Ρωσογερμανικός ενεργειακός άξονας

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι και οι πληροφορίες από το ρεπορτάζ του «Π» επιβεβαιώθηκαν μέχρι κεραίας.

Θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι ακόμη και οι άνθρωποι που μας επιβεβαίωναν τις εκτιμήσεις για τις εξελίξεις γύρω από τις συμμαχίες σχετικά με τη μελλοντική «πολιορκία» του ελληνικού ενεργειακού τομέα δεν περίμεναν πως τα πράγματα θα «τρέξουν» τόσο γρήγορα. Ίσως επειδή θεωρούσαν πως οι διαπραγματεύσεις για τις συμμαχίες μπορούσαν να περιμένουν έως τις επίσημες ανακοινώσεις για τις ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα…

Την προηγούμενη Πέμπτη, λοιπόν, ακριβώς την ημέρα που αποκαλύπταμε την επαφή του ρωσικού κολοσσού Gazprom με τον πανίσχυρο γερμανικό όμιλο RWE, οι δύο ενεργειακοί «παίκτες» με κοινή τους ανακοίνωση έκαναν γνωστή την υπογραφή «Μνημονίου Στρατηγικής Συνεργασίας», διευκρινίζοντας πως πρόκειται για τη συνένωση δυνάμεων στον τομέα της παραγωγής ενέργειας στην Ευρώπη.

Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται απλώς για αγοραπωλησίες μερικών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων αερίου, που κάνουν έτσι κι αλλιώς εδώ και αρκετές δεκαετίες… Αλλά η ρωσογερμανική συνεργασία αποκτά πλέον άλλη διάσταση, καθώς επεκτείνεται στην παραγωγή.

Η ανακοίνωση των δύο ομίλων δίνει και το πρώτο στίγμα των περιοχών, όπου εστιάζεται το ενδιαφέρον τους: RWE και Gazprom σχεδιάζουν να δημιουργήσουν κοινοπραξία, στην οποία θα μεταβιβάσουν τις «υπάρχουσες ή νέες μονάδες παραγωγής ηλεκτρισμού από αέριο ή άνθρακα στη Γερμανία, τη Βρετανία και στις χώρες της Μπενελούξ (Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο)», αναφέρουν χαρακτηριστικά.

Το μνημόνιο

Μάλιστα, ο «τσάρος» του ρωσικού αερίου, ο Αλεξέι Μίλερ, στη δήλωσή του διευκρινίζει πως «η βιομηχανία ηλεκτρικής ενέργειας αποτελεί μία από τις προτεραιότητες της Gazprom στην Ευρώπη». Ο ομόλογός του της RWE Γιούνκερ Γκρόσμαν είναι ακόμη πιο αποκαλυπτικός: Το μνημόνιο συνεργασίας των δύο ομίλων «μπορεί να εξασφαλίσει πιθανές συνεργασίες σε εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρισμού τροφοδοτούμενα από άνθρακα και αέριο εντός και εκτός της Γερμανίας και συνεπώς να οδηγήσει σε αμοιβαίες ευκαιρίες κοινής ανάπτυξης».

Αυτήν την περίοδο τέτοιου είδους εργοστάσια εκτός Γερμανίας πωλούνται κυρίως στην Ελλάδα, έλεγαν με νόημα στο «Π» παράγοντες της εγχώριας ενεργειακής αγοράς, παραδεχόμενοι πως οι πληροφορίες μας της προηγούμενης εβδομάδας ήταν κάτι παραπάνω από έγκυρες: ήταν κυρίως απόλυτα διασταυρωμένες και είδαν το φως της δημοσιότητας ακριβώς στην ώρα τους.

Όπως αναφέραμε και την προηγούμενη εβδομάδα, οι Γερμανοί μπορεί να «έσπασαν τα μούτρα τους» κατά την προηγούμενη προσπάθειά τους να αποκτήσουν πρόσβαση στην ελληνική αγορά, αλλά ποτέ δεν παραιτήθηκαν από το σχέδιό τους.

Το ίδιο ισχύει και για τους Ρώσους, οι οποίοι έχουν τραυματικές εμπειρίες από την προσπάθειά τους να συνεργαστούν με το ελληνικό Δημόσιο. Ωστόσο, ποτέ δεν ξέχασαν τα όσα τους έχουν υποσχεθεί οι Έλληνες (ανταποδοτικά έργα, αναθέσεις κ.λπ.), τα οποία εξακολουθούν να διεκδικούν. Κι εφόσον καταλαβαίνουν πως δεν μπορούν από μόνοι τους να «ανοίξουν πόρτες», αποφάσισαν να συμμαχήσουν με ένα από τα φαβορί για το… πρωτάθλημα ενεργειακών εξαγορών στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Μάχες...

Βέβαια, η ρωσογερμανική συμμαχία δεν θα κάνει περίπατο στη μελλοντική διαδικασία αποκρατικοποιήσεων. Ένας από τους ισχυρότερους αντιπάλους της προέρχεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και τα μηνύματα που έρχονται είναι ιδιαίτερα σαφή ως προς την επιδίωξη των Αμερικανών να αποκτήσουν τον απόλυτο έλεγχο των εγχώριων ενεργειακών επιχειρήσεων.

Το επιβεβαίωσαν άλλωστε και όσοι συνόδευαν τη Χίλαρι Κλίντον, το επιβεβαιώνουν κι όσοι γνωρίζουν τους συσχετισμούς σε πολιτικό και κυρίως σε κυβερνητικό επίπεδο, αλλά κυρίως στους κύκλους εκείνους που κινούν τα νήματα στο παρασκήνιο για τις αποφάσεις που παίρνονται στη χώρα μας. Στέλεχος με μεγάλη εμπειρία σε υψηλόβαθμες θέσεις στον εγχώριο ενεργειακό τομέα σε συνομιλία μας την Κυριακή, επισήμανε πως όλοι οι συνομιλητές της Χίλαρι (με εξαίρεση τον Βαγγέλη Βενιζέλο) ήταν απόφοιτοι αμερικανικών πανεπιστημίων. Ακόμη και όσοι κυκλοφορούσαν στους διαδρόμους των ελληνοαμερικανικών συναντήσεων το διήμερο της επίσκεψης ήταν - οι περισσότεροι - σπουδαγμένοι και μεγαλωμένοι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται και η ουσία του «πολέμου» που έρχεται για τον έλεγχο του ελληνικού ενεργειακού συστήματος. Η ίδια η αγορά της χώρας μας είναι πολύ μικρή σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές αγορές. Ωστόσο δίνει τη δυνατότητα διασυνδέσεων ή ακόμη και επέκτασης σε άλλες γειτονικές αγορές. Πολύ περισσότερο, δίνει τη μοναδική ευκαιρία σε όποιον ελέγχει τις ελληνικές επιχειρήσεις να αποκτήσει πρόσβαση σε χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

Πρόκειται δηλαδή για τεράστιες ευκαιρίες, που ένας μάνατζερ ή ένας ιδιοκτήτης πολυεθνικής δεν αφήνει να χαθούν… Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν οι Έλληνες επιχειρηματίες, που έχουν ζωτικά συμφέροντα στις ενεργειακές αγορές της ευρύτερης περιοχής, αλλά και στη χώρα μας.

Τα φαβορί

Το πρώτο που μπορεί να σκεφτεί κανείς είναι οι συμμαχίες με τους ισχυρούς και τα φαβορί. Κάποιοι άλλοι, όπως ο Λάτσης, εμφανίζονται να έχουν μία υπεροπτική στάση, πιστεύοντας πως θα βγουν νικητές από τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, καθώς έχουν τοποθετήσει σε θέσεις - κλειδιά δικούς τους ανθρώπους…

Ξεχνούν, ωστόσο, ότι στην περίπτωση της Ελλάδας τον πρώτο λόγο έχουν οι επικυρίαρχοι, δηλαδή όσοι μας έχουν κατακτήσει οικονομικά. Κι αυτοί θα μοιράσουν τα ξεσκισμένα ρούχα της πάμπτωχης Ελλάδας.

Και κάτι ακόμη: κανείς Έλληνας ή ξένος παράγοντας δεν μας εξήγησε με πειστικά επιχειρήματα το γιατί η Ελλάδα θα πρέπει να ξεπουλήσει όσο-όσο την τελευταία πολύτιμη περιουσία της, σε οποιονδήποτε Γερμανό της RWE, παραδίνοντας και την τελευταία δυνατότητα εθνικής στρατηγικής για την έξοδο από την κρίση…

Όλοι φανταζόμαστε, λοιπόν, πώς θα μας συμπεριφερθούν οι ξένοι αγοραστές μας. Πολύ περισσότερο στον κρισιμότερο τομέα της οικονομίας, στην ενέργεια.

Γιατί να νοιαστούν εάν ένα σπιτικό ανέργου στο Πέραμα ή ένα δυαράκι νέου ζευγαριού στη Δραπετσώνα δεν έχει ρεύμα; Εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι να κάνουν ό,τι έκαναν τόσα χρόνια: να αγοράσουν υπεραξίες σε πολύ χαμηλές τιμές και να μεταφέρουν τα κέρδη τους εκεί που θα αποδώσουν περισσότερο.

Και η καταστραμμένη Ελλάδα δεν θα προσφέρει στο μέλλον τέτοιες ευκαιρίες!

Το Ποντικι 27.7.11