Ψηφίστε για την Μακεδονία και γραψτε τα σχόλιά σας

EKEI>>> http://www.topix.com/forum/world/macedonia/TAAAAFN23PMGMJ147

---------------------------
Look at the manuscripts of the Library of London .. all Greek.(http://www.bl.uk/manuscripts )
Look at the murals of the churches of Mount Athos by the artist PANSELINOS of Macedonians school... all Greek.
Look at the murals of the temples of SKOPJE... all Greek.

History has not voted on the internet, recorded in relics

Prodromos Athos Greece

Γερο Παΐσιος: Το μάλωμα και ο έπαινος του παιδιού

Οι γονείς πρέπει να προσέχουν πολύ να μη μαλώνουν τα παιδιά τους το βράδυ, γιατί το βράδυ τα παιδιά δεν έχουν με τι να διασκεδάσουν την στενοχώρια τους και η μαυρίλα της νύχτας την μαυρίζει πιο πολύ. Αρχίζουν να σκέφτωνται πώς να αντιδράσουν, ψάχνουν διάφορες λύσεις, μπαίνει στην μέση και ο διάβολος, και μπορεί να φθάσουν στην απελπισία. Την ημέρα, και να πουν τα παιδιά: «θα κάνω αυτό ή εκείνο», θα βγουν έξω, θα ξεχαστούν, οπότε διασκεδάζεται η στενοχώρια.

- Γέροντα, το ξύλο βοηθάει τα παιδιά να διορθωθούν;

- Όσο γίνεται, οι γονείς να το αποφεύγουν. Να προσπαθούν με το καλό και με υπομονή να δώσουν στο παιδί να καταλάβη ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό. Μόνον όταν είναι μικρό το παιδί και δεν καταλαβαίνη ότι αυτό που κάνει είναι επικίνδυνο, βοηθιέται, αν φάη κανένα σκαμπίλι, για να προσέχει άλλη φορά. Ο φόβος, μήπως φάη πάλι σκαμπίλι, γίνεται φρένο και το προστατεύει. Εγώ, όταν ήμουν μικρός, περισσότερο βοηθιόμουν από την μητέρα μου παρά από τον πατέρα μου. Και οι δυο με αγαπούσαν και ήθελαν το καλό μου. Καθένας όμως με βοηθούσε με το δικό του τρόπο. Ο πατέρας μου ήταν αυστηρός. Όταν κάναμε καμιά αταξία, μας έδινε σκαμπίλια. Εγώ πονούσα λίγο από το ξύλο, μαζευόμουν, όταν όμως περνούσε ο πόνος, ξεχνούσα και τον πόνο και τις συμβουλές του. Όχι ότι δεν με αγαπούσε ο πατέρας μου. Από αγάπη με έδερνε. Μια φορά, θυμάμαι - τριών ετών ήμουν - , που μου έδωσε ο πατέρας μου ένα σκαμπίλι, με τίναξε πέρα! Τι είχε γίνει; Δίπλα από το σπίτι μας ήταν ένα σπίτι εγκαταλελειμμένο. Οι ιδιοκτήτες είχαν φύγει στην Αμερική και είχε ρημάξει. Στην αυλή είχε μια συκιά που τα κλαδιά της έβγαιναν στον δρόμο. Ήταν καλοκαίρι και ήταν γεμάτη σύκα. Εκεί που έπαιζα με τα άλλα παιδιά, ήρθε ένας γείτονας και με σήκωσε, για να του κόψω μερικά σύκα, γιατί δεν έφθανε μόνος του να τα κόψη. Του έκοψα πέντε έξι και μου έδωσε κι εμένα δύο. Όταν το έμαθε ο πατέρας μου, θύμωσε πάρα πολύ. Μου έδωσε ένα σκαμπίλι!

... Εγώ έβαλα τα κλάματα. Η μάνα μου που ήταν μπροστά, γύρισε και του είπε: «Τι το χτυπάς το παιδί; Τι ήξερε αυτό; μικρό παιδί είναι. Πως μπορείς να το ακούς να κλαίη;». «Άμα έκλαιγε τότε που το σήκωσε ο άλλος, για να κόψη τα σύκα, δεν θα έκλαιγε τώρα, είπε ο πατέρας μου. Αλλά, φαίνεται, ήθελε να φάη και αυτό σύκα. Ας κλαίη λοιπόν τώρα». Που να τολμήσω να το ξανακάνω! Και η μητέρα μου έβλεπε τις αταξίες μου και στενοχωριόταν, αλλά είχε μια αρχοντιά. Όταν έκανα καμμιά αταξία, γύριζε το κεφάλι από την άλλη μεριά και έκανε πως δεν με βλέπει, για να μη με στενοχωρήση. Εμένα όμως αυτή η συμπεριφορά μου ράγιζε την καρδιά. «Κοίταξε, έλεγα μέσα μου, εγώ έκανα τέτοια αταξία και η μητέρα όχι μονάχα δεν με δέρνει, αλλά κάνει και πως δεν με βλέπει! Άλλη φορά δεν θα το ξανακάνω! Πώς να την ξαναστενοχωρήσω;». Με αυτήν την συμπεριφορά της η μητέρα μου με βοηθούσε περισσότερο, παρά αν μου έδινε ένα σκαμπίλι. Κι εγώ όμως δεν το εκμεταλλευόμουν, να πω: «Ε, τώρα δεν με βλέπει, ας κάνω μεγαλύτερη αταξία». Ενώ ο πατέρας μου, μόλις έκανα κάτι, τακ, σκαμπίλι. Βλέπεις, και οι δύο με αγαπούσαν, εκείνο όμως που με διόρθωνε περισσότερο ήταν η αρχοντική συμπεριφορά της μάνας μου.

- Γέροντα, μερικά παιδιά όμως είναι πολύ άτακτα. Φωνάζουν, τρέχουν, κάνουν ζημιές. Πώς να αποφύγουν οι γονείς το ξύλο;

- Κοίταξε, δεν φταίνε τα παιδιά. Τα παιδιά, για να μεγαλώσουν φυσιολογικά, θέλουν αυλή, για να μπορούν να παίξουν. Τώρα τα κακόμοιρα είναι κλεισμένα μέσα στις πολυκατοικίες και ζορίζονται. Δεν μπορούν να τρέξουν ελεύθερα, να παίξουν, να χαρούν. Δεν πρέπει να στενοχωριούνται οι γονείς, όταν το παιδάκι είναι ζωηρό. Ένα ζωηρό παιδί έχει δυνάμεις μέσα του και μπορεί να προκόψη πολύ στην ζωή του, αν τις αξιοποιήση.

Ζητούνται επειγόντως Ελληνες που αγαπούν αυτή την χώρα.

Οι σκοτεινοί τύποι υπάρχουν παντού, και με το φως της δημοσιότητος εξαφανίζονται, όμως έρχεται η ώρα τους πολύ γρήγορα, δεν θα γλυτώσει κανείς, θα τους διχοτομήσει ο Θεός και αυτούς και τους οικείους των.

Δειτε το Video,

τά σχετικα ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ

και τα παλαιότερα κατορθώματά τους: http://news.in.gr/greece/article/?aid=698122

Οι κλεφτες να τιμωρηθούν.

Του Κώστα Ροδινού Ο Αντώνης Σαμαράς προκάλεσε χθες, ολόκληρο το σύστημα της μεταπολίτευσης! Είπε μεταξύ άλλων στην ομιλία του στην Βουλή: «Σας προτείνω από σήμερα, εδώ στη Βουλή να συμφωνήσουμε: Να ζητήσουμε από την Ελληνική Δικαιοσύνη έλεγχο του «πόθεν έσχες», όλων των βουλευτών που έγιναν Υπουργοί και Υφυπουργοί από το 1974 ως σήμερα. Πιστεύω ότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να ανακτήσει ο πολιτικός κόσμος τη σχέση αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης που πρέπει να έχει με τον Ελληνικό λαό. Όταν μπήκε βουλευτής τι είχε το «πόθεν έσχες» του, στη διαδρομή του τι απέκτησε, όταν παραμένει σήμερα βουλευτής ή όταν έφυγε, ποιο ήταν τότε το «πόθεν έσχες». Με άλλα λόγια είπε σε όλους: «εγώ είμαι καθαρός, μπορείτε να με ελέγξετε! Μπορείτε να κάνετε και εσείς το ίδιο;» Πολύ φοβούμαι, ότι αρκετοί θα δυσκολευτούν πολύ να απαντήσουν στην πρόκληση! Αδιαφάνεια και ατιμωρησία Το πολιτικό προσωπικό της χώρας, χρόνια τώρα εθελοτυφλούσε. Υποτίθεται ότι όλοι κατέθεταν δήλωση «πόθεν έσχες». Όλοι, όμως, γνωρίζουμε ότι ούτε το «πόθεν», ελεγχόταν, ούτε το «έσχες». Πολιτικοί έμπαιναν φτωχοί στην Βουλή και έβγαιναν πάμπλουτοι. Άλλοι εγκαθίδρυσαν διαπλεκόμενες αυτοκρατορίες. Από την άλλη πλευρά, ο νόμος «περί ευθύνης υπουργών» διαιώνιζε ένα καθεστώς ατιμωρησίας. Πουθενά αλλού δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι κατά καιρούς προανακριτικές επιτροπές, αντί να ανακαλύπτουν ευθύνες, τις συγκάλυπταν. Γιατί; Γιατί οι ελέγχοντες και οι ελεγχόμενοι ήσαν οι ίδιοι! Έτσι φτάσαμε στα σημερινά. Ο πολιτικός κόσμος της χώρας βρίσκεται αντιμέτωπος με μια πρωτοφανή κρίση αξιοπιστίας. Όλοι συμφωνούν ότι αυτό το καθεστώς αδιαφάνειας και ατιμωρησίας δεν πάει άλλο, αλλά για να αλλάξει, πρέπει να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα και αυτό δεν μπορεί να γίνει νωρίτερα από το 2013. Λυτρωτική διέξοδος Όμως, η χώρα δεν μπορεί να πορευτεί μέχρι το 2013, με τόσα μέτωπα ανοιχτά και με αυξανόμενη την έλλειψη αξιοπιστίας του εκλογικού σώματος προς το πολιτικό σύστημα. Σε λίγο θα τίθεται θέμα νομιμοποίησής του. Η πρόταση του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας δίνει μια λυτρωτική διέξοδο στο πολιτικό μας σύστημα. Ολοι, όσοι άσκησαν εξουσία από τη μεταπολίτευση και μετά να γνωστοποιήσουν στον ελληνικό λαό «πώς μπήκαν στην πολιτική» και «πώς εξήλθαν από την πολιτική». Και όσοι ακόμα παραμένουν ενεργοί, «τι απέκτησαν στη διαδρομή». Να μάθουμε, επιτέλους, ποιοι μπήκαν στην πολιτική για να υπηρετήσουν την πατρίδα και ποιοί για να δημιουργήσουν περιουσίες! Και μάλιστα ο έλεγχος αυτός να γίνει από Δικαστικούς! Θεωρώ την πρωτοβουλία αυτή καίρια! Ξέρω ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις και θα διατυπωθούν ενστάσεις! Ήδη άκουσα έκπληκτος χθες τον κ. Καρατζαφέρη να λέει όχι στους δικαστές! Δηλαδή, να ελεγχθούν πάλι μόνοι τους οι πολιτικοί! Έλεος! Είδαμε που οδήγησε αυτός ο έλεγχος τόσα χρόνια! Στην απόλυτη ανυποληψία. Η πρόταση του κ. Σαμαρά ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Είναι μια πρόταση που, έστω και καθυστερημένα, θα δώσει απαντήσεις. Ό Πρόεδρος της Ν.Δ. οφείλει να προχωρήσει, έστω και μόνος! Να απαιτήσει τον έλεγχο του «πόθεν έσχες» των υπουργών του δικού του κόμματος! Όσοι αρνηθούν τον έλεγχο, να μην είναι υποψήφιοι στις επόμενες εκλογές! Και όσοι δεν δικαιολογήσουν πειστικά τα περιουσιακά τους στοιχεία να αποκλεισθούν επίσης! Είναι καιρός πια να δούμε ποιοι αντέχουν την διαφάνεια! Για να μπει κάθε κατεργάρης στο πάγκο του! Αλλά, αξίζει τον κόπο να παραθέσουμε ένα ακόμα απόσπασμα απο την χθεσινή ομιλία του κ. Σαμαρά Η δική μας η παράταξη Τσουκάτους δεν βγάζει Προφανώς και γνωρίζατε ότι τα αδικήματα στο Βατοπαίδι ήταν παραγεγραμμένα. Και θέλετε, συσκοτίζοντας την αλήθεια, να παρουσιάσετε ότι – αυτή η παραγραφή- είναι κάτι που θα μείνει ως ρετσινιά στη Ν.Δ. Υπάρχουν, όμως, βουλευτές σαν τον Αλέκο τον Κοντό που, με την υπευθυνότητά τους, αποκάλυψαν τη δική σας ανευθυνότητα. Γιατί εμείς είπαμε «φως παντού». Και η δική μας η παράταξη Τσουκάτους δεν βγάζει. Εγώ, μια που το θέσατε, σας ρωτώ: Θα προχωρήσετε σε σύσταση Προανακριτικής για τη SIEMENS; Για παραγεγραμμένα και πάλι αδικήματα; Προχωρήστε. Ο κόσμος θα θεωρήσει ότι κοροϊδεύετε. Δεν θα προχωρήσετε; Ο κόσμος θα θεωρήσει ότι κοροϊδεύατε, τόσους μήνες, μιλώντας για κάθαρση. Ή μήπως θα συστήσετε Προανακριτική Επιτροπή, μόνο για τη διετία 2007-2009 της Νέας Δημοκρατίας, που δεν είναι παραγεγραμμένη; Αυτό -θα σας ρωτήσουν- ήταν το σκάνδαλο της SIEMENS και η κάθαρση που ευαγγελιστήκατε; Μια διετία; Μόνο εκείνη η οποία σας βολεύει; Και θέλω τότε να δω ποιοι θα είναι αυτοί οι 30 βουλευτές, από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, που θα βάλουν την υπογραφή τους σε μια προδιαγεγραμμένη και νομολογημένη, πλέον, αποτυχία. Γι’ αυτό, σας είπα από την αρχή: Έχετε μπει σε αδιέξοδο. Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

10 στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ, του Νόαμ Τσόμσκυ

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της
απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από

τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και
πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων
αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της
προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να
ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της
οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής.
«Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά
κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία.
Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο
για να σκεφτεί - πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το

κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ

Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση».
Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια
κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα
που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να
ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις
που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις
βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να
γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η

διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.

3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή
εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν
τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες

(νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια,
ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές
εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν
εφαρμοστεί μονομιάς.

4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να

την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση
του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι
πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ' ό,τι μία άμεση. Κατά
πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή
το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα
φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό
δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να
τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.

5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό
χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα
ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν

μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος.Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν

το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος
απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό
λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση
απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ.
Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να
επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των
ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την
πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων,
καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.

7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις
τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του. «Η
ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει

να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας
μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να
παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος,
χυδαίος και αμόρφωτος.

9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για
την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των
ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται
ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν
ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας

απόρροια είναι η αναστολή της δράσης. Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει
επανάσταση.

10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ' Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ

ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει
δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων
που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη
νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια
εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το
σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ' ό,τι
αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες
περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα
άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

Νόαμ Τσόμσκυ

Επιτέλους καποιος ειπε τα αυτονόητα στην Βουλή.

Κόντρα στην Βουλή πριν από λίγο μεταξύ του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά με αφορμή τις αποκαλύψεις του defencenet.gr για το τουρκικό υποβρύχιο που εγκλωβίστηκε από τα ελικόπτερα του Π.Ν. την περασμένη εβδομάδα βορειοανατολικά της Κέας. «Από την πολύ ελληνοτουρκική φιλία σε λίγο θα αγναντεύουμε από το Φάληρο τα τουρκικά πλοία και υποβρύχια θα τους κουνάμε το μαντήλι», ανέφερε χαρακτηριστικά.

"Όταν εσείς πήγατε στο Ερζερούμ, έγινε όργιο παραβιάσεων και τόσο σοβαρά πήραν τις διαμαρτυρίες μας οι γείτονές μας ώστε εκτός από αεροσκάφη έστειλαν και πρόσφατα υποβρύχιο μια ανάσα από το Λαύριο, υποχρεώνοντας τα ελικόπτερα του Ναυτικού να σηκωθούν και να το αναγνωρίσουν. Αυτή είναι η πραγματικότητα".

Ο πρωθυπουργός στην γραμμή της ηγεσίας του ΓΕΝ, ότι δήθεν επί ώρες ολόκληρες τα πληρώματα των S-70 Aegean Hawk κυνηγούσαν ... ψευδοστόχο(!) - για ένα ναυάγιο μιλάνε ανενδοίαστα - επιχείρησε να το διαψεύσεi, προφανώς κατόπιν ατυχούς συμβουλής του Ε.Βενιζέλου!

"Συνέβη. Απογειώθηκαν τα ελικόπτερα και το κυνήγησαν. Δεν το διαψεύσατε άλλωστε", είπε ο Α.Σαμαράς. "Δεν ρωτήσατε για να το διαψεύσουμε" είπε ελάχιστα πειστικά ο Γ.Παπανδρέου.

"Δεν συνέβη" επανέλαβε ο Γ.Παπανδρέου απευθυνόμενος στον A.Σαμαρά, προκαλώντας τα μειδιάματα των πληρωμάτων της 2ης Μοίρας Ελικοπτέρων του Π.Ν. στο Κοτρώνι που παρακολουθούσαν την απ’ευθείας μετάδοση της συζήτησης στην Βουλή από την τηλεόραση και την περασμένη Πέμπτη 13 Ιανουαρίου είχαν αναλώσει ολόκληρη της ημέρα στο κυνήγι του τουρκικού υποβρυχίου.

«Τι να πούμε;» αναρωτήθηκε ένας από τους ιπτάμενους του Π.Ν. σχολιάζοντας την απάντηση Παπανδρέου. «Ας αναζητήσουν τα σήματα και τις απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες με το κέντρο και το Mabo (σ.σ. το ραντάρ της Αεροπορίας). Αλλά να μην μας ξεφτιλίζουν λέγοντας ότι κυνηγούσαμε ένα ναυάγιο επί τόσες ώρες. Ας μην μας μπλέκουν στα πολιτικά παιχνίδια τους, αλλά και να μην μας απαξιώνουν, λέγοντας ότι δεν ξέρουμε να ξεχωρίσουμε ένα υποβρύχιο από ένα ναυάγιο» είπε στο defencenet.gr, εμφανώς πικραμένος ένας από τους αξιωματικούς του Π.Ν. που κυνήγησαν το τουρκικό υποβρύχιο.

Ο Αντώνης Σαμαράς ζήτησε ακόμη άνοιγμα προς τη Ρωσία (όπως και ο Γ.Καρατζαφέρης), κατηγορώντας μάλιστα την κυβέρνηση πως ξέχασε το στρατηγικό άνοιγμα που της παρέδωσε η κυβέρνηση Καραμανλή.

Κατά τα λοιπά, μια εξαιρετική ομιλία, δομημένη άριστα και με επιχείρηματα σε κάθε ένα ως προς τα σημεία της, ήταν ο πυρήνας της αποψινής ηγετικής εμφάνισης του Αντώνη Σαμαρά στην Βουλή, στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για τα εθνικά θέματα που προκάλεσε ο ίδιος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Φυσικά, ξεχώρισε πάνω απ'όλα η απαίτησή του για ανακήρυξη της ΑΟΖ. Είναι σαφές ότι η εξωτερική πολιτική και η ασφάλεια είναι ένα προνομιακό πεδίο δράσης για την Αντώνη Σαμαρά και επιστρέφει σε αυτό...

"Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ζήτησα τη σημερινή Εκτός Ημερησίας Διάταξης Συζήτηση για την Εξωτερική Πολιτική για δύο λόγους:
-- Πρώτον, για να υπογραμμίσω ότι δεν δεχόμαστε να χρησιμοποιηθεί η Οικονομική κρίση ούτε ως μοχλός πιέσεων ούτε ως πρόσχημα για υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα.
-- Δεύτερον για να προειδοποιήσω ότι τα εκβιαστικά διλήμματα και οι δήθεν μονόδρομοι, είτε στην Οικονομία είτε στην Εξωτερική πολιτική, οδηγούν σε παράλυση της χώρας, σε διάλυση της κοινωνίας....
Η πολιτική του έχει επικριθεί από πολλούς συμπατριώτες του, ως «υπερβολικά φιλόδοξη», ως «επικίνδυνη», ακόμα και ως «αποσταθεροποιητική» για τις εσωτερικές ισορροπίες της Τουρκίας, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή.
* Πρώτα-πρώτα δημιουργεί προβλήματα στους ίδιους τους Άραβες, οι οποίοι δεν θέλουν να ηγηθεί μια μη Αραβική χώρα στο μουσουλμανικό κόσμο. Δεν βλέπουν ακόμα με καλό μάτι το γεγονός ότι η Τουρκία προσέγγισε τελευταία κάποιες φονταμενταλιστικές δυνάμεις, που είναι σε ανοικτή ρήξη με τα πιο μετριοπαθή αραβικά καθεστώτα.
* Για τον ίδιο λόγο και η Αμερική είναι πολύ επιφυλακτική πια. Οι Αμερικανοί φοβούνται – και δεν το κρύβουν, πλέον – ότι υπάρχει «ισλαμιστική ατζέντα» πίσω από τη νέα τουρκική στρατηγική.
* Και το ίδιο το Ισραήλ έχει έλθει σε ρήξη με την Τουρκία. Το πιστοποιεί και η συμπεριφορά του ισχυρού Εβραϊκού λόμπι των ΗΠΑ. Το οποίο έχει μεταστραφεί πλέον ανοικτά από σταθερός υποστηρικτής της Τουρκίας, σε δεινό της αντίπαλο.
* Ακόμα και η Ρωσία δεν θα έβλεπε με καλό μάτι ηγετικό ρόλο της Τουρκίας στην Κεντρική Ασία. Ούτε η Ινδία κάτι αντίστοιχο στην νοτιοδυτική Ασία.
Έτσι, λοιπόν, η νέα στρατηγική της Άγκυρας κινδυνεύει να δημιουργήσει περισσότερους εχθρούς παρά φίλους για την Τουρκία.
Να ανοίξει περισσότερα μέτωπα απ’ όσα μπορεί να κρατήσει...
Και κάτι ακόμα: Δημιουργούνται πλέον και νέες ευκαιρίες για μας. Όχι να «βλάψουμε» την Τουρκία. Αλλά να εξουδετερώσουμε τις όποιες απειλές εναντίον της δικής μας χώρας.
Για παράδειγμα, η στενότερη συνεργασία με το Ισραήλ.
Είναι προφανές ότι δεν ακολουθούμε το δόγμα, ο «εχθρός του εχθρού μου, είναι και φίλος μου». Αλλά είναι επίσης προφανές, ότι θα αξιοποιήσουμε κάθε ευκαιρία και κάθε στήριγμα, για να εξουδετερώσουμε πιέσεις σε βάρος μας.
Κι όποιος δεν το κάνει, έχει πάρει διαζύγιο και από την Πολιτική και από την κοινή λογική.
Σημαίνει αυτό ότι θα πρέπει να αλλάξουμε την παραδοσιακή μας πολιτική στήριξης των Παλαιστινίων να αποκτήσουν δικό τους κράτος;
Απαντώ κατηγορηματικά: Όχι!
Γιατί προϋπόθεση Ειρήνης στη Μέση Ανατολή είναι πια οι μεν Ισραηλινοί να νιώσουνε ασφαλείς μέσα σε ασφαλή σύνορα, αλλά και οι Παλαιστίνιοι να αποκτήσουν βιώσιμο κράτος.
Και Ελλάδα και Κύπρος μαζί, μπορούμε να αποτελέσουμε τη «φυσική σύνδεση», τη «γέφυρα» ανάμεσα σε ολόκληρη τη νοτιοανατολική Μεσόγειο και την Ευρώπη.
Μια αληθινά αμφίπλευρη ελληνική πολιτική στην περιοχή αυτή βοηθά τη σύνδεση όλων με την Ευρώπη, εμπεδώνει αίσθημα ασφαλείας σε όλους και συμβάλλει αποφασιστικά στην επικράτηση μετριοπαθών δυνάμεων και στην επίλυση των προβλημάτων.
Ακόμα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι δεν βρισκόμαστε πια στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Το άνοιγμα στη Ρωσία -για την οποία και εγώ μεταφέρω την συμπαράστασή μας για την τρομοκρατική ενέργεια που κόστισε τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους- δεν είναι «απαγορευτικό», πλέον, όπως ήταν κάποτε. Οι Γερμανοί το έχουν αντιληφθεί. Οι Γάλλοι το έχουν αντιληφθεί, επίσης. Όλοι το έχουν καταλάβει. Καιρός να το καταλάβουμε κι εμείς.
Διατηρούμε τους μείζονες γεωπολιτικούς μας προσανατολισμούς. Αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να έχουμε στενή συνεργασία με τη Ρωσία, με τη Μέση Ανατολή και με την υπόλοιπη Ασία, την Ινδία και την Κίνα.
Με την Κίνα, για παράδειγμα, υπάρχουν τεράστια περιθώρια για οικονομικά ανοίγματα. Η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το τόλμησε. Το ΠΑΣΟΚ τότε αντιτάχθηκε και χάλασε τον κόσμο. Κατόπιν εορτής, βέβαια, το κατάλαβε...
Η Νέα Δημοκρατία σας παρέδωσε στρατηγικό άνοιγμα με τη Ρωσία. Εσείς το ξεχάσατε. Παγώσατε αγωγούς. Παγώσατε Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη...
Η Ρωσία δεν είναι πια «εχθρός» της Δύσης. Είναι «εταίρος» της Δύσης. Το τονίζουν όλοι – Δυτικοί και Ρώσοι - σε κάθε ευκαιρία.
Δεν καλούμαστε πια, όπως στο παρελθόν, να διαλέξουμε ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση.
Συμφέρον δικό μας, είναι να συνεχιστεί και να βαθύνει η συνεργασία Δύσης-Ρωσίας. Και να πάρει χαρακτηριστικά στρατηγικής σύγκλισης.
Αν λοιπόν, προχωρήσει αυτή η σύγκλιση, τότε θα πάψει η ευρύτερη περιοχή μας, η Κεντρική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, να είναι πεδίο σκληρών διεθνών ανταγωνισμών.
Οι κάθετοι εμπορικοί δρόμοι που ξεκινούν από την Πολωνία ή τα βαλτικά κράτη και καταλήγουν στην Βόρειο Ελλάδα θα αποκτήσουν τεράστια στρατηγική σημασία. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει η «οικονομική διέξοδος» όλων αυτών προς τη Μεσόγειο.
Βλέπετε η Ελλάδα δεν έχει μεγάλο «στρατηγικό βάθος», όπως το οραματίζεται ο Νταβούτογλου για την Τουρκία.
Αλλά η Ελλάδα μπορεί να γίνει «χώρα- μεταίχμιο». Μπορεί να γίνει χώρα που συνδέει εμπορικούς, ενεργειακούς και επικοινωνιακούς δρόμους. Κι αυτή η σύνδεση δίνει ασφάλεια και ευημερία σε πολλούς:
Και προς νότο, στη Μέση Ανατολή και προς βορρά, στα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη.
Αυτός ο ρόλος «χώρας- μεταιχμίου», χώρας-κρίκου, αναδεικνύει την Ελλάδα, χωρίς να δημιουργεί ανταγωνισμούς με άλλες χώρες.
Αντίπαλοί μας είναι μόνον όσοι επιμένουν να παίζουν ηγεμονικό ρόλο σε βάρος άλλων. Κι όσοι διατηρούν αλυτρωτισμούς σε βάρος άλλων. Κι αυτές οι τάσεις πρέπει να εξουδετερωθούν. Γιατί υπονομεύουν τις συνθήκες Ασφαλείας, τη Σταθερότητα και την Ανάπτυξη στην περιοχή μας.
Αυτές είναι οι «γαλάζιες γραμμές» που βλέπουμε εμείς στην πολιτική μας: Ο ρόλος «κρίκου» που θέλουμε να παίξουμε και προς βορρά και προς νότο. Προσφέροντας σε όλους τους λαούς της περιοχής, ασφάλεια, διασύνδεση και ευκαιρίες ευημερίας.
Οι μεγάλοι ενεργειακοί αγωγοί από την Ασία στην Ευρώπη, περνάνε από μας. Από τη γη μας ή από τις θάλασσές μας.
Οι μεγάλοι κάθετοι οδικοί και σιδηροδρομικοί άξονες βγάζουν τους βόρειους γείτονές μας στην Μεσόγειο από ελληνικά λιμάνια.
Όνειρό μου –προσωπικά το έχω πει πολλές φορές- ήταν και παραμένει ο μεγάλος δρόμος που θα συνδέει οδικώς και σιδηροδρομικώς το Ταλίν της Εσθονίας στη Βαλτική, με τον Πειραιά! Μια ευθεία γραμμή και με απολήξεις στη Βόρειο Ελλάδα, στην Αλεξανδρούπολη, στην Καβάλα και στη Θεσσαλονίκη.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η θάλασσα ήταν ανέκαθεν και παραμένει η δύναμη της Ελλάδας. Η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, την κατοχυρώνει και την ενισχύει. Κι όμως, εμείς δεν αξιοποιούμε μέχρι τώρα αυτό το πλεονέκτημα...
Σήμερα, από το επίσημο αυτό βήμα της Βουλής, προτείνω –δεν αναφερθήκατε σε αυτό καθόλου κ. Παπανδρέου- να προχωρήσουμε άμεσα στη θέσπιση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, της ΑΟΖ, στη θέσπιση και μετά να την οριοθετήσουμε με όσες παράκτιες χώρες της περιοχής έχουν επικάλυψη μαζί μας κι είναι έτοιμες να το κάνουν.
Να σημειωθεί ότι η ΑΟΖ περιλαμβάνει όλες τις οικονομικές δραστηριότητες εντός των υδάτων και στο υπέδαφος του βυθού. Περιλαμβάνει την υφαλοκρηπίδα και πηγαίνει πολύ πιο πέρα...
Κι όλοι καταλαβαίνουμε, σε μια τέτοια εποχή, τι σημαίνει αυτό. Όταν σε Αιγαίο και Μεσόγειο είναι γνωστό ότι υπάρχουν κοιτάσματα υδρογονανθράκων.
Η θέσπιση και η οριοθέτηση της ΑΟΖ είναι δύο ξεχωριστά πράγματα!.
Άρα, εμείς μπορούμε άμεσα να κηρύξουμε μονομερώς, να θεσπίσουμε, δηλαδή, την ΑΟΖ προς πάσα κατεύθυνση. Κι ύστερα να προχωρήσουμε στην οριοθέτησή της με όσες άλλες χώρες δεχθούν μια τέτοια συμφωνία μαζί μας, εφ’ όσον βέβαια υπάρχει αλληλοεπικάλυψη. Υπάρχουν τέτοιες χώρες;
Η Κύπρος το έκανε ήδη με το Ισραήλ, με την Αίγυπτο και με το Λίβανο.
Εμείς μπορούμε άμεσα να το κάνουμε με την Κύπρο και να το προωθήσουμε με την Αίγυπτο και τη Λιβύη.
Κι αν έχετε την παραμικρή αμφιβολία, διαβάστε απλώς, το σχετικό απλούστατο Νόμο της Κύπρου. Και ακολουθήστε τον...
Η οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου ξεπερνά και το ανύπαρκτο «ζήτημα» που έχει δημιουργηθεί τελευταία με το Καστελόριζο.
Με την Αλβανία προχωρήσαμε το 2009 σε οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, αλλά η σχετική σύμβαση ακυρώθηκε από το Αλβανικό Ανώτατο Δικαστήριο.
Οφείλουμε να διευκρινίσουμε στην Αλβανική κυβέρνηση, ότι η επικύρωση της συμφωνίας εκείνης, είναι απαραίτητη για να στηρίξει η Ελλάδα την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας τους.
Παρένθεση: Οφείλουμε να τους πούμε ακόμα, ότι η ασφάλεια, η ευημερία και τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών, είναι βασικότατες προϋποθέσεις για να προχωρήσει από την πλευρά μας η Ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας.
Αιματηρά γεγονότα όπως τα πρόσφατα στη Χειμάρα είναι απαράδεκτα. Αν δεν ελεγχθεί αμέσως η δραστηριότητα ακραίων στοιχείων σε βάρος της Ελληνικής κοινότητας, θα ζημιωθεί η Ευρωπαϊκή πορεία της ίδιας της Αλβανίας.
Επανέρχομαι στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη: Όταν οριοθετήσουμε την Ελληνική ΑΟΖ με τους υπόλοιπους γείτονές μας, θα είναι ευκολότερο να ρυθμίσουμε το ίδιο θέμα και με την Τουρκία.
Αλλά εδώ να είμαστε σαφείς: Λύση του προβλήματος σημαίνει, η Ελλάδα να κατοχυρώσει όλα τα δικαιώματα που της δίνει το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας. Όχι να παραιτηθούμε από τα δικαιώματα αυτά!
Κάποιες ιδέες που ακούγονται παρασκηνιακά ότι το Αιγαίο είναι τάχα «ειδικού καθεστώτος» θάλασσα – «ημίκλειστη» ή όπως αλλιώς την πουν – και γι’ αυτό δεν ισχύουν, δήθεν, οι προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου, είναι απαράδεκτες, Ισοδυναμούν με αυτό-παραίτηση της Ελλάδας από τα δικαιώματά της.
Δεν κατηγορώ κανέναν για τίποτε. Απλώς λέω, ότι όποιοι το σκέπτονται αυτό, να το ξεχάσουν.
Και το εννοώ: Οποιαδήποτε Συμφωνία θα στηριζόταν σε αυτό-παραίτηση της Ελλάδας απ’ όσα της αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, για μας θεωρείται άκυρη από τώρα.
Κι αν υπάρξει, θα την ακυρώσουμε μόλις αναλάβουμε τη διακυβέρνηση. Μιλημένα-ξηγημένα...
Κάποιοι προτείνουν ακόμα «συνεκμετάλλευση» στο Αιγαίο. Ελπίζω να ισχύουν, κ. Παπανδρέου, οι διαβεβαιώσεις που δώσατε, εδώ, στη Βουλή, ότι κάτι τέτοιο δεν το συζητάτε καν.
Άλλωστε, τι θα πει «συνεκμετάλλευση»; Να εκμεταλλευτούμε μαζί με άλλους, κάτι που το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας το αναγνωρίζει ως δικό μας;
Αυτό το δόγμα, «τα δικά τους δικά τους και τα δικά μας από… μισά», θα το αποδεχθούμε;
Σίγουρα όχι...
Δέχεται καμία άλλη χώρα να εκμεταλλευτεί μαζί με μας τα δικά της;
Ασφαλώς και όχι!
Δέχεται καμία άλλη χώρα να εκμεταλλευτεί μαζί με οποιαδήποτε τρίτη χώρα, τα δικά της;
Όχι και πάλι όχι…
Κυκλοφορεί και η άποψη να λύσουμε τα προβλήματά μας στη Χάγη, όχι με βάση το Διεθνές Δίκαιο, αλλά με βάση γενικόλογες «αρχές Δικαίου». Η Τουρκία κυρίως, η οποία δεν δέχεται το Δίκαιο της Θάλασσας που ευνοεί την Ελλάδα, πιέζει να πάμε με την αρχή της λεγόμενης «ευθυδικίας». Η οποία από κάποιους ερμηνεύεται, να τα μοιράσουμε όλα στη μέση!
Εμείς το απορρίπτουμε αυτό. Κατηγορηματικά!
Τα ελληνικά δικαιώματα δεν είναι... «ακορντεόν»! Να ανοιγοκλείνουν κάθε τόσο, σε αέρα, σε θάλασσα και σε υπέδαφος...
Επομένως, προσφυγή στη Χάγη με υπογραφή συνυποσχετικού το οποίο δεν θα περιλαμβάνει ρητώς το Δίκαιο της Θάλασσας, οδηγεί στην «ευθυδικία» και θα ζημιώσει πολύ τα εθνικά συμφέροντα. Απορρίπτουμε κάτι τέτοιο, κατηγορηματικά.
Αντίθετα, η ανακήρυξη ΑΟΖ κατοχυρώνει τα εθνικά συμφέροντα πλήρως μέσα στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.
Μπορεί να γίνει άμεσα. Κι αυτό πρέπει να κάνουμε. Τόσο απλά…
Αναφερθήκατε στο Ερζερούμ. Πήγατε πριν λίγες μέρες εκεί και μιλήσατε στη Σύνοδο των Τούρκων πρέσβεων στο Ερζερούμ. Πριν ένα χρόνο είχατε μιλήσει σε αντίστοιχη ετήσια Σύνοδο των πρέσβεων της Σερβίας.
Ελπίζω, κάποια στιγμή, κύριε Παπανδρέου, να βρείτε ώρα να μιλήσετε και με τους… Έλληνες διπλωματικούς! Διότι τα προβλήματά τους είναι τεράστια και δεν υπάρχει επαφή. Ούτε, καν, κάποιο δείγμα διάθεσης σας για να λυθούν αυτά τα τεράστια προβλήματα, τα οποία δημιουργούν μεγάλα θέματα στη χώρα και στο εξωτερικό.
Μιλήστε μαζί τους και θα διαπιστώσετε ότι οι παραπάνω ανησυχίες δεν είναι μόνο δικές μου.
Τον τελευταίο, μάλιστα, χρόνο έχουμε την εντεινόμενη προκλητική πρακτική των δήθεν «αβλαβών διελεύσεων» του τουρκικού πολεμικού ναυτικού από ελληνικά χωρικά ύδατα. Συγκεκριμένα, παρατηρείται μεγάλη αύξηση διελεύσεων από τα Στενά του Καφηρέα, αύξηση «περιπολιών» στο Κρητικό Πέλαγος, κινήσεων γύρω από τις Κυκλάδες, το βόρειο Κεντρικό Αιγαίο και συνεχείς διελεύσεις μεταξύ Σκύρου και Ευβοίας.
Τους τελευταίους 14 μήνες έχουμε μια ελληνοτουρκική συνάντηση υψηλού επιπέδου περίπου κάθε 3 βδομάδες! Αλλά δεν έχουμε μείωση, έχουμε συνεχή κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων!
Αυτά είναι, λοιπόν, τα «αποτελέσματα» της εργώδους διπλωματικής σας προσπάθειας;
Αυτά είναι τα αποτελέσματα 6 συναντήσεων Παπανδρέου-Ερντογάν, 12 συναντήσεων Δρούτσα-Νταβούτογλου και 7 διερευνητικών επαφών Αποστολίδη-Σινιρλίογλου;
Από την πολλή «Ελληνοτουρκική φιλία», σε λίγο θα αγναντεύουμε από το Φάληρο τα τουρκικά πολεμικά πλοία και θα τους... κουνάμε το μαντήλι!
Ακόμα, στο γνωστό βιβλίο του, ο κ. Νταβούτογλου αναφέρει συγκεκριμένα και κατά λέξη ότι:
«Η βασική πηγή προβλήματος στο Αιγαίο είναι η αγεφύρωτη αντίφαση μεταξύ της γεωλογικής και γεωπολιτικής πραγματικότητας και του ισχύοντος καθεστώτος».
Καταλαβαίνετε τι υπονοεί αυτό;
Ότι για να λύσουμε το «πρόβλημα στο Αιγαίο», αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη γεωγραφία, πρέπει να αλλάξουμε το «ισχύον καθεστώς».
Η πρόθεση αλλαγής του status quo, ονομάζεται «αναθεωρητισμός», που σημαίνει πολιτική αποσταθεροποιητική και επικίνδυνη.
Είναι η πρώτη φορά που Τούρκος υπουργός Εξωτερικών αναφέρεται τόσο καθαρά στην αναθεωρητική επιδίωξη της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Κατά τα άλλα, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι πολύ «φιλικές» και γίνονται μάλιστα –καμιά φορά- και «εταιρικές».
Μετά από τόσες «επαφές» και τόσο υψηλού επιπέδου «διάλογο».
Ωραία! Πολύ ωραία...
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Πρόσφατα ο κ. Δρούτσας πρότεινε Σύνοδο Κορυφής Ευρώπης-Τουρκίας. Το θεωρώ μεγάλη «εκδούλευση» προς την Τουρκία! Διότι Σύνοδοι Κορυφής δεν γίνονται με χώρες που θέλουν να ενταχθούν στην Ένωση. Γίνονται μόνο με μεγάλες χώρες που η Ευρωπαϊκή Ένωση τις αναγνωρίζει ως «στρατηγικούς εταίρους» (strategic partners) όπως η Ρωσία και η Κίνα. Κι αν θέλετε παρακάτω, όπως και η Βραζιλία.
Ουσιαστικά, ο κ. Δρούτσας πρότεινε την αναβάθμιση της Τουρκίας σε «στρατηγικό εταίρο» ολόκληρης της Ευρώπης!
Και την ίδια ακριβώς εποχή, που εμείς προσφέρουμε στην Άγκυρα αυτή τη πολιτική «αναβάθμιση», η Τουρκία όχι μόνο δεν παραιτείται από τις απειλές της εναντίον μας, το casus belli, αλλά το επικυρώνει ακόμα περισσότερο, και κλιμακώνει τις έμπρακτες προκλήσεις της εναντίον μας. Είναι και αυτό «αποδοτικός διάλογος»;
Φυσικά, δεν είμαστε αντίθετοι με το διάλογο. Προς Θεού! Αλλά θέλουμε διάλογο ενταγμένο σε μια στρατηγική ανάσχεσης και επίτευξης εθνικών στόχων.
Στην περίπτωσή μας υπάρχει αυτό;
-- Στις διερευνητικές σας επαφές συζητάτε αυτή τη στιγμή για χωρικά ύδατα διαφοροποιημένου εύρους; Ελπίζω όχι.
--Πέρα από την αναίρεση του casus belli, ζητάτε και την εγκατάλειψη της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών», ώστε να υπάρξει ουσιαστικός διάλογος;
-- Τους θέσατε εσείς άλλα θέματα, ή μόνο εκείνοι θέτουν; Τους ρωτήσατε τι θα γίνει με την επαναπροώθηση των μεταναστών, που την υπέγραψαν και δεν την τηρούν; Τους ρωτήσατε για τα πυρηνικά εργοστάσια στις ακτές της Μικράς Ασίας;
Να σημειώσω ακόμα αυτή την αίσθηση «μυστικής διπλωματίας» που αιωρείται και διαχέεται όλο και περισσότερο.
Για σκεφτείτε, αν ήμουν εγώ στη θέση σας κι είχα πάει στην Τουρκία και μιλούσα με τον Τούρκο Πρωθυπουργό για δύο ώρες περίπου, κατ’ ιδίαν, χωρίς καμία άλλη επίσημη εκπροσώπηση. Μπορούμε όλοι να φανταστούμε τι είδους εκκωφαντικές καταγγελίες θα ακούγονταν στην αίθουσα αυτή σε βάρος μου...
Εγώ αποδοκιμάζω τη μυστική διπλωματία. Σας επισημαίνω ότι δημιουργεί περισσότερη καχυποψία μέσα στη χώρα, παρά καλό κλίμα με τους απέναντι.
Είχατε σχεδόν δύο ώρες επαφή, κατ’ ιδίαν, με τον Τούρκο ομόλογό του. Δεν ενημερώσατε τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Δεν ενημερώσατε ούτε τους πολιτικούς αρχηγούς. Αυτό είναι μυστική διπλωματία!
Όταν μιλήσατε δημόσια στο τουρκικό ακροατήριο, είπατε τις γνωστές θέσεις της Ελλάδας. Κι αυτό προβλήθηκε, περίπου, ως «εθνικό κατόρθωμα»!
Τα αυτονόητα είπατε. Και αλίμονο αν δεν τα λέγατε...
Ομως την ώρα που βρισκόταν ο Πρωθυπουργός στην Τουρκία, τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη «έκαναν κόσκινο» τον εναέριο χώρο μας.
Κι αυτό δεν ήταν κατόρθωμα. Ήταν πλήγμα για το κύρος της Ελλάδας!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ας δούμε τώρα, πέρα από λόγια, ποια είναι η πραγματική προσέγγισή του σημερινού ΠΑΣΟΚ για την εξωτερική Πολιτική. Προσέγγιση που εγκαινίασε πριν δεκαπέντε χρόνια. Ανακόπηκε την πενταετία 2004-2009. Και επανέρχεται σήμερα:
- Στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, το καλοκαίρι του 1997 δεχθήκατε ότι υπάρχουν μη κατονομαζόμενα «ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο.
- Στη Σύνοδο Κορυφής του Ελσίνκι, το Δεκέμβριο του 1999, παραιτηθήκατε από την αρχή που είχαν πλήρως αποδεχθεί όλοι οι προηγούμενοι ηγέτες της χώρας: ότι η μόνη διμερής διαφορά με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Και δεχθήκατε τότε ότι υπάρχουν «συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα».
Αυτά όλα έγιναν επί ΠΑΣΟΚ!
Όταν έφτασε η ώρα να «λυθεί» το Κυπριακό, το 2004, η «λύση» που μας προτάθηκε – το διαβόητο Σχέδιο Ανάν – ήταν εφιαλτική: Διέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία, δεν ένωνε την Κύπρο. Καθιστούσε την Τουρκία πλήρη κυρίαρχο του κατεχόμενου βορά και επικυρίαρχο του ελεύθερου νότου.
Δεν καταργούσε τα τετελεσμένα της εισβολής. Τα νομιμοποιούσε!
Το Σχέδιο Ανάν δημιουργούσε ένα νομικό τερατούργημα, που δεν επέτρεπε να λειτουργήσει δημοκρατικά το πολίτευμα της Κύπρου.
Μια ολόκληρη πολιτική τάξη στην Ελλάδα, διακήρυσσε την άνοιξη του 2004, ότι αν δεν υπερψήφιζαν το Σχέδιο Ανάν οι Ελληνοκύπριοι, θα «καταστρεφόταν» δήθεν η Κύπρος και θα ματαιωνόταν η ένταξή της στην Ευρώπη.
Εσείς ο ίδιος, κ. Παπανδρέου, μας παρουσιάζατε το Σχέδιο Ανάν ως «μονόδρομο», ως μόνη «εφικτή λύση».
Σας θυμίζει τίποτε αυτό περί μονόδρομου σε σχέση με τα σημερινά, κύριοι συνάδελφοι;
Μόνο που τότε, στην εξουσία βρισκόταν πια η Νέα Δημοκρατία. Η οποία αρνήθηκε τον εκβιασμό. Και στήριξε την απόφαση του αείμνηστου Προέδρου της Κύπρου, Τάσσου Παπαδόπουλου, να απορρίψει το Σχέδιο Ανάν.
Ο Κυπριακός Ελληνισμός καταψήφισε τότε το Σχέδιο εκείνο απορρίπτοντας τους εκβιασμούς.
Και, «ω του θαύματος»! Η Κύπρος δεν «καταστράφηκε»! Δεν έμεινε έξω από την Ευρώπη. Σε λίγες εβδομάδες μετά το βροντερό ΟΧΙ των Ελληνοκυπρίων, έγινε πλήρες μέλος της Ευρώπης! Και το αμέσως επόμενο διάστημα ήταν η Τουρκία που πιεζόταν να αναγνωρίσει την Κύπρο, όχι πια η Λευκωσία να αναγνωρίσει τα κατοχικά «τετελεσμένα» της Τουρκίας.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Κύπρος όχι μόνο δεν «καταστράφηκε», αλλά εντάχθηκε στο ευρώ, και ακολούθησε μιαν αποφασιστική πολιτική οριοθέτησης της ΑΟΖ, με άλλα παράκτια κράτη. Και το πέτυχε με την έγκριση και της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Και παρά τις απειλές της Τουρκίας...
Η μικρή Κύπρος το πέτυχε. Η Ελλάδα πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά της...
Και ίσως το πιο σημαντικό συμπέρασμα είναι να αντιμετωπίζουμε με απόλυτη καχυποψία όποιον διανοηθεί ξανά να μας μιλήσει για «μονόδρομους», ή όποιον μας θέσει εκβιαστικά διλήμματα να αποδεχθούμε απαράδεκτες «λύσεις» για να αποφύγουμε τάχα, «επερχόμενες καταστροφές».
Στα επόμενα χρόνια οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας έκαναν κι άλλες δύο κινήσεις για να ανακτήσει η Ελλάδα τον έλεγχο πάνω στην Εξωτερική Πολιτική της και να προασπιστεί το εθνικό συμφέρον.
-- Πρώτον, στο Βουκουρέστι, έθεσαν τις «κόκκινες γραμμές» για το Μακεδονικό. Και τότε υπήρξαν πολλοί που κραύγαζαν ότι η υπόθεση ήταν πια «χαμένη» κι ότι αν επέμενε η Ελλάδα, θα υφίστατο τάχα, «διεθνή απομόνωση»!
Κι όμως! Η Ελλάδα ξεκαθάρισε τη θέση της, διευκρίνισε ότι θα δεχθεί ένα όνομα για κάθε χρήση – erga omnes – απέκλεισε τον εθνολογικό προσδιορισμό του γειτονικού κράτους με όνομα που παραπέμπει σε αλυτρωτικές αξιώσεις σε βάρος της, παραμέρισε όλες τις προτάσεις για «διπλές» και «τριπλές ονομασίες» κι έβαλε «βέτο» για την ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αντί να «απομονωθεί» από τους εταίρους και συμμάχους της, η Ελλάδα πέτυχε στο Βουκουρέστι να υποστηριχθεί από τους περισσότερους.
Για μιαν ακόμα φορά οι «Κασσάνδρες» διαψεύστηκαν. Κι εμείς εμμένουμε και σήμερα, απόλυτα και αταλάντευτα, σ’ αυτές τις «κόκκινες γραμμές».
-- Δεύτερον, την ίδια εποχή, οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας έβαλαν την Ελλάδα στο παιγνίδι των αγωγών. Μεταξύ άλλων, τότε ξεμπλόκαρε και ο αγωγός πετρελαίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη που χρόνια συζητιόταν. Κι ύστερα ήλθε το ΠΑΣΟΚ, σε ώρα, μάλιστα, οικονομικής δυσπραγίας, κι έκανε ό,τι μπορούσε να τον… ακυρώσει! Και μετά την εκλογή του, κατάφερε να τον αδρανοποιήσει πλήρως.
Έμεινε, όμως, το υπόλοιπο έργο των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας στο ζήτημα αυτό. Κυρίως η διέλευση αγωγών φυσικού αερίου. Και τα σχετικά σχέδια ήδη επεκτείνονται απ’ όλες τις πλευρές.
Αυτά έγιναν, με δύο λόγια, τα προηγούμενα δεκαπέντε χρόνια:
Αυτά έκανε το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση πριν το 2004. Με αποκορύφωμα το Σχέδιο Ανάν που ζητούσε με κάθε τρόπο να το αποδεχθούν οι Ελληνοκύπριοι.
Αυτά έκανε και η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση μετά το 2004. Κατάφερε σε αρκετές περιπτώσεις να ανακτήσει τον έλεγχο και να προωθήσει τα εθνικά συμφέροντα με επιτυχία. Με τη στάση της στο Σχέδιο Ανάν, στο Βουκουρέστι, στους αγωγούς...
Την ίδια εποχή το ΠΑΣΟΚ ως Αντιπολίτευση, στο εσωτερικό της χώρας πολέμησε λυσσωδώς μεταρρυθμίσεις, που σήμερα προωθεί υπό πίεση.
Εδώ, λοιπόν, αρχίζουν να εμφανίζονται οι μεγάλες διαφορές μεταξύ μας:
Εσείς είστε υπέρ της λεγόμενης «διεθνούς διακυβέρνησης». Της υπαγωγής, δηλαδή, ουσιαστικά της χώρας στις αρμοδιότητες των διεθνών οργανισμών.
-- Ως Αντιπολίτευση, κάνατε ό,τι μπορούσατε για να μην ορθοποδήσει η χώρα από μόνη της.
-- Κι ως Κυβέρνηση, προσχωρείτε στον έλεγχο της χώρας από διεθνείς οργανισμούς. Όπως κάνατε και με το Μνημόνιο. Που όσες άλλες χώρες έχουν πρόβλημα προσπάθησαν να το αποφύγουν, όπως συνέβη με την Ιρλανδία. Και ακόμα προσπαθούν να το αποφύγουν, όπως συμβαίνει με την Πορτογαλία και την Ισπανία.
Κι όσες δεν κατάφεραν να το αποφύγουν, όπως η Ιρλανδία, τουλάχιστον διαπραγματεύθηκαν σκληρά τη διάσωση της αναπτυξιακής τους δυναμικής.
Εσείς δεν διαπραγματευθήκατε τίποτε…
-- Ως Αντιπολίτευση, λέγατε «όχι σε όλα», σε κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας.
-- Και ως Κυβέρνηση, λέτε «ναι σε όλα», στις αξιώσεις διεθνών παραγόντων και διεθνών οργανισμών.
Εμείς είμαστε το ακριβώς αντίθετο: Θέλουμε η Ελλάδα να ορθοποδήσει. Θέλουμε να ανακτήσει τον έλεγχο και στην Εξωτερική της πολιτική και στην Οικονομία. Θέλουμε να διευρύνει τα ερείσματά της και να αποκτήσει καινούργια στηρίγματα.
-- Λέμε όχι, σε κάθε «Ανάν» και σε κάθε «μονόδρομο». Πράγμα που εσείς δεν το κάνετε.
-- Και λέμε ναι, σε κάθε προσπάθεια διαρθρωτικών αλλαγών. Πράγμα που, επίσης, εσείς ποτέ δεν κάνατε, όσο ήσασταν στην Αντιπολίτευση.
Δεν οραματιζόμαστε τη «διεθνή διακυβέρνηση». Καμία άλλη χώρα δεν παίρνει στα σοβαρά όλα αυτά τα ξεπερασμένα ιδεολογήματα.
Η Γερμανία, ηγέτιδα της Ευρώπης, βάζει πάνω απ’ όλα το συμφέρον του λαού της. Όχι μόνο τώρα, επί κυβερνήσεων Μέρκελ, αλλά και προηγουμένως, επί κυβερνήσεων του Σοσιαλδημοκράτη Σρέντερ. Το ίδιο και η Ολλανδία και η Σουηδία και Φινλανδία και η Δανία. Το ίδιο και η Βρετανία. Και η Γαλλία. Όλοι!
Γι’ αυτό και είναι δημοκρατίες. Γιατί ελέγχονται από τους λαούς τους και λογοδοτούν σε αυτούς. Δεν είναι «Νομαρχίες» μιας μη εκλεγμένης και μη ελεγχόμενης κεντρικής και γραφειοκρατικής υπερεξουσίας.
Γιατί όσο απομακρύνονται οι πολίτες από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων που τους αφορούν, τόσο χάνουν την αίσθηση ότι η ψήφος τους μετράει, τόσο χάνουν την εμπιστοσύνη τους προς το πολίτευμα, τόσο χάνουν την αίσθηση του «κοινού καλού», που τόσο απαραίτητη είναι για να λειτουργήσει σωστά η Δημοκρατία.
Το ιδεολόγημα της «διεθνούς διακυβέρνησης» απονομιμοποιεί το πολίτευμα. Αποδυναμώνει τη δημοκρατία. Διαλύει την κοινωνική συνοχή και απονευρώνει τη διακυβέρνηση...
Το μεγάλο ζητούμενο, λοιπόν, εφόσον ξαναπάρουμε την Ελλάδα στα χέρια μας!

Να πολιτευόμαστε με αυτοσυγκράτηση. Σίγουρα.
Να πολιτευόμαστε με μακροχρόνιο ορίζοντα. Ασφαλώς.
Να πολιτευόμαστε μέσα στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου. Χωρίς άλλο…
Αλλά να πολιτευόμαστε: Δηλαδή να ασκούμε Πολιτική διεθνώς, με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, όχι με ιδεοληπτικές εμμονές «διεθνούς διακυβέρνησης».
Μέσα στα πλαίσια της Ευρώπης. Αναμφίβολα.
Αλλά ως εκφραστές του εθνικού συμφέροντος της χώρας μας, όπως κάνουν όλοι οι εταίροι μας. Όχι ως «ουδέτεροι» ή «αντικειμενικοί τρίτοι»...
Όπως έχω πει και στο παρελθόν, η Ελλάδα είναι χώρα, δεν είναι «χώρος».
Και οι Έλληνες είναι λαός, δεν είναι «πληθυσμός».
Δύναμη της Ελλάδας είναι η αυτοπεποίθηση και η δημιουργικότητα του λαού της. Επαναλαμβάνω: Αυτοπεποίθηση και δημιουργικότητα!
Με αυτά τα δύο, και την Οικονομία θα ανατάξουμε, και τα εθνικά μας δίκαια θα προασπιστούμε, και τις «κόκκινες γραμμές» θα κρατήσουμε, και τις «γαλάζιες γραμμές» θα προωθήσουμε.
-- Σας καλώ να απορρίψετε όλες τις «φαεινές ιδέες» ορισμένων που θα ήθελαν να διαπραγματευθούμε την υφαλοκρηπίδα «από μηδενική βάση». Τι θα πει «μηδενική βάση»; Ότι θα κάνουμε πίσω από τη νομική βάση που υπήρχε ως τώρα; Δηλαδή θα παραιτηθούμε από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας που μας ευνοεί;

Κύριε Παπανδρέου,
πέντε χρόνια μετά την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Άγκυρα σήμερα –το ξέρετε καλά- εξακολουθεί να απειλεί τη χώρα μας με casus belli και να μην αναγνωρίζει την Κύπρο. Προ πενταετίας, όταν ξεκίνησε αυτή η διαδικασία –ήμουν ευρωβουλευτής- πολλοί πίστεψαν ότι θα άλλαζε η Τουρκία. Σήμερα, εσείς με μεγαλύτερο ζήλο παρά ποτέ, υπερθεματίζετε για την Τουρκική ένταξη. Την ώρα μάλιστα, που ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες έχουν πλέον μεταστραφεί εναντίον της Τουρκίας.
Δεν λέω να πείτε όχι σε αυτή τη διαδικασία. Αλλά μην γίνεστε και «βασιλικότεροι του βασιλέως».
Και εν πάσει περιπτώσει, σίγουρα μπορείτε να απαιτήσετε από τον «καρντάση» Ερντογάν, να πάψει να συνδέει το άνοιγμα της Χάλκης με την εκλογή των ψευτομουφτήδων στη Θράκη!
Και να δείξετε υπερβάλλοντα ζήλο για το θέμα των λαθρομεταναστών! Γιατί μας καίει!

- Σας καλώ να απαιτήσουμε τη συμμόρφωση της Τουρκίας για την επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών. Και αυτό πρέπει να γίνει όρος για την πορεία της Τουρκίας στην Ε.Ε.!
Συμφωνία που υπέγραψε η Τουρκία, αλλά δεν την τήρησε ποτέ...
-- Σας καλώ να θεσπίσουμε και να διακηρύξουμε αμέσως Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Και να προχωρήσουμε στην οριοθέτησή της με την Κύπρο και με όποια άλλα κράτη προσέλθουν να το λύσουμε διμερώς.
-- Σας καλώ να παραμείνουμε αμετακίνητοι στις «κόκκινες γραμμές» της εξωτερικής μας πολιτικής: Στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στο Σκοπιανό και σε ό,τι αφορά την ασφάλεια, την ευημερία και τα δικαιώματα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού".

Πηγή defencenet.gr

Η αναφορά – βόμβα στον σκληρό δίσκο των Γερμανών για το καλοκαίρι του 2007

Posted by olympia.gr 23 Ιανουαρίου 2011

Αυτή είναι η επίμαχη αναφορά στα περιβόητα Intelligence Reports τα οποία βρέθηκαν στο αρχείο του καθάρματος. Όπως βλέπετε το κείμενο, αναφέρεται ως “επιστολή που έλαβαν δεξιά υψηλόβαθμα στελέχη”, μετά την αναγγελία των πρόωρων εκλογών…


Πέραν από οποιεσδήποτε φτηνές δικαιολογίες, το κατάπτυστο αυτό κείμενο είναι

ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΜΑΖΙΚΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.

Είναι η αναγγελία δολοφονίας ολόκληρων οικογενειών που κάηκαν στις πυρκαγιές. Είναι η αναγγελία της δολοφονίας της Ελληνικής Φύσης. Η προαναγγελία της ΜΑΖΙΚΟΤΕΡΗΣ ΣΦΑΓΗΣ ΑΜΑΧΩΝ που έγινε στην Ελλάδα σε καιρό ειρήνης.

Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα:

* Είναι δυνατόν να υπήρχε ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ “στέλεχος” που να έλαβε αυτή την επιστολή και να μην πήγε απ’ ευθείας στον εισαγγελέα; Ιδιαίτερα μετά τον εφιάλτη εκείνου του καλοκαιριού;
* Ποιός νοσηρός εγκέφαλος συνέταξε αυτό το ανοσιούργημα και ποιός ανέλαβε την αποστολή του (εάν ισχύει η “δικαιολογία” των ναζιστικών καθαρμάτων).
* Μα το κυριότερο: Εδώ φαίνεται ότι δεν ήταν ούτε ο “στρατηγός άνεμος” ούτε η υπερθέρμανση του Κατακόλου. Αυτό δεν είναι δελτίο πρόγνωσης καιρικών συνθηκών αλλά προκήρυξη ενός φρικτού εγκλήματος. Εδώ οφείλει όλο το πολιτικό σύστημα να πάρει θέση και να διαλευκανθεί η υπόθεση.

Εδώ με κάθε τρόπο, πρέπει να βρεθεί ο συγγραφέας αυτού του κειμένου έστω και αν χρειαστεί να γίνει με λαϊκή πρωτοβουλία. Να ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ να ομολογήσει. Με κάθε τρόπο, να αποκαλύψει κάθε ένα βρωμερό υποκείμενο που ζει προστατευμένο μέσα στην χλιδή του ναζιστικού χρήματος, στις φτερούγες του κάθε Χριστοφοράκου, του κάθε καθάρματος που διαλύει και δολοφονεί ως πειθήνιο όργανο των ελίτ του πλούτου και του εξουσιασμού.

Δεν είναι θέμα “τιμωρίας των μιζαδόρων”. Πλέον γίνεται θέμα της ίδιας μας της ύπαρξης. Της ευθύνης απέναντι στους νεκρούς, στους αγέννητους, στο αίμα που χύθηκε διαχρονικά για την λευτεριά σε αυτόν τον τόπο.

Το οφείλουμε στη μάνα που έλιωσε μέσα στις φλόγες αγκαλιά με τα παιδιά της. ΠΟΥ; Στην Ελλάδα του 2007.

Το οφείλουμε στους Ήρωες του Μιστρου Ευβοίας. Οφείλει κάθε Έλληνας ΝΑ ΤΙΜΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΣΕΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΑ. (Διαβάστε: Οι ήρωες της Γης και τα ανθρώπινα απορρίματα)

“Όταν όμως είδε τη Φωτιά να τρώει τη Γη που τον ανέθρεψε, τη Μάνα του, σκίρτησε μέσα του η αιώνια κληρονομιά. Δεν συνέχισε το φραπέ των διακοπών. Πήδησε μέσα στα πουρνάρια αρπάζοντας τη μάνικα του πυροσβεστικού που κόλωνε να ζυγώσει τις φλόγες.

Με μια έκσταση. Μάτια πιο πυρωμένα από τη φωτιά. Μη μασάτε ρε! ούρλιαξε. Αυτεγερσία. Άντρας, Άνθρωπος, Ημίθεος. Τα μαλλιά του έπιασαν φωτιά αλλά αυτός εκεί: Δωσμου κι’ άλλο! Εν Θεώ Ουσία που δαιμόνισε τους πάντες. Ένστολους, τεμπέληδες, μικρά παιδιά. Ευδαιμονία το λένε στο χωριό μου Τρεμόπουλε. Μπορεί να ζήσεις, να πεθάνεις, να σημαδευτείς αλλά πλέον γίνεσαι Ευδαίμων.”

ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΩΡΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΡΟΥΜΕ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ.

Η αποδόμηση της Εθνικής Συνείδησης

ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ

Εφημ Ποντικι 18.1.11

Επανάληψις μήτηρ μαθήσεως. Το έχουμε γράψει πολλές φορές, ωστόσο δεν μας πειράζει να κουραστούμε επί του προκειμένου, αν διατηρούμε την ελπίδα να φανούμε χρήσιμοι. Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να υπερασπίζεσαι τα προφανή. Η Ιστορία κάθε έθνους συγκροτεί αυτό που ονομάζουμε Εθνική Συνείδηση. Πάνω στις ιδιαιτερότητες κάθε λαού αναπτύχθηκε μέσα από αντιθέσεις - συγκρούσεις ο πολιτισμός.

Η ιδιαιτερότητα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο που πολιτισμού μας – ο Άλλος συγκροτεί τη βασική συνθήκη του αυτοπροσδιορισμού μας. Δεν υπάρχει λαός στον κόσμο που να θέλει να καταργήσει το παρελθόν του ή, τέλος πάντων, να το θέσει υπό περιορισμό. Αυτή η παγκοσμίου εμβέλειας γελοιότητα που προωθείται στα ελληνικά σχολεία έρχεται ως αποτέλεσμα μιας σειράς απλουστεύσεων που προωθούνται στο όνομα μιας ομιχλώδους αντίληψης περί παγκοσμιοποίησης.

Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας πολύ απλά προωθείται μια «προοδευτική» αντίληψη που μεταφράζει τη φυσιολογική αγάπη που τρέφει κάθε πολίτης για την πατρίδα του και κατά συνέπεια για την ιστορία του ως σύμπτωμα Ρατσισμού. Αυτή η αντίληψη πριν από όλα βρήκε πρόθυμους και, ω του θαύματος, υπερκομματικούς θιασώτες, που καλύπτουν το φάσμα από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, τον Συνασπισμό, μέρος του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ έως και τους νεοφιλελεύθερους της Νέας Δημοκρατίας.

Για παράδειγμα, η ιέρεια αυτής της τάσης, η κ. Θάλεια Δραγώνα, ισχυρίζεται ότι η διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας στη μέση εκπαίδευση υποκρύπτει ρατσιστικές τάσεις («Τι είν’ η Πατρίδα μας; Ο Εθνοκεντρισμός στην Εκπαίδευση», εκδόσεις Αλεξάνδρεια, σελίδα 86).

Στο μεταξύ, τα Αρχαία Ελληνικά, ενώ ως γλώσσα διδάσκονται στα εκλεκτότερα σχολεία της μέσης εκπαίδευσης σε πάμπολλες χώρες όλου του κόσμου, στην Ελλάδα αποτελούν χαρακτηριστική περίπτωση ρατσισμού. Δεν θα είμαι ευγενής: Αυτή η αλλόκοτη ανοησία, αυτός ο εξωφρενικός εξτρεμισμός κάθε λογικής, που εκτρέφεται ποιος ξέρει από ποιους κύκλους, δεν με αφήνει αδιάφορο. Όπως δεν με αφήνει αδιάφορο το ότι σε όλη τη Μακεδονία υπάρχουν διάσπαρτα και αδιαμφισβήτητα μνημεία του ελληνισμού και πρέπει να δέχομαι τις ιστορικές διαστρεβλώσεις που θέλουν τον Μεγάλο Αλέξανδρο Σκοπιανό για να νιώθω αντιρατσιστής!

Το ότι ως κοινωνία αφήσαμε την αγάπη προς την πατρίδα μας να γίνει συνώνυμο με τις πιο απεχθείς φασιστικές εκδοχές της χώρας αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπερασπιστώ τη μεγάλη της Ιστορία, το παρελθόν της, τις μικρές και τις μεγάλες της στιγμές.

Οικοδομήσαμε μια κοινωνία βλακώδη, η οποία εξορίζει τα Αρχαία Ελληνικά, πάνω στην κληρονομιά των οποίων οικοδομήθηκε και βασίζεται όλος ο σύγχρονος κυρίαρχος Δυτικός Πολιτισμός. Την αποκλειστική ευθύνη για την αγράμματη και αστοιχείωτη χώρα έχουν οι μεταπολεμικές δεξιές κυβερνήσεις, οι οποίες την ταύτισαν με τους δωσίλογους, τους μαυραγορίτες και όλους τους αλήτες που συγκρότησαν το παρακράτος της.

Από την άλλη, οι «προοδευτικές δυνάμεις» του τόπου κατάφεραν τον περίφημο άθλο να θεωρείται φασίστας όποιος δεν μιλά τη «γλώσσα του λαού». Αν δεν λες «Ιούλης» και λες «Ιούλιος», θεωρείσαι... δεξιός. Αφήνοντας τη βαρυσήμαντη πνευματική μας κληρονομιά στα χέρια των απογόνων των δωσιλόγων καταφέραμε να ταυτίσουμε τη γλώσσα και την ιστορία μας, δηλαδή το Σώμα και την Ψυχή της πατρίδας, με την πιο απεχθή εκδοχή της Ακροδεξιάς.

Ωστόσο, για την αλήθεια του θέματος, η πατρίδα ουδέποτε συγκινήθηκε για τον πραγματικό της Πολιτισμό, για την Παιδεία της. Η Αριστερά, από τη μεριά της, που διέθετε κύρος και άποψη στον πολιτισμό και την παιδεία, κατανάλωσε τα πνευματικά της αποθέματα στα φεστιβάλ, στα δωρεάν εισιτήρια θεάτρου και στις παραστάσεις… καραγκιόζη.

Εν κατακλείδι, σήμερα λανσάρεται ένα νέο μεταμοντέρνο μοντέλο που τείνει να κάνει μόδα την... αποδόμηση της «Εθνικής Συνείδησης» πάνω στο δρομολόγιο ενός είδους φιλοπατρίας, το οποίο καταλήγει στους βορβορώδεις τόπους της Ακροδεξιάς και των αποβλήτων της.

--------------------------------------

ΣΗΜΕΙΩΣΗ μ. Προδρόμου... εις επίρρωση των ανωτέρω θα σας πείσει μία επίσκεψη στην βιβλιοθήκη του Λονδίνου που το καύχημά της είναι τα ατέλειωτα ελληνικά χειρόγραφα (τα κλεμμένα;): http://www.bl.uk/manuscripts/BriefDisplay.aspx?size=50

Ο στρατιώτης-σύμβολο των ΗΠΑ, ήταν Έλληνας!

Ο στρατιώτης της φωτογραφίας έγινε το σύμβολο της μεγαλύτερης γενιάς των Αμερικάνων. Δεν είναι όμως... Αμερικανός, είναι ο Έλληνας Ευάγγελος Κλωνής!

Είναι ίσως η διασημότερη φωτογραφία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, τραβηγμένη από τον σπουδαίο Γιουτζίν Σμιθ. Δείχνει καλύτερα από κάθε άλλη τη γενναιότητα και το θάρρος του ανώνυμου Αμερικάνου φαντάρου που πολέμησε για την ελευθερία. Με το τσιγάρο να κρέμεται μάγκικα στα χείλη και με ένα βλέμμα που τσακίζει κόκαλα.

Ο Ευάγγελος Κλωνής γεννήθηκε στον Άγιο Γεώργιο της κοινότητας Πάστρας (της Κεφαλονιάς) το 1916. Ήταν το δεύτερο παιδί μιας φτωχής οικογένειας που συνολικά θα αποκτούσε οκτώ.

Παράτησε το σχολείο στην Τρίτη Δημοτικού. Στα 14 του μετακόμισε στην Αθήνα, όπου δούλευε ο μεγαλύτερος αδερφός του. Εκεί δούλεψε σαν εισπράκτορας στο λεωφορείο ενός άλλου Κεφαλλονίτη, του Γεράσιμου Αρσένη: Φορούσε την άσπρη του στολή και έκοβε τα εισιτήρια. Ότι έβγαζε το έστελνε στη μητέρα του, αλλά τα λεφτά ήταν λίγα. Μια μέρα, όταν ήταν 16 χρονών, το λεωφορείο είχε σταματήσει στον Πειραιά, και ο Βαγγέλης είδε κάτι ναύτες να μεταφέρουν ψώνια σ’ ένα καράβι. Ο Βαγγέλης πήγε αμέσως στον Αρσένη, του έδωσε τις εισπράξεις της ημέρας και του είπε: «Εγώ φεύγω. Πες στη μάνα μου ότι θα της στείλω λεφτά από την Αμερική». Και πήγε στο κρεοπωλείο, και φορτώθηκε ένα κομμάτι κρέας, και μπήκε σκυφτός στο καράβι, και κρύφτηκε στα αμπάρια.

Μετά από αρκετές περιπέτειες και με τη βοήθεια του καπετάνιου (ήταν κι αυτός κεφαλλονίτης) ο Βαγγέλης κατέληξε στο Λος Άντζελες.

Στο Λος Άντζελες έπιασε δουλειά στο ανθοπωλείο ενός άλλου κεφαλονίτη, του Σπύρου Στεφανάτου (ο οποίος σήμερα ζει στην Κεφαλονιά –είναι 94 χρονών). Η πόλη όμως δεν του άρεσε –είχε πολύ κόσμο, και δεν είχε συνηθίσει. Μετακόμισε στο Ντένβερ του Κολοράντο, όπου δούλευε σαν πιατάς σε ένα εστιατόριο, και κάποια στιγμή πήρε και μια δικιά του καντίνα με χοτ-ντογκ και τα πούλαγε στο δρόμο.

Μια ελληνοπούλα τον ερωτεύτηκε, και ήθελε να τον παντρευτεί. Αυτός όμως αρνήθηκε –υποστήριξε ότι ήταν μικρός ακόμα, και έπρεπε να βοηθήσει την οικογένειά του στην Ελλάδα. Οπότε αυτή τον απείλησε ότι θα τον καταδώσει στις Αρχές, καθώς εξακολουθούσε να ζει και να δουλεύει στη χώρα παράνομα.

Έτσι ο Βαγγέλης έφυγε μετά από μια Οδύσσεια στην Αμερική επέστρεψε και πάλι στο Ντένβερ, όπου το κλίμα του άρεσε, ελπίζοντας ότι η κοπελιά θα είχε βρει κάποιον άλλο, και θα τον άφηνε ήσυχο. Έτσι έγινε, αλλά δεν έμελλε να μείνει ούτε εκεί για πολύ. Ένας κεφαλλονίτης φίλος του πρότεινε να πάνε στη Σάντα Φε του Νιου Μέξικο για να βρούνε κάποιους φίλους (κεφαλλονίτες φυσικά), και τον ακολούθησε.

Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα: Εξακολουθούσε να είναι παράνομος. Όταν άρχισε ο Πόλεμος, βγήκε ένα νέο διάταγμα που καλούσε τους παράνομους μετανάστες να καταταγούν, με αντάλλαγμα την αμερικανική υπηκοότητα. Έτσι ο Βαγγέλης Κλωνής αποφάσισε να πάει στον πόλεμο.
Η θητεία του Βαγγέλη Κλωνή είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Ο Βαγγέλης Κλωνής, μετά την κατάταξή του, ταξίδεψε στο Fort Bliss στο Τέξας όπου εκπαιδεύτηκε με το στρατό ξηράς. Χάρη στις εντυπωσιακές του επιδόσεις (ήταν άριστος σκοπευτής) τον έστειλαν στην Βιρτζίνια, στη Βάση των Πεζοναυτών.

Στη συνέχεια πήγε στη Γιούμα της Αριζόνα, όπου εκπαιδεύτηκε στην έρημο, και μετά επέστρεψε στη Βάση της Βιρτζίνια με το Στρατό. Η εκπαίδευσή του είχε πια τελειώσει, και περίμενε να ακούσει που θα τον στείλουν, πιθανότατα στον Ειρηνικό, όταν ένας βαθμοφόρος ήρθε και τον βρήκε και του ζήτησε να μιλήσουν ιδιαιτέρως. «Σου έχω άσχημα νέα», του είπε. «Οι Γερμανοί σκότωσαν την οικογένειά σου στην Ελλάδα. Δεν έζησε κανείς. Μπορείς, αν θέλεις, να πάρεις μια άδεια και να επιστρέψεις στο σπίτι σου στην Σαντα Φε». Ο Βαγγέλης δεν ήθελε να πάει στην Σάντα Φε, μπορούσε να κλάψει κι εκεί που ήταν. Ζήτησε μόνο ένα πράγμα: «Στείλτε με στην Ευρώπη. Θέλω να πάω στους Γερμανούς».

Στη συνέχεια πήγε στη Γιούμα της Αριζόνα, όπου εκπαιδεύτηκε στην έρημο, και μετά επέστρεψε στη Βάση της Βιρτζίνια με το Στρατό. Η εκπαίδευσή του είχε πια τελειώσει, και περίμενε να ακούσει που θα τον στείλουν, πιθανότατα στον Ειρηνικό, όταν ένας βαθμοφόρος ήρθε και τον βρήκε και του ζήτησε να μιλήσουν ιδιαιτέρως. «Σου έχω άσχημα νέα», του είπε. «Οι Γερμανοί σκότωσαν την οικογένειά σου στην Ελλάδα. Δεν έζησε κανείς. Μπορείς, αν θέλεις, να πάρεις μια άδεια και να επιστρέψεις στο σπίτι σου στην Σαντα Φε». Ο Βαγγέλης δεν ήθελε να πάει στην Σάντα Φε, μπορούσε να κλάψει κι εκεί που ήταν. Ζήτησε μόνο ένα πράγμα: «Στείλτε με στην Ευρώπη. Θέλω να πάω στους Γερμανούς».

Ο Κλωνής πολέμησε στην Αυστρία, την Πολωνία, τη Γερμανία, μπήκε στο Βερολίνο και το Παρίσι, ενώ υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι πήγε και στον Ειρηνικό. Για τίποτα από όλα αυτά δεν μιλούσε, όμως, δεμένος από όρκους και διαταγές. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που συνηγορούν ότι δεν ήταν ένας απλός φαντάρος. Πήρε ασυνήθιστα πολλά μετάλλια (η οικογένειά του αυτό τον καιρό προσπαθεί να εντοπίσει ακριβώς πόσα και ποια), και δέχτηκε και μια θερμότατη ευχαριστήρια επιστολή από τον Πρόεδρο Τρούμαν με ιδιόχειρη υπογραφή. Ο Νίκος Κλωνής έχει ρωτήσει δεκάδες βετεράνους, αλλά ακόμα δεν έχει βρει κανένα που έλαβε τέτοια επιστολή μετά τον πόλεμο.

Ο Βαγγέλης Κλωνής πέθανε στις 18 Φεβρουαρίου του 1989. Κηδεύτηκε στα Κοριάνα, και όλοι όσοι τον ήξεραν κράτησαν μαζί τους ο καθένας τη δική του, προσωπική εικόνα γι’ αυτόν. Υπήρχε όμως μια άλλη εικόνα, πολύ διάσημη, που κυκλοφορούσε εδώ και χρόνια, αλλά κανείς δεν την είχε συνδέσει με τον Βαγγέλη. Μέχρι το 1991. «Μια μέρα», θυμάται η Κική Κλωνή, «είχα πάει με το Νίκο και τα εγγόνια μου στο εμπορικό κέντρο. Ο Νίκος είχε πάει να πάρει περιοδικά, κι εγώ πήγα με τα εγγόνια για να τους πάρω παιχνίδια. Κάποια στιγμή βλέπω το Νίκο να έρχεται τρέχοντας. «Μάνα τρέχα!» φώναζε. «Ο πατέρας!» Και εκεί, στο εξώφυλλο του περιοδικού Life, ήταν ο άντρας μου, με στρατιωτικό κράνος και ένα τσιγάρο στο στόμα, και κοίταζε βλοσυρά προς τα πίσω».

Ο αμερικανός φωτογράφος Γιουτζίν Σμιθ πήρε διάσημες φωτογραφίες από τον πόλεμο, ανάμεσα στις οποίες και δύο λήψεις του Βαγγέλη Κλωνή: Η φωτογραφία με το τσιγάρο, και η εικόνα με το παγούρι, η οποία πριν από λίγα χρόνια έγινε γραμματόσημο στις ΗΠΑ.

Πηγή: usa.greekreporter.gr
Φωτο: Ο Κλώνης εξώφυλλο του LIFE το 1944

Ελεύθεροι ασκητές

Νικολάου Ιερομονάχου (μητρ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής)

« …. Με υπόδειξη του π. Παϊσίου, είχα πάει το 1988 να επισκεφθώ και δύο Ρουμάνους ερημίτες στην Καψάλα, με κάποιο φίλο μου μοναχό. Πήραμε ντομάτες, ροδάκινα, αχλάδια, λίγα μακαρόνια και Μπισκότα Παπαδοπούλου γεμιστά για ευλογία. Αυτά βρήκαμε στις Καρυές.

Η πρώτη μας συνάντηση ο γέρο-Ξενοφών. Πριν καλά καλά τον συναντήσουμε, μόνο που άκουσε τα βήματά μας, ξεφώνησε περιχαρής:

- Έρχεται, πατέρες, έρχεται.

Το ακούσαμε με ανάμεικτη έκπληξη και απορία αυτό δύο τρεις φορές. Έως ότου ξαφνικά τον διακρίνουμε ανάμεσα από τους θάμνους. Ένα γεροντάκι, ογδόντα οκτώ ετών, καθισμένο σε μια ψάθινη καρέκλα ανάποδα, με την πλάτη της στο στήθος και τα χέρια ψηλά στον ουρανό, μόλις μας αντικρύζει αναλύεται σε λυγμούς. Δυσκολευτήκαμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Με σπασμένα ελληνικά, μας ζήτησε συγγνώμην και δικαιολογήθηκε. Είχε μέρες που προσευχόταν να τον αναπαύσει ο Θεός. Θεωρούσε ότι τον είχε ξεχάσει. Στο άκουσμα των δικών μας βημάτων και στο θόρυβο των κλαδιών των θάμνων που παραμερίζαμε πίστεψε πως ερχόταν ο άγγελός του. Μόλις αντί για άγγελο είδε εμάς, απογοητεύτηκε. Και δικαιολογημένα! Αυτό δε μας το είπε· εμείς το καταλάβαμε. Στο Άγιον Όρος ο άγγελος είναι ποθεινότερος, ακόμα κι αν πρόκειται να σου πάρει την ψυχή, απ’ όσο ο άνθρωπος, ακόμα κι αν σου φέρνει… γεμιστά μπισκότα Παπαδοπούλου.

Αφού συνήλθε, άρχισε πάλι με λυγμούς να μας ευχαριστεί για τον κόπο μας και να ζητά συγγνώμην αν μας λύπησε ή αν μας πρόσβαλε. Λίγες μέρες αργότερα ήρθε και ο άγγελος· ο π. Ξενοφών ανεπαύθη. Ας έχουμε την ευχή του.

Ήδη η ώρα περνούσε και έπρεπε να πάμε και στον π. Ηρωδίωνα· έναν Ρουμάνο που ή ήταν σαλός δια Χριστόν ή δεν ήταν άνθρωπος. Σε δέκα λεπτά φθάσαμε στον… σκουπιδότοπό του. Ο ήλιος είχε ήδη δύσει. Σ’ ένα ερείπιο γεμάτο σκουπίδια συναντούμε έναν νέο ήρωα. Ογδόντα δύο ετών, όρθιος στο κούφωμα μιας πόρτας… χωρίς πόρτα. Τα πόδια του κρατούσαν κόντρα στο ένα της δοκάρι. Η μέση του ακουμπούσε στο άλλο. Τα χέρια του στηρίζονταν στο πρώτο. Ώρες ολόκληρες περνούσε έτσι. Ο ίδιος χωρίς ζωστικό. Μια μάλλινη φανέλλα κι ένα κουρελιασμένο παντελόνι κάλυπταν το εξαγιασμένο σώμα του. Η καλύβη του γεμάτη σκουπίδια. Δεν έβλεπες δάπεδο. Ένα στρώμα από κονσέρβες, κουκούτσια, σακκούλες, τάπες, καπάκια από μπουκάλια, φλούδες, ό,τι μπορούσε κανείς να φαντασθεί, πάχους τριάντα εκατοστών και πάνω, αποτελούσε το πολύτιμο χαλί στο μυστηριώδες… παλατάκι του και ασφαλώς το στρώμα του, αν βέβαια κοιμόταν οριζόντιος. Στους τοίχους του τα αποτυπώματα χυμένων καφέδων και τα ζουμιά πεταγμένων πορτοκαλάδων και, αντί για κατοικίδια ζώα όλων των ειδών τα ζωύφια, μυγάκια, κατσαρίδες και ποντίκια.

- Ευλογείτε, γέροντα, είπε χαρούμενος ο απλοϊκός συνοδοιπόρος μου.

- Ο Κύριος, απαντά νηφάλιος ο ηρωικός ασκητής, χωρίς να δείχνει καθόλου ενοχλημένος για τον οικολογικό περίγυρό του.

- Σου φέραμε λίγες ευλογίες, κάτι να φας συνεχίζει δίχως ενδοιασμό ο μοναχός φίλος μου.

- Ω, καλοί πατέρες, πολύ ευκαριστώ. Σας ευκαριστώ. Καλοί πατέρες. Πολύ ευκαριστώ, απαντά εκείνος.

Και παίρνοντας την σακκούλα με τις ευλογίες και συνεχίζοντας να επαναλαμβάνει αυτές τις προτάσεις, με ιδιάζουσα δύναμη και εκφραστικότητα, πετούσε τις ντομάτες και τα ροδάκινα πάνω από τα κεφάλια μας στους τοίχους της καλύβης του.Τα χυμένα ζουμιά τους αποτύπωναν τη δική μου απορία που, σκυμμένος μη με πάρουν τα βόλια, προσπαθούσα να καταλάβω την λογική της ευγνωμοσύνης του και, εντελώς ξαφνιασμένος, να αποτυπώσω το περιεχόμενο της ιδιότυπης μοναχικής προοπτικής του.

Αφού έσπασε τα μακαρόνια και τα έχυσε από το περίβλημά τους, αφού σκόρπισε τα μπισκότα όσο πιο μακρυά μπορούσε, φωνάζοντας: « Να φάνε τα πουλάκια· να φάνε τα πουλάκια », άρχισε να μας μιλάει για το σταυρό του Χριστού, την προδοσία του Ιούδα και εν μέσω ασυνάρτητων κραυγών να δοξάζει το όνομα του Θεού.

Είχε ήδη αρχίσει να νυχτώνει. Λίγο ακόμη και θα χάναμε το θέαμα. Θα χάναμε αυτό που ο π. Ηρωδίων έδειχνε. Μέσα όμως στη νύχτα της δικής μου λογικής είχα αρχίσει να υποψιάζομαι λίγο απ’ αυτό που έκρυβαν τα σκουπίδια, τα ακαταλαβίστικα λόγια και φυσικά η εντελώς ακατανόητη λογική ενός σαλού για την αγάπη του Χριστού. Θυμήθηκα τον αββά Ισαάκ που, αναφερόμενος σ’ αυτούς τους ηρωικούς αγίους που ζουν « ἐν ἐταξίαις, εὐτακτοι ὄντες » κατακλείει· « ταύτην τὴν ἄνοιαν ἀξιώσαι ἡμᾶς ὁ Θεὸς φθάσαι ». Άραγε αυτή είναι λογική για την οποία μιλούσε ο π. Παΐσιος;

Γύρισα πίσω για μια τελευταία κλεφτή ματιά. Το άσχημο από τη φύση του και άγριο από τον τρόπο του πρόσωπό του έλαμπε υπερβατικά από τη χάρι του Θεού. Ήταν τόση η λάμψη του, που υποχρέωνε τα πήλινα μάτια μου και την « μὴ ὁρῶσα » καρδιά μου σε ασυνήθιστες οράσεις άλλου είδους και άλλου κόσμου. Η μυστηριώδης όψη του μένει ακόμη βαθειά χαραγμένη στην μνήμη μου.

Έφυγα και ξαναβυθίστηκα στα σκουπίδια του εαυτού μου. Εκείνος έμεινε πατώντας πάνω στα σκουπίδια της λογικής αυτού του κόσμου. Τον σκεπτόμουν και θαύμαζα την αντοχή και τον ηρωισμό του. Μέχρι σήμερα, ενώ αντιλαμβάνομαι την αξία και το μεγαλείο της λογικής του, δεν μπορώ να συλλάβω τη δομή της. Σίγουρα η λογική είναι μεγαλύτερη εκτροπή από την δια Χριστόν σαλότητα. Ίσως όμως ο σταυρός της να είναι τελικά βαρύτερος από τον σταυρό του π. Ηρωδίωνα.

Πάνω στο πανεπιστήμιο των σκουπιδιών και της σαλότητος, τόλμησα να προβάλω την λογική, την αίγλη και την φινέτσα της νωπής τότε εμπειρίας μου στο Harvard και το MIT. Τότε άρχισαν τα σκουπίδια να ευωδιάζουν σαν λουλούδια, τα ζωύφια να μεταμορφώνονται σε πουλάκια, οι ξεσχισμένες σακκούλες σε πτυχία και δημοσιεύματα· και ο π. Ηρωδίων πολύ πιο «έξυπνος», πολύ πιο πετυχημένος από τους Νομπελίστες καθηγητές μου! Η λογική τους έμοιαζε με αγωνιστικό αυτοκίνητο· η λογική της δια Χριστόν σαλότητος με πύραυλο. Το πρώτο τρέχει μέχρι 320 χλμ. την ώρα. Το δεύτερο από 29.000 χλμ. την ώρα και πάνω. Το πρώτο κινείται οριζόντια. Το δεύτερο κατακόρυφα. Στην μια περίπτωση, αν υπερβείς το όριο, γκρεμοτσακίζεσαι. Στην δεύτερη, αν το ξεπεράσεις, εκτοξεύεσαι· ξεπερνάς την βαρύτητα της γης· διαφεύγεις· ελευθερώνεσαι. Οι πρώτοι, οι λογικοί, όσο κι αν τρέχουν πατάνε στην γη. Ο π. Ηρωδίων έφυγε από αυτόν τον κόσμο χωρίς να την έχει ακουμπήσει. Χωρίς να τον έχει ακουμπήσει…».

Δημόσια Διαβούλευση για το Σχέδιο Νόμου για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση

19 Ιανουαρίου 2011, 03:29 | μ. Προδρομος Αγιο Ορος

Η Ελλάδα είναι μία χώρα όπου οι άνθρωποι μάθαμε να ζούμε ελεύθεροι. Αυτός ο τρόπος της ζωής μας έγινε παράδειγμα για όλον τον κόσμο γεννώντας τον Χριστιανισμό και την Δημοκρατία. Δυστυχώς οι δυνατοί, που δανείζουν όλον τον πλανήτη, τα πλούσια τεχνολογικά μέσα που διαθέτουν αντί να τα θέσουν στην υπηρεσία των κόσμου διαφαίνεται ότι θέλουν δι’ αυτών να εκμεταλλευθούν τους λαούς επιβάλλοντας ένα νέο μεσαίωνα. Πρέπει λοιπόν να προσέξουμε πάρα πολύ για την ορθή χρίση της τεχνολογίας ώστε να την εφαρμόσουμε στους τομείς που στερεώνουν και περιφρουρούν την ελευθερία μας και όχι την καταργούν στο όνομα των ιδιωτικών συμφερόντων των διαφόρων εταιρειών που στόχο έχουν το κέρδος και μόνον.
Το υπό συζήτηση νομοσχέδιο περιλαμβάνει γενικές αναφορές περί της δυνατότητας πρόσβασης ιδιωτικών εταιρειών σε δεδομένα του Δημοσίου. Δεν μπορούμε να ξέρουμε σε τι επίπεδο θα επιτραπεί αυτή η πρόσβαση και με τι συνέπειες; Εσείς οι κυβερνώντες πρέπει να προσέξετε μήπως και θεμελιώσετε μεθόδους που θα μετατρέψουν την όμορφη χώρα μας, σε ψυχιατρείο. ‘Όπως την καθιέρωση κινητού φακελώματος με την κάρτα του πολίτη που θέσατε σε διαβούλευση πρόσφατα (θεσμό που απέρριψε Αγγλία και Γερμανία). Η Εκκλησία ως υπερασπιστής του υπέρτατου αγαθού της ελευθερίας της συνειδήσεως των ανθρώπων για την λύτρωση της οποίας ο Χριστός σταυρώθηκε, θα βοηθήσει εάν σας δει να σέβεστε την αγωνία των πολιτών για το μέλλον των ίδιων των παιδιών σας, για να τους κληροδοτήσουμε μία ευνομούμενη ελεύθερη πατρίδα.

http://www.opengov.gr/ypes/?p=983

Λαός μου, τι εποίησα σοι, και τι μοι ανταπέδωκας; (Ι. Χριστός)

«Επιλεκτική αμνησία» έπαθε η ΕΕ: Ξέχασε να αναφέρει τις χριστιανικές εορτές σε σχολικό λεύκωμα...

18-01-2011 15:24:49 www.defencenet.gr

Σε «λάθος» απέδωσε η Ευρωπαϊκή επιτροπή την απάλειψη των χριστιανικών εορτών από το νέο μαθητικό λεύκωμα που τύπωσε σε 3 εκατομμύρια για το 2011. Τα λευκώματα πρόκειται να μοιραστούν στους μαθητές των σχολείων των 27 κρατών της ΕΕ κατόπιν απαίτησης των μαθητών. Η αποκάλυψη της απάλειψης των χριστιανικών εορτών έγινε από την πρώην Γαλλίδα υπουργό Christine Boutin σε ένα blog σημειώνοντας πως «η Χριστιανική θρησκεία έχει περιπέσει σε μια συλλογική λήθη». Την ίδια ώρα η Ευρωπαϊκή επιτροπή απέδωσε σε λάθος την απάλειψη των χριστιανικών εορτών από το ημερολόγιο βγάζοντας σχετική ανακοίνωση με ασαφή όμως διατύπωση «Στο κάτω μέρος κάθε σελίδας, του σχολικού αυτού βοηθήματος υπάρχουν μικρές επεξηγήσεις που πληροφορούν τους μαθητές για θέματα και γεγονότα που ίσως τους είναι λιγότερο γνωστά. Κάποιες από αυτές τις επεξηγήσεις αναφέρονται σε πολιτισμικά γεγονότα, ιστορικά ή θρησκευτικά. Η μέθοδος αυτή, οδήγησε χωρίς να υπάρχει δόλος, σε απουσία αναφοράς γεγονότων και σημαντικών θρησκευτικών εκδηλώσεων που συνιστούν μέρος της ευρωπαϊκής κληρονομιάς, όπως είναι ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα αλλά και της σημασίας που έχουν στην Χριστιανική θρησκεία». Με άλλα λόγια η ευρωπαϊκή επιτροπή εξηγεί πως από απειρία των υπαλλήλων της ή από αμνησία που τους χτύπησε όλους μαζικά ξέχασαν –εντελώς τυχαία- να αναφέρουν τις χριστιανικές εορτές, δεν παρέλειψαν όμως να αναφέρουν όλες τις μουσουλμανικές ή εβραικές θρησκευτικές εορτές.

Η Ελλαδα ποτέ δεν πεθαίνει

(απο email που έλαβα)
Να και κάτι που μας κάνει να χαμογελάμε. Η είδηση της Πρωτοχρονιάς, αν όχι της χρονιάς.

Άκουσηκε στο ραδιόφωνο ότι η εταιρεία "ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ" [ΣΗΜ: ίσως η μόνη εταιρεία του είδους που ανήκει 100% σε Έλληνες και δεν χρωστάει μία] αγόρασε 9 από τα καταστήματα της υπό πτώχευση εταιρείας " ΑΤΛΑΝΤΙΚ".

Αυτό είναι από μόνο του όμορφο, αφού έτσι θα διατηρήσουν την εργασία τους μερικές δεκάδες ανθρώπων.

Πιο όμορφο, όμως, είναι ότι η αγοράστρια εταιρεία πλήρωσε τα δεδουλευμένα 4 μηνών που όφειλε στους εργαζόμενους αυτούς ο προηγούμενος εργοδότης τους.

Πλήρωσε και το Δώρο Χριστουγέννων.

Ιδού, λοιπόν, ότι υπάρχουν και επιχειρηματίες που δεν αποσκοπούν στο κέρδος και μόνον. Αυτή η είδηση είναι και συγκινητική. Φαντασθείτε τη χαρά αυτών των ανθρώπων και των οικογενειών τους που έκαναν πραγματικά Χριστούγεννα μετά από τέτοιο ζόφο.

Αλλά τα βοθροκάναλα δεν έσπευσαν, βεβαίως, να διαδώσουν αυτό το χαρμόσυνο νέο για να μη χαλάσουν την πιάτσα του κ. Δασκαλόπουλου και των Αρχισυνδικαλιστών που καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.

Ας επισκεπτόμαστε του λοιπού, λοιπόν, τον ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ για τα ψώνια μας και ας διαδώσουμε την είδηση να την πληροφορηθούν όλοι οι Έλληνες.

Διαφορές κουλτούρας ?

Σχολική αίθουσα στην Βραζιλία (video)

Σχολική αίθουσα στην Αίγυπτο (video)

Σχολική αίθουσα στην Αμερική (video)

Το Ισραήλ αναγνώρισε την ελληνική ΑΟΖ

Το Ισραήλ αναγνώρισε την ελληνική ΑΟΖ πριν καν την αναγνωρίσει η Ελλάδα!

14-01-2011 15:14:22

Mπορεί η Ελλάδα να μην αναγνωρίζει την ΑΟΖ της, αλλά πρόλαβε και την αναγνώρισε το Ισραήλ! Στους χάρτες που έδωσε στην δημοσιότητα το Τελ Αβίβ αναγνωρίζεται 100% η ελληνική ΑΟΖ, η οποία συνεχίζεται με την ΑΟΖ της Κύπρου! Δηλαδή, αναγνωρίζεται (το έτσι ή αλλιώς γεγονός) ότι το Καστελόριζο επεπτείνει την ελληνική ΑΟΖ μέχρι το όριο της ΑΟΖ της Κύπρου. Οι χάρτες δόθηκαν και στην ελληνική πολιτική ηγεσία, περιγράφοντας την πορεία που θα έχει ο αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου που θα παράγεται στο κοίτασμα Λεβιάθαν από την αμερικανική εταιρεία Νoble Εnergy Ltd στην Ευρώπη μέσω υποθαλάσσιου αγωγού που θα περνά από την Ελλάδα. Για να πραγματοποιηθεί αυτό ο αγωγός αυτός θα πρέπει να διασχίζει την θαλάσσια περιοχή που σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο αποτελεί μέρος της ελληνικής ΑΟΖ και πιο συγκεκριμένα του τμήματος της ΑΟΖ που η Ελλάδα διαθέτει στην θαλάσσια περιοχή της Αν. Μεσογείου χάρις την ύπαρξη του Καστελορίζου, της Ρώ και της Μεγίστης. Επομένως με την πρόταση τους αυτοί, οι Ισραηλινοί με σαφή τρόπο αναγνωρίζουν την ελληνική ΑΟΖ στην περιοχή και δίνουν στην Ελλάδα ένα ακόμα διαπραγματευτικό χαρτί υποστήριξης των ελληνικών θέσεων για το συγκεκριμένο θέμα. Πρακτικά δημιουργείται ένα πολύ ισχυρό ενεργειακό μπλοκ Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, με τις ΗΠΑ να βάζουν την ... εταιρεία εξόρυξης και εκμετάλλευσης! Το ζητούμενο πια δεν είναι αν η Ελλάδα έχει κοινά συμφέροντα με χώρες της ευρύτερης γεωγραφικής περιφέρειας αλλά πως θα μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση να αξιοποιήσεις τις ραγδαίες εξελίξεις στον τομέα της ενέργειας αφού στα τέλη Απριλίου οι Ισραηλινοί θα γνωρίζουν την ποσότητα του φυσικού αερίου στο κοίτασμα Λεβιάθαν και αν θα μπορούν να εκμεταλλευτούν αυτό το κοίτασμα. Συζήτηση για το θέμα είχαν χτές ο Έλληνας πρωθυπουργός με τον Ισραηλινό υπουργό Εξωτερικών Άβιγκτορ Λίμπερμαν. Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr