαιλ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)