«Η Ντροπή της Ευρώπης» (Europas Schande)
Κοντά στο Χάος, γιατί η αγορά δεν είναι δίκαιη
είσαι μακριά από τη χώρα που υπήρξε κοιτίδα για σένα
Ό,τι αναζητήθηκε με ψυχή, βρέθηκε άξιο σε σένα
αλλά τώρα χαλάστηκε και εκτιμάται σα σκουπίδι
Ως οφειλέτης γυμνή πάνω στο ικρίωμα,
υποφέρει η χώρα που εσύ έλεγες ότι της χρωστάμε ευχαριστία
Μία χώρα καταδικασμένη σε φτώχεια, της οποίας ο πλούτος,
τρυφερά κόσμησε τα Μουσεία: λεία από Εσένα φυλαγμένη
Η ευλογημένη από νησιά χώρα χτυπήθηκε με βία από τα όπλα που έφεραν τον Χέλντερλιν στο στρατιωτικό τους σακίδιο
πολυδυστυχισμένη Χώρα, που οι αρχηγοί της κάποτε γίναν ανεκτοί από Σένα σαν εταίροι
ταλαίπωρη Χώρα, στην οποία οι δικαστές με δύναμη,
όλο και πιο στενά σφίγγουν τη θηλιά
απέναντί σου πεισματωμένη, η Αντιγόνη φοράει μαύρα και παντού
ενδύεται τον θρήνο ο Λαός, του οποίου προσκεκλημένος ήσουν Εσύ
εκτός της Χώρας, στου Κροίσου τη συγγενική ακολουθία
όλα όσα γυαλίζουν μαζεύονται στα θησαυροφυλάκια Σου
Μέθυσε τελικά, μέθυσε! κραυγάζουν οι λακέδες
όμως οργισμένος επιστρέφει ο Σωκράτης το κύπελλο πίσω γεμάτο
βρίζονται εν Χορώ, που είναι δικός Σου, οι Θεοί,
των οποίων τον Όλυμπο η βούλησή σου απαιτεί να αποποιηθούν
ανέμπνευστη, ατροφείς Εσύ χωρίς τη Χώρα
της οποίας το Πνεύμα, Εσένα Ευρώπη διανοήθηκε
Gόnter Grass
Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Είσαι πολύ κοντά στο χάος, γιατί δε συμμορφώθηκες πλήρως στην αγορά
κι απομακρύνεσαι απ' τη χώρα, που ήτανε κάποτε λίκνο για σένα.
Ό,τι με την ψυχή ζητούσες και νόμιζες πως είχες βρει
τώρα σαν κάτι περιττό αποβάλλεις και το πετάς μες στα σκουπίδια.
Ολόγυμνη σαν οφειλέτης διαπομπεύεται, υποφέρει η χώρα εκείνη
που έλεγες πως της χρωστάς ευγνωμοσύνη.
Στη φτώχια καταδικασμένος τόπος, τόπος που ο πλούτος του
τώρα στολίζει τα μουσεία: λάφυρα που έχεις τη φροντίδα Εσύ.
Κείνοι που χίμηξαν με την ορμή των όπλων στη χώρα την ευλογημένη με νησιά
στολή φορούσαν και κρατούσαν τον Χέλντερλιν μες στο γυλιό τους.
Καμιά ανοχή πλέον δε δείχνεις στη χώρα που οι συνταγματάρχες υπήρξαν σύμμαχοι ανεκτικοί.
Χώρα που ζει δίχως το δίκιο, μα με εξουσία που επιμένει πως έχοντας αυτή το δίκιο
ολοένα σφίγγει κι άλλο το ζωνάρι.
Σε πείσμα σου η Αντιγόνη μαυροφορεί - σ' όλη τη χώρα
πενθοφορεί και ο λαός της που κάποτε σ' είχε φιλοξενήσει.
Μα οι ακόλουθοι του Κροίσου έχουν στοιβάξει έξω απ' τη χώρα,
στα θησαυροφυλάκιά σου, ό,τι σαν μάλαμα αστράφτει.
Πιες, επιτέλους, πιες κραυγάζουν επίτροποι σαν μαζορέττες
μα ο Σωκράτης σού επιστρέφει γεμάτο πίσω το ποτήρι.
Σύσσωμοι, ό,τι σου ανήκει, βαριά θα ρίξουν την κατάρα
θεοί, αφού η θέλησή σου ζητά ξεπούλημα του Ολύμπου.
Χωρίς του πνεύματος τροφή, τότε κι εσύ θα καταρρεύσεις
δίχως τη χώρα που ο νους της, Ευρώπη, εσένα έχει πλάσει.
Gόnter Grass
(απόδοση στα ελληνικά Γιάννης Ευθυμιάδης - Σοφία Γεωργαλλίδη)
Europas Schande
Ein Gedicht von Gόnter Grass
Dem Chaos nah, weil dem Markt nicht gerecht,
bist fern Du dem Land, das die Wiege Dir lieh.
Was mit der Seele gesucht, gefunden Dir galt,
wird abgetan nun, unter Schrottwert taxiert.
Als Schuldner nackt an den Pranger gestellt, leidet ein Land,
dem Dank zu schulden Dir Redensart war.
Zur Armut verurteiltes Land, dessen Reichtum
gepflegt Museen schmόckt: von Dir gehόtete Beute.
Die mit der Waffen Gewalt das inselgesegnete Land
heimgesucht, trugen zur Uniform Hφlderlin im Tornister.
Kaum noch geduldetes Land, dessen Obristen von Dir
einst als Bόndnispartner geduldet wurden.
Rechtloses Land, dem der Rechthaber Macht
den Gόrtel enger und enger schnallt.
Dir trotzend trδgt Antigone Schwarz und landesweit
kleidet Trauer das Volk, dessen Gast Du gewesen.
Auίer Landes jedoch hat dem Krφsus verwandtes Gefolge
alles, was gόlden glδnzt gehortet in Deinen Tresoren.
Sauf endlich, sauf! schreien der Kommissare Claqueure,
doch zornig gibt Sokrates Dir den Becher randvoll zurόck.
Verfluchen im Chor, was eigen Dir ist, werden die Gφtter,
deren Olymp zu enteignen Dein Wille verlangt.
Geistlos verkόmmern wirst Du ohne das Land,
dessen Geist Dich, Europa, erdachte.
