ΞΕΝΩΝΑΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΓΑΜΩΝ ΜΗΤΕΡΩΝ

ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ
ΞΕΝΩΝΑΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΓΑΜΩΝ ΜΗΤΕΡΩΝ
" ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ " (τηλ. 2310-462744)



Το «Σπίτι της Μαρίας», για άγαμες, εγκυμονούσες, και ανύπαντρες μητέρες...

Τη δική τους «Κιβωτό» βρίσκουν οι άγαμες εγκυμονούσες κοπέλες και οι ανύπαντρες μητέρες, που θέλουν να επανακάμψουν από την προδοσία και την εγκατάλειψη των συντρόφων τους, στον ξενώνα υποδοχής και προστασίας του Ορθόδοξου Εκκλησιαστικού Ιδρύματος «Ο Ευαγγελιστής Μάρκος», που βρίσκεται στην περιοχή της Θέρμης, στη Θεσσαλονίκη.

Ο ιερέας Κωνσταντίνος Πλευράκης, και η σύζυγος του, Στέλλα, εδώ και χρόνια, απλώνουν προστατευτικά τις «φτερούγες» τους γύρω από γυναίκες που είναι μόνες και αναζητούν ένα σπίτι για να γεννήσουν τα παιδιά τους, σ' αυτές που θέλουν ένα πιάτο φαγητό, αλλά και ψυχολογική υποστήριξη.
Όλα ξεκίνησαν το 1984, όταν δύο άγαμες μητέρες ζήτησαν τη βοήθεια του ιερέα, καθώς δεν είχαν πού αλλού να απευθυνθούν.

Τότε, αυτός αποφάσισε να τις φιλοξενήσει, μαζί με τα παιδιά τους, στο σπίτι του: σ' ένα σαλόνι κι ένα δωμάτιο.

Επειδή, όμως, η ανάγκη για βοήθεια ήταν μεγαλύτερη, πήρε την απόφαση να πουλήσει το σπίτι, στο οποίο έμενε με την πρεσβυτέρα, στη Θεσσαλονίκη, και να φτιάξουν τον εκκλησιαστικό αυτό ξενώνα, στη Θέρμη.
Το «Σπίτι της Μαρίας», όπως ονομάζεται, μπορεί να φιλοξενήσει έως εφτά ( 7 ) γυναίκες, για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί, ώσπου να γεννήσουν και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.

«Ο χριστιανισμός είναι αγάπη. Δεν μπορείς να μιλάς για χριστιανισμό και να νοιάζεσαι για τα αγαθά. Γι' αυτό κι εμείς, με δικά μας χρήματα και για να εκπληρώσουμε ένα παλιό μας τάμα, φτιάξαμε την εκκλησία και τον ξενώνα, τα οποία και ανήκουν στην Ιερά Μητρόπολη Κασσανδρείας», δήλωσε στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο πατέρας Πλευράκης.

Όλα αυτά τα χρόνια, από το συγκεκριμένο χώρο έχουν περάσει και έχουν ζητήσει βοήθεια περίπου 250 γυναίκες, από 16 έως 50 ετών, ορισμένες μαζί με τα παιδιά τους. Στέγη βρήκαν όχι μόνο Ελληνίδες, αλλά και αλλοδαπές:
«Δεν μας ενδιαφέρει- μας είπε ο ιερέας- από ποια χώρα είναι και σε ποιον Θεό πιστεύει η κάθε γυναίκα. Εμείς θέλουμε να τις βοηθήσουμε. Έχουμε στηρίξει και μουσουλμάνες και καθολικές. Για εμάς, όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι».

Εκτός όμως από την κατοικία, την τροφή, την ιατροφαρμακευτική και νοσηλευτική περίθαλψη, ο πατέρας Πλευράκης και η πρεσβυτέρα παρέχουν στις κοπέλες πνευματική και ψυχολογική υποστήριξη. Βοηθούν κάθε γυναίκα να ξεπεράσει το φόβο και την ταραχή που ζει εξαιτίας της εγκυμοσύνης της, αλλά και της εγκατάλειψης από τον άνθρωπο που αγάπησε και πίστεψε. Τη βοηθάνε να ηρεμήσει, να βρει την πίστη της, και να γεννήσει με χαρά κι ελπίδα το παιδί της.

«Παρ' όλο που η εκκλησία δεν εγκρίνει προγαμιαίες σχέσεις, εμείς στηρίζουμε αυτές τις γυναίκες. Ο Χριστός την αμαρτία την καταδίκασε, τον αμαρτωλό τον αγάπησε. Η έκτρωση είναι έγκλημα. Και δεν πρέπει ένα λάθος, όπως είναι η εγκυμοσύνη εκτός γάμου, να το συμπληρώνουμε με μια δολοφονία παιδιού», προσθέτει από την πλευρά της η παπαδιά.

Σε αρκετές περιπτώσεις, ο ιερέας και η σύζυγός του προσπαθούν να συμφιλιώσουν τη γυναίκα με τον πατέρα του παιδιού της και εάν είναι δυνατόν, να τελέσουν το γάμο τους, ώστε το παιδί που θα γεννηθεί να μεγαλώσει με τη φροντίδα των γονιών του, μέσα στη ζεστασιά ενός οικογενειακού περιβάλλοντος.

«Σπάνια το καταφέρνουμε, αν και εμείς κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας. Έχουμε φτάσει έως το Λονδίνο για να βρούμε τον πατέρα και να τον πείσουμε να παντρευτεί την κοπέλα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όμως, τα ζευγάρια δεν τα βρίσκουν και δεν τελείται γάμος», αναφέρουν.

Αντίθετα, όταν η μητέρα είναι αναγκασμένη να μείνει μόνη της, το ίδρυμα προσπαθεί να την ενισχύσει ώστε να αντιμετωπίσει με αξιοπρέπεια τις υποχρεώσεις της, να βρει εργασία και να αναθρέψει σωστά το παιδί της.

Όλες οι υποχρεώσεις και τα έξοδα του ξενώνα και των γυναικών που φιλοξενούνται καλύπτονται, αποκλειστικά και μόνο, από την οικονομική ενίσχυση των φίλων, των συνδρομητών και των συνεργατών του έργου.

Τη Δευτέρα, 1 Φεβρουαρίου 2010, το Ορθόδοξο Εκκλησιαστικό Ίδρυμα «Ο Ευαγγελιστής Μάρκος» τιμώντας τη γιορτή της Υπαπαντής, διοργανώνει δείπνο στο ξενοδοχείο «Καψής» της Θεσσαλονίκης.
Τα έσοδα της εκδήλωσης, που τελεί υπό την αιγίδα των δήμων Θέρμης και Ελευθερίου - Κορδελιού και της Επιτροπής Κοινωνικής Πολιτικής του ΑΠΘ, θα διατεθούν για την ενίσχυση του ξενώνα του ιδρύματος στη Θέρμη.
http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4144:-l-r-&catid=25:2009-12-18-08-37-46&Itemid=123

Με τήν λειτουργία τού ξενώνα αυτού, τό Εκκλησιαστικό Ιδρυμα «Ο Ευαγγελιστής Μάρκος» παίρνει θέση στόν αγώνα εναντίον των εκτρώσεων, πού είναι η πιό φοβερή καί επείγουσα απειλή γιά τόν Ελληνισμό σήμερα!


ΓΙΑΤΙ Ο ΞΕΝΩΝΑΣ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ «ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ»
Πολλοί νομίζουν, ότι τό όνομα « Σπίτι τής Μαρίας» δόθηκε στόν ξενώνα εξ αιτίας τής Παναγίας μας. Δέν πρόκειται όμως γιά το ονομα τής Μητέρας τού Κυρίου. Τό όνομα Μαρία, τό ειχε καί μιά αλλη γυναίκα, η μητέρα τού Ευαγγελιστού Μάρκου, χήρα ευκατάστατη από τά Ιεροσόλυμα, πού επαιξε σπουδαίο, αλλά αφανή διακονικό ρόλο στά χρόνια τού Χριστού καί τών μαθητών του.

Καί έτσι, όπως τό σπίτι τής Μαρίας στά Ιεροσόλυμα υποδέχθηκε τόν μελλοθάνατο, αναστάντα αλλά καί πάντοτε ζώντα Κύριο Ιησού Χριστό, έτσι καί τό «Σπίτι τής Μαρίας», στην Θέρμη Θεσσαλονίκης, σάν σύγχρονος Εκκλησιαστικός Ξενώνας, είναι ετοιμος νά υποδεχθεί κάθε μελλοθάνατο αγέννητο παιδί πού κρύβεται στά σπλάγχνα κάθε γυναίκας πού ψάχνει απεγνωσμένα γιά ένα καταφύγιο, γι΄ αυτήν καί τό παιδί της...

ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΓΚΥΜΟΝΟΥΣΑ Ή, ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ:

Από τήν ώρα πού μιά κοπέλα θά καταφύγει στόν ξενώνα τού Αγίου Μάρκου, δέν εχει αναγκη να νοιαστεί γιά τίποτε. Ο,τι και αν χρειαστεί, ωσπου να γεννήση τό παιδί της, θά τής τό προσφέρει δωρεάν τό Ιδρυμα.


Προσφέρουμε :
1. Κατοικία, τροφή, ιατροφαρμακευτική καί νοσηλευτική περίθαλψη καί ότι αλλο θά χρειαστεί, χωρίς καμιά απαίτηση υποβολής δικαιολογητικών καί χωρίς να μεσολαβεί καμμιά χρονοβόρα διαδικασία.

2. Πνευματική καί ψυχολογική υποστήριξη στόν Εκκλησιαστικό ξενώνα τής γαλήνης καί τής στοργής. Βοηθάμε κάθε κοπέλα νά συνέλθη από τό φόβο καί την ταραχή πού ζεί εξαίτιας τής εγκυμοσύνης, τής προδοσίας, αλλά καί της εγκατάλειψης από τον ανθρωπο πού αγάπησε καί πίστεψε. Τή βοηθάμε νά ηρεμήσει, να βρεί τόν εαυτό της καί τήν πίστη της, καί νά γεννήσει με χαρά καί ελπίδα τό παιδί της.

3. Συμφιλιωτική μεσολάβηση καί ειρηνική επαφή μέ τόν πατέρα τού παιδιού της. Αμέσως μόλις η κοπέλα ηρεμήσει καί εμπιστευθεί στόν Πνευματικό τού Ιδρύματος το πρόβλημα της, τό Ιδρυμα προσπαθεί να ελθη σέ επαφή μέ τον πατέρα τού παιδιού της, νά τόν συμφιλιώση μαζί της καί, αν ειναι δυνατόν, νά τελέση τον γάμο τους, ωστε τό παιδί τους να γεννηθεί καί νά μεγαλώση με την φροντίδα τών γονιων του, μέσα στην ζεστασιά ενός οικογενειακού περιβάλλοντος .


4. Γενική συμπαράσταση, ωσπου να λύση οριστικά τό πρόβλημα της. Στην περίπτωση πού δεν κατορθώσει το Ιδρυμα να οδηγήση στον γάμο τούς δύο νέους, οπότε η μητέρα ειναι αναγκασμένη νά μείνη τελικά μόνη της, τό Ιδρυμα προσπαθεί νά ενισχύση την κοπέλα νά αντιμετωπίση μέ αξιοπρέπεια τίς υποχρεώσεις της, να της βρεί εργασία και να τή βοηθήσει νά αναθρέψη σωστά τό παιδί της.
Το έργο του Ιδρύματος στηρίζεται: Στην αγάπη και τις προσευχές, στις ελεημοσύνες και στην οικονομική ενίσχυση των φίλων, των συνδρομητών και των συνεργατών του.

ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΕκκλησιαστικό ίδρυμα Παιδαγωγικών και Κοινωνικών εφαρμογών Ι.Μ. Κασσανδρείας «Ο Ευαγγελιστής Μάρκος»
"Το σπίτι της Μαρίας" - ό ξενώνας του Αγίου Μάρκου
Για κάθε άγαμη γυναίκα που εγκυμονεί, για κάθε αγέννητο παιδί που κινδυνεύει...
Τηλ. 2310-462744, 2310-461145.
57001 Θέρμη Θεσσαλονίκης

-------------------------------------------------------------------
Επίσης και η Εκκλησία της Ελλάδος έχει φροντίσει για τις άγαμες μητέρες καθώς και για τις κακοποιημένες γυναίκες. Πληροφορίες σχετικά μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω,
Ξενώνας "Στέγη Μητέρας"
(Λέρου 6, Kυψέλη, 113 64 AΘHNA
τηλ.: 210 - 8641300, 210 -8615700, τηλ & fax: 210 - 3811959)


Eίναι ξενώνας φιλοξενίας αγάμων μητέρων και κακοποιημένων γυναικών με τα παιδιά τους. O ξενώνας λειτουργεί με Eσωτερικό Kανονισμό υπό την εποπτεία του KE.Σ.O., με μόνιμο προσωπικό (αμειβόμενο και εθελοντικό).

Στη Στέγη Mητέρας φιλοξενούνται:

― Άγαμες μητέρες ― εγκυμονούσες εκτός γάμου μαζί μέ τα παιδιά τους
― Kακοποιημένες γυναίκες μαζί μέ τα παιδιά τους
― Γυναίκες θύματα του trafficking (δουλεμπόριο)


Στην Στέγη Mητέρας προσφέρονται:


1) Διαμονή και διατροφή


2) Kοινωνική και ψυχολογική στήριξη. Στις άγαμες μητέρες εξασφαλίζεται η παρακολούθηση και ο τοκετός σε Δημόσιο Nοσοκομείο καθώς και σε ιδιωτικά Νοσοκομεία που προσφέρονται εθελοντικά (IAΣΩ)


3) Iατροφαρμακευτική φροντίδα


4) Nομική στήριξη


5) Eκπαίδευση και επαγγελματική κατάρτιση


6) Διασύνδεση με την αγορά εργασίας για επαγγελματική επανένταξη


7) Σεμινάρια επιμόρφωσης σε θέματα προγεννητικής αγωγής, θηλασμού, ανατροφής παιδιών, αγωγής υγείας, πρώτων βοηθειών κ.λπ.


Cool Ψυχαγωγία και παρακολούθηση πολιτιστικών εκδηλώσεων.

H διάρκεια παραμονής κάθε περιστατικού είναι τρεις (3) μήνες και κατά περίπτωση ένα (1) έτος, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν φεύγει γυναίκα εάν δεν αποκατασταθεί (εργασία και κατοικία με εξασφάλιση οικοσυσκευής κ.λπ.)

H Kοινωνική και Nομική Yπηρεσία σε συνεργασία με το Kέντρο Yποδοχής και Eνημέρωσης του KE.Σ.O. φροντίζουν για την επανασύνδεση των φιλοξενουμένων με τις οικογένειές τους, είτε έχουμε περιπτώσεις κακοποίησης, είτε εξωγάμου κυήσεως.

O Tομέας Kοινωνικής Eπανένταξης σε συνεργασία με τις Yπηρεσίες της I. Aρχιεπισκοπής Aθηνών, Kρατικούς, MKO και άλλους φορείς, φροντίζει για την επαγγελματική αποκατάσταση των φιλοξενουμένων, όταν αποχωρούν από την Στέγη και μεριμνά για την εξεύρεση κατοικίας, εξασφάλιση προκαταβολής ενοικίου και οικιακού εξοπλισμού.

Oι εθελόντριες του Kοινωνικού Tομέα του KE.Σ.O. και της Στέγης:
Συνοδεύουν τις φιλοξενούμενες σε υπηρεσίες για την τακτοποίηση εκκρεμών διοικητικών υποθέσεων, παιδιάτρους ή νοσηλευτικά ιδρύματα για εξετάσεις των παιδιών και σε τακτά χρονικά διαστήματα σε ψυχαγωγικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Φροντίζουν σε καθημερινή βάση τη φύλαξη των παιδιών στον παιδότοπο της Στέγης.
Παρέχουν φιλοξενία στις μητέρες και τα παιδιά τους κατά τις ημέρες των εορτών.

NOMIKH YΠOΣTHPIΞH
(Mετσόβου 4, 1ος Όροφος, 106 82 AΘHNA)
τηλ.: 210 3811274, 210 8239597, τηλ & fax: 210 3811959, 210 8239851

― Στις φιλοξενούμενες στη Στέγη Mητέρας παρέχεται νομική στήριξη (ασφαλιστικά για την επιμέλεια των παιδιών, νομικός σύμβουλος κ.λπ.) καθώς και προσπάθεια επανασυνδέσεως με το οικογενειακό περιβάλλον. (Yπεύθυνος: Παναγιώτης Δικαίος, δικηγόρος)

― Eπεξεργασία νόμων για την οικογένεια και πίεση προς την Kυβέρνηση. (Yπεύθυνος: Iωάννης Kυμιωνής, δικηγόρος)
http://www.kivotoshelp.gr/pages/Mariahouse.htm

Κονίτσης: "Να αγιάσουν τα χέρια εκείνων που πετάνε γιαούρτια"

"Να αγιάσουν τα χέρια όλων εκείνων που έχουν επιλέξει να τιμωρούν, με τον τρόπο αυτό την φαυλοκρατία και την αναξιοκρατία. Να είναι βέβαιοι αυτοί που πετάνε τα γιαούρτια ότι έχουν, την απόλυτη έγκριση των ηρώων του Γράμμου", πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης κ. Ανδρέας. VIDEO

Καθηγητής του Χάρβαρτ ο κρυμἐνος μοναχός Κωστ. Καβαρινός

(Απο email που έλαβα)

Από κορυφαίος καθηγητής και συγγραφέας, Μοναχός στην Αριζόνα


O ομογενειακός λαός της Βοστώνης, καθώς επίσης και η διανόηση του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ελλάδα και ανά τον κόσμο γνώριζαν τον Κωνσταντίνο Καβαρνό, ως καθηγητή του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, φιλόσοφο, ιστορικό και γνώστη της θεολογικής γραμματολογίας, από τα συγγράμματα, τις διαλέξεις και τις διδαχές του.

Ελάχιστοι ωστόσο γνωρίζουν ότι απεβίωσε πρόσφατα σε ηλικία 93 ετών ως απλός καλόγερος στο Μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα.

Ο αείμνηστος είχε γεννηθεί στη Βοστώνη στις 19 Οκτωβρίου του 1918 από γονείς μετανάστες, τον Παναγιώτη και την Ειρήνη, καταγόμενοι από τη Λέσβο, οι οποίοι πήραν τα τρία τους παιδιά, την Φραγκούλα, τον Ιωάννη και τον Κωνσταντίνο και επέστρεψαν στο χωριό τους, τον Τρίγωνα - Πλωμαρίου.

Ο Κωνσταντίνος τελείωσε εκεί το Δημοτικό Σχολείο και στη συνέχεια επέστρεψαν στη Βοστώνη όλοι οικογενειακώς. Αφού έμαθε την αγγλική γλώσσα, αποφοίτησε με άριστα από το Γυμνάσιο και στη συνέχεια έπειτα από εισαγωγικές εξετάσεις εισήχθη στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.

Τα πρώτα χρόνια των σπουδών του σπούδασε Βιολογία, Βοτανολογία, Φυσική Ανθρωπολογία, Βιοχημεία διότι αρχικά στόχευε να σπουδάσει Ιατρική, αλλά στα μισά των σπουδών του αποφάσισε να αλλάξει κατεύθυνση και να σπουδάσει φιλοσοφία.

Γνώριζε απταίστως την Ελληνική, Αγγλική, Γαλλική, Αρχαία Ελληνική και την Λατινική Γλώσσα. Εξέδωσε πάνω από εκατό βιβλία, αλλά και πολλά άλλα παρέμειναν αδημοσίευτα.

Με την εργασία του, «Ο Βίος του Ατόμου κατά τον Πλάτωνα εν σχέσει προς τον Χριστιανισμό και την νεωτέρα Φιλοσοφία», κέρδισε το 1941 στο Χάρβαρντ το βραβείο Francis Bowen Prize.

Επειτα από την απόλυσή του από τον αμερικανικό στρατό το 1945 κέρδισε και πάλι το βραβείο Francis Bowen Prize για τη μελέτη του «Το Πρόβλημα του Προορισμού του Ανθρώπου εντός της Φιλοσοφίας του Πλάτωνος».

Το Χάρβαρντ τον κατάταξε ανάμεσα στους διαπρεπείς φοιτητές του, τον εξέλεξε ως Sheldon Fellow και του έδωσε τη δυνατότητα καλύπτοντας όλα τα έξοδα του να ταξιδέψει σε χώρες του εξωτερικού να μελετήσει τα διάφορα φιλοσοφικά τους συστήματα και να γνωριστεί με προσωπικότητες επιστημόνων.

Ταξίδεψε στην Ελλάδα, Γαλλία, Αγγλία και αλλού. Στην Ελλάδα γνώρισε και συζήτησε τις σύγχρονες φιλοσοφικές θεωρίες με τον τότε πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών Ιωάννη Καλιτσουνάκη, με τους καθηγητές της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας Θεόδωρο Βορέα και Ιωάννη Θεοδωρακόπουλο και με τους καθηγητές φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνο Θεοδωρίδη και Ιωάννη Ιμβριώτη.

Οταν επέστρεψε στη Βοστώνη ανακηρύχθηκε διδάκτορας του Χάρβαρντ με την διατριβή, «Η Κλασσική Θεωρία της Σχέσεως», η οποία ήταν μία ιστορική και κριτική μελέτη για την μεταφυσική του Πλάτωνος, του Αριστοτέλη και του Θωμά του Ακινάτη.

Ο καθηγητής Καβαρνός συνδέθηκε με στενή γνωριμία και φιλία με τον πρωτοπρεσβύτερο Αστέριο Γεροστέργιο, προϊστάμενο της κοινότητας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης, ο οποίος ήταν συμφοιτητής στις μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία του σημερινού Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Ο π. Αστέριος είπε στον «Ε.Κ.» πως «ο Θεός ενεφύσησε στην καρδιά του αειμνήστου Κωνσταντίνου Καβαρνού πνεύμα αγάπης, αληθείας, ειρήνης, υπομονής, διακρίσεως, ανδρείας, ταπεινώσεως, επιμονής, τιμιότητας, εργατικότητας, λιτότητας, εγκρατείας, σωφροσύνης, σοβαρότητας, ασκητικότητας, ανεκτικότητας, ανεξικακίας, καταλλαγής, προσευχής, αγιότητας».

Ο π. Αστέριος είπε ακόμα πως, «αγαπούσε κάθε τι το κλασσικό και Ελληνικό» και συμπλήρωσε πως «εύρισκε ψυχική γαλήνη και μεγάλη χαρά διαβάζοντας κλασσικούς συγγραφείς της αρχαιότητας, αλλά και των μεταγενέστερων χρόνων, όπως τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο Νύσσης, τον Μέγα Φώτιο, τον Ιωάννη Δαμασκηνό και άλλους. Πριν από δεκαετίες μελέτησε και μετέφρασε στην Αγγλική γλώσσα και εξέδωσε σε δύο τόμους ανθολογία της Φιλοκαλίας των Ιερών Νηπτικών Πατέρων».

Ο π. Αστέριος, ο οποίος έχει συγγράψει τον βίο του καθηγητή και μοναχού Κωνσταντίνου Καβαρνού, είπε επίσης ότι ο αείμνηστος «είχε προσωπική φιλία και μεγάλη εκτίμηση για τον μεγάλο λογοτέχνη και αγιογράφο Φώτη Κόντογλου, όπως μαρτυρούν οι 92 ανέκδοτες επιστολές τους προς αυτόν».

Ο καθηγητής Καβαρνός ήταν επί ολόκληρες δεκαετίες αναγνώστης του «Εθνικού Κήρυκα», ενώ πολλές φορές ο «Ε.Κ.» είχε δημοσιεύσει άρθρα και συνεργασίες του, διότι όπως έλεγε πίστευε πολύ «στη δύναμη του γραπτού λόγου».

Ο π. Αστέριος ανέφερε ακόμα πως «πολλά από τα έργα του μεταφράστηκαν σε διάφορες γλώσσες όπως Αλβανικά, Αραβικά, Φινλανδικά, Γαλλικά, Ιαπωνικά, Ρωσικά, Σερβικά» και τόνισε πως «δεν ζήτησε ποτέ κάποια αμοιβή για τις μεταφράσεις, αλλά η χαρά του ήταν να βλέπει τα έργα του να κυκλοφορούν σε παγκόσμια κλίμακα».

Είπε επίσης ότι «τον πλήγωνε βαθιά η καταστροφή της ελληνικής γλώσσας, κι έλεγε ότι μελλοντικά οι Ελληνες θα ανανήψουν, θα εκτιμήσουν και αγαπήσουν το λαμπρό παρελθόν τους και θα εργασθούν για την πνευματική τους ανόρθωση».

Ο αείμνηστος Μοναχός Κωνσταντίνος Καβαρνός διέθετε πολύ καλή μνήμη γι’ αυτό θυμόταν λεπτομέρειες ακόμα και από τα μαθήματα που είχε ακούσει πριν πολλές δεκαετίες από τους καθηγητές του.

Ο π. Αστέριος τον χαρακτήρισε ως «τον νέο άγιο των Ελληνικών, αλλά και των Αγγλικών Γραμμάτων».

Πρόσθεσε πως «ήταν γνώστης της Βυζαντινής μουσικής και έγραψε τρεις εργασίες γι’ αυτήν, ενώ επί δεκαετίες έψαλε στον ιερό μας ναό μελωδικότατα και κατανυκτικότατα κατά το Αγιορείτικο ύφος».

Ο π. Αστέριος υπογράμμισε επίσης ότι «ο καθηγητής Κωνσταντίνος Καβαρνός ζούσε τη μοναχική ζωή μέσα στον κόσμο και πριν ακόμα γίνει μοναχός στο Μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα γι’ αυτό και πολλοί τον αποκαλούσαν κοσμοκαλόγερο» και πρόσθεσε πως όταν επρόκειτο να γράψει κάτι σπουδαίο ή να δώσει κάποια διάλεξη τηρούσε αυστηρή νηστεία για να έχει διαυγή νου».

Η γλώσσα μας

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις. είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (βιβλίο Γκίνες)

Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ' αυτήν δεν υπάρχουν όρια.
(Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)

Η Ελληνική και η Κινέζικη. είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και.....στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική.
(Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.

Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.

Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ


Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι' αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».

Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.

Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.

Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει ως ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».

Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά . Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία.

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.

Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ


Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.

Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:

«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα - μητέρα των εννοιών μας - μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ' εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».

Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.

Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

Το 2010 εν μέσω χρεοκοπίας, μνημονίων, φοροεπιδρομών και δραστικών περικοπών, βγήκαν 48 δισ. Ε. στο εξωτερικό. Πόσο φορολογήθηκαν; Ούτε ευρώ

Πολιτικοί... υπάλληλοι

Του Δημήτρη Καζάκη,

Οικονομολόγου - Αναλυτή

Aν νομίζετε ότι η κρίση της ευρωζώνης βαθαίνει, τότε δεν ακούτε προσεκτικά την επίσημη ρητορική. Αν ανα­ρωτιέστε πώς γίνεται να ξεπεραστεί μια τόσο παρατεταμένη και βαθιά κρί­ση με έκτακτα μέτρα σαν την αγορά κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ ή τις πολιτικές λιτότητας που στραγγαλίζουν τις οικονομίες και τα νοικοκυριά, τότε κάνετε το μοιραίο λάθος να θεωρείτε ότι η επίσημη οικονομική και πολιτική προβληματική διακατέχεται από την κοινή λογική.

Δεν υπάρχει ίχνος όχι κοινής, αλλά ούτε καν τυπικής λογικής στον τρόπο που σκέφτονται και δρουν οι κυρίαρχοι κύκλοι. Υπάρχει μόνο το συμφέρον των αγορών, των τραπεζών και των άλλων χρηματοπιστωτικών κυκλωμάτων.

Δείτε τι έγινε τις τελευταίες τρεις εβδομάδες όπου οι χρηματαγορές φλέρταραν με το κραχ. Μέσα σ’ αυ­τό το διάστημα χάθηκε γύρω στο 12% της κεφαλαιοποίησης από τα μεγάλα χρηματιστήρια, το οποίο ισοδυναμεί με πάνω από το 10% του ετήσιου παγκό­σμιου ΑΕΠ. Τα κεφάλαια αυτά προτίμησαν να καταφύγουν σε «ασφαλείς» τοποθετήσεις, όπως είναι ο χρυσός, τα περιφερειακά νομίσματα, αλλά και τα παράγωγα ασφαλείας.

Με δεδομένο ότι οι παγκόσμιες επενδύσεις στην παραγωγή και το εμπόριο συνίστανται σε ποσοστό άνω του 90% από εξαγορές και συγχωνεύ­σεις επιχειρήσεων που προωθούνται μέσω χρηματιστηρίου, τότε η μείωση αυτής της κεφαλαιοποίησης θα επι­βραδύνει ακόμη περισσότερο την επέ­κταση της αποκαλούμενης πραγματι­κής οικονομίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι σε πολλές χώ­ρες, συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανίας, οι δείκτες της παραγωγής και του εμπορίου αρχίζουν να εμφανίζουν αρνητικά πρόσημα. Αυτό στην πράξη σημαίνει παραπέρα εκτίναξη της ανεργίας και με δεδομένες τις πο­λιτικές λιτότητας, ακόμη μεγαλύτερη ανέχεια για τον εργαζόμενο πληθυσμό στην καρδιά των μητροπολιτικών κέ­ντρων της παγκόσμιας οικονομίας. Και φανταστείτε ότι η αναταραχή στις χρη­ματαγορές δεν έχει κοπάσει ακόμη. Ούτε το ενδεχόμενο ενός νέου παγκό­σμιου κραχ έχει αποσοβηθεί.

Κυρίαρχοι οι τραπεζίτες

Ποια ήταν η παρέμβαση των κυβερ­νήσεων και των κρατών σ’ αυτόν τον υποτροπιασμό της παγκόσμιας κρί­σης; Καμιά απολύτως. Ο πλανητάρχης Ομπάμα παρενέβη με δηλώσεις που ταιριάζουν σε δεκατριάχρονο Αμερικανάκι, ενώ οι πανίσχυροι Σαρκοζί και Μέρκελ ήταν άφαντοι. Μόλις την πε­ρασμένη Τρίτη εδέησαν να αναδυθούν στην επιφάνεια. Ο Κάμερον της Βρετανίας διακόπευε κάπου στην Τοσκά­νη κι αν δεν ήταν το κάψιμο του Λονδί­νου από τους πληβείους των γκέτο της απόλυτης φτώχειας, εκεί θα βρισκό­ταν ακόμη.

Αυτή η νέα υποτροπή της παγκόσμι­ας κρίσης μάς έφερε μπροστά σε δυο επίσημα δεδομένα: Αφενός μας επι­βεβαίωσε με τον πιο κατάφωρο τρόπο ότι οι πρωταγωνιστές στην παγκόσμια οικονομία δεν είναι τα κράτη, αλλά οι χρηματαγορές και οι βασικοί συντελε­στές τους. Αφετέρου οι κεντρικοί τραπεζίτες, και μάλιστα οι δυο ισχυρότε­ροι, ο Μπερνάνκι της αμερικανικής Fed και ο Τρισέ της ΕΚΤ, αναδείχθηκαν σε κυρίαρχους πολιτειακούς και πολιτι­κούς παράγοντες. Αυτοί πήραν όλες τις αποφάσεις, αυτοί έκαναν όλες τις πα­ρεμβάσεις, αυτοί προέβησαν σ’ όλες τις ουσιαστικές διακοινώσεις.

Το πολιτικό προσωπικό μόλις και με­τά βίας ακολούθησε στα χνάρια και τις κατευθύνσεις που οι κεντρικοί τραπε­ζίτες χάραξαν.

Ορισμένοι μίλησαν για κρίση της πο­λιτικής. Άλλοι για ανυπαρξία πολιτικής ηγεσίας. Η αλήθεια είναι ότι το μεταλ­λαγμένο είδος των πολιτικών που έχει γεννήσει η παγκοσμιοποίηση των αγο­ρών δεν κλωνοποιείται στη διακυβέρνηση κάθε κράτους για να σκέφτεται, αλλά για να ακολουθεί πιστά εντολές. Με το αζημίωτο βέβαια. Στο σημερινό σύστημα οικονομίας και πολιτικής δεν μπορούν να υπάρξουν αυτόφωτοι πο­λιτικοί, έστω και μέσα στα πλαίσια της κρατούσας κατάστασης. Ταιριάζουν μόνο απλοϊκοί από κάθε άποψη δια­χειριστές της εξουσίας, χωρίς κανενός είδους συνείδηση, εκτός από ένα αδί­στακτο πάθος για προσωπικό πλουτι­σμό και ανάδειξη στην πυραμίδα της «παγκόσμιας διακυβέρνησης».

Μια από τις πιο άθλιες παραλλαγές αυτού του μεταλλαγμένου είδους είναι οι εκπρόσωποι της επίσημης πολιτικής στην Ελλάδα. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η χώρα μας έχει το θλιβερό ιστορι­κό προνόμιο να διαθέτει το πιο εθελό­δουλο και ξεπουλημένο πολιτικό σύ­στημα. Όμως οι σημερινοί κρατούντες έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερο τύπο γιά­πη βλαχοδήμαρχου, ο οποίος δεν έχει ούτε καν την αίσθηση ότι βρίσκεται στην κυβέρνηση για κάποιον άλλο λό­γο εκτός από το να υπηρετεί αλλότρια συμφέροντα και συμφωνίες.

Είδατε μήπως κανέναν από δαύτους να δηλώνουν έστω κάτι σοβαρό για τον υποτροπιασμό της κρίσης; Ούτε κατά προσέγγιση. Μάλιστα ο πρωθυπουρ­γός της χώρας βρίσκεται σε διακοπές κάτω από ισχυρή, όπως μαθαίνουμε, φρούρηση. Προφανώς για να προστα­τευθεί από τις εκδηλώσεις αγάπης του λαού προς το πρόσωπό του. Ενώ ο αντ’ αυτού, ο πιο χαρακτηριστικός τύπος Ιζνογκούντ της κυβέρνησης, ο αντιπρόε­δρος και υπουργός Οικονομικών κ. Βε­νιζέλος, ασχολείται αποκλειστικά με το πώς θα επιταχύνει ακόμη περισσότερο την υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει στο όνομα της χώρας. Έστω κι αν χρειαστεί να την οδηγήσει στην καταστροφή μια ώρα αρχύτερα.

Να πού είναι το χρήμα!

Από τα φερέφωνα της επίσημης προπαγάνδας μάθαμε τα εξής κατα­πληκτικά: «“Φέρτε τα λεφτά στην Ελ­λάδα για επενδύσεις”. Η κυβέρνηση καλεί τους Έλληνες επιχειρηματίες να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Ιταλών. Αντί να “επενδύουν” σε σπίτια στο κέντρο του Λονδίνου και να γεμί­ζουν θυρίδες στην Ελβετία, τους ζητεί να στηρίξουν τη χειμαζόμενη από την ύφεση ελληνική οικονομία με παρα­γωγικές επενδύσεις. “Να έρθουν εδώ τα χρήματα” επαναλαμβάνει μονότο­να ο υπουργός Οικονομικών Ευ. Βενι­ζέλος και καλεί σε κινητοποίηση “για λόγους συμμετοχής στην εθνική προ­σπάθεια” τους επιχειρηματίες, τον ναυτιλιακό κόσμο και τον απόδημο Ελληνισμό» («Το Βήμα», 14.8).

Αφού ο κ. Βενιζέλος και η κυβέρ­νηση ενδιαφέρονται τόσο πολύ για να γυρίσουν τα χρήματα που βγήκαν έξω, τότε γιατί δεν ξεκινά με τους προστάτες της; Γιατί δεν ξεκινά με τη φορολο­γία στην πηγή τους όλων των κεφαλαί­ων που φεύγουν ή έφυγαν στο εξωτε­ρικό; Γιατί δεν επιβάλλει αυτή τη φο­ρολογία με συντελεστές αντίστοιχους της φορολογίας υψηλών εισοδημάτων, με αναδρομική ισχύ; Και μην μασάτε το παραμύθι ότι η κυβέρνηση δεν γνωρίζει ποιοι βγάζουν αυτά τα κεφάλαια στο εξωτερικό. Τα κεφάλαια αυτά βγαίνουν επίσημα μέσω των τραπεζών. Κι επο­μένως είναι πολύ εύκολο να βρεθούν ονόματα και εταιρείες που ασκούνται σ’ αυτού του είδους το άθλημα.

Τη δεκαετία 2000-2009 βγήκαν επί­σημα κεφάλαια από τη χώρα αξίας 252 δισ. ευρώ. Τι πλήρωσαν σε φόρους; Απολύτως τίποτε. Μόνο το 2010 και εν μέσω χρεοκοπίας, μνημονίων, φοροεπιδρομών και δραστικών περικοπών, βγήκαν άλλα 48 δισ. ευρώ επίσημα. Πόσο φορολογήθηκαν; Ούτε ευρώ. Στο πεντάμηνο Ιανουαρίου - Μαΐου 2011 βγήκαν επίσημα κεφάλαια της τάξης των 18,9 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 4,9 δισ. ευρώ βγήκαν με τη μορφή αμοιβών, μερισμάτων και κερδών στο εξω­τερικό. Ενώ άλλα 13,9 δισ. ευρώ βγήκαν από τη χώρα έπειτα από ρευστοποίηση τίτλων του ελληνικού Δημοσίου (ομόλο­γα και έντοκα γραμμάτια) από ξένους επενδυτές. Δευτερευόντως ντόπιοι επενδυτές αύξησαν τις τοποθετήσεις τους σε παράγωγα του εξωτερικού κα­τά 614 εκατ. ευρώ. Μήπως πλήρωσαν τίποτε σε φόρους; Όχι βέβαια.

Ραγδαία πτώση

Όσο συνεχίζεται αυτή η αιμορραγία από την ελληνική οικονομία στον βωμό της ελευθερίας κίνησης του κεφαλαίου και του ευρώ, η ύφεση, που έχει μπει σε τερματικό στάδιο, είναι αδύνατον να αναχαιτιστεί ακόμη κι αν μηδενιστεί το δημόσιο χρέος της χώρας. Ας δούμε τα πιο πρόσφατα δεδομένα της. Με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) σε σταθερές τιμές 2000, κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2011 παρου­σίασε μείωση κατά 6,9% σε σχέση με το δεύτερο τρίμηνο του 2010. Το ύψος του ΑΕΠ σε σταθερές τιμές 2000 κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2011 έχει υπο­χωρήσει πλέον στο επίπεδο του πρώ­του τριμήνου του 2006! Με άλλα λόγια η ελληνική οικονομία έχει χάσει αισίως 6 χρόνια επέκτασης.

Για να αντιληφθούμε το βάθεμα της ύφεσης ακόμη και στον πιο πλα­σματικό απ’ όλους τους δείκτες της οικονομίας, αρκεί να πούμε ότι το

2010 η ετήσια μεταβολή ΑΕΠ ανά τρίμηνο σε σταθερές τιμές του 2000 ήταν -4,2%. Με βάση τα αποτελέ­σματα των δυο πρώτων τριμήνων του

2011 η ετήσια προβολή της πτώσης του ΑΕΠ σε σταθερές τιμές του 2000 είναι 7,5%! Να θυμίσουμε εδώ ότι η επίσημη πρόβλεψη για το ΑΕΠ του 2011 είναι -3,5%.

Σε τι οφείλεται αυτή η καταπόντιση του ΑΕΠ; Η ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ διευκρινίζει: «Η μείωση στην εγχώρια ζήτηση (τελική καταναλωτική δαπάνη και ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου) συμβάλλει στη μείωση του ΑΕΠ, η οποία αντισταθμίζεται εν μέ­ρει από τη βελτίωση που σημειώθηκε στο εμπορικό ισοζύγιο». Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η τελική καταναλωτική δαπάνη συμβάλλει πάνω από 90% στο ΑΕΠ της ελληνικής οικονομίας.

Επίσης η τελική καταναλωτική δα­πάνη απαρτίζεται από την τελική κατανάλωση των νοικοκυριών, η οποία συμβάλλει κατά 73% στο ΑΕΠ της χώρας, καθώς και από την τελική κα­τανάλωση της κυβέρνησης, η οποία συμβάλλει κατά 18%. Ο ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου, που σημαί­νει επενδύσεις στην οικονομία, συμ­βάλλει κατά 14% στο ΑΕΠ της χώρας, ενώ οι εξαγωγές της χώρας συμβάλ­λουν κατά 21%.

Τα λέμε αυτά επειδή, από τη στιγ­μή που ακολουθείται μια πολιτική που οδηγεί αναγκαστικά στον περιορισμό της τελικής καταναλωτικής δαπάνης, δεν μπορεί παρά να συρρικνώνεται η οικονομία. Λόγω της ιδιαίτερα μεγά­λης συμβολής της τελικής καταναλω­τικής δαπάνης, ιδίως των νοικοκυριών, η συμπίεση της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών στρωμάτων δεν μπορεί πα­ρά να οδηγεί διαρκώς σε μεγαλύτερη ύφεση.

Αυτή η τάση δεν μπορεί να αντιστρα­φεί με κανέναν τρόπο, παρά μόνο με δραματική αύξηση της κατανάλωσης του πληθυσμού κι άρα της αγοραστι­κής δύναμής του. Ιδίως από τη στιγμή που οι επενδύσεις (ο ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου) βρίσκονται σε επίπεδα χαμηλότερα του 2000! Η υπο­χώρηση των επενδύσεων (σε σταθερές τιμές 2000) έχει εκδηλωθεί στην ελλη­νική οικονομία ήδη από το τρίτο τρίμη­νο του 2007 και συνεχίζεται μέχρι σή­μερα ακάθεκτη.

Το δεδομένο αυτό συνοδεύεται και από μια ραγδαία πτώση του βαθμού χρησιμοποίησης του εργοστασιακού δυναμικού στη βιομηχανία, που έτσι ή αλλιώς βρισκόταν σε χαμηλά επίπε­δα ολόκληρη την τελευταία δεκαετία σε σύγκριση με τον μέσο όρο της Ε.Ε. Έτσι, από 77% το 2007, κατεβαίνει στο 75,9% το 2008, στο 70,5% το 2009, στο 68,5% το 2010 και στο 68,2% τα δυο πρώτα τρίμηνα του 2011. Όπως είναι φυσικό, η βιομηχανική παραγω­γή υποχωρεί διαρκώς. Ο μέσος Δεί­κτης Βιομηχανικής Παραγωγής της πε­ριόδου Ιανουαρίου - Ιουνίου 2011, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο Δείκτη της περιόδου Ιανουαρίου - Ιουνίου 2010, παρουσίασε μείωση κατά 8,8%, ένα­ντι μείωσης 5,5% που σημειώθηκε κα­τά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2010 προς το 2009.

Δείκτες κατάρρευσης της βιομηχανικής παραγωγής

Αξίζει τον κόπο να σημειώσουμε ότι η μείω­ση του Γενικού Δείκτη Βιομηχανικής Παραγω­γής κατά 13,1% τον Ιούνιο 2011, σε σύγκρι­ση με τον αντίστοιχο δείκτη του Ιουνίου 2010, οφείλεται στις παρακάτω μεταβολές των δει­κτών των επιμέρους τομέων βιομηχανίας, δη­λαδή:

α. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Ορυχείων - Λατομείων κατά 22,3%. Ειδικότερα, στη μείω­ση αυτή συνέβαλαν, κυρίως, οι μειώσεις των δεικτών των διψήφιων κλάδων: άντληση αργού πε­τρελαίου και φυσικού αερίου και άλλων εξορυ­κτικών και λατομικών δραστηριοτήτων.

β. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Μεταποιη­τικών Βιομηχανιών κατά 12,2%. Ειδικότερα στη μείωση αυτή συνέβαλαν, κυρίως, οι μειώσεις των δεικτών των διψήφιων κλάδων: παραγώγων πετρελαίου και άνθρακα, μη μεταλλικών ορυκτών και μηχανοκίνητων οχημάτων, ρυμουλκούμενων, ημιρυμουλκούμενων.

γ. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Ηλεκτρι­σμού κατά 15,7%.

δ. Στη μείωση του Δείκτη Παροχής Νερού κα­τά 4,6%.

Μέσες μεταβολές

Μια ανάλυση των μέσων μεταβολών, περιό­δου Ιανουαρίου - Ιουνίου 2011, σε σύγκριση με την περίοδο Ιανουαρίου - Ιουνίου 2010, θα μας έδινε τα εξής: Η μείωση του Γενικού Δείκτη Βιομηχανικής Παραγωγής κατά 8,8% της περιόδου Ιανουαρίου - Ιουνίου 2011, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη της περιόδου Ιανουαρίου - Ιου­νίου 2010, οφείλεται στις παρακάτω μεταβολές των δεικτών των επιμέρους τομέων βιομηχανίας, δηλαδή:

α. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Ορυχείων - Λατομείων κατά 3,3%.

β. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Μεταποιη­τικών Βιομηχανιών κατά 9,5%.

γ. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Ηλεκτρι­σμού κατά 9,0%.

δ. Στη μείωση του Δείκτη Παροχής Νερού κα­τά 4,6%.

Μείωση στην ενέργεια

Πρόκειται για ολοκληρωτική καταστροφή των τελευταίων παραγωγικών υποδομών της οικονομίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι μπορεί οι υψηλές θερμοκρασίες του Ιουλίου να οδήγησαν σε αύξηση της ζήτησης ηλεκτρικού ρεύματος από όλες τις κατηγορίες καταναλωτών. Ωστόσο, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΕΣΜΗΕ, η αύξη­ση δεν ανέστρεψε τη συνολική εικόνα, καθώς για το επτάμηνο η ζήτηση παραμένει σε πτωτι­κή τροχιά.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΕΣΜΗΕ, η κα­θαρή ζήτηση ηλεκτρικού αυξήθηκε τον Ιούλιο κατά 1,93% έναντι του Ιουλίου 2010 και σε αυ­τό συνέβαλε το ότι οι βιομηχανικοί πελάτες αύξησαν τη ζήτηση κατά 11,32% και οι μικροί βιομηχανικοί, εμπορικοί και οικιακοί κατά 1,81%. Ωστόσο, σε επίπεδο επταμήνου, η καθαρή ζήτη­ση συνεχίζει να υστερεί κατά 2,6% σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό χρονικό διάστημα.

Σημειώνεται ότι στο επτάμηνο η ζήτηση από τις εμπορικές επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά κατέγραψε πτώση της τάξεως του 2,45% σε σχέση με το 2010. Αντίθετα, η ζήτηση από τους μεγάλους βιομηχανικούς πελάτες εμφανίζεται αυξημένη κατά 7,94% στο επτάμη­νο. Αυτό δεν οφείλεται, όπως είδαμε, στην αυξημένη βιομηχανική παραγωγή, αλλά στο νόμιμο λαθρεμπόριο ηλεκτρικής ενέργειας, στο οποίο ασκούνται ορισμένοι μεγαλοβιομή­χανοι, οι οποίοι αγοράζουν φτηνά ηλεκτρικό ρεύμα από τη ΔΕΗ και το μεταπωλούν ως δι­κό τους πάλι πίσω στη ΔΕΗ σε υψηλότερη τι­μή. Πρόκειται για την αποθέωση της «ιδιωτι­κής πρωτοβουλίας».

Ποια... ανάκαμψη; Δεν προλαβαίνουν

Αν όλα αυτά συνδυαστούν με τη συνεχιζόμενη κάθετη πτώση της οικοδομής, τότε το να μιλά κανείς για ανάκαμψη με κάποιον τρόπο της ελ­ληνικής οικονομίας μέσα στα υπάρχοντα πλαίσια πολιτικής, είναι μάλλον κακόγουστο ανέκδοτο. Τα περί «Σχεδίου Μάρσαλ» είναι μόνο για κατα­νάλωση ευκολόπιστων τηλεθεατών, ένα είδος που η σκληρή, πικρή εμπειρία της πραγματικότητας το κάνει όλο και πιο δυσεύρετο. Και μην ξεχνάμε ότι τις συνέπειες του μεσοπρόθεσμου δεν τις έχουμε γευτεί ακόμη. Ήδη η δημοσιονομική κατάσταση είναι τόσο χάλια, που η κυβέρνηση σκέφτεται να πάρει πρόσθετα μέτρα: «Δεν μπορώ να σας κάνω δήλωση ότι δεν θα ξαναεισηγηθώ να επιβλη­θούν νέα πρόσθετα μέτρα» είπε ο κ. Βενιζέλος μιλώντας στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, όπου άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο λήψης νέων μέτρων. Μην ανησυχείτε όμως. Ίσως ο κ. Βενιζέλος να μην προλάβει να πάρει νέα μέτρα. Η επίσημη πτώχευση της χώρας είναι προ των πυλών και οι «Ευρωπαίοι εταίροι» τη θεωρούν αναπόφευκτη. Ιδίως τώρα που η παγκόσμια κρίση έχει υποτροπιάσει.

Εφημ. Το Ποντίκι 23.8.11

Πως ελληνικά σχέδια όπλων κατέληξαν στην Τουρκία

Υπόθεση "Σειρήνα":
20-08-2011 Τμήμα ειδήσεων defencennet.gr


Αυτή είναι η εκπληκτική ιστορία μιας 100% εγχώριας ανάπτυξης πρωτοποριακών κατευθυνόμενων όπλων (για την ακρίβεια συλλογών κατεύθυνσης βομβών ή βλημάτων αέρος-εδάφους) ανάλογων των αμερικανικών JDAM που ενώ θα κόστιζαν σε τελική φάση παραγωγής το ένα τρίτο αυτών που εισάγονται από το εξωτερικό, εν τούτοις τα σχέδια ποτέ δεν έλαβαν κάποια παραγγελία.

Η εταιρεία σταμάτησε την ανάπτυξη των συστημάτων, αφού δεν υπήρχε ενδιαφέρον από την Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι πέτυχε κάποιες εξαγωγές στο εξωτερικό. Μερικά χρόνια μετά, τα συστήματα εμφανίστηκαν να παράγονται από την πολεμική βιομηχανία του ... Πακιστάν.

Πέρσι οι ελληνικές υπηρεσίες εντόπισαν τα πακιστανικά, πλέον συστήματα να περιλαμβάνονται στα υπό ανάπτυξη κατευθυνόμενα όπλα της ... τουρκικής Αεροπιορίας! Η υπόθεση ξεκινά το 2000.

Η ελληνική εταιρεία Ordtech, µε εργοστάσιο στην Τρίπολη, όχι µόνο κατασκεύαζε κέλυφος για βόµβες Mk-82/Mk-83 και κελύφη κανίστρων βοµβιδίων, αλλά είχε και µια πολύ εξυπνότερη και εύχρηστη (σε σχέση µε το JDAM) βόµβα δορυφορικής/αδρανειακής καθοδήγησης, τη Σειρήνα.

Ενώ, σύµφωνα µε την εταιρεία, η Σειρήνα-1 κατάφερε να εξαχθεί, στην Πολεµική Αεροπορία, προσφέρθηκε η έκδοση Σειρήνα-2, µε βελτιωµένα στοιχεία αδρανειακής ναυτιλίας και δέκτη δορυφορικής ναυτιλίας που µπορεί να χρησιµοποιεί και εναλλακτικά δορυφορικά δίκτυα (σε αντίθεση µε το αµερικανικό όπλο) που ούτε αυτή έγινε δεκτή.

Το συγκεκριµένο όπλο µπορούσε να βληθεί από οποιοδήποτε αεροσκάφος της ΠΑ, αφού χρησιµοποιείται και ως δορυφορικός/αδρανειακός αισθητήρας, µπορεί να αποθηκεύσει δεδοµένα τεσσάρων στόχων και αναπτύσσει προηγµένους αλγόριθµους αυτόµατης επιλογής ενός εξ αυτών, χωρίς την επέµβαση του χειριστή.

Μια βελτιωµένη έκδοση, που είχε επίσης προταθεί, το Σειρήνα-3 θα είχε προωστικό σύστηµα πολύ µεγαλύτερης εµβέλειας, ξεπερνώντας την –τότε υπό ανάπτυξη– έκδοση ER (Extended Range) του JDAM, ενώ νέες σχεδιαστικές προσεγγίσεις θα προσέδιδαν µεγάλη ακρίβεια στο όπλο, υπό αδρανειακή µόνο καθοδήγηση.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι η Ordech είχε αναπτύξει επίσης δυνατότητα παραγωγής βοµβών ναπάλµ, βολιδοφόρων βοµβών που έχουν δραµατικά αποτελέσµατα κατά προσωπικού, βοµβών ειδικού εκρηκτικού κατά «µαλακών» στόχων, βοµβών µε αισθητήρα αντι-ραντάρ και βοµβών εκποµπής ηλεκτροµαγνητικού παλµού, για τύφλωση ηλεκτρονικών συστηµάτων (µικρογραφία της παραγωγής ΗΜ παλµού πυρηνικής έκρηξης), αλλά και υλικού χωρίς τους περιορισµούς (π.χ. αυτοαπενεργοποιούµενος πυροσωλήνας, προβλήµατα διασποράς) των βοµβιδοφόρων βληµάτων.

Όλες αυτές οι εκδόσεις µπορούσαν να χρησιµοποιηθούν ως πυρήνες των υποσυλλογών «Σειρήνα», αλλά και των άλλων υποσυλλογών καθοδήγησης (µε καταύγαση λέιζερ ή µε αισθητήρα αντιραντάρ) που είχε προτείνει η εταιρεία.

Τα παραπάνω, κατέληξαν, άγνωστο πως, στο Πακιστάν και απ'ότι φαίνεται στην Τουρκία. Ελλάδα: Μια χώρα με ταλέντο στον αυτοχειριασμό...

Ο Αυστραλός πρωθυπουργός Kevin Rudd ειπε τα αυτοννόητα στους Μουσουλμάνους μετανάστες της χώρας του

Ο Αυστραλός πρωθυπουργός Kevin Rudd πρότεινε στους Μουσουλμάνους που θέλουν να ζουν κάτω από τον Ισλαμικό νόμο της Σαρία, να φύγουν από τη χώρα. Η κυβέρνηση της Αυστραλίας θέλει να αποτρέψει τυχόν τρομοκρατικές ενέργειες, βάζοντας στο στόχαστρο τους φανατικούς.
Ο Rudd εξαγρίωσε μερικούς Αυστραλούς Μουσουλμάνους, λέγοντας ότι υποστηρίζει το να επιτηρούνται τα τζαμιά της χώρας από υπηρεσίες πληροφοριών.
Τα λόγια του ήταν :
"Οι μετανάστες, και όχι οι Αυστραλοί, είναι αυτοί που πρέπει να προσαρμοστούν. Έτσι είναι, και άμα τους αρέσει! Βαρέθηκα να ανησυχούμε σε αυτή τη χώρα μήπως προσβάλλουμε ένα άτομο ή την κουλτούρα του. Από τότε που έγιναν οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Bali, η πλειοψηφία των Αυστραλών ένιωσε ένα κύμα πατριωτισμού.

Η κουλτούρα μας εξελίχθηκε σε δύο αιώνες γεμάτους αγώνες, προσπάθειες και νίκες από εκατομμύρια άντρες και γυναίκες που επιζητούσαν την ελευθερία.
Η κύρια γλώσσα που μιλάμε είναι τα Αγγλικά. Όχι τα Ισπανικά, τα Λιβανέζικα, τα Αραβικά, τα Κινέζικα, τα Γιαπωνέζικα, τα Ρώσικα ή οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Οπότε, αν θέλετε να γίνετε μέρος της κοινωνίας μας, μάθετε τη γλώσσα μας!
Οι περισσότεροι Αυστραλοί πιστεύουν στο Θεό. Αυτό δεν είναι κάποιο Χριστιανικό, ακροδεξιό, πολιτικό κίνημα, αλλά γεγονός: Χριστιανοί, άντρες και γυναίκες, με Χριστιανικές αρχές, ίδρυσαν αυτή τη χώρα, και αυτό είναι καθαρά καταγεγραμμένο. Αρμόζει, λοιπόν, να το δείχνουμε πάνω στους τοίχους των σχολείων μας. Αν ο Θεός σας προσβάλλει, σας προτείνω να βρείτε άλλο μέρος του κόσμου γιά να ζήσετε, διότι εμάς ο Θεός είναι μέρος της κουλτούρας μας.
Θα δεχτούμε αυτά που πιστεύετε, χωρίς ερωτήσεις. Αυτό που ζητάμε είναι να δεχτείτε κι εσείς αυτό που πιστεύουμε εμείς, και να ζήσετε μαζί μας με αρμονία, χαρά και ειρήνη.
Αυτή είναι η δική μας χώρα, η δική μας γη και ο δικός μας τρόπος ζωής, και θα σας προσφέρουμε κάθε ευκαιρία να τα απολαύσετε κι εσείς. Όμως, μόλις χορτάσετε να παραπονιέστε, να γκρινιάζετε και να μουρμουρίζετε γιά τη σημαία μας, τον όρκο πίστης στη χώρα μας που δίνετε όταν παίρνετε την υπηκοότητα, τα χριστιανικά μας πιστεύω, τον τρόπο ζωής μας, τότε σας ενθαρρύνω να εκμεταλλευτείτε μιά άλλη μεγάλη ελευθερία της Αυστραλίας: Το δικαίωμα να φύγετε!
Αν δεν είσαστε ευχαριστημένοι, τότε φύγετε! Δε σας φέραμε εδώ με το ζόρι. Εσείς διαλέξατε να έρθετε. Οπότε, δεχτείτε τη χώρα που εσείς διαλέξατε!"
4/02/2009

Ενα θαύμα στο Νοσ. "Ευαγγελισμός"

Νοσοκομείο Ευαγγελισμός - Ένα θαύμα που συγκλονίζει - Ένα αδιάψευστο γεγονός

Δύο ώρες περίπου προσευχόταν κλαίγοντας ο κ. Κωνσταντίνος Πολυχρονίου, ανώτερος κρατικός υπάλληλος μπροστά στη Λάρνακα του Οσίου Ρώσου.

Φορούσε πιζάμες και ένα ταξί τον περίμενε στην Βορεινή πύλη της Εκκλησίας. Όταν τελείωσε τη μυστική του συνομιλία με τον Όσιο, ξεκίνησε με αργά βήματα, σέρνοντας τις παντόφλες στο δάπεδο και προχωρούσε προς
την έξοδο.
Τον σταμάτησε ένας ιερέας της μονής και τον ρώτησε γιατί έκλαιγε τόση ώρα, γιατί δεν ήταν ντυμένος κανονικά και ήρθε στην εκκλησία με πιζάμες και αν επιθυμούσε να του έδινε δωμάτιο στον ξενώνα να αναπαυθεί για λίγο αν το είχε ανάγκη.
- Όχι πάτερ, απάντησε και συνέχισε, με ξεκούρασε για πολλά χρόνια ο Άγιος, αυτός, ο μεγάλος και θαυματουργός γιατρός που υπηρετείτε. Σήμερα το πρωί στον «Ευαγγελισμό», στο Νοσοκομείο, ήρθε η γυναίκα μου να με δει.
Έχει περάσει δεκαετία και πλέον να σταθώ όρθιος όπως με βλέπετε τώρα. Μία χρόνια πάθηση του νευρικού συστήματος και μία αρρώστια που είχα περάσει μου έφεραν αναπηρία τόση που έχασα τη θέση μου, πήρα πρόωρα σύνταξη και οδηγήθηκα στα Νοσοκομεία γιατί μετά το δεύτερο χρόνο είχα πάνω από 80% παράλυση των κάτω άκρων.
Ή παράλυση, η κακή ψυχολογική κατάσταση, η πρόωρη έξοδος μου από τη δραστηριότητα της ζωής με οδηγούσαν σε μαρασμό, σχεδόν στο θάνατο.

Σήμερα, λοιπόν, το πρωί η γυναίκα μου ήρθε στο Νοσοκομείο, με βρήκε να κοιμάμαι, δεν με ξύπνησε, παρά κάθισε δίπλα στο κρεβάτι μου σε μια καρέκλα. Για λίγα δευτερόλεπτα την πήρε ο ύπνος.
Βλέπει στο όνειρο της ότι, στο διπλανό θάλαμο γινόταν επισκεπτήριο γιατρών. Ανάμεσα τους ήταν ένας άγνωστος ξένος γιατρός.
Τον πλησιάζει η γυναίκα μου και του λέει: Γιατρέ μου, είστε ξένος; Σας βλέπω για πρώτη φορά στο Νοσοκομείο. Σας παρακαλώ στο διπλανό θάλαμο έχω τον άνδρα μου πάνω από δέκα χρόνια παράλυτο. Οι γιατροί μου έχουν πει την αλήθεια, ότι χάνω το σύντροφο μου. Χάνω το στήριγμα μου. Θα πεθάνει ο σύζυγος μου. Ελάτε, γιατρέ μου, να τον δείτε, να του δώσετε κουράγιο, να μας πείτε κάτι και σεις.
- Πήγαινε, κυρία μου, περίμενε και θα δω και το σύζυγο σου.
Ναι, γιατρέ μου, πέστε μου το όνομα σας, να σας περιμένω...
- Ιωάννης Ρώσος, της απαντά.

Ξυπνάει, πετιέται από το κάθισμα της.
Με βλέπει που προσπαθώ μόνος μου, στηριγμένος στους αγκώνες μου, να σηκωθώ.
Βοήθησε με, γυναίκα, της λέγω, κάποιος με κρατάει άπ' τις μασχάλες και με σηκώνει, βοήθησε και συ...
Σηκώθηκα, πάτησα στο έδαφος, όταν τα κλάματα της γυναίκας μου είχαν φέρει γύρω μας γιατρούς και βοηθητικό προσωπικό.
Ό υπεύθυνος γιατρός του τμήματος, ένας πιστός χριστιανός, συγκλονίζεται από τη διήγηση της συζύγου μου και προτρέπει: Κύριε Πολυχρονίου όπως είσαι, μη ζητάς, να αλλάξεις τις πιζάμες σου, φύγετε, πάρτε ταξί στην είσοδο του Νοσοκομείου και πηγαίνετε στο Πνευματικό θεραπευτήριο, στην Εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου, που είναι στην καταπράσινη κοιλάδα του Προκοπίου της Ευβοίας, όπου και ολόκληρο το ιερό του Λείψανο. Πηγαίνετε, πέστε το μεγάλο σας ευχαριστώ και γυρίστε για το εξιτήριο που αυτή τη φορά -σπάνια βέβαια- το υπογράφει όχι γιατρός αλλά ένας "Άγιος!
Και σαν χριστιανός και σαν επιστήμονας ό,τι είπα το πιστεύω. Πάνω από την επιστήμη μας είναι η παντοδυναμία του Θεού και των Αγίων του.

Αυτά μας είπε, Πάτερ. Αυτά ... Δώστε μας και σεις την ευλογία σας.
Αυτά είπε, αυτά είδαμε από τον ευλογημένο αυτό άνθρωπο που με τα κλάματα του (οι άνδρες για να κλάψουν πρέπει κάτι το πολύ σοβαρό να συμβαίνει) έλεγε στον Άγιο εκείνο το «ευχαριστώ» που είναι πρόθυμοι να το πουν όσοι άρρωστοι στα Νοσοκομεία, στα παντός είδους Νοσηλευτικά Ιδρύματα και Άσυλα ανιάτων περιμένουν κάποιον Άγγελο, κάποιον Άγιο, τον Ίδιο τον Κύριο να ταράξει τα νερά για να μπουν σ' αυτό το μυστήριο που λέγεται θαυματουργική θεραπεία, που όντως γίνεται κατά καιρούς σε ασθενείς που ο Θεός επιλέγει με τα δικά του κριτήρια, σχεδόν άγνωστα σε μάς.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΝ ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ λαθρομετανάστες οι οποίοι βρίσκονται σε μία ξένη χώρα παρά την θέληση της ίδιας της χώρας και των πολιτών της ?

100.000 μουσουλμάνοι για προσευχή στο ΟΑΚΑ! - Τζαμί το Μαρούσι...
18-08-2011 defencenet


Η μεγαλύτερη θρησκευτική σύναξη μουσουλμάνων της Ευρώπης - πρακτικά η μετατροπή μιας ολόκληρης ιστορικής περιοχής του λεκανοπεδίου της Αττικής, του Αμαρουσίου, σε ένα τεράστιο τζαμί - αναμένεται να γίνει πράξη τις επόμενες ημέρες με αφορμή την τέλεση της εορτής της λύσης της νηστείας του Ραμαζανίου, καθώς η κυβέρνηση αποφάσισε την παραχώρηση του … ΟΑΚΑ (!) για να προσευχηθούν οι χιλιάδες λαθρομετανάστες ή και νόμιμοι μετανάστες.

Το ΟΑΚΑ και οι περιβάλλοντες χώροι υπολογίζεται ότι μπορούν να δεχθούν πάνω από 100.000 μουσουλμάνους με συνακόλουθα τα προβλήματα ασφάλειας στην περιοχή που είναι παντελώς ανέτοιμη να δεχθεί μια τέτοια εκδήλωση. Όλα αυτά σε ένα δήμο 60.000 ανθρώπων, συνολικά.

Στο ερώτημα «Και που θα προσευχηθούν οι μουσουλμάνοι;» η απάντηση δεν είναι εύκολη, ίσως γιατί το ερώτημα δεν έπρεπε καν να υπάρχει: Πρόκειται στην συντριπτική τους πλειοψηφία για λαθρομετανάστες ή για πρώην λαθρομετανάστες οι οποίοι βρίσκονται σε μία ξένη χώρα παρά την θέληση της ίδιας της χώρας και των πολιτών της, οπότε το τελευταίο πρόβλημα που θα έπρεπε να απασχολεί την ελληνική κυβέρνηση είναι το που θα προσευχηθούν οι παράνομοι διαβιούντες μουσουλμάνοι στην Ελλάδα, αλλά φαίνεται ότι δεν είναι έτσι και κατά ένα περίεργο τρόπο έχουν βάλει ψηλά στην κυβερνητική ατζέντα το θέμα.

Εδώ έφτασαν στο σημείο να πάρουν από το Πολεμικό Ναυτικό μια ολόκληρη έκταση στο Βοτανικό και να την μετατρέψουν σε … τζαμί για πρώτη φορά μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους Τούρκους.

Μέχρι στιγμής οι μουσουλμάνοι έχουν δημιουργήσει δικούς τους χώρους λατρείας στο κέντρο της Αθήνας, αλλά εδώ και δύο χρόνια, ειδικά μετά τα επεισόδια του Δεκεμβρίου του 2008 που αποδείχθηκε ότι «Ο βασιλιάς – το ελληνικό κράτος – είναι γυμνός» προβαίνουν σε συνεχή επίδειξη δύναμης με αυθαίρετες καταλήψεις της πλατείας Κοτζιά, ακόμα και των Προπυλαίων του Πανεπιστημίου.

Και μετά απ’όλα αυτά η κυβέρνηση είχε την φαεινή ιδέα να μετατρέψει σε Μέκκα το Μαρούσι, μια Ολυμπιακή Πόλη που έχει συνδεθεί με ιστορικές στιγμές στην ελληνική Ιστορία και μάλιστα σε ένα χώρο όπως το ΟΑΚΑ στο οποίο η ίδια η χώρα έζησε την κορυφαία στιγμής της πριν από μόλις επτά χρόνια κατά την τέλεση των Ολιμπιακών Αγώνων!

Ποιος θα μπορέσει να ελέγξει κάπου 100.000 μουσουλμάνους, αν κάτι πάει στραβά, αν υπάρξει κάποια οργανωμένη προβοκάτσια, αν, αν… αυτό δεν δείχνει να το έχει σκεφθεί κάποιος υπεύθυνος ασφαλείας.

Ο δήμαρχος της πόλης Γιώργος Πατούλης, έστειλε μεν μια επιστολή αγωνίας στις ηγεσίες των υπουργείων Παιδείας (Α.Διαμαντοπούλου) και Πολιτισμού (Π.Γερουλάνο) που έλαβαν αυτή την απόφαση, αλλά απάντηση δεν έχει πάρει και ούτε πρόκειται να πάρει εκτιμούμε γιατί απλώς δεν υπάρχουν απαντήσεις.

Στην επιστολή ο Γιώργος Πατούλης τονίζει απλά τα αυτονόητα (που στη Ελλάδα είναι πλέον είδος εν ανεπαρκεία): «Στο όνομα του σεβασμού των θρησκευτικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, δεν μπορεί να παραβλέπεται και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των Ελλήνων Πολιτών και των κατοίκων της τοπικής κοινωνίας του Αμαρουσίου» .

Σε δήλωσή του στο defencenet.gr που επικοινώνησε μαζί του, ο δήμαρχος Αμαρουσίου τονίζει ότι «Δεν είμαστε ούτε ισλαμοφοβικοί, ούτε έχουμε κάτι με τους μουσουλμάνους. Άλλωστε το Μαρούσι ως Ολυμπιακή Πόλη είναι φιλόξενη αι ανοικτή για όλους τους νόμιμα διαβιούντες στην Ελλάδα. Το είχαμε παραχωρήσει και πέρσι για κάπου 1000 μουσουλμάνους. Αλλά εδώ είναι κάτι το διαφορετικό. Όλη η Ευρώπη θα δει στις τηλεοράσεις της το μέρος όπου έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ελλάδα να μετατρέπεται σε ένα τεράστιο τζαμί. Χωρίς να υπάρχουν στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας. Δεν είναι δυνατόν να μην έχει αξιοποιηθεί ούτε στο ελάχιστο η Ολυμπιακή περιουσία εδώ και επτά χρόνια και αντί να γίνει αξιοποίηση των τεράστιων πόρων που επένδυσε στο Ολυμπιακό Συγκρότημα ο ελληνικός λαός να διατίθεται για μετατροπή του σε τζαμί».

Σύμφωνα με πληροφορίες ο δήμος πρόκειται να απευθύνει επιστολή και στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Χρήστο Παπουτσή για το θέμα ζητώντας εγγυήσεις για την ασφάλεια της πόλης.

Ισλανδία το τόλμησε και πέτυχε

Ο "χρυσός αιώνας" του Περικλή αναβιώνει... ηλεκτρονικά στην Ισλανδία
15-08-2011
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ισλανδοί πολίτες γράφουν... ιστορία, διαμορφώνοντας τον καταστατικό χάρτη της χώρας τους μέσω Facebook, Twitter, Youtube και μιας ειδικής ιστοσελίδας. Η άμεση Δημοκρατία του αθηναϊκού χρυσού αιώνα ξαναγεννιέται, πολύ μακριά από το λίκνο της, στην παγωμένη Ισλανδία, όπου μετά το πολιτικό-οικονομικό σοκ του 2008, οι πολίτες συμμετέχουν ενεργά στη διαμόρφωση του νέου Συντάγματος της χώρας.

Αφού έσυραν τον πρώην πρωθυπουργό Γκέιρ Χάαρντε στα δικαστήρια με την κατηγορία της βαριάς αμέλειας στην τραπεζική κρίση και αρνήθηκαν να αποζημιώσουν τις αγγλικές και ολλανδικές τράπεζες για την επενδυτική φούσκα Icesave, οι 320.000 Ισλανδοί συμμετέχουν στη σύνταξη του νέου Συντάγματος για μεγαλύτερη διαφάνεια και ανάληψη ευθύνης από τους πολιτικούς αλλά και τους πολίτες.

Η οικονομική κρίση που οδήγησε την Ισλανδία στην κατάρρευση είχε ως συνέπεια ο "λαός των ψαράδων" να αφυπνιστεί και να επαναστατήσει, όχι όμως βγαίνοντας στους δρόμους, αλλά παίρνοντας το μέλλον του στα χέρια του.

Το ισχύον Σύνταγμα της χώρας έχει αλλάξει επτά φορές μετά την ανεξαρτητοποίηση της χώρας από τη Δανία το 1944, ωστόσο οι βασικές του αρχές δεν έχουν αλλάξει από το 1874. Εδώ και δύο χρόνια είχαν ξεκινήσει οι διαδικασίες για την αναθεώρησή του, ενώ η δημόσια διαβούλευση ξεκίνησε στις 6 Απριλίου, όταν ανέλαβε επισήμως τα καθήκοντά του το Συνταγματικό Συμβούλιο, μια 25μελής ομάδα πολιτών που εξελέγησαν από τον λαό και διορίστηκαν από τη Βουλή να μελετήσουν και να παρουσιάσουν το νέο νομοθέτημα.

Η ομάδα αυτή δεχόταν καθημερινά μέχρι τις 29 Ιουλίου τα σχόλια και τις προτάσεις των συμπατριωτών τους μέσω ίντερνετ, που έφτασαν τις 3.500 καθημερινά. Το τελικό κείμενο παραδόθηκε στο Κοινοβούλιο και θα υποβληθεί σε δημοψήφισμα πριν επικυρωθεί.

Τα 9 κεφάλαια και 114 άρθρα που απαρτίζουν το νέο Σύνταγμα διέπονται από μια έντονη διάθεση για μεγαλύτερη λαϊκή συμμετοχή, διαφάνεια και ανάληψη ευθύνης από τους πολιτικούς αλλά και τους πολίτες.

Στο κείμενο, το οποίο θα είναι το πιο πρωτοποριακό νομικό κείμενο που έχει υιοθετήσει ποτέ ευρωπαϊκή χώρα, ρυθμίζονται με μεγάλη λεπτομέρεια οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες, όπου εισάγονται καινούργια στοιχεία, όπως λόγου χάρη το γεγονός πως μια πρόταση μομφής εναντίον πρωθυπουργού (οι πρωθυπουργοί εκλέγονται από το Κοινοβούλιο) θα πρέπει απαραιτήτως να συνοδεύεται από εισήγηση για το πρόσωπο που θα τον αντικαταστήσει.

Αναφέρεται ακόμη ότι ουδείς υπουργός δύναται να παραμείνει στο ίδιο αξίωμα για περισσότερα από 8 χρόνια, ενώ όποιος γίνεται μέλος της κυβέρνησης θα πρέπει αυτομάτως να εγκαταλείπει τη βουλευτική του ιδιότητα.

Ο καινοτόμος χαρακτήρας και η παντελής έλλειψη των συμβατικών αγκυλώσεων που έχουν τα κλασικά ευρωπαϊκά συνταγματικά κείμενα είναι εμφανή ήδη από την εισαγωγή:

"Εμείς, που κατοικούμε στην Ισλανδία, θέλουμε να δημιουργήσουμε μια δίκαιη κοινωνία, όπου όλοι είναι ίσοι. Η διαφορετική καταγωγή μας, μας κάνει πιο πλούσιους ως σύνολο και μαζί έχουμε την ευθύνη για την κληρονομιά στις επόμενες γενιές, τη γη και την ιστορία, τη φύση, τη γλώσσα και τον πολιτισμό".

Η θλίψη της απώλειας του χρήμματος

Θύελλες ορμονών στη Wall Street
Γράφει ο ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΝΟΥΣΕΛΗΣ (Ελευθεροτυπία 14.8.11)

Αν σε περιόδους οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας η κοινωνική επιτυχία και η προσωπική ευτυχία ταυτίζονται άκριτα με την κατοχή και τη διαχείριση χρήματος, σε περιόδους βαθιάς οικονομικής κρίσης αυτές οι βολικές κοινωνικές «αξίες» ανατρέπονται και αισθανόμαστε πολύ πιο επιτακτική την ανάγκη να διαφωτίσουμε τις ψυχοσωματικές συνέπειες που έχει η απώλεια χρήματος.

Συνεπώς, πέρα από τις όποιες έγκυρες οικονομικές ή κοινωνιολογικές αναλύσεις, θα έπρεπε ίσως να διερευνηθούν και οι λιγότερο προφανείς νευροβιολογικές προϋποθέσεις και οι ψυχοσωματικές δυσλειτουργίες που σχετίζονται με την τυφλή και ανάλγητη εφαρμογή της αρχής τού «κέρδους για το κέρδος». Της κυρίαρχης κοινωνικής επιταγής που, μολονότι αποδεδειγμένα ανορθολογική και καταστροφική, εξακολουθεί να επιτάσσει την άπληστη όσο και ατελέσφορη συσσώρευση χρήματος.

Και όπως θα δούμε, τα χρηματιστήρια, οι σύγχρονοι «ναοί» του χρήματος, αποτελούν το ιδανικό πεδίο έρευνας για τέτοιες «νευρο-οικονομικές» αναλύσεις, ενώ οι χρηματιστές που εργάζονται σε αυτά αποδείχτηκαν τα καλύτερα πειραματόζωα.

Βιοψυχολογία της απληστίας

Σε περιόδους κρίσης των αγορών, όταν οι χρηματιστηριακοί δείκτες καταρρέουν και οι απελπισμένοι επενδυτές πηδάνε απ' τα παράθυρα, οι πιο έμπειροι και επιτήδειοι χρηματιστές, διαβλέποντας το πρόσκαιρο της οικονομικής ύφεσης, στοιχηματίζουν στην κατάρρευση κάποιων τίτλων.

Οσο για την πλειονότητα των ανυποψίαστων και πανικόβλητων επενδυτών, αυτοί αντιδρούν ακριβώς όπως οι πίθηκοι σε ένα περίφημο πείραμα που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Γέιλ των ΗΠΑ. Οταν υποχρεώθηκαν να ανταλλάξουν με μπανάνες τα αλουμινένια ψευτονομίσματα που τους είχαν χαρίσει οι ερευνητές, τα συμπαθητικά πρωτεύοντα επέδειξαν μια τυπικά ανθρώπινη ενόχληση και δυσαρέσκεια για την απώλεια των «πολύτιμων» νομισμάτων τους.

Διάφορες μελέτες είχαν ήδη αποκαλύψει ότι, για το μέσο άνθρωπο, η έντονη δυσαρέσκεια για την απώλεια π.χ. 100 ευρώ αντισταθμίζεται μόνο από το κέρδος τουλάχιστον 250 ευρώ. Τώρα όμως διαπίστωσαν απρόσμενα ότι αυτή η σταθερή αναλογία 2,5 (καθαρό κέρδος) προς 1 (καθαρή απώλεια) ισχύει επίσης και για τους πιθήκους.

Γεγονός που υποδεικνύει σαφώς ότι αυτή η άπληστη κτητική προδιάθεση δεν εξαρτάται αποκλειστικά από εξωγενείς κοινωνικούς ή οικονομικούς παράγοντες, αλλά έχει βαθύτατες νευροβιολογικές ρίζες που διαμορφώθηκαν κατά την εξελικτική μας προϊστορία.

Αν όμως πρόκειται για μια κοινή με τα άλλα πρωτεύοντα συμπεριφορά των ανθρώπων, τότε διαψεύδεται (και επιστημονικά) ένα από τα θεμελιώδη ιδεολογήματα της νεοτερικής οικονομικής σκέψης και του νεοφιλελευθερισμού. Αναφερόμαστε στον εξωραϊστικό μύθο του αμιγώς ορθολογικού «οικονομικού ανθρώπου», του περιβόητου Homo oeconomicus, ο οποίος υποτίθεται ότι, ύστερα από ψυχρή και χωρίς συναισθήματα ανάλυση της κατάστασης, δρα πάντοτε επιλέγοντας τη βέλτιστη λύση. Με άλλα λόγια, οι επιλογές του, μολονότι εξυπηρετούν το ιδιωτικό του συμφέρον, αποδεικνύονται τελικά ορθολογικές.

Το ότι πρόκειται για ένα αυθαίρετο κοινωνικό ιδεολόγημα επιβεβαιώνεται εμπειρικά από την εμφανή ανορθολογικότητα της χρηματιστηριακής δυναμικής. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, η βεβαιότητα ότι πρόκειται για ένα καθησυχαστικό ιδεολόγημα ενισχύεται και από μια σειρά επιστημονικών ερευνών, που εστιάζουν όχι τόσο στα συγκυριακά κέρδη ή τις απώλειες αλλά στα σταθερά πρότυπα συμπεριφοράς ενός αρκετά μεγάλου δείγματος επενδυτών που «παίζουν» συστηματικά στο χρηματιστήριο.

Μελετώντας, λοιπόν, όχι τις αυξομειώσεις των χρηματιστηριακών δεικτών αλλά τις αντιδράσεις των επενδυτών, διαπιστώθηκε ότι οι μετοχές που ανταλλάσσει ένας επενδυτής στη διάρκεια ενός έτους αντιστοιχούν μόνο στο 3,5% του συνόλου των μετοχών που κατέχει. Τις υπόλοιπες τις κρατά επ' αόριστον στο συρτάρι του ελπίζοντας ότι κάποτε θα ανεβεί η τιμή τους.

Πρώτα λοιπόν πουλά τις μετοχές που η αξία τους υπερβαίνει την τιμή αγοράς τους, ενώ όσες του φαίνονται, πρόσκαιρα, υποτιμημένες θέτουν σε κίνηση τους υποσυνείδητους νευροψυχολογικούς μηχανισμούς δυσαρέσκειας και αποστροφής για κάθε απώλεια. Αυτή η αναβλητικότητα όμως επιδεινώνει την κατάσταση: λόγω της ενεργοποίησης των μηχανισμών της δυσαρέσκειας, ο αναποφάσιστος επενδυτής χάνει πολύτιμο χρόνο και αναγκάζεται τελικά να πουλήσει τις μετοχές του σε εξευτελιστικά χαμηλές τιμές.

Χρηματιστηριακό ντόπινγκ

Πώς όμως υπεισέρχονται και σε ποιο βαθμό επηρεάζουν αυτοί οι υποσυνείδητοι νευροψυχολογικοί μηχανισμοί τις φαινομενικά «ορθολογικές» επιλογές όσων αποφασίζουν για το μέλλον και τις προοπτικές των μετοχών μας;

Η υπερβολική εμπιστοσύνη ή η δυσπιστία απέναντι σε κάποιες αδιαφανείς πηγές πληροφοριών· η τυπικά αγελαία συμπεριφορά και οι μαζικές αντιδράσεις υπό το καθεστώς μεγάλης ψυχολογικής πίεσης· όλα αυτά σε συνδυασμό με την εγγενή απληστία ή την αποστροφή για τις απώλειες, είναι ορισμένα ανεξάλειπτα ψυχολογικά χαρακτηριστικά που καθιστούν το χρηματιστηριακό «παιχνίδι» όχι απλώς ανορθολογικό αλλά ουσιαστικά αυθαίρετο.

Αν αυτό το δυσοίωνο για το οικονομικό μας μέλλον συμπέρασμα σας φαίνεται υπερβολικό, αναλογιστείτε τι σημαίνει ότι επιβεβαιώνεται καθημερινά όχι μόνο από την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των γενικών χρηματιστηριακών δεικτών αλλά και από αρκετές έρευνες σχετικά με το βιοχημικό και το συμπεριφοριστικό προφίλ των περισσότερων χρηματιστών.

Για παράδειγμα, πάταγο δημιούργησε η αποκάλυψη ότι υπάρχει μια στενότατη σχέση ανάμεσα στα κέρδη που καθημερινά επιτυγχάνει ένας χρηματιστής και στα επίπεδα συγκέντρωσης τεστοστερόνης που καταγράφονται στον εγκέφαλό του! Την πρωτοποριακή αυτή ανακάλυψη πραγματοποίησαν το 2008 στη Βρετανία οι John Μ. Coates και Joseph Herbert, δύο διάσημοι νευρο-οικονομολόγοι που εργάζονταν στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.

Οι ερευνητές αυτοί μετέφεραν τα εργαλεία της δουλειάς στο λονδρέζικο City, δηλαδή σε ένα από τα σημαντικότερα διεθνή χρηματιστήρια. Εκεί υπέβαλαν, επί οκτώ συνεχείς ημέρες, αρκετούς εθελοντές χρηματιστές σε βιοχημικό έλεγχο. Καθημερινά, αμέσως πριν και αμέσως μετά την ώρα των μεγαλύτερων σε όγκο χρηματιστηριακών συναλλαγών, έπαιρναν δείγματα σάλιου από τους ανυποψίαστους traders. Η βιοχημική ανάλυση των δειγμάτων σάλιου έδειξε ότι οι χρηματιστές που πετύχαιναν τα μεγαλύτερα κέρδη παρουσίαζαν πάντα πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση τεστοστερόνης.

Σύμφωνα με την εξήγηση των Coates και Herbert, οι υψηλές συγκεντρώσεις αυτής της ορμόνης στον εγκέφαλο δημιουργούν έντονα αισθήματα αυτοπεποίθησης και προδιάθεση για ρίσκο. Δύο «αρετές» απαραίτητες στη χρηματιστηριακή μάχη, αφού, όποτε υπάρχουν, ενισχύουν σημαντικά την ταχύτητα και την αποφασιστικότητα των αντιδράσεων των χρηματιστών. Εκτοτε επικράτησε η εσφαλμένη τάση να θεωρείται η υπερπαραγωγή τεστοστερόνης ως ο μοναδικός ή έστω ο πρωταρχικός παράγοντας επιτυχίας.

Οι χρηματιστές έχουν ψυχή;

Οπως όμως συμβαίνει με όλα τα πολύπλοκα συστήματα -και ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ο ορισμός του πολύπλοκου συστήματος- καμία ορμόνη δεν δρα στο κενό και με τρόπο απολύτως προβλέψιμο και γραμμικό.

Οταν τα επίπεδα συγκέντρωσης τεστοστερόνης ανεβαίνουν υπερβολικά, δημιουργούν ένα μεθυστικό αίσθημα παντοδυναμίας που οδηγεί, κατά κανόνα, σε απερίσκεπτες και εντελώς παρορμητικές επιλογές, οι οποίες δυστυχώς αψηφούν τους κινδύνους.

Και όπως θα δούμε αναλυτικότερα στο επόμενο άρθρο, πολλές χρηματιστηριακές καταστροφές πυροδοτούνται τελικά από το εκρηκτικό κοκτέιλ ορμονών που παράγεται στον εγκέφαλο των χρηματιστών, όταν αυτός πασχίζει να εξυπηρετήσει τις απάνθρωπες ανάγκες του εξαϋλωμένου χρήματος.

Τελικά, αυτοί που αποφασίζουν για την οικονομική μας κατάσταση και με τις αποφάσεις τους επηρεάζουν τη ζωή μας, δεν λειτουργούν (δυστυχώς;) ως ψυχρές υπολογιστικές μηχανές αλλά ως ανθρώπινα όντα, με ό,τι θετικό ή αρνητικό αυτό συνεπάγεται.

Αρχίζουμε επομένως να συνειδητοποιούμε γιατί δεν μπορούμε -και ούτε θα έπρεπε- να αφήσουμε αποκλειστικά στους οικονομολόγους και στους χρηματιστές το πρόβλημα της διαχείρισης της εκάστοτε οικονομικής κρίσης. Μήπως αυτοί με τα επισφαλή παιχνίδια τους στην παγκόσμια αγορά χρήματος δεν συνέβαλαν στην ανάδυση της τρέχουσας όσο και των προηγούμενων χρηματοπιστωτικών κρίσεων;

Ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, είπε...( Συλλογή Παναγιώτη Δημάδη)

Εκείνος που αγωνίζεται πολύ καιρό και δεν βλέπει πνευματική πρόοδο έχει υπερηφάνεια και εγωισμό. Πνευματική πρόοδος υπάρχει εκεί που υπάρχει πολύ ταπείνωση.

Να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να κερδίσουμε τον παράδεισο. Είναι πολύ στενή η πύλη και μην ακούτε αυτούς που σας λένε ότι όλοι θα σωθούμε.

Συνετός και μυαλωμένος άνθρωπος είναι εκείνος που αντελήφθη καλώς ότι υπάρχει τέρμα της παρούσης ζωής και σπεύδει και αυτός να θέσει τέρμα εις τα σφάλματα και ελαττώματά του.

Η εμπιστοσύνη στον θεό είναι μια συνεχής μυστική προσευχή που φέρνει αθόρυβα τις δυνάμεις του θεού εκεί που χρειάζονται και την ώρα που χρειάζονται.

Να αναθέτουμε το μέλλον μας στο Θεό. Η απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, έχει μητέρα την πίστη, με την οποία προσευχόμαστε και απολαμβάνουμε τους καρπούς της ελπίδας.

Η πλήρης ανάθεση της ζωής μας στο Θεό, είναι μια λύτρωση από την ανασφάλεια που φέρνει η πίστη στο εγώ, και μας κάνει να χαρούμε τον παράδεισο από αυτή τη ζωή.

Όταν, από φιλότιμο, κάνουμε τον Θεό να χαίρεται με τη ζωή μας, τότε Εκείνος δίνει άφθονες τις ευλογίες του στα φιλότιμα παιδιά του.

Όταν αγωνίζεται με ελπίδα ο άνθρωπος, έρχεται η θεία παρηγοριά και νιώθει έντονα η ψυχή τα χάδια της αγάπης του Θεού.

Όσο περισσότερο ζει κανείς την κοσμική ζωή, τόσο περισσότερο άγχος κερδίζει. Μόνο κοντά στο Χριστό κανείς ξεκουράζεται γιατί ο άνθρωπος είναι πλασμένος για το Θεό.

Η ανώτερη χαρά βγαίνει από τη θυσία. Μόνον όταν θυσιάζεται κανείς συγγενεύει με τον Χριστό, γιατί ο Χριστός είναι θυσία.

Ο Θεός από εμάς θέλει μόνο την προαίρεση και την αγαθή διάθεση που θα την εκδηλώνουμε με το λίγο φιλότιμο αγώνα μας και την συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας. Όλα τα άλλα μας δίνει εκείνος.

Όποιος κουράζεται για τον πλησίον του από καθαρή αγάπη, ξεκουράζεται με την κούραση! Αυτός που αγαπάει τον εαυτό του και τεμπελιάζει, κουράζεται με το να κάθεται!.

Πνευματική πρόοδος υπάρχει, εκεί που υπάρχει η αίσθηση ότι όλα είναι χάλια.

Να μην θυμάσαι τα κρύα του χειμώνα, γιατί θα κρυώνεις και τον Αύγουστο.

Όσο ζει ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να δίνει πνευματικές εξετάσεις. Μετεξεταστέος δεν υπάρχει. Ας αγωνιστούμε να πιάσουμε έστω την πνευματική βάση για να περάσουμε στον παράδεισο.

Μακάριοι είναι όσοι έχουν στην καρδιά τους άξονα τον Χριστό και περιστρέφονται χαρούμενοι γύρω από το άγιο όνομά του, νοερώς και αδιαλείπτως.

Στον ουρανό δεν ανεβαίνει κανείς με το κοσμικό ανέβασμα, αλλά με το πνευματικό κατέβασμα. Μόνο έτσι, βαδίζοντας "χαμηλά", χωράει από την στενή πύλη του παραδείσου.

Δεν μπορούν να μας συμφιλιώσουν με τον Θεό τόσο οι σωματικοί αγώνες και οι κόποι, όσο η συμπάθεια της ψυχής και η φιλανθρωπία και η προς τον πλησίον αγάπη.

Η αγάπη μας πρέπει να είναι ίδια προς όλους. Μόνο τότε είναι αγάπη Θεού. Κάτω από αυτήν τα πάντα λυγίζουν. Δίπλα της όλα λειώνουν.

Όταν έχουμε αυτογνωσία, τότε γίνεται η "πνευματική διάσπαση" του ατόμου μας. Έτσι απελευθερώνεται η ενέργεια και ξεπερνάμε την βαρύτητα της φύσεώς μας και διαγράφουμε πνευματική τροχιά.

Στην εποχή μας, δυστυχώς η λογική κλόνισε την πίστη και γέμισε τις ψυχές με αμφιβολίες. Έτσι, επόμενο είναι να στερούμαστε τα θαύματα, γιατί το θαύμα ζείται και δεν εξηγείται.

Μην έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Η αυτοπεποίθηση είναι εμπόδιο στη Θεία Χάρη. Όταν αναθέτουμε τα πάντα στο Θεό, αυτός "υποχρεώνεται" να μας βοηθήσει.

Ελέγχοντας το κακό, δε βγαίνει τίποτε. Παρουσιάζοντας όμως το καλό, ελέγχεται από μόνο του το κακό. Μόνο με καλά παραδείγματα ελέγχονται όσοι έκαναν μόδα την αμαρτία!

Πνευματική ωριμότητα είναι να πιστέψουμε ότι δεν κάνουμε τίποτε! Μόνο μέσα στην ταπεινή κατάσταση της απογοητεύσεως από τον εαυτό μας κρύβεται η καλή πνευματική κατάσταση.

Ο Θεός δεν επιτρέπει καμιά θλίψη και κανένα κακό, αν μέσα απ' αυτά δεν βγει κάτι καλύτερο από αυτό που εμείς ανθρώπινα θεωρούσαμε ότι είναι το παν!

Η μεγαλύτερη αρρώστια είναι η υπερηφάνεια, η οποία μας μετέφερε από τον παράδεισο στη γη και από τη γη προσπαθεί να μας πάει στην κόλαση.

Εάν θέλεις να "πιάσεις" τον Θεό, για να σε ακούσει, όταν προσευχηθείς, γύρισε το κουμπί στη ταπείνωση, γιατί σ' αυτήν την συχνότητα εργάζεται ο Θεός.

Δεν πρέπει να αποφεύγουμε την αμαρτία για να μην πάμε στην κόλαση, αλλά από αγάπη και φιλότιμο για να μην λυπήσουμε τον ευεργέτη μας Χριστό.

Εκείνος που για να πιστέψει στο Θεό ζητά θαύματα, δεν έχει αρχοντιά. Για το Θεό αυτό έχει αξία. Να αγαπήσουμε τον Θεό μόνο και μόνο επειδή είναι αγαθός.

Οι αγνοί λογισμοί εξαγνίζουν την ψυχή μας και αχρηστεύουν τα όπλα του δαίμονος της πορνείας, διότι μέσα στο αγνό σώμα διατηρείται η αγνή ψυχή και στην οποία παραμένει η Θεία Χάρις.


T ίποτα δεν γίνεται χωρίς την πρόνοια του Θεού, και όπου υπάρχει η πρόνοια του Θεού, σίγουρα αυτό που συμβαίνει, όσο πικρό κι αν είναι, θα φέρει ωφέλεια στην ψυχή.

Φροντίστε να γεμίσετε τη κασέτα της καρδιά σας τώρα που είστε νέοι. Γιατί αλλιώς, όταν γεράσετε, ανάμεσα από βυζαντινή μουσική θ' ακούγονται και μπουζούκια.

Ο Θεός βοηθάει και δεν αδικεί! Βλέπει πιο πέρα και τον ενδιαφέρει, σαν καλός πατέρας, να μας έχει κοντά του στον παράδεισο. Γι' αυτό δίνει δοκιμασίες σ' αυτή τη ζωή.

Η ιστορία με το μίσος κατά των Ελλήνων δεν ξέφτισε. Ο σύγχρονος πολιτισμένος άνθρωπος είναι ο ίδιος και χειρότερος

Σ’ ένα βιβλίο με τίτλο «Σκυλάνθρωποι» είναι καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα αφήγηση μίας Ελβετίδας, η οποία επεξηγεί γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι, συμπεριφέρονται με ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων. Η κοπέλα αναφέρεται σε κάποιον πλούσιο θείο της ονόματι Αλμπέρ που ζούσε κοντά στη Λοζάννη υπεραγαπώντας τα ζώα καί προστατεύοντας στη βίλα του πολλά από αυτά. Ένας φίλος του γιατρός απ’ τη Γενεύη του δώρισε
ένα κουτάβι ράτσας «μποξέρ», που άκουγε στο όνομα «Τέλος», ενημερώνοντάς τον ότι άμα μεγαλώσει το καθαρόαιμο σκυλί χρειάζεται προσοχή διότι.... είναι επικίνδυνο!... Πράγματι, σ’ ένα χρόνο είχε δυναμώσει... τόσο πολύ που ήταν απλησίαστο. Ο πρώτος που την πλήρωσε ήταν ο κηπουρός που δέχτηκε επίθεση από το σκυλί με αποτέλεσμα να μείνει ένα μήνα ακίνητος στην κλινική έχ

οντας χάσει την γάμπα που την είχε φάει ο σκύλος και θα έμενε κουτσός σε όλη του τη ζωή με καρφιά στο πόδι του! Ο Αλμπέρ απεφάνθη ότι ο σκύλος έπρεπε να εκπαιδευθεί για να αποκτήσει σωστή συμπεριφορά. Έφερε Γερμανό σκυλοδαμαστή και πράγματι σε 6 μήνες ο «Τέλος» ήταν «αρνάκι». Περιέργως όμως σε μία δεξίωση ο σκύλος ξαναεπιτέθηκε αιμοβόρικα σ’ έναν υπηρέτη και ευτυχώς γι’ αυτόν ο οδηγός της βίλας πυροβόλησε τον «Τέλος» και έβαλε τέλος στην άτακτη ζωή του! Η στεναχώρια του Αλμπέρ ήταν απερίγραπτη ώσπου τον επισκέφτηκε ο δωρητής του σκύλου, ο γιατρός, ο οποίος εξήγησε στον περίλυπο φίλο του ότι ο σκύλος όσο καλά και να δαμαστεί κρατάει μέσα του κακία, ζήλια, μίσος, καί εκδικείται: «Τα ζώα δεν συγχωράνε ποτέ στον άνθρωπο την βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουνε ότι αυτή η βελτίωση τ’ απομακρύνει από τη φύση τους... και όποτε δίνετε η ευκαιρία το μίσος εκρήγνυται». Για να κατανοήσει ο Αλμπέρ καλύτερα την συμπεριφορά του σκύλου, ο γιατρός κάνει τον εξής εκπληκτικό παραλληλισμό: «Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει μ’ εμάς τους Ευρωπαίους καί τους Έλληνες! Αν υπάρχει μια φυλή στον κόσμο που κυριολεκτικά τη μισώ αφόρητα, αυτή η φυλή είναι οι Έλληνες»! Και τεκμηριώνει την άποψή του λέγοντας ότι στα γυμνασιακά του χρόνια ένιωθε «ψυχικά καταπιεσμένος. Διότι δεν μας διδάξανε τίποτα οι σοφοί μας διδάσκαλοι που να μην το ’χανε εξηγήσει, να μην το ’χανε ανακαλύψει, να μην το ’χανε πετύχει, να μην το ’χανε τελειοποιήσει οι Έλληνες! Κι αν κάποτε αναφέρανε κανένα άλλονε φτωχό συγγενή της γνώσεως και της σοφίας, όχι Έλληνα, στο τέλος προσθέτανε ότι αυτός ο κάποιος, ο φουκαράς βασίστηκε για την ανακάλυψή του πάνω σ’ ένα θεώρημα προγενέστερο κάποιου Έλληνα, πάνω σε μια παλιά σκέψη κάποιου άλλου Έλληνα, πάνω σ’ ένα έργο αιώνες πριν δοσμένο από κάποιον άλλο Έλληνα!... Σιγά σιγά ένιωθα πως οι γνώσεις μου, οι σκέψεις μου, τα αισθήματά μου, η προσωπικότητά μου, ο κόσμος μου, η ύπαρξή μου ως το έσχατο μόριο διαβρώνονταν και χρωματίζονταν απ’ αυτό που χαρακτηρίζουμε με την κλασική πια έκφραση ̈ελληνικό παρελθόν ̈». Αυτά όλα καταστάλαζαν στα βάθη της ψυχής του γιατρού «ένα φλογερό μίσος για καθετί το ελληνικό»! Και η συνέχεια: «Αργότερα στο πανεπιστήμιο, η κατάσταση έγινε δραματική. Ο Ασκληπιός από τη μια, ο Ιπποκράτης απ’ την άλλη! Ο Γαληνός τη μια μέρα, ο Ορειβάσιος την επομένη! Αέτιος το πρωί, Αλέξανδρος Τραλλιανός τ’ απόγευμα! Παύλος ο Αιγινίτης από ’δω, Στέφανος ο Αθηναίος από ’κει... Δεν μπορούσα ν’ ανοίξω βιβλίο χωρίς να βρω μπροστά μου την ελληνική παρουσία. Δεν τολμούσα να πιάσω στα χέρια μου λεξικό για να βρώ μια δύσκολη, σπάνια, μια χρήσιμη, μια έξυπνη, μια όμορφη, μια μεστωμένη λέξη. Όλες ελληνικές! Και άλλες αμέτρητες σαν την άμμο των θαλασσών και των ποταμών, ελληνικής κι αυτές προέλευσης! Άρχισα κι εγώ με την πάροδο του χρόνου να νιώθω απέναντι στους Έλληνες όπως ο ̈Τέλος ̈... Πρόκειται για φαινόμενο ομαδικό! ́Έτσι αισθανόμαστε λίγο πολύ όλοι μας απέναντι στους Έλληνες. Τους μισούμε όπως τα ζώα τους θηριοδαμαστές. Και μόλις μας δίνεται η ευκαιρία χιμάμε τους δαγκώνουμε και τους κατασπαράζουμε. Γιατί στο βάθος ξέρουμε ότι κάποτε ήμαστε ζώα μ’ όλη τη σημασία της λέξης κι είναι αυτοί, οι Έλληνες, πάλι οι Έλληνες, πάντα οι Έλληνες, που μας εξώσανε από τη ζωώδικη υπόσταση και μας ανεβάσανε στην ίδια με τους εαυτούς τους ανθρώπινη βαθμίδα!... Δεν αγαπάμε κάτι που θαυμάζουμε... Ρίξε μια ματιά στην ιστορία και θα διαπιστώσεις ότι όλοι οι Ευρωπαίοι, με αρχηγούς τους Λατίνους και το Βατικανό, λυσσάξαμε να τους εξαφανίσουμε τους Έλληνες από το πρόσωπο της γης! Δεν θα βρεις και δε θα φανταστείς συνδυασμό και συγκέρασμα εγκλήματος, πλεκτάνης και παγίδας που δεν το σκαρφιστήκαμε και δεν το πραγματώσαμε για να τους εξολοθρεύσουμε!... η ιστορία με το μίσος κατά των Ελλήνων δεν ξέφτισε. Ο σύγχρονος ̈πολιτισμένος ̈ άνθρωπος είναι ο ίδιος και χειρότερος... Δεν θα επιτρέψει ποτέ το Βατικανό, Αλμπέρ μου, να επιβιώσει στην αυλόπορτα της Ευρώπης, στα πλευρά της Ασίας και στο κατώφλι της Αφρικής ο ελληνισμός κι η ορθοδοξία του, η μόνη πραγματικότητα, η μόνη γνήσια χριστιανική πίστη... Είναι ο μόνος λαός που κατόρθωσε να συνταιριάξει αρμονικά τον αρχαίο του πολιτισμό, την υπεράνθρωπη πνευματικότητά του με όλα τα θετικά στοιχεία του χριστιανισμού και να γεννήσει αυτός ο θεϊκός συνουσιασμός μια βαθιά πίστη, μια θεμελιωμένη θρησκεία, μια τρομερή ενωτική ισχύ. Η δική μας ηγεσία, οι δικοί μας ταγοί, η δική μας εκκλησία δεν θα επιτρέψουν ποτέ την προκοπή τους, γιατί αν μονοιάσουνε και στο κοινωνικό πεδίο, χαθήκαμε! Ποιος τους πιάνει, αν βλαστήσει στη γη τους μια στάλα κοινωνική δικαιοσύνη κι ο λαός τους που στενάζει κι αναστενάζει φτάσει να κουμαντάρει τον τόπο του! Θα ξαναπιάσουνε το πολιτιστικό μαστίγιο στα χέρια τους και θα τους θωρούμε πάλι από το ύψος των αστραγάλων τους εμείς τα σκαθάρια αυτούς τους γίγαντες»! 

Τους μισούμε όπως τα ζώα τους θηριοδαμαστές. Και μόλις μας δίνεται η ευκαιρία χιμάμε, τους δαγκώνουμε και τους κατασπαράζουμε. Γιατί στο βάθος ξέρουμε ότι κάποτε είμαστε ζώα μ' όλη τη σημασία της λέξης κι είναι αυτοί, οι Έλληνες, πάλι οι Έλληνες, πάντα οι Έλληνες, που μας εξώσανε από τη ζωώδικη υπόσταση και μας ανεβάσανε στην ίδια με τους εαυτούς τους ανθρώπινη βαθμίδα! Δεν αγαπάμε κάτι που θαυμάζουμε. Ρίξε μια ματιά στην ιστορία και θα διαπιστώσεις ότι όλοι οι Ευρωπαίοι, με αρχηγούς τους Λατίνους και το Βατικανό, λυσσάξαμε να τους εξαφανίσουμε τους Έλληνες από το πρόσωπο της γης! Δεν θα βρεις και δεν θα φανταστείς συνδυασμό και εγκλήματος, πλεκτάνης και παγίδας που δεν το σκαρφιστήκαμε και δεν το πραγματώσαμε για να τους εξολοθρεύσουμε! . η ιστορία με το μίσος κατά των Ελλήνων δεν ξέφτισε. Ο σύγχρονος πολιτισμένος άνθρωπος είναι ο ίδιος και χειρότερος. Δεν θα επιτρέψει ποτέ το Βατικανό, να επιβιώσει στην αυλόπορτα της Ευρώπης, στα πλευρά της Ασίας και στο κατώφλι της Αφρικής ο Ελληνισμός γιατί θεωρούν ότι τους αφαιρούμε Σεβασμό και Κύρος!

Για αυτό παρόλο που τους μισώ, γιατί δεν προέρχομαι από τη φυλή τους, δεν μπορώ να μη τους θαυμάζω και να μη τους σέβομαι και θα συνεχίσω να Μελετάω τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη και τον Περικλή όσο θα ζω, διδάσκοντας στα παιδιά μου τη Δύναμη της Σοφίας τους και την επιρροή της στη Ζωή μας και στην Ευτυχία μας!».

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr , http://www.newsbomb.gr

Γιατί πιστεύω στο Θεό!

Γιατί πιστεύω στο Θεό!
Μιὰ δήλωση τοῦ Francis Collins, Δ/ντοῦ Προγράμματος Ἀνθρωπίνου Γονιδιώματος, στὸ CNN
Γράφει ὁ Βασ. Πετρουλέας,, Δρ. Φυσικός, Ε.ΚΕ.Φ.Ε. «Δημόκριτος»
Εἶµαι ἐπιστήµονας καὶ πιστός, καὶ δὲν βρίσκω καµία σύγκρουση µεταξὺ αὐτῶν τῶν δύο. Ὡς διευθυντὴς τοῦ Προγράµµατος Ἀνθρώπινου Γονιδιώµατος, ἔχω ἡγηθεῖ συνεργασίας ἐπιστηµόνων γιὰ νὰ διαβάσουµε τὰ 3,1 δισεκατοµµύρια γράµµατα τοῦ ἀνθρωπίνου γονιδιώµατος, τοῦ βιβλίου ἐντολῶν τοῦ DNA µας.
Ὡς Χριστιανὸς βλέπω τὸ DNA, κέντρο πληροφοριῶν ὅλων τῶν ζώντων ὀργανισµῶν, σὰν τὴν γλῶσσα τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν κοµψότητα καὶ τὴν πολυπλοκότητα τῶν ἴδιων τῶν σωµάτων μας καὶ τῆς ὑπόλοιπης φύσης, ὡς ἀντανάκλαση τοῦ σχεδίου τοῦ Θεοῦ.
Ὡς µεταπτυχιακὸς φοιτητὴς στὴν φυσικοχηµεία τὴν δεκαετία τοῦ 1970, ἤµουν ἄθεος, µἢ βρίσκοντας λόγο να ὑποθέσω τὴν ὕπαρξη ὁποιασδήποτε ἀλήθειας ἔξω ἀπὸ τὰ Μαθηµατικά, τὴν Φυσικὴ καὶ τὴν Χηµεία. Στὴν συνέχεια, ὅµως, πῆγα στὴν Ἰατρικὴ Σχολὴ καὶ ἐκεῖ ἀντιµετώπισα θέµατα ζωῆς καὶ θανάτου στὸ προσκέφαλο τῶν ἀσθενῶν µου. Κάποτε, µία ἀσθενής µου µὲ ρώτησε: «Ἐσεῖς σὲ τί πιστεύετε, γιατρέ;». Αὐτὸ μὲ προβληµάτισε καὶ ἄρχισα νὰ ψάχνω γιὰ ἀπαντήσεις. .
Ἀναγκάστηκα νὰ παραδεχτῶ ὅτι ἡ ἐπιστήµη, ποὺ ἀγαποῦσα τόσο πολύ, ἦταν ἀνίκανη νὰ ἀπαντήσει σὲ ἐρωτήµατα ὅπως«Ποιό εἶναι τὸ νόηµα τῆς ζωῆς;» «Γιατί εἶµαι ἐδῶ;» «Γιατί τὰ µαθηµατικὰ λειτουργοῦν, ἔτσι κι ἀλλιῶς;» «Ἂν τὸ Σύµπαν ἔχει ἀρχή, ποιός τὸ δηµιούργησε;» «Γιατί οἱ φυσικὲς σταθερὲς στὸ Σύµπαν εἶναι τόσο λεπτὰ ρυθµισµένες, ὥστε νὰ ἐπιτρέπουν τὴν δυνατότητα τῶν σύνθετων µορφῶν ζωῆς;» «Γιατί οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τὴν αἴσθηση τῆς ἠθικῆς;» «Τί συµβαίνει ὅταν πεθαίνουµε;». Εἶχα ὑποθέσει ὅτι ἡ πίστη βασίζεται µόνο σὲ συναισθηµατικὰ καὶ παράλογα ἐπιχειρήµατα, καὶ ἔµεινα ἔκπληκτος ὅταν ἀνακάλυψα, ὅτι µπορεῖ κάποιος νὰ ἀναπτύξει πολὺ ἰσχυρὰ ἐπιχειρήµατα γιὰ τὴν πιθανότητα ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ πάνω σὲ ἕνα ἀποκλειστικὰ λογικὸ ὑπόβαθρο. Ἡ ἀρχικὴἀθεϊστική µου βεβαιότητα, πὼς «ξέρω ὅτι δὲν ὑπάρχει θεός»,ἀναδύθηκε τότε ὡς ἡ πιὸ ἀβάσιµη ἐκδοχή. Καθὼς εὔστοχα ἔχει παρατηρήσει ὁ Ἄγγλος συγγραφέας G.K Chesterton, «ὁἀθεϊσµὸς εἶναι τὸ πιὸ τολµηρὸ δόγµα, γιατί εἶναι ἡ ὑποστήριξη µιᾶς καθολικῆς ἄρνησης».
Ἀλλὰ ἡ λογικὴ ἀπὸ µόνη της δὲν µπορεῖ νὰ ἀποδείξει τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Ἡ Πίστη εἶναι λογικὴ σὺν ἀποκάλυψη, καὶ αὐτὴ ἡ ἀποκάλυψη ἀπαιτεῖ σκέψη τόσο μὲ τὸ πνεῦµα ὅσο καὶ μὲ τὸ µυαλό. Πρέπει νὰ ἀκούσει κανεὶς τὴν µουσική, δὲν φτάνει νὰ διαβάσει µόνο τὶς νότες στὸ πεντάγραµµο. Τελικά,ἕνα ἅλµα πίστεως εἶναι ἀπαραίτητο.
Γι ὰ µένα, αὐτὸ τὸ ἄλµα ἦρθε στὸ 27 ἔτος τῆς ἡλικίας µου,ὅταν ἡ ἀναζήτηση γιὰ νὰ µάθω περισσότερα γιὰ τὸν Θεὸ μὲ ὁδήγησε στὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἐδῶ παρουσιαζόταν ἕνα πρόσωπο μὲ ἰσχυρότατες ἱστορικὲς µαρτυρίες γιὰ τὴν ζωή του, τὸ ὁποῖο ἔκανε ἐκπληκτικὲς δηλώσεις σχετικὰ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, οἱ δὲ ἰσχυρισµοί Του, ὅτι ἦταν γιὸς τοῦ Θεοῦ, ἀπαιτοῦσαν νὰ πάρω µία ἀπόφαση, γιὰ τὸ ἂν ἦταν πλανεµένος ἢ ἦταν ὄντως ὁ γιὸς τοῦ Θεοῦ. Μετὰ ἀπὸἀντίσταση σχεδὸν δυὸ χρόνων, ἔγινα ἀκόλουθος τοῦ Ἰησοῦ.
Ὁρισµένοι μὲ ρώτησαν: Δὲν ἔχει ἐκραγεῖ τὸ µυαλό σου; Μπορεῖς νὰ ἀναζητεῖς τὸ πῶς λειτουργεῖ ἡ ζωή, χρησιµοποιώντας τὰ ἐργαλεῖα τῆς γενετικῆς καὶ τῆς µοριακῆς βιολογίας, καὶ συγχρόνως νὰ λατρεύεις ἕνα δηµιουργὸ Θεό; Δὲν εἶναι ἡ ἐξέλιξη καὶ ἡ πίστη στὸν Θεὸ ἀσυµβίβαστες; Μπορεῖἕνας ἐπιστήµονας νὰ πιστεύει σὲ θαύµατα ὅπως ἡ ἀνάσταση;
Στὴν πραγµατικότητα, δὲν βρίσκω καµία σύγκρουση σ᾽ αὐτά, καὶ τὸ ἴδιο συµβαίνει μὲ τὸ 40% τῶν ἐνεργῶν ἐπιστηµόνων ποὺ δηλώνουν ὅτι εἶναι πιστοί. … Ἀλλὰ γιατί δὲν θὰ µποροῦσε ἡἐξέλιξη νὰ εἶναι τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν δηµιουργία; Εἶναιἀλήθεια, ὅτι αὐτὸ εἶναι ἀσυµβίβαστο μὲ µία κατὰ γράµµαἑρµηνεια τῆς Γενέσεως, ἀλλὰ ἀκόµη καὶ ὁ Ἱερὸς Αὐγουστῖνος δὲν ἦταν σίγουρος γιὰ τὴν ἀκριβῆ ἑρµηνεία τῆς καταπληκτικῆς αὐτῆς ἱστορίας τῆς δηµιουργίας. Τὸ νὰ προσκολληθεῖ κανεὶς σὲ κατὰ γράµµα ἑρµηνεῖες … δὲν εἶναι σοφὸ οὔτε ἀναγκαῖο.
Ἐντυπωσιακὴ ἡ ὁµολογία τοῦ Collins. Ἀκόµη καὶ µέσα ἀπ᾽ τὰἐπιστηµονικὰ ὀχυρὰ τῆς ἀθεΐας, ἀναδεικνύει ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ ἐπιστήµονες, οἱ ὁποῖοι διακηρύττουν περίτρανα τὴν πίστη τους!
Θὰ ἦταν ἴσως χρήσιµο νὰ γίνουν δυὸ σχόλια.
Α. Ὁ Collins, ὅπως φαίνεται καὶ στὸ βιβλίο του «Ἡ γλῶσσα τοῦ Θεοῦ … »[1] ἀποδέχεται πλήρως τὴν θεωρία τῆς ἐξελίξεως[2] . Ἀκριβῶς λόγῳ τῆς τοποθετήσεώς του αὐτῆς, ἡ ὁµολογία τοῦ κορυφαίου γενετιστοῦ ἐκθέτει ἀνεπανόρθωτα ὅσους χρησιµοποιοῦν τὴν θεωρία τῆς ἐξελίξεως σὰν ἐπιχείρηµα ἐναντίον τῆς πίστεως.
Β. Τ ὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως περιγράφει γεγονότα, τὰ ὁποῖα, σύµφωνα μὲ τὶς σύγχρονες κοσµολογικὲς ἀντιλήψεις, συνέβησαν σὲ διάστηµα 14 δισεκατοµµυρίων ἐτῶν. Τὸ ἱερὸ κείµενο ἀφιερώνει λίγες µόνο σελίδες γιὰ τὰ γεγονότα αὐτὰ καὶ ἡ ἀφήγηση ἀπευθύνεται σὲ ἀνθρώπους κάθε ἐποχῆς, µορφώσεως καὶ ἡλικίας. Καὶ ἐνῶ τὸ βιβλίο εἶναι θεόπνευστο καὶ ἡ κάθε του λέξη ἔχει σηµασία, δὲν ἀποτελεῖ ἐπιστηµονικὸ ἐγχειρίδιο, παρ᾽ ὅτι περιέχει ἐντυπωσιακὲς ἐπιστηµονικὲς ἀλήθειες [3] Ἡ ἄπειρη Σοφία τοῦ Θεοῦ δὲν µᾶς ἔδωσεἕτοιµες ἐπιστηµονικὲς ἀπαντήσεις, µᾶς ἔδωσε ὅµως τὴνἱκανότητα καὶ τὶς ἀφορµὲς γιὰ ἐπιστηµονικὴ διερεύνηση: « … πολλὰ ἀπεσιώπησεν, τὸν ἡµέτερον νοῦν γυµνάζουσα πρὸς ἐντρέχειαν (εὐστροφία), ἐξ ὀλίγων ἀφορµὴν παρεχοµένη ἐπιλογίζεσθαι (ἀπὸ λίγες ἀφορµὲς νὰ συµπεράνουµε τὰ ὑπόλοιπα) … », γράφει ὁ Μ. Βασίλειος, (ΕΠΕ 4, 72/4). Τὸ µέλλον, θὰ δείξει τί ὁδὸ ἀκολούθησε ἡ Πανσοφία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν δηµιουργία τῆς ζωῆς καὶ τοῦἀνθρώπου. Ἕνα εἶναι σίγουρο. Ὁ Θεὸς δὲν ἀπειλεῖται ἀπ᾽ τὶς ἐπιστηµονικὲς ἀνακαλύψεις! «οὐ γὰρ ἐλαττοῦται ἡ ἐπὶ τοῖς µεγίστοις ἔκπληξις ἐπειδὰν ὁ τρόπος καθ᾽ ὃν γίνεταί τι τῶν παραδόξων ἐξευρεθῇ» (δὲν µειώνεται ὁ θαυµασµός µας γιὰ τὰ µεγαλεῖα τῆς δηµιουργίας, ὅταν ἀνακαλυφθεῖ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἔγιναν), λέγει ὁ Μ. Βασίλειος, (Εἰς τὴνἙξαήµερον, .
Αὐτὸ ποὺ δοκιµάζεται, εἶναι οἱ ἁπλουστευµένες καὶἀνθρωποµορφικὲς ἀντιλήψεις µας περὶ τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ. Κάθε νέα ἀνακάλυψη ἀποτελεῖ καὶ ἀποκάλυψη µιᾶς νέας πτυχῆς τῆς ἀπρόσιτης Σοφίας τοῦ Δηµιουργοῦ καὶ αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ µᾶς ὁδηγεῖ σὲ θαυµασµὸ καὶ δοξολογία [4]
«… Ἔχω βρεῖ ὅτι ὑπάρχει µία θαυµάσια ἁρµονία στὶς συµπληρωµατικὲς ἀλήθειες τῆς ἐπιστήµης καὶ τῆς πίστεως. Ὁ Θεὸς τῆς Βίβλου εἶναι ἐπίσης ὁ Θεὸς τοῦ γονιδιώµατος. Ὁ Θεὸς µπορεῖ νὰ βρεθεῖ στὸν καθεδρικὸ ναὸ ἢ στὸ ἐργαστήριο.Ἐρευνώντας τὰ µεγαλειώδη καὶ θαυµάσια δηµιουργήµατα τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐπιστήµη µπορεῖ νὰ γίνει ἕνα µέσο λατρείας», καταλήγει ὁ Collins.
[1] Ἡ συνέντευξη δόθηκε τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2007. Χάρις στὸν Collins τὰ ἀποτελέσµατα τῆς µνηµειώδους ἔρευνας στὸ ἀνθρώπινο γονιδίωµα διατέθηκαν ἐλεύθερα στὴν διεθνῆ κοινότητα. Ὁ Collins (60 ἐτῶν σήµερα καὶ πολυβραβευµένος) εἶναι διευθυντὴς τοῦἘθνικου Ἰνστιτούτου Ὑγείας (ΝΙΗ) τῶν Η.Π.Α . Στὸ βιβλίο του «Ἡ γλῶσσα τοῦ Θεοῦ-Ἕνας ἐπιστήµονας δίνει µαρτυρία γιὰ τὴν πίστη» (Ἑλληνικὴ ἔκδοση Παπαζήση) κάνειἐκτενέστατη ὁµολογία πίστεως.
2 Ο ἱ τοποθετήσεις τῶν πιστῶν ἐπιστηµόνων στὸ θέµα αὐτὸ ποικίλλουν. Μερικοὶὑποστηρίζουν κατὰ γράµµα ἑρµηνεία τῆς Γενέσεως (δηµιουργιστές), ἄλλοι δέχονται περιορισµένη ἰσχὺ τῆς ἐξελίξεως καὶ ἐπέµβαση τοῦ Θεοῦ σὲ διάφορα στάδια τῆς ζωῆς (εὐφυὴς σχεδιασµὸς) καὶ ἄλλοι, ὅπως ὁ Collins, πιστεύουν, ὅτι ὁ Θεὸς προίκισε ἐξ (ἀρχῆς τὴν Δηµιουργία μὲ ὅλες τὶς δυνάµεις γιὰ τὴν γένεση καὶ ἐξέλιξη τῆς ζωῆς.Ὑπάρχουν φυσικὰ καὶ ἐνδιάµεσες ἀπόψεις. Στὸ βαθµὸ ποὺ οἱ τοποθετήσεις αὐτὲς εἶναι ἐπιστηµονικὲς ὑποθέσεις ἐργασίας, εἶναι θεµιτὲς καὶ σεβαστές.
3 Ὁ Arno Α. Penzias (βραβεῖο Νόµπελ 1978) εἶχε δηλώσει στοὺς New York Times: «Τὰ καλύτερα στοιχεῖα ποὺ ἔχουµε [γιὰ τὴν µεγάλη ἔκρηξη] εἶναι ἀκριβῶς ἴδια μὲ αὐτὰ ποὺ θὰ εἶχα προβλέψει, ἐὰν δὲν εἶχα τίποτε ἄλλο στὴν διάθεσή µου παρὰ µόνο τὰ βιβλία τοῦ Μωυσῆ, τοὺς Ψαλµούς, τὴν Βίβλο στὸ σύνολό της».
4 « Ὅταν π.χ …. νόµιζα ὅτι ὁ ἥλιος γυρίζει γύρω ἀπὸ τὴν γῆ, πίστευα ὅτι ἔτσι εἶχε τάξει ὁ Δηµιουργὸς … Τώρα ποὺ ἔµαθα τὸ σωστό, χάρηκα περισσότερο καὶ Τὸν δοξάζω γιὰ τὴν καινούργια καὶ πιὸ σωστὴ γνώση µου. Τὸ ἐπιστηµονικὸ λάθος µου δὲν μὲ ἐµπόδιζε νὰ πιστεύω στὸν Δηµιουργό. Ἡ διόρθωσή του δὲν μὲ ἐξωθεῖ νὰ Τὸνἀρνηθῶ. Ἀντίθετα, ψηλαφῶ τώρα πιὸ πολὺ καὶ πιὸ καλὰ τὰ ἴχνη Του πάνω στὴν Δηµιουργία … », Ἱεροµονάχου Λουκᾶ Γρηγοριάτου, «Πνευµατικὲς προϋποθέσεις γιὰ τὴν προσέγγιση τῆς θεωρίας τῆς ἐξελίξεως», 26 Ἰουλίου 2009.

ΑΜΕΡΙΚΗ -ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΆΤΩΝ: ΑΠΑΓΌΡΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΉ ΚΑΛΛΙΈΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗ

Η ΝΤ πραγμάτων στις ΗΠΑ: Υπό διωγμό -εν ειδει τρομοκρατών-οι μικροί παραγωγοί βιολογικών προϊόντων

defencenet.gr 04-08-2011 16:04:43

Υπό διωγμό βρίσκονται οι μικροί παραγωγοί στις ΗΠΑ κάτω από τις διατάξεις του νόμου περί ασφάλειας τροφίμων S510 ο οποίος καθιστά την FDA υπεύθυνη για την παραγωγή και πώληση τροφίμων.

Ο νέος αυτός νόμος, όπως είχαμε γράψει σχετικά, ουσιαστικά παρέχει πλήρη εξουσία στην αμερικανική υπηρεσία φαρμάκων και τροφίμων (FDA) στις διαδικασίες παραγωγής και διάθεσης τροφίμων στις ΗΠΑ στο περίπου 80% της παραγωγής.

Αυτό όμως που η σύνταξη του νέου αυτού νόμου ουσιαστικά προωθεί είναι τον πλήρη έλεγχο στις διαδικασίες παραγωγής και πώλησης τροφίμων κάτω από ένα ασφυκτικό κυβερνητικό ομοσπονδιακό πλαίσιο έτσι ώστε οι οποιεσδήποτε «προσθήκες» νέων τεχνολογιών στην παραγωγή τροφίμων να έχουν ολοκληρωτικό χαρακτήρα και κανείς να μην εξαιρείται από αυτές.

Έτσι η FDA εκτός του ότι καθίσταται το κύριο όργανο στην παραγωγή τροφίμων μπορεί να υπαγορεύει οποιαδήποτε στιγμή το πως παράγονται τα τρόφιμα με ποιες διαδικασίες και ποιες «τεχνολογίες» πιθανόν κρίνει ότι πρέπει να εντάσσονται στην διαδικασία της παραγωγής

Η επίσημη βέβαια δικαιολογία είναι ότι ο S510 πρόκειται να εστιάσει στην πρόληψη πάσης φύσεως επιδημιών που μπορεί να προκύπτουν στην διαδικασία παραγωγής τροφίμων, στον εντοπισμό τους και την αντιμετώπισή τους και άλλα τέτοια συναφή.

Όπως γράφαμε στις 30 Νοεμβρίου του 2010 «Οι αντιδράσεις που προκάλεσε το νομοσχέδιο αφορούσαν στα τρόφιμα που παράγονται από μικρούς παραγωγούς τόσο για εμπόριο όσο και για ιδία κατανάλωση, μιλώντας για σενάρια όπου αποσπάσματα της FDA θα συλλάμβαναν τον οποιοδήποτε επιχειρούσε να καλλιεργήσει τα δικά του λαχανικά στον κήπό του»

Αυτό ακριβώς έγινε και στις 3 Αυγούστου στην Venice της Καλιφόρνια όπου αποσπάσματα των ειδικών δυνάμεων ασφαλείας των ΗΠΑ εισέβαλλαν στη μονάδα παραγωγής μη παστεριωμένου γάλακτος Rawesome foods, και ως να κυνηγούσαν τρομοκράτες συνέλαβαν τον ιδιοκτήτη της μικρής αυτής μονάδας βιολογικών προϊόντων με την κατηγορία της «συνωμοσίας» (!) James Stewart και αφού τον απείλησαν με φυλάκιση 90 ημερών τον άφησαν ελεύθερο με εγγύηση 123.000 $. Το ίδιο έπραξαν και με όσους εργάζονταν στη μονάδα αυτή. Ήταν η δεύτερη επιδρομή των ειδικών δυνάμεων στη μονάδα αυτή βιολογικού γάλακτος και φυσικά η κίνηση των αρχών προκάλεσε τη διαμαρτυρία τόσο των περίοικων όσο και πολλών οργανώσεων καθώς και ορισμένων ΜΜΕ στις ΗΠΑ.

Το σίγουρο είναι πως η ΝΤ δεν πρόκειται να αφήσει ούτε την παραγωγή τροφίμων στα χέρια των απλών ανθρώπων εκτός και αυτοί δεν υπακούουν πιστά στις εντολές της FDA και οποιουδήποτε άλλου οργανισμού, οι οποίοι θα καθορίζουν τι τρόφιμα θα τρωμε.

VIDEO
..................................................................
ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ
Ύστερα από καθυστέρηση ενός έτους η γερουσία ψήφισε σήμερα το αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο «S 510» για την προστασία του καταναλωτικού κοινού και που αφορά στη βιομηχανία τροφίμων στις ΗΠΑ. Το νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε με ψήφους 73 ψήφους έναντι 25 και συγκέντρωσε τις θετικές ψήφους τόσο των δημοκρατικών όσο και των ρεπουμπλικάνων.

Αν και το νομοσχέδιο πρέπει να συνδιαμορφωθεί με το αντίστοιχο που ψηφίστηκε από τη βουλή των αντιπροσώπων τον Ιούλιο του 2009 –καθώς στο τελευταίο περιλαμβάνονται αρκετές τελικές διαφοροποιήσεις- εντούτοις η βουλή των αντιπροσώπων πρόκειται μάλλον να δεχθεί το κείμενο του Κογκρέσου. Ο νέος νόμος ουσιαστικά παρέχει πλήρη εξουσία στην αμερικανική υπηρεσία φαρμάκων και τροφίμων (FDA) στις διαδικασίες παραγωγής και διάθεσης τροφίμων στις ΗΠΑ στο περίπου 80% της παραγωγής. Ο νέος νόμος πρόκειται να εστιάσει στην πρόληψη πάσης φύσεως επιδημιών που μπορεί να προκύπτουν στην διαδικασία παραγωγής τροφίμων, στον εντοπισμό τους και την αντιμετώπισή τους.

Κάτω από τις ίδιες προδιαγραφές πρόκειται να ελέγχονται και τα εισαγόμενα τρόφιμα και η FDA θα αποφασίζει εάν αυτά ανταποκρίνονται στις διαδικασίες ασφαλείας παραγωγής που υπόκεινται και τα τρόφιμα που παράγονται στις ΗΠΑ αναγκάζοντας τον οποιοδήποτε προμηθευτή εξωτερικού να υιοθετεί τις ίδιες αυτές προδιαγραφές ασφαλείας. Ο προϋπολογισμός του νέου νόμου πρόκειται να ανέλθει στα 1,4 δις. $.

Οι αντιδράσεις που προκάλεσε το νομοσχέδιο αφορούσαν στα τρόφιμα που παράγονται από μικρούς παραγωγούς τόσο για εμπόριο όσο και για ιδία κατανάλωση, μιλώντας για σενάρια όπου αποσπάσματα της FDA θα συλλάμβαναν τον οποιοδήποτε επιχειρούσε να καλλιεργήσει τα δικά του λαχανικά στον κήπό του. Στο τροποποιημένο κείμενο που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο εξαιρέθηκαν από τους νέους κανονισμούς οι παραγωγοί που παράγουν προϊόντα τα οποία τους αποφέρουν μέχρι 500.000 $ ετησίως και τα διαθέτουν σε αποστάσεις όχι μεγαλύτερες των 275 μιλίων από τον τόπο παραγωγής τους.

Παρόλα αυτά στο νόμο περιέχονται συγκεκριμένες δικλείδες ασφαλείας ακόμη και για τους μικρούς παραγωγούς κάτι που ουσιαστικά οδηγεί σε αναίρεση της εξαίρεσης...Αυτό γιατί όσοι θέλουν να εξαιρεθούν πρέπει να εγγραφούν στα μητρώα της FDA, -αλλιώς θα υποστούν νομικές κυρώσεις- ενώ –και κυριότερα- οι μικροί παραγωγοί θα πρέπει ανά πάσα στιγμή να δέχονται τον έλεγχο της FDA εάν η υπηρεσία διαπιστώσει πως κατά τη διάρκεια παραγωγής των τροφίμων δεν τηρούνται οι διατάξεις του S-510 από τον οποίο υποτίθεται έχουν εξαιρεθεί!

Η FDA έτσι εκτός του ότι καθίσταται το κύριο όργανο στην παραγωγή τροφίμων μπορεί να υπαγορεύει οποιαδήποτε στιγμή το πως παράγονται τα τρόφιμα με ποιες διαδικασίες και με ποια φάρμακα πιθανόν κρίνει ότι πρέπει να εντάσσονται στην διαδικασία της παραγωγής. Ένας νόμος αναμφισβήτητα που αξίζει ιδιαίτερης προσοχής, καθώς είναι πολύ πιθανό να δούμε σύντομα και την ευρωπαϊκή εκδοχή του.

Περί εθνικής κυριαρχίας

"το Ποντίκι" 4.8.11
Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Από την εποχή της προσφυγής της Ελλάδας στον μηχανισμό «στήριξης» της Ε.Ε. και του ΔΝΤ έχει αρχίσει στην Ελλάδα μια μεγάλη συζήτηση περί «εθνικής κυριαρχίας». Όπως όλες οι σημαντικές συζητήσεις, όμως, σ’ αυτή τη χώρα, έτσι και τούτη γίνεται με όρους υπαίθριου σφαγείου: αστοιχείωτοι και φανατικοί κάθε απόχρωσης ερίζουν χωρίς καν να αντιλαμβάνονται για ποιο πράγμα συζητούν.

Ένα βασικό ερώτημα, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, είναι σε ποιον παραχωρεί η Ελλάδα όλο και μεγαλύτερα κομμάτια από την εθνική της κυριαρχία στο πλαίσιο της διαχείρισης της «κρίσης χρέους».

Πολλοί, υπερασπιστές της (κατά την έκφραση του συρμού) «μνημονιακής» λογικής, ισχυρίζονται ότι η εκχώρηση αυτή έχει αποδέκτη τους «εταίρους» μας, οι οποίοι, με τα συνεχή νέα δάνεια, διασώζουν την Ελλάδα από την επίσημη πτώχευση και, συνεπώς, δικαιούνται να έχουν αυξημένο λόγο στη διαχείριση των ελληνικών οικονομικών και πολιτικών πραγμάτων. Ως διασφάλιση της επιστροφής των δανείων.

Εξ άλλου «εμείς» φταίμε, που για χρόνια «ζούσαμε με δανεικά». Ποιοι «εμείς»; Αυτή είναι μια τεράστια συζήτηση, στην οποία μια πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση δίνει ένα εκπληκτικό στοιχείο από την ανάλυση του Δημήτρη Καζάκη στο σημερινό «Π». Γράφει:

«Για 20 δισ. ευρώ που ήταν περίπου το πρωτογενές συσσωρευμένο έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού για όλη τη δεκαετία 2000-2009, το Ελληνικό Δημόσιο πήρε γύρω στα 490 δισ. ευρώ νέα δάνεια, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των Εθνικών Λογαριασμών. Με άλλα λόγια, το Ελληνικό Δημόσιο δανείζεται σχεδόν 25 φορές περισσότερα από αυτά που είναι οι πραγματικές δανειακές του ανάγκες με βάση τα πρωτογενή του ελλείμματα. Γιατί άραγε; Για να προικοδοτεί τράπεζες, δανειστές και αρπακτικά της αγοράς».

Το πρώτο συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι ο υπέρογκος δανεισμός, αυτός που μας οδήγησε στη χρεοκοπία, δεν αφορούσε τις πληρωμές μισθών και συντάξεων, όπως μετ’ επιτάσεως «πυροβολούν» κυβέρνηση και πολλά ΜΜΕ. Επομένως η απόπειρα συλλογικής ενοχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας ως άφρονος δανειολήπτριας πάσχει σοβαρά – κι αυτό αποδεικνύεται από τους εθνικούς λογαριασμούς.

Συνεπώς πάσχει σοβαρά και η λογική της «συλλογικής ευθύνης», η οποία αποτελεί τη «νομιμοποιητική» βάση για την επιβολή των απεχθών και επαχθών όρων των δανειακών συμβάσεων.

Έως εδώ, λοιπόν, έχουμε ένα πρώτο συμπέρασμα: Ο επί της ουσίας χρεοκοπημένος και υπόλογος έναντι των τραπεζών και άλλων δανειστών και «επενδυτών» δεν είναι η ελληνική κοινωνία, αλλά οι διαχειριστές του κράτους.

Ωστόσο η παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας δεν βλάπτει τους υπαιτίους της χρεοκοπίας, οι οποίοι, ως πολιτικοί οργανισμοί, αλλά και ως πρόσωπα συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να ασκούν την εξουσία και τα προνόμια που απορρέουν απ’ αυτήν, αλλά... τα θύματά τους. Επ’ αυτού η διεθνής νομολογία έχει ήδη απαντήσει: Δεν μπορεί να πληρώνονται χρέη με τίμημα την εξαθλίωση και την υποδούλωση ενός λαού.

Εδώ λοιπόν ανακύπτει ένα ακόμη ζήτημα: Πριν από τη σύναψη του δανείου από τον μηχανισμό «στήριξης», η Ελλάδα ήταν υπόλογη έναντι ιδιωτών δανειστών. Και δέχτηκε, προκειμένου να τους αποπληρώσει «στο ακέραιο», όπως τόσες φορές διακήρυξε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, να μετατρέψει τα χρέη προς ιδιώτες σε χρέη προς κράτη – υποβιβάζοντας δραματικά τη νομική θέση της χώρας και αναβαθμίζοντας το νομικό καθεστώς του δανεισμού της.

Επομένως είναι προφανές ότι η παραίτηση της Ελλάδας από την εθνική κυριαρχία δεν έχει να κάνει με τους «εταίρους» ως έθνη, αλλά έγινε προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες και απαιτήσεις ιδιωτών δανειστών. Αυτά για να μην διατελούμε σε πλήρη σύγχυση...



Μια ενδιαφέρουσα γαλλική άποψη

Για το ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας γράφτηκε αυτές τις μέρες ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στη γαλλική εφημερίδα Le Monde. Συντάκτης του ο Ιμπέρ Βεντρίν, ο οποίος διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας από το 1997 έως το 2002 στην κυβέρνηση του Λιονέλ Ζοσπέν, επί προεδρίας Ζακ Σιράκ, ενώ από το 1991 ως το 1995 ήταν γ.γ. της προεδρίας της Γαλλικής Δημοκρατίας, όταν πρόεδρος ήταν ο Φρανσουά Μιτεράν.

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύτηκε τις προηγούμενες μέρες στην Ελλάδα από την Αυγή με τίτλο «Ο φεντεραλισμός δεν είναι η θαυματουργός λύση για την κρίση».

Επιλέγω μερικά εκτενή αποσπάσματα, τα οποία αφορούν τη συζήτηση για το αν θα πρέπει η Ευρώπη να γίνει περισσότερο «φεντεραλιστική», δηλαδή περισσότερο ομοσπονδιακή, άρα αν θα πρέπει οι ευρωπαϊκές χώρες, υπό το βάρος της κρίσης χρέους, να εκχωρήσουν ακόμη περισσότερα ποσοστά εθνικής κυριαρχίας προς όφελος μιας «ευρωπαϊκής διακυβέρνησης»:

«Έχουμε ήδη ξεχάσει ότι η δραματική επιδείνωση του ευρωπαϊκού δημόσιου χρέους δεν προκύπτει μόνο από την ανεύθυνη διαχείριση του κράτους πρόνοιας και από δεκαετίες ελλειμματικών προϋπολογισμών, αλλά επίσης και από τις επιπτώσεις στο ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα της έκρηξης της αμερικανικής οικονομίας, που έγινε "δημόσιος κίνδυνος", σύμφωνα με τον τραπεζίτη και πρώην πρώην πρέσβη επί Κλίντον των ΗΠΑ στο Παρίσι, Φέλιξ Ροχέιτιν;

Και ότι αυτή προήλθε από την απορρύθμιση, δηλαδή... από τις μαζικές παραιτήσεις από τα κυριαρχικά δικαιώματα για πάνω από είκοσι χρόνια από την πλευρά πολλών αμερικανικών κυβερνήσεων προς όφελος των αγορών; Τι πρέπει ακόμη να εγκαταλείψουμε ή να μεταβιβάσουμε;

Πρέπει να γίνουμε πιο "φεντεραλιστές" γιατί το απαιτούν οι αγορές (χωρίς να γίνεται διάκριση μεταξύ εκείνων που ανησυχούν ειλικρινά για τις δυνατότητες των κρατών που έχουν δανειστεί να ξεπληρώσουν, αυτών που είναι αμιγώς κερδοσκόποι και εκείνων που το μόνο που θέλουν είναι να αποσταθεροποιήσουν το ευρώ); Και να παραλύουμε από τους τρεις οίκους αξιολόγησης, που διαθέτουν υπερβολική εξουσία και οι οποίοι υποβαθμίζουν σήμερα για να ξεχάσουμε ότι υπερτιμούσαν, λόγω τυφλού συγχρωτισμού, μέχρι το 2007;».

«(...) Αλλά, αν "φεντεραλισμός" σημαίνει επιπλέον μεταφορά κυριαρχίας, γιατί αυτό συνιστά αυτομάτως πρόοδο; Μετά από τόσες παραιτήσεις, ελάχιστα πειστικές, ή μεταφορές κυριαρχίας σε ανεξέλεγκτα όργανα; Βέβαια, χρειάζεται "ένας επικεφαλής των οικονομκών δυνάμεων της ευρωζώνης" (Ζαν Ερβέ Λορενζί, Κριστιάν ντε Μπουασιέ), που να διορίζεται από το Συμβούλιο, για να αντιδρά στις επιθέσεις.

Αλλά οι νέοι φεντεραλιστές προτείνουν κι άλλα πράγματα: έναν "υπουργό Οικονομικών" ή "Οικονομίας" που να μπορεί να δίνει λύση ενάντια σε μια κυβέρνηση ή ένα εθνικό κοινοβούλιο. Αυτό το βήμα θα σήμαινε ότι ανοίγει νέο κεφάλαιο της ευρωπαϊκής Ιστορίας, αυτό της μετα-δημοκρατικής Ευρώπης -μια τάση που διακρίνεται στους οικονομικούς, ευρωπαϊκούς, τεχνοκρατικούς και μιντιακούς κύκλους. (...)

Δεν πρέπει, αντιθέτως, να κλείσει το χάσμα, που ήδη είναι μεγάλο, μεταξύ ελίτ και λαών, δίνοντας ξανά ευθύνες στις εθνικές κυβερνήσεις, αντί να το κάνουμε ακόμη βαθύτερο, δείχνοντας τόση απειλητική χαλαρότητα έναντι της δημοκρατίας; Επιπλέον εκείνοι που απαιτούν αυτό το άλμα στο άγνωστο δεν αμφισβητούν την επιβολή σε όλη την Ευρωζώνη (που γίνεται πειθαρχικός χώρος με επιτηρήσεις και κυρώσεις), τη μονοδιάστατη πολιτική λιτότητας γερμανικού τύπου, εκεί όπου θα χρειαζόταν ένα μείγμα πολιτικής (δηλαδή ο συνδυασμός δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής) (...)».

«(...) Όταν θα έλθει, το φθινόπωρο, η στιγμή διαλεύκανσης του "ποιος" αποφασίζει στην Ευρωζώνη, δηλαδή σε τι συνίσταται η οικονομική διακυβέρνηση που επιθυμεί η Γαλλία από την αρχή, ας μην κόψουμε το λεπτό νήμα που υφίσταται μεταξύ της "Ευρώπης" και της δημοκρατικής νομιμοποίησης».

Αυτή, λοιπόν, είναι η πραγματική αντιπαράθεση: η δημοκρατία εναντίον των αγορών. Στον βαθμό, επομένως, που η εθνική κυριαρχία συνιστά τη σημαντικότερη εγγύηση για την άσκηση της δημοκρατίας, αυτή ακριβώς είναι η αμεσότερη προτεραιότητα: η υπεράσπισή της με κάθε τίμημα.

Άλλωστε, όπως οι περισσότεροι πλέον παραδέχονται – παραδόξως (;) ακόμη και η Ανανεωτική Αριστερά, παρά την επί πολλά χρόνια λατρεία τής άνευ όρων «ομοσπονδοποίησης» της Ευρώπης –, το εθνικό κράτος αποτελεί το τελευταίο εναπομείναν πεδίο άσκησης της ίδιας της πολιτικής...