Το διεθνές οικο­νομικό χτύπημα στην αδύναμη Ελλάδα

Τα ζόμπι της Wall Street

Εφημερίδα "Το Ποντίκι 10.2.11"

Οι περιβόητες «αγορές» έχουν τη δύναμη να ποδηγετήσουν σχεδόν κάθε οικονομία, όπως η Ελλάδα, που βρέθηκε κάποτε μέ­σα στην 30άδα της παγκόσμιας κατάταξης. Πότε; Την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, όπως θα μας θυμίσει ο στατιστικολόγος της παρέας, δεί­χνοντας πόσο... αφηρημένοι μπορεί να είναι ή να γίνουν αίφνης οι αριθμοί και τα οικονομικά στοι­χεία. Από εκείνο λοιπόν το πάρτι, η Ελλάδα βρέ­θηκε στο χείλος του χάους. Όχι βέβαια τυχαία.

Τα γεγονότα, η ιστορία και οι θέσεις επώνυμων αρθρογράφων δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για παρερμηνεία. Στην ελληνική κρίση είχε αναφερθεί ο αιρετικός δημοσιογράφος - ερευνητής Webster Tarpley, ο οποίος έκανε λόγο για την... καραμπινά­τη συνωμοσία της Wall Street που έφερε το οικο­νομικό χτύπημα στην αδύναμη Ελλάδα και τα σχέ­δια της συμμορίας των αρπακτικών και των τραπε­ζικών ζόμπι για την κατάρρευση του ευρώ.

Το «δείπνο ιδεών» στο Μανχάταν

Ο δημοσιογράφος, που πρώτος είχε αναδείξει τις πρακτικές της περίφημης Goldman Sachs και των άλλων επενδυτικών τραπεζών, ήταν αυτός που έφερε στο φως το περίφημο «δείπνο ιδεών» (τον Φεβρουάριο του 2010) σε αρχοντικό διαμέ­ρισμα του Μανχάταν, στο Moness, που έστησε η Crespi Hardt & Co, μία τράπεζα επενδύσεων - μπουτίκ. Ανάμεσα στους συνδαιτυμόνες ήταν τότε οι επικεφαλής των SAC Capital Advisors, ο David Einhorn της Greenlight Capital, ο Donald Morgan της Brigade Capital και εκπρόσωποι του Soros Fund Management.

Τα χαρτοφυλάκια του Σόρος είχε αναφερθεί πως... επένδυσαν περισσότερο από μισό τρισ. δο­λάρια στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας της Ελλάδας και της αποδυνάμωσης του ευρώ (σ.σ.: και βέ­βαια μιας παράλληλης ενίσχυσης του δολαρίου). Το μισό τρισ. εάν υπολογισθεί με βάση τη δυνα­μική μόχλευσης μπορεί να φτάνει σε «ισχύ ρευ­στότητας» και τα 2,5 τρισ. δολάρια (υπολογίζεται συντελεστής μόχλευσης παραγώγων στις περίπου πέντε φορές).

Τα μεγέθη είναι τρομακτικά εάν συγκεντρω­θούν κατά μίας οικονομικής συμμαχίας – όπως έγινε με την Ε.Ε. και την ΕΚΤ – πόσω μάλλον εάν στοχεύσουν την αγορά μίας χώρας.

Για να έχουμε μία ενδεικτική εικόνα του τι συμφέροντα διακυβεύονται στις... διεθνείς αγορές και τα πονταρίσματα, αρκεί να θυμηθούμε πως ο Σόρος είχε βγάλει από την κατάρρευση της στερ­λίνας (το 1992) κέρδη ενός δισ. δολαρίων στοιχη­ματίζοντας στη «διόρθωση» του αγγλικού νομί­σματος. Τι έγινε, λοιπόν, τον τελευταίο χρόνο από τον Φεβρουάριο του 2010 έως σήμερα;

Ο μηχανισμός

Αρχικά οι «αγορές» πόνταραν επιθετικά στο εν­δεχόμενο χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας λαμβάνοντας σταδιακά παράλληλες θέσεις στην αγορά των περιβόητων credit default swaps (CDS), δηλαδή των ασφαλίστρων έναντι του ρίσκου της χώρας. Με αυτόν τον μηχανισμό το όφελος για τον επιτιθέμενο (δήθεν επενδυτή) είναι διπλό, καθώς ταυτόχρονα εξασφαλίζεται και έναντι του ενδεχό­μενου να μην του βγει το ποντάρισμα. Έως εδώ καλά, καθώς οι «καρχαρίες» βγάζουν λεφτά από τρεις πάντες:

1. Από την αγορά στοιχημάτων. Εκεί δηλαδή όπου ποντάρουν στη χρεοκοπία.

2. Από την αγορά CDS με τον μηχανισμό που εξηγήσαμε.

3. Από τα χρηματιστήρια, όπου είχαν φροντίσει να ποντάρουν σε υποχώρηση των διαφόρων δει­κτών και μετοχών.

Οι ξένοι οίκοι που φέρεται να διαχειρίστηκαν την κρίση του ελληνικού χρέους υπολογίζεται πως κέρδισαν περισσότερα από 60 δισ. ευρώ μόνο από την αντασφάλιση κινδύνου έναντι των ελληνικών ομολόγων. Μαζί με τις υπόλοιπες κινήσεις τα κέρ­δη τους μπορεί να ξεπερνούν και τα 80 δισ.

Την ίδια περίοδο τα αγγλοσαξονικά ΜΜΕ και οι αμερικανοτραφείς οίκοι αξιολόγησης συνέχιζαν να πυροβολούν την ελληνική οικονομία συντηρώ­ντας τις προϋποθέσεις για το γλέντι των οίκων στο ελληνικό πτώμα. Το μεγάλο παιχνίδι, όμως, άρχισε να παίζεται από τα τέλη Δεκεμβρίου και τις αρχές Ιανουαρίου. Τότε δηλαδή που τα χρηματιστήρια της Αθήνας και άλλων χώρων της ευρωπαϊκής περιφέ­ρειας είχαν υποχωρήσει στα χαμηλά 12-15 ετών.

Έτσι έγινε το μεγάλο παιχνίδι

Στο Χρηματιστήριο Αθηνών οι αποκαλούμενες «αγορές» άρχισαν να παίρνουν θέσεις από τα χαμηλά αυτά επίπεδα. Λίγο καιρό πριν, το ελ­ληνικό Δημόσιο είχε καλέσει μερικούς εξ αυ­τών να το συμβουλεύσουν για την κατάσταση και τις προοπτικές των ελληνικών κρατικών τραπεζών.

Οι ξένοι λοιπόν αγόρασαν μαζικά μετοχές ελ­ληνικών τραπεζών (τυχαίο; Δεν νομίζω...) αλλά και των μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων (ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, ΔΕΗ) και μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων. Παράλληλα «γύρισαν» τις θέσεις πώλη­σης σε θέσεις αγοράς (από short σε long) στην αγορά παραγώγων, ενώ διακριτικά άρχισαν να δημοσιοποιούνται οι πρώτες όχι και τόσο αρ­νητικές εκθέσεις για τον τραπεζικό κλάδο και τις καλές ελληνικές επιχειρήσεις.

Από τις αρχές Ιανουαρίου το χρηματιστήριο αναδεικνυόταν ως διά μαγείας σε ένα από τα ενδιαφέροντα διεθνή επενδυτικά στοιχήματα για φέτος. Η επιβεβαίωση όσων αποτελούσαν κοινό μυστικό στην αγορά από την αρχή του έτους ήρθε με την ανακοίνωση των στατιστι­κών στοιχείων που έδειχναν την αύξηση της συμμετοχής των ξένων στην ελληνική αγορά από το 48,9% στο 51,6%. Μεταβολή που μετα­φράστηκε με εισροές 103,3 εκατ. ευρώ μόνο για τον Ιανουάριο.

Για τον πρώτο μήνα του 2011 όσοι πόνταραν έγκαιρα στο γύρισμα της Ελλάδας έβγαλαν αποδόσεις έως και 18%, την ίδια περίοδο που η τουρκική αγορά υποχωρούσε 9%. Τις πρώ­τες ημέρες του Φεβρουαρίου τα πονταρίσματα παραμένουν ανοδικά προσβλέποντας σε υπέρβαση των 1.700 μονάδων για τον γενικό δείκτη και των 800 για τον δείκτη μεγάλης κε­φαλαιοποίησης.

Με την προϋπόθεση ότι τα στοιχήματα θα βγουν, τα κέρδη των ξένων οίκων από το «σω­στό παίξιμο» του γυρίσματος θα πλησιάσουν τα 60 δισ. Και μαζί με αυτά έχουν αγοράσει την αφρόκρεμα της ελληνικής οικονομίας σε τιμές ξεπουλήματος και θα έχουν λόγο στην επιχειρηματική συνέχεια...