Κάποτε, ένας άρχοντας της τσαρικής αυλής, πήγε να συμβουλευτεί έναν περίφημο τότε για την αρετή του, ιερέα της Πετρούπολης.
- Πάτερ, πες μου, τί να κάμω; Έχω πολλούς εχθρούς. Με μισούν «ματαίως» χωρίς κανένα λόγο. Με συκοφαντούν στην Τσάρο. Κινδυνεύω να χάσω την δουλειά μου. Αν ό Τσάρος πεισθή και με απολύσει, πού θα σταθώ; Πώς θα ζήσω; Σας παρακαλώ, συμβουλέψτε με. Τί να κάμω;
- Να προσεύχεσαι. Για όλους. Και περισσότερο γι' αυτούς πού ξεσηκώθηκαν εναντίον σου. Και στο σπίτι. Αλλά και στην Εκκλησία, στην θεία λειτουργία. Έχει μεγάλη σημασία αυτό.
- Και τί θά βγει με αυτό, πάτερ; είπε πικραμένος.
- Θά το δείς. Τα «ψίχουλα», οι μαργαρίτες -οι μερίδες πού βγάζει ό ιερέας στην προσκομιδή, όταν διαβάζει ονόματα- συμβολίζουν τις ψυχές των ανθρώπων ζώντων και κεκοιμημένων. Και κάποια στιγμή, αυτές τις μερίδες ό παπάς τις ρίχνει μέσα στο άγιο ποτήρια, με τα λόγια: «Άπόπλυνε, Κύριε, τα αμαρτήματα των ένθάδε μνημονευθέντων δούλων σου, τω Αίματί Σου τω Άγίω». Δηλαδή παρακαλεί τον Χριστό να ξεπλύνει με τον Αίμα Του τις ψυχές των ανθρώπων πού μνημόνευσε.
Και πρόσθεσε:
- Γι αυτό, αν θέλεις, άκουσέ με. Γράψε τα ονόματα εκείνων πού σε επιβουλεύονται σε ένα χαρτί και δώσε τα στον Ιερέα, να τα μνημονεύει στην λειτουργία και θά το δείς!
Από τότε πέρασαν μια, δύο, τρεις εβδομάδες. Μετά απo ένα μήνα, νάτος, πάλι στον παπά. Και πέφτοντας μπροστά στα πόδια του, εξομολογήθηκε:
- Θαύμα, πάτερ! Θαύμα! Θαύμα! Δεν θά το πιστέψετε! Έκανα αυτό πού μου είπατε. Και, να! Αυτοί πού μέχρι τώρα με μισούσαν, και ήθελαν το κακό μου, τώρα μού συμπεριφέρονται με τέτοιο σεβασμό, μού δείχνουν τέτοια αγάπη, πού δεν ξέρω, πώς να το εξηγήσω. Το στόμα τους, πού πρώτα ήταν όλο χολή, τώρα στάζει μέλι. Όπου και να σταθούν, μόνο καλές κουβέντες λένε για μένα!
Και ό σεβάσμιος γέροντας συμπέρανε:
- Είδες, λοιπόν! Σού το έλεγα. Άφησε το θέμα σου στον Θεό και θά το δείς. Τώρα το βλέπεις, ολοκάθαρα, πόσο ό Θεός φροντίζει για μας.
Πάντοτε λοιπόν, και σύ «εν ψαλτηρίω» να του ανοίγεις το κάθε σου πρόβλημα. Να προσεύχεσαι. Ιδιαίτερα για «τούς έχθραίνοντάς σοι ματαίως» (Ψαλμ. 3,8) δηλαδή για εκείνους πού, χωρίς κανένα λόγο, σε επιβουλεύονται. Και ό Θεός, θά τούς κάνει φίλους σου.
- Πάτερ, πες μου, τί να κάμω; Έχω πολλούς εχθρούς. Με μισούν «ματαίως» χωρίς κανένα λόγο. Με συκοφαντούν στην Τσάρο. Κινδυνεύω να χάσω την δουλειά μου. Αν ό Τσάρος πεισθή και με απολύσει, πού θα σταθώ; Πώς θα ζήσω; Σας παρακαλώ, συμβουλέψτε με. Τί να κάμω;
- Να προσεύχεσαι. Για όλους. Και περισσότερο γι' αυτούς πού ξεσηκώθηκαν εναντίον σου. Και στο σπίτι. Αλλά και στην Εκκλησία, στην θεία λειτουργία. Έχει μεγάλη σημασία αυτό.
- Και τί θά βγει με αυτό, πάτερ; είπε πικραμένος.
- Θά το δείς. Τα «ψίχουλα», οι μαργαρίτες -οι μερίδες πού βγάζει ό ιερέας στην προσκομιδή, όταν διαβάζει ονόματα- συμβολίζουν τις ψυχές των ανθρώπων ζώντων και κεκοιμημένων. Και κάποια στιγμή, αυτές τις μερίδες ό παπάς τις ρίχνει μέσα στο άγιο ποτήρια, με τα λόγια: «Άπόπλυνε, Κύριε, τα αμαρτήματα των ένθάδε μνημονευθέντων δούλων σου, τω Αίματί Σου τω Άγίω». Δηλαδή παρακαλεί τον Χριστό να ξεπλύνει με τον Αίμα Του τις ψυχές των ανθρώπων πού μνημόνευσε.
Και πρόσθεσε:
- Γι αυτό, αν θέλεις, άκουσέ με. Γράψε τα ονόματα εκείνων πού σε επιβουλεύονται σε ένα χαρτί και δώσε τα στον Ιερέα, να τα μνημονεύει στην λειτουργία και θά το δείς!
Από τότε πέρασαν μια, δύο, τρεις εβδομάδες. Μετά απo ένα μήνα, νάτος, πάλι στον παπά. Και πέφτοντας μπροστά στα πόδια του, εξομολογήθηκε:
- Θαύμα, πάτερ! Θαύμα! Θαύμα! Δεν θά το πιστέψετε! Έκανα αυτό πού μου είπατε. Και, να! Αυτοί πού μέχρι τώρα με μισούσαν, και ήθελαν το κακό μου, τώρα μού συμπεριφέρονται με τέτοιο σεβασμό, μού δείχνουν τέτοια αγάπη, πού δεν ξέρω, πώς να το εξηγήσω. Το στόμα τους, πού πρώτα ήταν όλο χολή, τώρα στάζει μέλι. Όπου και να σταθούν, μόνο καλές κουβέντες λένε για μένα!
Και ό σεβάσμιος γέροντας συμπέρανε:
- Είδες, λοιπόν! Σού το έλεγα. Άφησε το θέμα σου στον Θεό και θά το δείς. Τώρα το βλέπεις, ολοκάθαρα, πόσο ό Θεός φροντίζει για μας.
Πάντοτε λοιπόν, και σύ «εν ψαλτηρίω» να του ανοίγεις το κάθε σου πρόβλημα. Να προσεύχεσαι. Ιδιαίτερα για «τούς έχθραίνοντάς σοι ματαίως» (Ψαλμ. 3,8) δηλαδή για εκείνους πού, χωρίς κανένα λόγο, σε επιβουλεύονται. Και ό Θεός, θά τούς κάνει φίλους σου.
Η Ιεραρχία της Έκκλησίας τής Έλλάδος, η όποία συνήλθε στήν τακτική Συνεδρία της άπό 5ης – 8ης Οκτωβρίου τ.έ., αισθάνεται τήν ανάγκη νά άπευθυνθεί στό πλήρωμά της, στό λαό του θεού, άλλά καί σέ κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, γιά νά μιλήσει μέ τή γλώσσα τής άλήθειας καί τής άγάππς.
Ή οικονομική μας κρίση μέ πολύ άπλά λόγια οφείλεται στή διαφορά μεταξύ παραγωγής καί κατανάλωσης. Στόν άργό ρυθμό τής παραγωγής πού επιτυγχάνουμε άπέναντι στό ύψηλό βιοτικό επίπεδο πού μάθαμε νά ζούμε. Όταν όσα καταναλώνουμε είναι πολύ περισσότερα άπό όσα παράγουμε, τότε τό οικονομικό ισοζύγιο γέρνει πρός τήν πλευρά τών εξόδων. Ή χώρα μας γιά νά άντεπεξέλθει, άναγκάζεται νά δανείζεται μέ τήν έλπίδα ότι τό διαταραγμένο ισοζύγιο θά ανακάμψει. Όταν αύτό δέν γίνεται καί οί δανειστές άπαιτούν τήν έπιστροφή τών δανεισθέντων σύν τόκω, τότε φθάνουμε στήν κρίση καί στήν χρεωκοπία. Ή οικονομική κρίση, ή όποία ταλαιπωρεί καί δυναστεύει τή χώρα μας είναι ή κορυφή τοΰ παγόβουνου. Είναι συνέπεια καί καρπός μιάς άλλης κρίσης, τής πνευματικής.
Στήν Σύνοδο τής Ίεραρχίας έμείς, οί πνευματικοί σας πατέρες, κάναμε τήν αύτοκρίτική μας, θελήσαμε να άναμετρηθούμε μέ τίς εύθύνες μας καί νά άναζητήσουμε μέ τόλμη τό μερίδιο τής ένδεχομένης δικής μας ύπαιτιότητας στήν παρούσα κρίση. Ξέρουμε ότι κάποιες φορές σάς πικράναμε, σάς σκανδαλίσαμε ίσως. Δεν άντιδράσαμε άμεσα καί καίρια σέ συμπεριφορές πού σάς πλήγωσαν. Οι έμποροι τής κατεδάφισης τής σχέσης του λαού με τήν ποιμαίνουσα Εκκλησία του έκμεταλλεύτηκαν στό έπακρο καί πραγματικά ή κατασκευασμένα σκάνδαλα καί προσπάθησαν νά διαρρήξουν τήν έμπιστοσύνη σας στήν Εκκλησία.
Η Εκκλησία του Χριστού έχει λόγο γιά τήν σημερινή κρίσιμη κατάσταση, διότι δέν έπαψε νά άποτελεί σάρκα του κόσμου, μέρος τής Ίστορίας. Δέν μπορεί νά άνέχεται κανενός είδους άδικία, άλλά οφείλει νά δείχνει έτοιμότητα γιά μαρτυρία καί μαρτύριο. Γνωρίζουμε ότι οί άνθρωποι δίπλα μας πεινούν, βρίσκονται σέ ένδεια, άσφυκτιούν οικονομικά, η άπελπισία πολλές φορές κυριεύει τήν καρδιά τους. Τό γνωρίζουμε γιατί πρώτος σταθμός τους στήν άναζήτηση έλπίδας είναι ό Ναός τής περιοχής τους, ή ένορία τους. Στόχος καί άγώνας μας είναι ή κάθε ένορία νά γίνει τό κέντρο άπ' όπου όλη ή ποιμαντική δραστηριότητα τής τοπικής Έκκλησίας θά άγκαλιάσει όλη τήν τοπική κοινωνία.
Επιπλέον 20% μείωση των αμυντικών δαπανών το 2012-2014 ζητά από την κυβέρνηση το ΔΝΤ για να δώσει έγκριση για την δ’ δόση το δανείου τον ερχόμενο Μάρτιο, κάτι που συνιστά βέβαια διάλυση του συστήματος ασφαλείας της χώρας το οποίο την τετραετία 2011-2014 θα έχει απωλέσει περίπου το 40% της δυναμικότητάς του (η μείωση για το 2011 είναι ήδη 20%) την στιγμή που η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας που διεκδικεί έλεγχο και εδάφη, στα μέσα της δεκαετίας θα την έχει μετατρέψει ως ένα από τα δέκα ισχυρότερα κράτη του πλανήτη. 
