Η απάντηση στην τρομοκρατία των Ελλήνων πολιτών του δοτού πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου και του "αλλαξοπιστήσαντα" προέδρου της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά, έρχεται από τα βάθη της ελληνικής Ιστορίας και δεν ανήκει σε κανέναν άλλο, παρά στον μεγαλύτερο Έλληνα της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας, τον στρατηγό Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Προσαρμοσμένη στα καθ'ημάς δημοσιεύεται "αποκλειστικά" από το defencenet.gr, όπως παρουσιάζεται και η αρχική απάντησή του στον Ιμπραήμ, όταν ο τελευταίος απείλησε να κάψει ολόκληρη της Μεσσηνία και κυρίως να κάψει τα ελαιόδενδρα που ήταν η πηγή ζωής των Μεσσήνιων (ειδικά ο Α.Σαμαράς θα έπρεπε να γνωρίζει αυτή την απάντηση και να τον είχε διδάξει).
Ας δούμε κατ'άρχήν τις είπαν οι τρεις σύγχρονοι πολιτικοί (και οι τρεις τα ίδια είπαν, αλλά χρησιμοποιούμε ως βάση την ομιλία του Λ.Παπαδήμου, ο οποίος θεωρείται ότι εκφράζει τον γερμανικό και τον τραπεζικό παράγοντα):
"Μια άτακτη χρεοκοπία θα έριχνε τη χώρα μας σε μια καταστροφική περιπέτεια. Θα δημιουργούσε συνθήκες ανεξέλεγκτου οικονομικού χάους και κοινωνικής έκρηξης.
Οι αποταμιεύσεις των πολιτών θα κινδύνευαν. Το κράτος θα αδυνατούσε να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, να καλύψει στοιχειώδεις λειτουργίες, όπως τα νοσοκομεία και τα σχολεία, καθώς έχει ακόμα πρωτογενές έλλειμμα πάνω από 5 δισ. ευρώ. θα είχαμε άδεια ράδια στα σούπερ μάρκετ. Δεν θα είχαμε φάρμακα για τα παιδιά μας. Δεν θα είχαμε καύσιμα.
Η εισαγωγή βασικών αγαθών –όπως φάρμακα, πετρέλαιο, και μηχανήματα– θα γινόταν προβληματική, αφού η χώρα, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας, θα έχανε κάθε πρόσβαση σε δανεισμό και η ρευστότητα θα συρρικνωνόταν. Επιχειρήσεις θα έκλειναν μαζικά, αδυνατώντας να αντλήσουν χρηματοδότηση. Η ανεργία, η οποία είναι ήδη απαράδεκτα υψηλή θα αυξανόταν περισσότερο.
Το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων στην περίπτωση μιας άτακτης χρεοκοπίας θα κατέρρεε. Η χώρα θα παρασυρόταν σε μια μακρά δίνη ύφεσης, αστάθειας, ανεργίας και παρατεταμένης εξαθλίωσης.
Οι εξελίξεις αυτές θα οδηγούσαν, αργά ή γρήγορα, στην έξοδο από το ευρώ. Από χώρα του πυρήνα της Ευρωζώνης, η Ελλάδα θα καταντούσε χώρα αδύναμη, στο περιθώριο της Ευρώπης."
Λουκάς Παπαδήμος, Γιώργος Παπανδρέου, Αντώνης Σαμαράς
Και η "προσαρμοσμένη" απάντηση του Γέρου του Μοριά:
«Αυτό οπού μας φοβερίζετε να μας κόψετε και κάψετε τον τρόπο ζωή μας, δεν είναι της πολιτικής έργον, διατί ο τρόπος ζωής των απλών ανθρώπων δεν εναντιώνεται εις κανένα, μόνο οι άνθρωποι εναντιώνονται στις εκλογές και αυτό είναι το δίκαιον της Δημοκρατίας.
Όχι τις ζωές να μας κόψετε, όχι τα λεφτά μας, όχι τα σπίτια που μας κάψατε και κατασχέσατε, μόνον πέτρα απάνω στην πέτρα να μην μείνη, ημείς δεν προσκυνούμεν.
Τι τα σπίτια να μας κατασχέσετε και κατασχέσετε τις καταθέσεις μας η ίδια η γης που μας τα έθρεψε, αυτή η ίδια γη μένει δική μας και τα ματακάνει. Μόνον ένας Έλληνας να μείνη, πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζετε πως την γην μας θα την κάμετε δική σας, βγάλτε το από το νου σας».
Aς δούμε και την αρχική απάντηση στον Ιμπραήμ του στρατηλάτη Θεόδωρου Κολοκοτρώνη:
«Αυτό οπού μας φοβερίζεις, να μας κόψης και κάψης τα καρποφόρα δέντρα μας, δεν είναι της πολεμικής έργον, διατί τα άψυχα δένδρα δεν εναντιώνονται εις κανένα, μόνον οι άνθρωποι οπού εναντιώνονται έχουνε στρατεύματα και σκλαβώνεις, και έτσι είναι το δίκαιον του πολέμου…
Όχι τα κλαδιά να μας κόψης, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνον πέτρα απάνω στην πέτρα να μην μείνη, ημείς δεν προσκυνούμεν.
Τι τα δένδρα μας αν μας τα κόψης, και κάψης την γην δεν θέλει την σηκώσης και η ίδια η γης που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γη μένει δική μας και τα ματακάνει. Μόνον ένας Έλληνας να μείνη, πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζης πως την γην μας θα την κάμης δική σου, βγάλτο από το νου σου».
Βέβαια αξίζει να πούμε και τι είχε πει μετά την Επανάσταση για το τι φοβήθηκε περισσότερο κατά την διάρκεια του ξεσηκωμού: "Τον καιρό του προσκυνήματος φοβήθηκα (σ.σ. εννοούσε όταν ο Ιμπαρήμ κατάκαιγε τα πάντα και ζητούσε απλά να προσκυνήσουν οι επαναστάτες για να γλιτώσουν) και τους προσκυνημένους".
Και σήμερα αν θα ζούσε, τους ίδους θα φοβότανε...
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Αθελά μου έγινα ωτακουστής. Η συζήτηση που θα σας αφηγηθώ δεν είναι πρωτόγνωρη. Πίστευα όμως - ήλπιζα, για την ακρίβεια - ότι σ' αυτή την εποχή, που οι δανειστές μάς ταλανίζουν, η ανεργία αυξάνεται, οι νεόπτωχοι πολλαπλασιάζονται, οι άστεγοι κουρνιάζουν σε όλες τις γωνιές του κέντρου της πρωτεύουσας και τα συσσίτια φιλοξενούν κάθε μέρα όλο και περισσότερους πεινασμένους, το «φακελάκι» στα κρατικά νοσηλευτικά ιδρύματα, αν δεν είχε εξαφανιστεί, θα είχε τουλάχιστον ελαττωθεί. Φαίνεται ότι έκανα λάθος. Διαβάστε παρακάτω!
Ημουν επισκέπτης συγγενούς μου σε κλινική κρατικού νοσοκομείου της Αθήνας. Κανένας δεν γνώριζε την ιδιότητά μου. Ο συγγενής επιμελώς την είχε αποκρύψει. Δωμάτιο εξάκλινο. Διπλάσιοι επισκέπτες από τους ασθενείς. Η κουβέντα θορυβώδης. Το θέμα; Η παράνομη αμοιβή του κρατικού λειτουργού. Πόσα και πώς θα του τα δώσουν; Το «φακελάκι» θα πρέπει να δοθεί προκαταβολικά, δηλαδή πριν από την ιατρική παρέμβαση, ή μετά την επιτυχή θεραπεία; Στο γραφείο του γιατρού, στο νοσοκομείο ή στο ιδιωτικό ιατρείο του; Τι ποσό είναι ικανοποιητικό για τον γιατρό; Πεντακόσια ευρώ ή παραπάνω; Να του δώσουμε τόσα ώστε να μην τον προσβάλουμε, χωρίς όμως να ξεφραγκιαστούμε...
Δεν προβληματιζόταν η ομήγυρης αν η δοσοληψία αυτή είναι παράνομη και μη ηθική. Δεν τους απασχολούσε αν η διακίνηση «μαύρου» χρήματος είναι ένας από τους κρίκους της αλυσίδας που οδήγησε στην οικονομική κατάρρευση της χώρας; Γι' αυτούς το φακελάκι ήταν τόσο αυτονόητο όσο η πληρωμή της εφημερίδας στο περίπτερο! Ενας μόνο συγγενής ασθενούς προσπαθούσε να αποτρέψει τη συμμετοχή τους στην παράνομη πληρωμή, θυμίζοντάς τους ότι βρίσκονταν σε κρατικό νοσοκομείο!
Στενοχώρια και ντροπή με κατέλαβαν. Πώς καταντήσαμε έτσι! Δεν πήρα μέρος στη συζήτηση. Φεύγοντας από το νοσοκομείο σκεφτόμουν διαρκώς: πώς θα εξαφανιστεί αυτή η κατάπτυστη πρακτική; Οι αιτίες του φαινομένου είναι πολύπλοκες και η λύση του απαιτεί μακροχρόνια εκπαίδευση, νομοθετικές ρυθμίσεις, άλλη κουλτούρα του ιατρικού σώματος και των πολιτών. Πρωταρχικός είναι ο ρόλος της Παιδείας - τόσο του πάσχοντος όσο και των λειτουργών Υγείας. Ο ασθενής πρέπει να απορρίψει εκείνο το συναίσθημα της υποχρέωσης, της ευγνωμοσύνης ή του φόβου που τον ωθεί να το μετατρέψει σε χρήμα.
Η εκπαίδευση των πολιτών πρέπει να αρχίσει από τις πρώτες μαθητικές τάξεις και να συνεχίζεται ως το Πανεπιστήμιο. Τα ΜΜΕ θα πρέπει να αναδεικνύουν και να στηλιτεύουν κατ' επανάληψη το παθολογικό αυτό φαινόμενο, και να προτρέπουν τους πολίτες της χώρας να μην το ακολουθούν. Οι λειτουργοί της Υγείας να επαναφέρουν στη μνήμη τους τον όρκο που έδωσαν, ότι θα υπηρετούν τον άρρωστο και το δημόσιο συμφέρον, ότι το κρατικό νοσοκομείο δεν είναι ιδιοκτησία τους. Οι ιατρικοί σύλλογοι, όπως και άλλες επαγγελματικές ενώσεις, εξήγγειλαν προσφάτως ότι πρέπει να αναγνωρίσουν δημοσίως το πρόβλημα και να πράξουν τα δέοντα.
Μήπως όμως είμαι αιθεροβάμων; Μήπως ψάχνω για «ψύλλο στ' άχυρα», σε μια χώρα όπου θεσμοί και αξίες έχουν καταρρακωθεί; Δεν ξέρω. Ελπίζω ακόμη. Το υπουργείο Υγείας, μέσα στα τόσα νομοθετήματα για τον εκσυγχρονισμό της Υγείας, οφείλει να ασχοληθεί σοβαρά με την κατάργηση της τριτοκοσμικής συναλλαγής του παράνομου όσο και εξευτελιστικού «δούναι και λαβείν» στα νοσοκομεία μας. Τι πρέπει να κάνει;
Πρώτα απ' όλα, ύστερα από αυστηρά αξιοκρατικές διαδικασίες, θα πρέπει να επιλέξει διοικητές νοσοκομείων άτομα με εμπειρία και εξειδικευμένη γνώση στη διοίκηση (και όχι κομματικούς φίλους ή παρατρεχάμενους, όπως σήμερα), οι οποίοι, με σύγχρονα μέσα, θα επιτηρούν τη νόμιμη, ηθική, επιστημονική και αποδοτική λειτουργία των επιστημόνων Υγείας και του παραϊατρικού προσωπικού. Δεύτερον, για να χάσουν οι λειτουργοί της Υγείας τη συχνά επικαλούμενη δικαιολογία ότι οι κρατικές αμοιβές τους είναι πενιχρές, το αρμόδιο υπουργείο οφείλει να κοστολογήσει και να ενσωματώσει την κοστολόγηση των ιατρικών πράξεων στα κλειστά ενοποιημένα νοσήλια. Ετσι οι αποδοχές τους θα καταστούν αφενός μεν αποδοτικότερες, εξαρτώμενες άμεσα από την ποσότητα (αριθμός περιστατικών) και την ποιότητα της παρεχόμενης φροντίδας υγείας (μικρός χρόνος νοσηλείας, απαραίτητες παραϊατρικές εξετάσεις), αφετέρου δε διάφανες. Και τρίτον, να επιβάλλονται αυστηρότατες ποινές στους παραβάτες.
Ξέρω ότι δεν λέω κάτι πρωτότυπο - είναι κοινή λογική. Ξέρω επίσης ότι αυτά εύκολα λέγονται αλλά δύσκολα γίνονται. Το «καλό» με την κρίση όμως είναι ότι κάτι που ως χθες φάνταζε ουτοπικό (όπως η μείωση των τιμών των φαρμακευτικών προϊόντων, των υλικών και του κέρδους των φαρμακοποιών), σήμερα φαίνεται αυτονόητο και εφικτό. Το μόνο που χρειάζεται είναι η περίφημη πολιτική βούληση. Αν αυτή υπάρξει, όλα τ' άλλα θα ακολουθήσουν…
Πηγη: "Βημα" 12.2.2012
Έξυπνη διαμαρτυρία κατά του Μνημονίου στην Κατερίνη
Με διανομή όσπριων και ρέγκας διαμαρτυρήθηκαν στην κεντρική πλατεία της Κατερίνης, μέλη της πρωτοβουλίας πολιτών «Κόντρα στο Ρεύμα» ενάντια στα νέα μέτρα και στους όρους της νέας δανειακής σύμβασης.
Οι εθελοντές της πρωτοβουλίας που την αγκάλιασε όλη η Κατερίνη, διοργάνωσαν το μεσημέρι υπαίθριο γεύμα, στήνοντας δύο καζάνια με φασολάδα και ένα πάγκο με ρέγκες και ελιές, προσκαλώντας τον κόσμο να συμμετάσχει στο συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στην πλατεία, που είχαν «περιφράξει» με δεκάδες πλαστικές αναπαραστάσεις με ανθρώπινες φιγούρες, οι οποίες πιασμένες χέρι-χέρι «προστάτευαν» συμβολικά το χώρο της συγκέντρωσης.
«Δεν πρέπει να αφήσουμε να ολοκληρωθεί αυτό το έγκλημα σε βάρος του λαού και του τόπου. Το γεύμα μας στοίχισε μόλις 91 ευρώ και δείχνει τη δύναμη της αλληλεγγύης» δήλωσε το μέλος της πρωτοβουλίας Ηλίας Τσολακίδης.
Ακολούθησε πορεία, που πέρασε έξω από τα γραφεία των βουλευτών του νομού. Οι διοργανωτές δίνουν ραντεβού για νέα κινητοποίηση στο ίδιο σημείο αύριο στις 10.00 π.μ.
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr 11-02-2012
Στα 22,45 δις ευρώ οι ελληνικές εξαγωγές το 2011 –
Ρεκόρ όλων των εποχών
Εν μεσω κρίσης οι υγιείς δυνάμεις της ελληνικής οικονομίας κατάφεραν να αποδείξουν ότι η χώρα και παράγει και εξάγει πετυχαίνοντας το ιστορικό ρεκόρ εξαγωγών των 22,45 δις ευρώ. Σύμφωνα με ανάλυση του Πανελληνίου Συνδέσμου Εξαγωγέων και του Κέντρου Εξαγωγικών Ερευνών και Μελετών, από τη μία πλευρά, «επιβεβαιώθηκε η κατάρριψη του ιστορικού ρεκόρ εξωστρέφειας σε απόλυτους αριθμούς για την αξία των εξαγωγών».
Από την άλλη, όμως, «συνεχίστηκε η άσκηση πιέσεων σε πολλές κατηγορίες προϊόντων, με αποτέλεσμα να περιορίζεται η δυναμική του εξωτερικού εμπορίου της χώρας», στο κατώφλι της νέας χρονιάς.
Όπως δήλωσε η πρόεδρος του ΠΣΕ, Χριστίνα Σακελλαρίδη «το 2011 αποτέλεσε οδηγό για το συνολικό μετασχηματισμό του παραγωγικού προτύπου της χώρας, ώστε να ευνοηθεί η οικονομική ανάκαμψη και να εδραιωθούν προοπτικές ανάπτυξης, αύξησης της απασχόλησης και της παραγωγής πλούτου στη χώρα. Περισσότερες εταιρείες επιχείρησαν με επιτυχία πέρυσι να εξάγουν, προϊόντα ελληνικά, προϊόντα ποιότητας, με τεχνογνωσία και προστιθέμενη αξία, που πρωταγωνίστησαν στις διεθνείς αγορές, εν μέσω ιδιαίτερα αντίξοων συνθηκών αβεβαιότητας για την ελληνική οικονομία. Πέρυσι αποδείχθηκε περίτρανα ότι η εξωστρέφεια είναι πυλώνας ανάπτυξης και απάντηση στην ύφεση. Χωρίς τα 22,4 δις ευρώ των εξαγωγών, η ύφεση θα ήταν βαθύτερη κατά μία μονάδα το 2011. Χωρίς την αύξηση κατά 37% των εξαγωγών, θα είχαν χαθεί χιλιάδες ακόμα θέσεις εργασίες. Το ιστορικό ρεκόρ εξωστρέφειας του 2011 πρέπει να αποτελέσει βάση για να κινηθούμε στοχευμένα και με συνέπεια σε υψηλότερα επίπεδα. Πλέον είναι εθνική υπόθεση και πρωταρχικό εθνικό συμφέρον, να ενισχυθεί η εξωστρεφής επιχειρηματικότητα και να μην συνθλιβεί σε όρους περικοπών, αντιαναπτυξιακών δημοσιονομικών προσαρμογών και νέων φορολογικών επιβαρύνσεων. Είναι ζητούμενο η Εθνική Στρατηγική της Εξωστρέφειας, που θα οδηγεί σε μία σύγχρονη, ανοικτή και ανταγωνιστική οικονομία ευημερούντων ανθρώπων και επιχειρήσεων».
Πάντως αξίζει να σημειωθεί η πίεση που δέχτηκαν οι ελληνικές εξαγωγές το τελευταίο τρίμηνο του 2011 με αποτέλεσμα να μειωθεί ο ρυθμός ανάπτυξης τους με αποτέλεσμα η συνολική αύξηση των εξαγωγών
(χωρίς τα πετρελαιοειδή) να διαμορφώνεται σε ετήσια βάση στα επίπεδα του 9,7%.
Όσον αφορά την πορεία των συναλλαγών το τελευταίο μήνα του χρόνου η συνολική αξία των εξαγωγών - αποστολών κατά τον μήνα Δεκέμβριο 2011 ανήλθε στο ποσό των 1.968,6 εκατ. ευρώ έναντι 1.849,8 εκατ. ευρώ σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του έτους 2010, παρουσιάζοντας αύξηση 6,4%.
Η συνολική αξία των εξαγωγών - αποστολών, χωρίς τα πετρελαιοειδή, κατά τον ίδιο μήνα ανήλθε στο ποσό των 1.453,9 εκατ. ευρώ έναντι 1.456,8 εκατ. ευρώ σε σύγκριση με τον Δεκεμβρίου του
2012, παρουσιάζοντας μείωση 0,2%.
Από την άλλη πλευρά συνεχίστηκε η καθοδική πορεία των εισαγωγών με αποτέλεσμα η συνολική αξία των εισαγωγών - αφίξεων, χωρίς τα πετρελαιοειδή, κατά το μήνα Δεκέμβριο 2011 ανήλθε στο ποσό των 2.298,4
εκατ. ευρώ έναντι 2.910,8 εκατ. ευρώ σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του έτους 2010, παρουσιάζοντας μείωση 21,0%. Η συνολική αξία των εισαγωγών - αφίξεων, χωρίς τα πετρελαιοειδή, κατά το δωδεκάμηνο Ιανουαρίου 2011 - Δεκεμβρίου 2011 παρουσίασε μείωση 13,1% σε σύγκριση με το αντίστοιχο δωδεκάμηνο Ιανουαρίου 2010 - Δεκεμβρίου 2010.
09-02-2012
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
To άθρο δεν είναι σημερινό αλλά παραμένει επίκαιρο. Δημσιεύτηκε πριν κάποιες μέρες στην γαλλική εφημερίδα Le Monde και φέρει την υπογραφή του Etienne Roland, πρώην Διευθυντή της Γαλλικής Σχολής της Αθήνας και καθηγητή αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris I Panthéon-Sorbonne. Κυρίως φιλέλληνα!
Τίτλος Ellada, agapi mou
Νιώθω βαθιά ταπεινωμένο τον φιλελληνισμό μου όταν μία εφημερίδα τολμάει να βάλει τίτλο ότι η Ελλάδα είναι «μία χώρα ίσως λιγότερο ευρωπαϊκή από ότι φαινόταν» και όταν το περιεχόμενο του άρθρου αυτού αποτελεί μία κακιά περίληψη μιας ιστορίας που οι συντάκτες δεν έχουν ζήσει. Είμαι ταπεινωμένος σαν Γάλλος που οι συμπατριώτες μου κάνουν τόσο κακό στην ιστορία και θρέφουν τον μύθο του Έλληνα ψεύτη και πονηρού.
Θα σταθώ σε κάποια σημεία μόνο…
Αν η Ελλάδα δεν είναι μια ευρωπαϊκή χώρα, ποια δικαιούται τον τίτλο αυτόν; Η βάρβαρη Γερμανία ή η επίβουλη Αλβιόνα στην οποία ο μεγαλύτερός της ποιητής, ο Μπάιρον, καταλόγιζε ήδη ότι λεηλατούσε την χώρα του Ομήρου; Πιο ευρωπαϊκή η Αγγλία που δεν δέχεται καμία ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και ιδίως αυτές που της κοστίζουν χρήματα; Αυτή δεν ήταν που έφερε στην Ελλάδα τον στρατό και τον βασιλιά στα τέλη του B’ Παγκοσμίου Πολέμου, φέρνοντας έναν κατακλυσμό που η χώρα θα πλήρωνε πολύ ακριβά, η χώρα που μπορεί τουλάχιστον να περηφανεύεσαι για την πιο παραδειγματική αντίσταση απέναντι στους κατακτητές ναζί. Δεν έχει πολύ καιρό που γεννήθηκε η ιδέα της ενωμένης Ευρώπης και αμφιβάλω αν μπορούμε να αποδώσουμε διακρίσεις και ταμπέλες ευρωπαϊσμού. Η ιδέα όπως και το γεωγραφικό της περιεχόμενο είναι υπό κατασκευή και σίγουρα δεν αποτελούν σταθερό δεδομένο.
Ο Ζιρκάρ Ντ’Εστέν έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη διότι έλεγε ότι η δημοκρατία και ο πολιτισμός έρχονται από αυτή τη χώρα. Και αυτό, παρόλο που υπάρχουν πολλά να πει κανείς για αυτή τη αθηναϊκή δημοκρατία των σκλάβων και του ιμπεριαλισμού… Αλλά το θέμα τίθεται λάθος αφού το ζήτημα δεν είναι να ξέρουμε που γεννήθηκε η δημοκρατία, το ζήτημα είναι να αναγνωρίσουμε ότι ο ελληνικός πολιτισμός, αυτό που λέμε ελληνο-ρωμαϊκός, είναι η μοναδική κοινή βάση σε μία ιστορία φτιαγμένη από εχθρότητες και παγκοσμίους πολέμους. Αυτός ο διάσημος ελληνικός πολιτισμός έθρεψε την Αναγέννηση, τα γράμματα όπως και τις τέχνες, τους κλασσικούς μας του 17ου αιώνα και γονιμοποίησε τις ελίτ του 18ου αιώνα που άλλαξαν τον κόσμο. Τον 19ο αιώνα έπαιξε έναν ουσιαστικό ρόλο στην διάδοση των ελληνικών τεχνών και των γραμμάτων παράγοντας έναν σύγχρονο «νέο-κλασσικισμό» που ξαναβρίσκουμε στο Εδιμβούργο – που αποτελούσε κέντρο και που υπήρχαν σκέψεις να χτιστεί ένας Παρθενώνας – αλλά επίσης και σε άλλες πόλεις.
Η σύγχρονη τέχνη, από τις αρχές του 1900 χτίστηκε σε αντίδραση απέναντι στον κλασσικισμό και γιαυτό μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες αφού το μάθημα της ελληνικής τέχνης ήταν αυτό της ελευθερίας και του ανταγωνισμού. Η κουλτούρα των ελίτ μας εκμοντερνίστηκε και τα λατινικά, όπως και τα ελληνικά, δεν είναι πλέον παρά περιθωριακά μαθήματα στα σχολεία μας. Μακριά από εμένα η ιδέα να αλλάξουμε την κουλτούρα αυτή της ελίτ που τρέφεται σήμερα από μία λογοτεχνική και καλλιτεχνική ποικιλία σε ένα παγκοσμιοποιημένο πλαίσιο: αυτό είναι σίγουρα ένα μεγάλο κέρδος αυτού που ονομάζουμε «μεταμοντερνισμός».
Αλλά αυτές οι μεταβολές δεν επηρεάζουν καθόλου τη θέση της Ελλάδας στο κέντρο της Ευρώπης, αφού πρόκειται για ένα χώρο από τους πιο ζωντανούς και τους πιο λαμπερούς της ευρωπαϊκής κουλτούρας: προσωπικότητες σημαντικές σε όλους τους τομείς και όχι μονάχα στην ποίηση, μία σχολή ζωγραφικής από την εποχή του Θεόφιλου και του Τσαρούχη περνώντας από τον Εγγονόπουλο, αλλά και φιλόσοφους όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης.
Κοιτάξτε τι έχει μεταφραστεί στα ελληνικά: Βερνάν, Φουκό και Ντεριντά. Κοιτάξτε που και πως διαμορφώνονται οι ελίτ: σε ένα ιστορικό πλαίσιο, το EHESS (σσ η Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών της Γαλλίας) έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο και βρίσκετε πια στην Ελλάδα μία ολόκληρη γενιά σημαντικών ιστορικών που συνέβαλαν στην ανανέωση του κλάδου.
Λοιπόν πιστεύουμε ακόμα ότι είναι όλοι ψεύτες και κλέφτες που πρέπει να υπερασπιστούμε απλώς επειδή στο παρελθόν ανακάλυψαν τη λέξη δημοκρατία; Υπάρχουν πολλά ακόμα στοιχεία να βάλουμε στη ζυγαριά: η φιλοσοφία, η ιστορία, το θέατρο… Υπάρχουν σήμερα σε αυτή τη χώρα άντρες και γυναίκες που θα τους έβαζα ανάμεσα στους πιο καλλιεργημένους και τους πιο πολιτισμένους ανθρώπους που γνωρίζω. Δεν αντέχω να βλέπω «βάρβαρους» να τους βάζουν στο περιθώριο της Ευρώπης. Όσο για τους αξιολύπητους απατεώνες, σε ποια χώρα δεν βρίσκουμε τέτοιους;
Δεν τίθεται θέμα να κρίνουμε αν η Ελλάδα είναι λιγότερο ή περισσότερο ευρωπαϊκή, όταν οι βάσεις οι ίδιες της Ευρώπης δεν θα υπήρχαν χωρίς τον ελληνισμό. Μην ξεχνάμε ότι η Ευρώπη είναι μία πριγκίπισσα που απήχθη από τους Κρήτες και προκάλεσε μία από τις μεγαλύτερες διαμάχες Ανατολής και Δύσης. Η Ευρώπη λοιπόν έχει επίσης ρίζες ανατολίτικες, και αυτός είναι ένας μύθος πολύ χρήσιμος σε αυτές τις εποχές των υβριδισμών των πληθυσμών. Η Ευρώπη δεν έχει σαν θεμέλιο τις τράπεζες και τους τραπεζίτες, αλλά έναν πολιτισμό και ο ελληνικός πολιτισμός είναι ένα από τα στοιχεία που μας θρέφουν. Και δυστυχώς, τα στοιχεία αυτά είναι πολύ λίγα!
Ζήτω η Ελλάδα και ας μην αφήσουμε τους τεχνοκράτες να ρίχνουν τα γόνατα τους φίλους και τους αδερφούς. Ακόμα περισσότερο, μην τους αφήνουμε να τους ταπεινώνουν και να ταπεινώνουν και εμάς.
...Απο εμαιλ
Ένας αλλόθρησκος αποφάσισε να γίνει χριστιανός και θέλησε να εξετάσει τις εκδοχές του Χριστιανισμού για να διαλέξει. Βρίσκει λοιπόν έναν ορθόδοξο, έναν προτεστάντη κι έναν παπικό. Τους λέει τις προθέσεις του κι εκείνοι συμφωνούν να τον «ξεναγήσουν» στις εκκλησίες τους.
Πηγαίνει ο αλλόθρησκος με τον προτεστάντη μια Κυριακή, μπαίνει στο ναό και βλέπει τους ανθρώπους ταχτοποιημένους με τα καλά τους ρούχα, ο καθένας στο κάθισμά του, μπροστά από τον κάθε πιστό μια Καινή Διαθήκη, χορωδία να λέει τους ύμνους αρμονικά, τα πάντα να λάμπουν από καθαριότητα και μετά το τέλος όλοι του φέρθηκαν ευγενικά με πολύ καλούς τρόπους.
Την επομένη Κυριακή συνεννοήθηκε με τον παπικό να πάει στο δικό του ναό. Μπαίνει μέσα, πλένει τα χέρια, ρίχνει το κέρμα ν' ανάψει το λαμπάκι αντί για κερί και κάθεται. Ούτε εκεί όρθιοι, όλοι στα καθίσματά τους με τάξη και αρμονία. ?κουσε και την εγκύκλιο του Πάπα, είδε και τις φωτογραφίες του που δέσποζαν ακόμα και εντός του ναού. Πέρασε η ώρα, τέλειωσε η λειτουργία, τον καλοδέχτηκαν, τον κέρασαν κι έφυγε.
Την τρίτη Κυριακή κανόνισε να πάει στην ορθόδοξη εκκλησία. Μπαίνει μέσα και βλέπει άλλους να μιλάνε μεταξύ τους, πολλούς όρθιους γιατί δεν έφταναν τα καθίσματα, τη νεωκόρο να μαλώνει με μια κυρία γιατί της έσβησε γρήγορα το κερί που άναψε, άκουγε τα μωρά να τσιρίζουν και να μη τα παρατηρεί κανείς, ο παπάς να φωνάζει στον ψάλτη να τελειώσει τα τεριρέμ κλπ. Μόλις τελείωσε η λειτουργία άρχισαν τα μνημόσυνα, όπου άλλοι έβγαιναν στην εκκλησία κι άλλοι έμπαιναν με θόρυβο και φασαρία.
Την επομένη εβδομάδα συναντήθηκαν όλοι για να μάθουν τι αποφάσισε. Όταν βρέθηκαν όλοι μαζί, τους λέει:
- Στην προτεσταντική εκκλησία είδα μεγάλη τάξη και ευγένεια. Στην παπική είδα μεγάλη αφοσίωση στον πνευματικό σας αρχηγό και τις οδηγίες του ιερέα σας. Στην ορθόδοξη εκκλησία είδα τέτοιο χαμό που δεν το περίμενα!
Ο ορθόδοξος έσκυψε απογοητευμένος, ενώ οι άλλοι δυο χαμογέλασαν.
Και καταλήγει ο αλλόθρησκος:
-Τελικά Θα γίνω ορθόδοξος!
-Μα γιατί; αναρωτιούνται οι άλλοι.
-Ακούστε, λέει ο αλλόθρησκος. Τα δικά σας δικαιολογούνται με την τάξη που έχει ο ένας και την πειθαρχία που έχει ο άλλος.Του ορθόδοξου όμως δεν δικαιολογείται αλλιώς. Με τέτοιο μπάχαλο μόνο αν έχεις τον Θεό μαζί σου διατηρείσαι 2000 και πλέον χρόνια!
