Μόνο ο Άγιος Θεός μπορεί να μας σώσει. Τόση προδοσία για ένα "Είδωλο" το ΕΥΡΩ

Σκληρή κριτική στην Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό άσκησε ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και επικεφαλής του Σχεδίου Β, Αλέκος Αλαβάνος σε συνέντευξή του στα Παραπολιτικά 90.1 Fm.

«Δεν υπάρχει πιο πουλημένη κυβέρνηση από αυτή. Δεν πούλησε καμία κυβέρνηση τέτοια έκταση και σε τόσο χρονικό βάθος όλη την περιουσία του ελληνικού δημοσίου. Δεν το έχει κάνει, δεν έχει τολμήσει ποτέ να το κάνει, ούτε στο διεθνή έλεγχο, ούτε με τον Δεληγιάννη, τις χειρότερες κυβερνήσεις να πάρουμε» υποστήριξε ο κ. Αλαβάνος.

Ο κ. Aλαβάνος σημείωσε επίσης ότι «με αύτη τη συμφωνία γινόμαστε αποικία» εξηγώντας:

«Το ΤΑΙΠΕΔ είχε μια συμφωνία για 6 χρόνια, αυτή η εταιρεία συμμετοχών και περιουσίας που δημιουργήθηκε τώρα έχει χρόνο ζωής έναν αιώνα μείον ένα χρόνο. Οι όροι που επέβαλε η Μεγάλη Βρετάνια στις αποικίες της ήταν ακριβώς 99 χρόνια. Αυτή η εταιρεία σήμερα έχει ουσιαστικά την ιδιοκτησία και τη δυνατότητα διαχείρισης όλης της ελληνικής περιουσίας συμπεριλαμβανομένων και των κτιρίων της Βουλής. Δηλαδή μιλάμε για μια προδοσία, για μια μεγάλη προδοσία.»

Ο κ. Αλαβάνος πρόσθεσε: «Ούτε οι χούντες που έχουν περάσει δεν το έχουν κάνει αυτό. Ούτε επί Μεταξά έχει γίνει αυτό, ούτε επί Παπαδόπουλου. Όσο αδυσώπητο και αντιλαϊκό και αντιδημοκρατικό και αυταρχικό και σκληρό πρόσωπο να είχαν δεν έχουν κάνει κάτι τέτοιο που έκανε η κυβέρνηση Τσίπρα.»

«Έχω αισθανθεί πολύ βαθύ πόνο γιατί κάποτε ήμουν σε αυτό το χώρο» σημείωσε μεταξύ άλλων ο κ. Αλαβάνος ενώ ερωτηθείς σχετικά με το πώς αισθάνεται για το γεγονός ότι ανέδειξε ο ίδιος πολιτικά τον κ. Τσίπρα σημείωσε:

«Δεν είμαι θεός και ο θεός κάνει λάθος. Σκεφτείτε ότι ο Ιησούς στους δώδεκα μαθητές του είχε τον Ιούδα. Δηλαδή σε ένα τέτοιο λάθος να υπέπεσα άλλα έχω την συνείδηση μου ήσυχη γιατί μήνες μετά, μετά τα πρώτα δείγματα γραφής, αντιλήφθηκα τον κίνδυνο για όλη αύτη την ομάδα -δεν είναι μόνο ο Τσίπρας είναι και οι υπόλοιποι- διαχώρισα τη θέση μου και δημοσίως άρχισα από το 2010 να προειδοποιώ το λαό για την περίπτωση ΣΥΡΙΖΑ».

(απο email)

Αλεξεξάντερ Ντούγκιν στο Αγιο Ορος Τα τελευταία στρατεύματα του Θεού είναι εδώ, στην καρδιά της χριστιανικής βυζαντινής ιστορίας, και ασχολούνται ενεργά με τον υπέρτατο αγώνα ενάντια στα ξεπεσμένα πνεύματα, και στην ορδή των διαβόλων.

Στα πλαίσια της επισκέψεως  του Ρώσου Προέδρου και του Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών κκ. Κυρίλλου  στο Άγιο Όρος στις 28 Μαΐου,  πραγματοποιήθηκε  επίσκεψη του  Αλεξεξάντερ Ντούγκιν ως  επικεφαλής τηλεοπτικού συνεργείου που μετέβη στην περιοχή για την διενέργεια ρεπορτάζ, αναφέρει ρωσικό δημοσίευμα.

Αξιωματούχοι της ΕΕ προσπάθησαν να εμποδίσουν το έργο του ρωσικού καναλιού, και συνέλαβαν τον αρχισυντάκτη της ρωσικής εκπομπής Αλεξάντερ Ντούγκιν, ο οποίος είχε κατεύθυνση προς  το Άγιο Όρος για την προετοιμασία της επίσκεψης.

Ο ανταποκριτής του κέντρου αναλύσεων  «Katechon»  Ντάρια  Πλατόνοφ μίλησε με τον Ρώσο φιλόσοφο, πολιτικό αναλυτή και αρχισυντάκτη της εκπομπής «Κωνσταντινούπολη + +»,  Αλεξάντερ Ντούγκιν για τα αίτια του περιστατικού, καθώς και για το Άγιο  Όρος και την Ευρώπη,  την παραμονή της ιστορικής επίσκεψης.

...................................

– Κύριε Αλέξανδρε , χθες ήσασταν υπό κράτηση στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, ενώ σας αρνήθηκαν  το δικαίωμα να εισέρθετε στο ελληνικό έδαφος. Πώς μπορείτε να εξηγήσετε τους λόγους για τους οποίους δεν σας επιτράπει η είσοδο σας στην επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

– Οι λόγοι της κράτησης μου  ήταν πολύ παράξενοι. Πληροφορήθηκα ότι το όνομά μου, είχε αποθηκευτεί σε κάποιου είδους λίστα στην Ουγγαρία. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, είχε κατατεθεί  αίτημα απαγόρευσης εισόδου μου στην ΕΕ. Σε τακτά χρονικά διαστήματα, η ελληνική αστυνομία σημείωνε  κάποια έγγραφα  αλλά στην συνέχεια τα έσκισε. Έβαλε σφραγίδα στο διαβατήριο μου με λογότυπο την  απαγόρευση εισόδου μου στην ΕΕ, και τότε  προσπάθησαν να με διώξουν .

Οι εκπρόσωποι της ελληνικής αστυνομίας συμπεριφέρθηκαν αρκετά ακανόνιστα. Στην Ουγγαρία  ήμουν πριν  25 έτη , δεν είπα ποτέ κάτι αρνητικό ούτε έχω  κάνει κάτι εναντίον των Ούγγρων, ή δεν συμβαίνει οτιδήποτε με το τρέχον πολιτικό σύστημα, αλλά  με πολλούς ανθρώπους στην Ουγγαρία έχω μια μεγάλη και καλή σχέση. Αλλά αφού υποτίθεται ότι οι Ούγγροι αρνήθηκαν την πρόσβαση μου στην ΕΕ το 2014, πως εγώ έχω πάει στην Ευρώπη τόσες πολλές φορές ;  Και  αυτό μου έκανε εντύπωση,  διότι η ελληνική αστυνομία κοίταξε την Ευρωπαϊκή βίζα μου.

Η συμπεριφορά της αστυνομίας ήταν προφανές ότι αφορούσε την λήψη  αντικρουόμενων οδηγιών. Αρχικά, ήμουν έτοιμος να απελαθώ  αμέσως, με είχαν ακόμη  οδηγήσει σε κάποια έξοδο,  για να επιβιβαστώ  σε αεροπλάνο της «Aeroflot». Σε όλες τις δράσεις της  η ελληνική αστυνομία είχε  προφανώς κάποιους δισταγμούς λόγω μια  αβέβαιης πολιτικής ίντριγκας. Ήταν προφανές ότι κάποιος δίνει εντολές για την είσοδο των προσκυνητών  και άλλων ανθρώπων  για να φτάσουν  στο Άγιο Όρος. Ήμουν έτοιμος για οποιαδήποτε περαιτέρω κατάσταση .

Έμεινα στο σταθμό του αεροδρομίου το  μεγαλύτερο μέρος της νύχτας. Μου  φέρθηκαν πολύ καλά, και προσεκτικά. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ο επικεφαλής της αστυνομίας αεροδρομίου ήρθε στην συνέχεια και μου ζήτησε  συγγνώμη, και είπε ότι υπήρξε μια παρεξήγηση. Για να αλλάξει την απαγόρευση  εισόδου μου έθεσε μια ειδική σφραγίδα .

Είμαι πολύ ευγνώμων προς τους συναδέλφους δημοσιογράφους μου, πολιτικούς , και μια σειρά από δημόσια πρόσωπα που επιβλέπουν  τις σχέσεις με την Ελλάδα και προσωπικά με τον γενικό  παραγωγό της εκπομπής «Κωνσταντινούπολη + +» Konstantin Malofeev, οι οποίοι με στήριξαν ενεργά σε αυτή την κατάσταση. Και ιδιαίτερα  οι εκπρόσωποι του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών, σε αυτή την κατάσταση λειτούργησαν πολύ αποτελεσματικά και γρήγορα. Χάρη σε αυτές τις κοινές προσπάθειες εξομαλύνθηκε η  κατάσταση.

Το μόνο άσχημο ήταν ο χαμένος χρόνος, αλλά πιστεύω ότι είναι ευθύνη μου  το προσκύνημα στο Άγιο Όρος. Οι δυσκολίες και οι δοκιμασίες συνοδεύουν πάντα τους προσκυνητές και τους ανθρώπους που εκτελούν συγκεκριμένες ιστορικές, πολιτισμικές αποστολές. Το ίδιο πράγμα συνέβη και στην  οργάνωση ενός τηλεμαραθωνίου με την ιστορική επίσκεψη του Ρώσου προέδρου και του επικεφαλής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Άγιο Όρος. Η αποστολή αυτή είναι περίπλοκη και δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές οι δυνάμεις που εκδηλώνονται ενάντια , και είναι εκείνες ακριβώς που   θέλουν να την σταματήσουν.

– Ποια είναι τώρα η διάθεση στο Άγιο Όρος, και πώς να προετοιμάστηκαν  για την επίσκεψη του Βλαντιμίρ Πούτιν και του Πατριάρχη Κυρίλλου;

– Στην πραγματικότητα η ζωή στο Άγιο Όρος δεν επηρεάζεται από  εξωτερικά γεγονότα, αυτό δεν αφορά αυτήν την εσωτερική κοινότητα . Εδώ, ο καθένας τογνωρίζει καλά αυτό . Εδώ διεξάγονται  όλα με μια μεγάλη προσοχή. Δεν υπάρχει φασαρία. Επειδή το Άγιο  Όρος είναι ένα μέρος όπου κάθε στιγμή ένα  πρόσωπο  ζει την εμπειρία της Εκκλησίας. Αυτό που μπορεί να είναι ένα εξωτερικό γεγονός , ακόμη και σε μεγάλη κλίμακα, εκεί τα βλέπουν  μέσα από ένα «παραθυράκι»,  μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας. Και  αυτό το όριο είναι σημαντικό γιατί αξία εκεί  έχει  μόνο η πνευματική σημασία των γεγονότων. Έτσι, δεν βλέπω καμία  μεγάλη αναστάτωση στο Άγιο Όρος. Αλλά συζητώντας την επικείμενη επίσκεψη όλα ήταν  ήσυχα θα έλεγα, αλλά  με κάποιους  εσχατολογικούς  τόνους. Δεδομένου ότι  παραδοσιακά στο Άγιον Όρος υπάρχει μια προφητεία που τις τελευταίες ημέρες είναι ακόμα πιο έντονη και αφορά την  σύγκρουση μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, και στην οποία η Ρωσία θα βοηθήσει στην αποκατάσταση και στο  μεγαλείο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Χάρη στην Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και τις προσπάθειές της  θα πρέπει να επιστραφεί στους Χριστιανούς και ο Ιερός Ναός της Αγίας Σοφίας ( Κωνσταντινούπολη).

Πολύ ήσυχα, σχεδόν αδιάφορα σε αυτό το εσχατολογικό κομμάτι , όλα είναι ρομαντικά , δίνοντας  μια προοπτική στην Ελληνική Ορθοδοξία που την  πιστεύω.

Και λαμβάνοντας υπόψη την προσοχή στο Άγιο Όρος, την προσοχή προς την Ελλάδα από την ρωσική  πολιτική και πνευματική ηγεσία  είναι  θα έλεγα,  μια  φυσική  εκπλήρωση των ίδιων των προφητειών  του Αγίου  Κοσμά του Αιτωλού  και του Αγίου Παϊσίου του Αθωνίτη . Αυτό είναι, ίσως, ο λόγος θα μπορούσε να προσδιοριστεί αυτή η φράση: «Τίποτα προσωπικό, απλά πλησιάζει το τέλος του κόσμου».

Αλλά αυτό στο Άγιο Όρος δεν γίνεται με  απελπισία ενώ   δεν υπάρχει  ταυτόχρονα έξαρση. Ακριβώς,  είναι μια  πολύ ήσυχη ομολογία απο την Ιερή Κοινότητα , η οποία  έχει μια εσωτερική εμπιστοσύνη, ότι η ψευδαίσθηση του υλικού σύμπαντος θα καταρρεύσει αργά ή γρήγορα, και θα αποκαλυφθεί  το κρυμμένο νόημα της παγκόσμιας ιστορίας.

Και οι μοναχοί στο Άγιο Όρος με απόλυτη  συγκέντρωση, ηρεμία, είναι απολύτως πειστικοί για αυτό,  και με αυτοπεποίθηση το  αναμένουν . Το ίδιο πιστεύουν και οι Ρώσοι μοναχοί στο Άγιο Όρος για την εμφάνιση  αξιόλογων, σημαντικών  εσχατολογικών σημείων .

– Τώρα που υπάρχει η μέγιστη ένταση στην Ευρώπη, η ιστορία της εσχατολογικής διάστασης εκδηλώνεται πιο έντονα στο Άγιον Όρος. Εκεί  στην ΕΕ όμως , υπάρχει μια εντελώς διαφορετική κριτική αναθεώρηση. Μπορούμε να πούμε ότι αυτή είναι μια διαφορετική αντίληψη για  την προσδοκία του τέλος του κόσμου; Εάν η ΕΕ προσπαθεί  να κρυφθεί από αυτό το τέλος του κόσμου,  στο Άγιο Όρος το αντιλαμβάνονται ως μια φυσική πορεία της ανάπτυξης της ανθρώπινης  χριστιανικής ιστορίας. Μπορούμε να πούμε ότι στο Άγιο  Όρος ζουν  εν αναμονή της Δευτέρας Παρουσίας, ενώ η ΕΕ προσπαθεί να «αναβάλει» τέλος του κόσμου; Το  Άθως είναι το μόνο μέρος στην Ευρώπη, στο οποίο αναμένουν το  τέλος του κόσμου, και την φυσική πορεία της ιστορίας για το τι πραγματικά είναι;

– Αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Αν μιλάμε για το ρόλο του Αγίου Όρους στην Ευρώπη, νομίζω ότι το Άγιο Όρος είναι αυτό είναι ακριβώς,  η ρίζα δηλαδή της  Ευρώπης: είναι μια ελληνική ορθόδοξη κοινότητα,  μια χριστιανική κοινότητα , η οποία, για να κυριολεκτήσουμε, αποτέλεσε τον κύριο φορέα του σχηματισμού του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Το Άγιο Όρος  δεν είναι μόνο μια περιοχή  της Ευρώπης, είναι, στην πραγματικότητα, το πνευματικό κέντρο της Ευρώπης. Το Άγιο Όρος είναι η  ίδια η Ευρώπη, η κύρια πνευματική πρωτεύουσα της, η οποία παρέμεινε άθικτη, και δεν υποβλήθηκε σε κανενός είδους  «παραμόρφωση».

Το  πνεύμα των ανδρών-μοναχών εδώ είναι συμπυκνωμένο, βαθύ, θεολογικό με ησυχαστικό προσανατολισμό και  είναι αφιερωμένο στη διάσωση, την λατρεία, στην αντίληψη της καθημερινότητας, κάθε δευτερόλεπτο,  του φόβου του Κυρίου, ενώ την ίδια στιγμή όλοι τους ελπίζουν   για το μέλλον της αναστάσεως και της σωτηρίας. Αυτό είναι ακριβώς  η ουσία της Ευρώπης, και του Αγίου  Όρους.

Την ίδια ακριβώς  στιγμή, όπως πολύ σωστά επισημάνατε, η Ευρώπη και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ακριβώς το αντίθετο.

Η υπόλοιπη Ευρώπη ασχολέιται με την  «στιγμιαία στιγμή» της ζωής, που αποτελεί την  λήθη του θανάτου, και αυτό είναι η  πλήρης απώλεια της ιστορίας, που είναι γεμάτη από μια  μεταμοντέρνα δηλητηρίαση, με την ελευθερία και την νομιμοποίηση όλων των μορφών της διαστροφής.

Αυτή η αντι-Ευρώπη,  είναι απλώς το ακριβώς αντίθετο του Αγίου Όρους . Η σύγχρονη Ευρώπη είναι απέναντι στον  ίδιο της τον εαυτό . Το Άθως, αντίθετα, παραμένει πιστό στις αληθινές ρίζες της ευρωπαϊκής ταυτότητας.

Ως εκ τούτου, αυτή η ένταση, θα είναι αισθητή. Με αυτά ως δεδομένα, η κράτηση μας στη Θεσσαλονίκη είχε έναν συγκεκριμένο συμβολισμό. Βλέπουμε την αντιπαράθεση των δύο αυτών αρχών.

Από την μία πλευρά  το μεταμοντέρνο, φιλο-αμερικανικό, εντελώς υλιστικό πρότυπο, οι πιστοί του οποίου  δεν ενδιαφέρονται για την ιερότητα, της εν Χριστώ  ζωής μετά το θάνατο, την ανάσταση των νεκρών, και από την άλλοι πλευρά οι πιστοί που διαθέτουν την  λογική   αίσθηση της ιστορίας  του κόσμου, και αντίστοιχα του τέλος του κόσμου. Άλλωστε την  αρχή του κόσμου κανείς δεν την θυμάται,  το τέλος όμως , κανείς δεν σκέφτεται.

Ναι, η δυαδικότητα και η αντιπαράθεση αφορά  δύο διαφορετικές  Ευρώπες . Αυτή η μάχη διεξάγεται παντού: στο Άγιον Όρος, στην ίδια την Ευρώπη, στις καρδιές και τα μυαλά μας …

Εκείνοι οι μοναχοί  που ζουν  στο μέρος αυτό  δεν υποχωρούν, και, κυρίως, δεν σταματούν  ποτέ να προσεύχονται στον Θεό .

Τα τελευταία στρατεύματα του Θεού είναι εδώ, στην καρδιά της χριστιανικής βυζαντινής ιστορίας, και  ασχολούνται ενεργά με τον υπέρτατο  αγώνα ενάντια στα ξεπεσμένα πνεύματα, και στην  ορδή των διαβόλων.

Ο  δυτικός ευρωπαϊκός πολιτισμός συνέχισε με συνέπεια να αρνείται τον εαυτό του , να προδίδει τον Χριστό νομιμοποιώντας τις κακίες με την δημιουργία ενός  συστήματος με όλες τις πιθανές αποκλίσεις και  διαστάσεις, κατέληξε ο Ντούγκιν.

πηγή: http://www.pentapostagma.gr

Ιδού ο …Κόφτης

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου*

«Προσπαθούν να δραματοποιήσουν την κατάσταση με τον αυτόματο μηχανισμό. Η αρχή του έχει να κάνει με το τι γίνεται αν δεν πετύχεις στόχους. Υπάρχει τέτοιος νόμος στην Ελλάδα, που μιλά για συμπληρωματικό προϋπολογισμό. Στο νόμο 4063 του 2012 υπάρχει διορθωτικός μηχανισμός δημοσιονομικών αποκλίσεων».

Είναι αυτονόητο ότι αξίζει μία προσεκτική ματιά στον νομοθετικό πλαίσιο, που ονομάτισε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης προκειμένου να έχει κανείς μία σαφέστερη εικόνα για το τι είδους ρύθμιση πρόκειται να έρθει για να ψηφιστεί στην Βουλή το αργότερο έως τις 23 Μαίου με δεδομένο ότι την επόμενη ακριβώς ημέρα έχει οριστεί η τακτική συνεδρίαση του Eurogroup για το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης. Αλλά και για το πόσο «δική μας» είναι η πρόταση.

Ο νόμος 4063/12 στον οποίο αναφέρθηκε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δεν είναι άλλος από τον αυτόν που θέσπισε τον ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας και δέσμευσε τις χώρες-μέλη της Ε.Ε στον «χρυσό κανόνα» των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.  Κατατέθηκε στις 15 Μαρτίου του 2012 και ψηφίστηκε 16 μέρες αργότερα στις 28 Μαρτίου με διαδικασίες εξπρές. Τιτλοφορήθηκε «Κύρωση της Απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που τροποποιεί το άρθρο 136 της ΣΛΕΕ, της Συνθήκης για τη θέσπιση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας και της Συνθήκης για τη σταθερότητα, το συντονισμό και τη διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση». Στον νόμο τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ άσκησε το δικαίωμά του για ένσταση αντισυνταγματικότητας η οποία και απορρίφθηκε από την τότε κυβερνητική πλειοψηφία.

Η συγκεκριμένη σύμβαση προβλέπει την δημιουργία αυτόματου διορθωτικού μηχανισμού δημοσιονομικών αποκλίσεων στο τμήμα της που αφορά το Δημοσιονομικό Σύμφωνο των κρατών-μελών της Ε.Ε.

Οι βασικές αρχές του μηχανισμού αυτού προβλέπονται στο άρθρο 3 του τμήματος αυτού και συγκεκριμένα στο στοιχείο ε) της Παραγράφου 1. Εκεί αναφέρεται: «Σε περίπτωση που παρατηρούνται σημαντικές αποκλίσεις από τον μεσοπρόθεσμο στόχο ή την πορεία προσαρμογής σε αυτόν, τίθεται αυτομάτως σε λειτουργία διορθωτικός μηχανισμός. Ο μηχανισμός περιλαμβάνει την υποχρέωση του συγκεκριμένου συμβαλλόμενου μέρους να εφαρμόσει μέτρα για την διόρθωση των αποκλίσεων εντός ορισμένης προθεσμίας».

Στην παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου αναφέρεται επίσης ότι: «Οι κανόνες που καθορίζονται στην παράγραφο 1 ισχύουν στο εθνικό δίκαιο των συμβαλλομένων μερών το αργότερο ένα έτος μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας συνθήκης μέσω διατάξεων δεσμευτικού και μόνιμου χαρακτήρα κατά προτίμηση συνταγματικού, η άλλως διατάξεων των οποίων η πλήρης τήρηση και εκπλήρωση κατοχυρώνονται μέσω την διαδικασιών που διέπουν τον εθνικό προϋπολογισμό. Τα συμβαλλόμενα μέρη θεσπίζουν σε εθνικό επίπεδο τον διορθωτικό μηχανισμό που αναφέρεται στην παράγραφο 1 στοιχείο ε) βάσει κοινών αρχών που πρέπει να προταθούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσον αφορά κυρίως τον χαρακτήρα, την έκταση και το χρονοδιάγραμμα της διορθωτικής δράσης που πρέπει να αναληφθεί ακόμη και σε περίπτωση που συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις καθώς και για τον ρόλο και την ανεξαρτησία των οργάνων που είναι αρμόδια σε εθνικό επίπεδο για την παρακολούθηση της τήρησης των κανόνων που καθορίζονται στην παράγραφο 1. Ο εν λόγω διορθωτικός μηχανισμός σέβεται απόλυτα τις εξουσίες των εθνικών κοινοβουλίων».

Στην συγκεκριμένη παράγραφο είναι ξεκάθαρο ότι -παρά την γενική αναφορά περί «σεβασμού» στις «εξουσίες των εθνικών κοινοβουλίων»- για το ποια μορφή θα έχει, το τι θα αφορά πόσο θα διαρκέσει και το ποιος θα εποπτεύει τον συγκεκριμένο μηχανισμό τον πρώτο λόγο έχει η Κομισιόν. Μάλιστα γίνεται ειδική μνεία στο ότι αυτά ισχύουν ακόμη και σε «εξαιρετικές περιστάσεις».  Το τι είναι αυτές οι …περιστάσεις ξεκαθαρίζεται σε παράρτημα του ίδιου άρθρου όπου σημειώνεται ότι «ο όρος «εξαιρετικές περιστάσεις» αναφέρεται σε περίπτωση ασυνήθιστου γεγονότος το οποίο εκφεύγει του ελέγχου του ενδιαφερόμενου συμβαλλόμενου μέρους και το οποίο έχει σημαντική επίπτωση στην δημοσιονομική κατάσταση της γενικής κυβέρνησης ή σε περιόδους έντονης οικονομικής κάμψης όπως καθορίζεται στο αναθεωρημένο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης». Εν ολίγοις ο αυτόματος μηχανισμός οφείλει να ισχύσει ακόμη σε περιπτώσεις γεγονότων …εκτός ελέγχου από την χώρα που οφείλει να τον εφαρμόσει.

Τον συγκεκριμένο νόμο είχε τότε καταψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με αιχμηρές δηλώσεις δύο κορυφαίων στελεχών του. Του νυν ευρωβουλευτή Δημήτρη Παπαδημούλη και του σημερινού υπουργού Ναυτιλίας Θεόδωρου Δρίτσα.

Όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει στην συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής στις 28 Μαρτίου 2012 ο Δ. Παπαδημούλης «εμείς καταψηφίζουμε αυτήν τη σύμβαση, γιατί πιστεύουμε ότι είναι η υποταγή της χώρας στην ελεγχόμενη χρεοκοπία, η υποταγή της χώρας σε ένα αδιέξοδο σχέδιο μιας γερμανικής νεοφιλελεύθερης Ευρώπης, που εξουθενώνει την ελληνική κοινωνία και οικονομία αλλά θα διαλύσει και την ίδια την Ευρωζώνη, αν δεν υπάρξουν ριζικές αλλαγές και μια επανίδρυση της Ευρώπης. Πιστεύουμε ότι υπάρχουν και χοντρά θέματα συνταγματικότητας». Είχε πάντως προσθέσει πως «οι προδιαγραφές αυτού του σχήματος, αυτού του μηχανισμού, αποτελούν δέσμευση και της Ελλάδας και της Ευρώπης στις προδιαγραφές μιας νεοφιλελεύθερης γερμανικής Ευρώπης που δεσμεύει τη χώρα μας στο υφεσιακό σπιράλ του θανάτου. Πρόκειται για ένα μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας εντός ευρώ με τους όρους που βολεύουν τους δανειστές μας και πριν από όλους τη Γερμανία, διότι όπως μας εξήγησε η κ. Μέρκελ, το κόστος από μία ασύντακτη χρεοκοπία της χώρας και η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, εξέλιξη την οποία εμείς δεν επιθυμούμε και δεν επιδιώκουμε γιατί θα είναι επώδυνη για τον ελληνικό λαό και ιδιαίτερα για τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα».

Με …διαφορετικό μάτι οφείλει μάλλον κανείς να αντιληφθεί την εκτίμηση που είχε εκφράσει στην ίδια συνεδρίαση ο Θ. Δρίτσας. Είχε αναφέρει πως «μ’ αυτό το σύμφωνο σταθερότητας γίνεται μια νέα τομή στη σχέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Στην πραγματικότητα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο γίνεται ευρωπαϊκός θεσμός μ’ αυτήν τη συνθήκη. Και πρόκειται για μία σημαντική εξέλιξη, για την οποία δεν έχουμε μιλήσει σχεδόν καθόλου. Αναβαθμίζεται σταθερά και μόνιμα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ως παράγων της ευρωπαϊκής ενοποίησης».

Επίσης είχε υποστηρίξει ότι για την έγκριση αυτού του νόμου απαιτείται δημοψήφισμα αφού «είναι αδιανόητο να μην οδηγείτε στη συνολική κρίση τον ελληνικό λαό αυτήν τη διεθνή Συνθήκη και μόνο από τον τρόπο με τον οποίο εισάγεται ως σχέδιο νόμου στην ελληνική Βουλή και από το περιεχόμενό της το τόσο σημαντικό και το τόσο δεσμευτικό. Είναι αδιανόητο να μην οδηγείτε τη Συνθήκη στη συνολική κρίση του ελληνικού λαού είτε αυτοτελώς μέσα από διαδικασία δημοψηφίσματος, όπως θα έπρεπε να γίνει, εάν τηρούνταν στοιχειωδώς δημοκρατικοί κανόνες σε αυτήν τη χώρα και αν γινόταν στοιχειωδώς σεβαστή η λαϊκή βούληση».

* Από το 1990 σε εφημερίδες, ραδιόφωνα, περιοδικά. Τα τελευταία χρόνια σε ιστοσελίδες και … «όπου βγεί»!

ΠΗΓΗ: Πέμπτη 12 Μαΐου 2016, http://www.thepressproject.gr/article/94459/Idou-o-Koftis